Mijn gedichten die in woorden gevoelens bij je oproepen in die Wondere Wereld.....
Deel 6....
Copyright ~ Els van de Donk-Pennings.
--------------------------------------------------------
Halloween 2017:
“Ik ben een uil.”
“Ik ben een uil.
Je hebt ze in allerlei soorten en maten.
Graag zit ik in een boom zonder gaten.
Anders zit zo’n boompje niet lekker.
Deed ik dat wel word ik knetter.
Ik ben een uil.
Moe word ik van Halloween.
Dat ondervinden al mijn uilgenoten.
Elk ras heeft dat fenomeen uitgesnoten.
Maar dat helpt niet, geen zier.
En dat doet ons geen plezier.
Ik ben een uil.
Mijn soortgenootje wonend in een kerk,
moet jaarlijks het verplicht vleermuisvliegen
gadeslaan, een geducht werk.
De vleermuizen vragen uil Kerk om een oehoetje.
Dat klinkt griezelig bij een boetje.
Ik ben een uil.
Wij uilen hebben niets met Halloween.
Ik bezit een echte oehoe, maar in een kerk
ben ik nog nooit gezien.
Ik ben groot van stuk en heb enorme klauwen.
Die gebruik ik dagelijks niet onbehouwen.
Ik ben een uil.
Ik misbruik mijn klauwtjes niet bij dat griezelfeest.
Ik trek mij liever terug, hou mij bedeesd.
Onze ogen priemen graag in de donkere nacht,
waarin wij vliegen volkomen zacht.
Ik ben een uil.
Je hebt ze in allerlei soorten en maten.
Ik ben een wijze oehoe-uil, en zie gelaten,
al dat Halloween gespuis.
Mijn soortgenoten in kerk, boom of hol
zien het rondom hen met veel geruis.
Ik ben een uil.
Wijs als ik ben lach ik in mijn eentje bij al dat gegriezel
om mij heen.
Tja, Halloween is een heel apart fenomeen….."
Els ~ oktober 2017.
----------------------------------------------------------
Gedicht geschreven i.v.m. 9 jarig bestaan van de site.
Gelukt.
Het is alweer negen jaar geleden dat mijn site ontstond.
Het groeide, ik creëerde en ondervond,
dat ik een site kon bezitten waarin ik mij kon uiten.
Ik betrad ermee de Wondere Wereld, ik ging naar buiten.
Het was mij gelukt.
Pagina na pagina omvatte het geheel.
Ik toonde mijn werken met potlood en penseel.
Ik zette de woorden in sagen, vertellingen en gedichten.
De site kent daardoor creatieve gezichten.
Het was mij gelukt.
Mijn fototoestel was en is een trouwe metgezel
dat de slechtvalk niet schuwt.
Deze vogel heeft de hoofdrol die mij de hoogte in
duwt.
Je komt hem op mijn site tegen altijd weer.
Mijn site dank ik aan deze vogel die daalt en
komt op de juiste pagina neer.
Ja, het is mij gelukt.
Dank je wel Falco peregrinus…..
Els ~ sept. 2017.
-------------------------------------------------------
Gedichten geschreven n.a.v. de feestdagen van 2017.
ADVENT.
Het donker…..
De weg is lang, kent vele bochten.
De berm is niet zichtbaar, je voelt slechts de glooiing.
Je moet opletten, anders val je.
Jouw blik kijkt vooruit, en wil naar de horizon.
Dat is het doel, je wist waar je aan begon.
In de verte, dat weet je, moet het zijn.
De drang om het doel te bereiken is groot.
Je wijkt niet af, je telt de bochten.
Je voeten zoeken en voelt de weg.
Je bent al enige tijd onderweg.
Het donker weet van geen wijken.
Je ondervindt er hinder van.
En daar doemt het Licht op.
Het waait mee met de wind, maar dooft niet,
Zodat jij de weg waarop je loopt overziet.
Het Licht wist het donker te doorbreken,
Het doel is de Kerststal, jouw tocht omvat vier kostbare weken…..
Els ~ okt. 2017.
KERSTMIS.
IJverige handen.
Een rotswand buiten de stad.
Ogen die daar naar keken.
Handen die ijverig aan de slag gingen.
Hout werd gezaagd, het vertelt de eenvoud der dingen.
Het hout zorgde voor balken.
Het hout zorgde voor planken.
Het deed wat tegen de rotswand werd verlangt.
Het zal datgene doen, en het ontvangt.
IJverige handen maakten een beschutting.
Het gaf geborgenheid.
Het gaf bescherming voor een os.
Nu warm in het stro, voorheen in het mos.
De man wiens handen ijverig werkten zag met blijdschap
het resultaat.
Een man en een zwangere vrouw op een ezel doorkruisten
zijn pad.
Hij aarzelde niet en gaf hen onderdak bij de rotswand.
De man kon niet weten dat deze plek de gehele wereld leerde kennen.
De man en de vrouw vlijden zich bij de dieren neer.
Een geboorte vond plaats, de geboorte van de Heer.
Het is de kerststal die door de ijverige handen was gemaakt.
Zonder dat de man het wist, was dat het doel.
Een eenvoudig huis die in het Licht het Kind ontving en een
mensenhart raakt…..
Els ~ december 2017.
Van Oud op Nieuw.
De tijd verstrijkt….
De tijd verstrijkt, het oude jaar tikt de laatste uren weg.
De mens weet dat, en wil het afscheid uitbundig vieren.
Men zoekt elkaar gretig op en telt die avond de laatste uren.
Omdat het niet lang meer zal duren.
De tijd verstrijkt, en plots klinken er twaalf slagen.
De mens omhelst de ander, en weet elkaar te vinden.
Goede voornemens worden er gemaakt.
Het zijn altijd facetten die een mensenhart raakt.
De tijd verstrijkt, het nieuwe jaar stapelt de uren.
Het leven wordt weer van alle dag, weg is het
saamhorige begin.
De mens gaat weer zijn eigen weg, en ziet alleen
het eigen doel.
Waar is plotseling het medegevoel.
De tijd verstrijkt, de uren gaan.
Denk aan het twaalf uur moment.
Dat ben je toch niet vergeten.
Sluit de blijdschap van het nieuwe jaar in je hart.
Ga naar de ander met de beste voornemens.
Bereik jaarlijks jouw goede doel.
Want, dat geeft elk mens een goed gevoel……
Els ~ december 2017.
Klik voor vergroting:
---------------------------------------------------------
Gedicht geschreven n.a.v. de lange hete, droge zomer van 2018.
Een zomer die de aarde scheurt.
Een zomer die de aarde scheurt.
De natuur schrikt en weet niet wat te doen.
Het kan niet vechten tegen de intense hitte.
Het weet niet waarom dit gebeurt.
De aarde splijt en legt de wortels bloot.
De planten en de bomen staan verstild.
Ze voelen de verzengende hitte van de zon.
Zij voelen zich verraden in de moederschoot.
Mens en dier zoeken de schaduw en zoeken het water.
De mens begrijpt, een dier zit met vragen.
Het is een zomer die teveel van je vergt.
Het antwoord dat komt later.
De aarde splijt,
De ziel wordt bloot gelegd.
Dan ontvangt het de eerste regendruppel.
De hitte verdwijnt.
De aarde herstelt, ontvangt het water en gedijt.
Een zomer die de aarde scheurt.
Maar zorgt dat het water toch weer opgevangen wordt,
die altijd weet dat dit gebeurt.....
Els ~ augustus 2018.
5-8-2018 ~ gescheurde aarde in de Snelle Loop bij de valken in De Mortel.
---------------------------------------------------------
Gedicht geschreven door mijn zoon Marcel.
Gemaakt exact een jaar nadat hij tegen zijn ouders ( Sjef en mij )
moest vertellen dat zijn relatie van 15 jaar voorbij was.
Gesterkt is Marcel eruit gekomen, waar hij hard voor gewerkt heeft.
Marcel, het gedicht vertelt mij dat jij een prachtig mens bent....
Lange tijd....
Lange tijd was jij een onderdeel van mijn leven,
waarin ik mij volledig aan jou heb gegeven....
In jouw ogen bleek het uiteindelijk niet genoeg en jij ging op zoek naar
ander geluk.
Het brak mij en maakte me stuk...
En er kwam nog meer ellende van wat ik niet wist in mijn leven,
wat ik je niet meer kan en wil vergeven.....
En toch denk ik ook aan de mooie momenten die we samen hebben
meegemaakt,
ook al heb je me echt met een gevoel van pijn geraakt.
Jij gaat inmiddels al een tijdje je eigen weg en ik de mijne...
En voor ons beide is ons verhaal definitief ten einde,
maar dat klein stukje gevoel wat ik nog voor je heb zal in mijn hart
nooit meer verdwijnen....
Marcel ~ 16-11-2018.
Gedicht met afbeelding zoals Marcel dit die dag op zijn Facebook geplaatst heeft.
---------------------------------------------------------
Gedichten geschreven n.a.v. de Feestdagen van 2018.
ADVENT.
Veel lijkt verloren.
Veel lijkt verloren.
Verloren in een strijd.
Veel lijkt op een agressie
Verloren in de tijd.
Veel licht wordt niet meer gevangen.
Verloren door geweld.
Veel licht wordt niet herkend.
Verloren in dat wat telt.
Veel lijkt al zoekende.
Verloren in eigen belang.
Veel lijkt doelloos.
Verloren in jouw gang.
Veel Licht weet jou te vinden.
Verliezen kan je het niet.
Veel Licht herkent jouw voetstap.
Niet verloren door je eigen boodschap
die dat in stilte verried.
Els - dec. 2018.
KERSTMIS.
Het duister....
Het duister dat het Licht ontvangt,
omdat het dit herkent.
Het duister dat zo eindeloos leek,
en zich daarmee voelt gekend.
Het duister dat zijn passen telt,
op de weg die wordt gezien.
Het licht omsluit de contouren,
En weet wat wordt voorzien.
Het Licht dat het duister omarmt,
en het laat verdwijnen.
Het Licht geeft het zicht waar het moet zijn,
En weet waar het op moet schijnen.
Het duister woont niet in deze stal.
waar het Kind werd geboren.
Je voelt de warmte van Zijn Licht,
Het zal je bekoren.
Zijn Licht verwarmt je als je dit toelaat,
het omsluit je hart voorgoed ongeacht waar je heen gaat....
Els dec. 2018.
OUD/NIEUWJAAR.
Sterretjes.
Naarmate de laatste uren verstreken,
naarmate mijn glas leegraakte.
Het ging niet om een glas, maar om meerdere,
zoals achteraf was gebleken.
Ik werd onvaster, mijn benen leken gewilloos.
Zelfs mijn armen leken niet veel meer te willen,
Het glas werd moeizaam opgetild,
Het leegdrinken duurde een lange poos.
Ik schrok me om twaalf uur te pletter.
Het nieuwe jaar bleek in te gaan.
Ik slaakte enige kreten, het was binnensmond,
want dat leek me veel netter.
Wazig zag ik de wijzers van de klok op 12 uur staan.
Eenieder omhelsde elkaar, dat deed ik toen ook.
Wat ik omhelsde wist ik niet, ik werd naar buiten getroond.
Oorverdovend geknal daarbuiten, ik dacht laat-maar-gaan.
Totdat ik allerlei sterretjes zag dansen, overal om mij heen.
Ik keek naar mijn champagneglas, nog maar half gevuld.
Wat ik mij afvroeg durfde ik niet te uiten.
Wat waren nu die sterretjes, bij mijn glas en mijn onvast been?
Ik was beneveld, het kon van alles wezen.
Ik zocht het echter bij mij zelf , ik keek weer in mijn glas.
Ja, daar zag ik ze, maar ook om mij heen.
Het waren van die rot-sterretjes beneveld en wel,
Ik zocht het bij mij zelf, 't was mijn schuld, moest ik vrezen.
De andere dag, eenmaal uit mijn bed,
wist ik dat ik veel gemist had van alle buitenpret.
En daarom kon ik even geen sterretjes meer zien....
Els ~ dec. 2018.
---------------------------------------------------------
Uitzondering...
Gedicht geschreven door schoonzoon Jan over zijn geliefd eiland
Vlieland dat hij samen met zijn partner, onze zoon Marcel, bezocht
van 18 t/m 21 juli 2019.
Vlieland en Marcel omsluiten tesamen zijn hart....
Klik voor vergroting:
9 augustus 2019 ~ ook Gent en Marcel omsluiten Jan's hart:
Klik voor vergroting:
-------------------------------------------------------
Collage gemaakt in verband met Dierendag 2019 van mijn
twee tekeningen in pastel met de bijbehorende gedichten....
Klik voor vergroting:
-------------------------------------------------------
Twee gedichten n.a.v. Halloween 2019.
ONTTAND!
Als het aardedonker wordt, wanneer de lampen doven.
Opent zich een grafkist, je moet me echt geloven.
Een gestalte komt uit de kist met verslindende ogen.
Menig mens is door hem leeggezogen.
Het is Dracula die welig tiert op andermans bloed.
Hij drinkt het begerig met goed gemoed.
Met Halloween is hij in zijn element, vleermuizen die hem vergezellen.
Zij kunnen heel wat bloeddorstige anekdotes navertellen.
Pas op als je hem tegenkomt, ga hem uit de weg.
Zo niet, dan ben je de zijne, heb je vreselijke pech.
Toch komt hij ook nu aan zijn trekken.
Ik zag hem vanuit mijn schuilplaats lekkerbekken.
Helaas kwam hij een slachtoffer tegen van het vrouwelijk schoon.
Zij viel voor zijn charmes, zijn wellustige lach vertoonde slechts hoon.
De vrouw doorzag niet dat het beledigend klonk.
Het waren ook haar charmes die zij aan hem schonk.
Zij voelde zijn armen om haar heen, voelde zijn adem in haar hals.
Hij zag slechts een prooi jong en mals.
Dracula zette zijn extra lange hoektanden in haar vlees.
De dame voelde dat zonder vrees.
Maar de dame droeg een halsketting onder haar cape.
Zij droeg dat sierlijk om haar heen in een lange sleep.
Dracula's tanden raakten niet alleen haar hals maar ook de ketting.
Dat was voor deze vrouw haar dekking.
Plots braken beiden lange hoektanden van Dracula af, de graaf was onttand!
Hij wist dat hij zonder deze tanden ook volkomen was onthand.
Zonder beide boventanden in de hoek kon hij zijn bloeddorst niet meer lessen.
Hij liet haar los, boog vlijmscherp naar haar als een stel mislukte knipmessen.
Hij droop ijlings af en verdween in de nacht.
De dame schrok hiervan en had niet op hem gewacht.
Ik heb zo'n donker vermoeden dat we misschien hem niet meer zullen zien.
In die spookachtige, angstaanjagende nachten jaarlijks met Halloween!
Els - okt. 2019.
-----------------------------------------------------
Gedicht gemaakt n.a.v. het 11 jarig bestaan van mijn site
op 21 november '19.
Vogel......
Zwenkend zie ik je op vleugels gedragen.
De mens kijkt verwonderd toe met duizend vragen.
Jij bent zo goed in het vliegen in de lucht.
Jouw vleugelslagen zijn voldoende in jouw hemelse vlucht.
Jij kust de wolken die tegen het blauw doen staan.
Het belemmert niet jouw vliegkunst bij het verdergaan.
Zonnestralen spelen met jouw veren in de wind.
Het gevleugeld lijf dat jou met de lucht verbindt.
Gevleugelde vriend ik kijk graag naar jou,
terwijl jij daar gaat in het hemelse blauw.
Ik bewonder je terwijl ik je gevleugeld zie gaan.
Verzekert van jouw prachtig vliegend bestaan....
Els ~ oktober 2019.
----------------------------------------------------
Gedichten geschreven .n.a.v de Feestdagen 2019.
ADVENT.
Als de straten zich in het donker hullen.
Als de straten zich in het donker hullen,
staan de huizen er verloren bij.
Wanneer de lantaarns worden ontstoken,
komt het licht plotseling heel dichtbij.
Als het licht het donker weet te vinden.
wordt alles duidelijk en zichtbaar.
Wanneer het licht het duister vervangt,
zijn jouw voetstappen herleidbaar.
Als de kaars de lantaarn overtreft,
flakkert het licht en zet jou in een sfeervolle gloed.
Wanneer jouw voetstappen de nacht betreden,
wordt jij door het kaarslicht behoed.
Als jij in die nacht een stal bereikt,
weet je dat dit was voorbestemd.
Wanneer jij daar het Kind aanschouwt ,
weet je dat het onvoorwaarlijk van je houdt.
Als jij in diens aangezicht staat,
besef je dat jij daarvoor gaat....
Els - Advent--november 2019.
KERSTMIS.
De ster van Bethlehem.
Een opvallende ster stond aan het firmament.
Het was er op het juiste moment.
De grote lichtbundel bereikte de aarde.
Geen andere ster die dit evenaarde.
De ster werd door de mens gezien in een bijzondere nacht,
waarop de mensheid had gewacht.
De ster wees eenieder de weg die het hart zocht.
Het vertelde je waar je moest zijn op deze tocht.
Het was de ster van Bethlehem die jouw bracht naar een stal.
De ster was hiervoor neergedaald vanuit het heelal.
Het licht raakte jouw hart wat jij in de stal aanschouwde.
En waarop jij meteen jouw handen vouwde.
In deze bijzondere en heilige nacht,
vertelde de ster jou wat werd gebracht.
De ster leidt jou nog steeds naar het Kind,
omdat jouw hart het in blijdschap nog altijd bemind.
Els ~ nov. 2019.
OUD/NIEUWJAAR.
Sneeuwvlokje.
Sneeuwvlokje keek naar beneden en schrok.
Het was op de avond waarop de mensen kijken naar de klok.
Als na vele tikken twaalf slagen klinken worden de mensen wild.
En dat was waar Sneeuwvlokje nu voor rilt.
Het was koud, de wereld zag wit.
Vanavond werd zijn sneeuwvlokkenrit.
Hij werd door andere vlokken opgejaagd.
Sneeuwvlokje hield zich te bedaard.
Waren de anderen dan niet bang om naar beneden te vallen?
Onder die welluidende oudejaarsknallen!
Kennelijk niet maar Sneeuwvlokje was bevreesd.
Hij was nog niet eerder zo bang geweest.
En ja, daar had je het al: twaalf klokslagen ving de nacht.
Het nieuwe jaar brak aan waarop het oude jaar had gewacht.
Plotseling kreeg Sneeuwvlokje een harde duw.
Hij begon te vallen, de val was ruw.
Vuurwerk spetterde alle kanten op.
Overal zag je het, het was er volop.
Sneeuwvlokje joeg zich rakelings langs het vuurwerk.
Uitkijken, een torenspits van een kerk!
Sneeuwvlokje daalde en kwam tussen de mensen,
die elkaar gelukkig nieuwjaar toewensten.
Velen waren aan de drank en liepen wankel in hun roes.
Sneeuwvlokje ontweek een gevuld glas en viel pardoes!
Hij lag gedeukt in een hoge hoed.
Beduusd keek hij over het randje en keek naar een witte snoet.
"Hallo ik ben Sneeuwman, wie ben jij?"
"Ik ben Sneeuwvlokje", werd hij heel blij.
Hij was goed terecht gekomen ondanks deze rumoerige nacht.
Sneeuwvlokje wist dat hij het er goed vanaf had gebracht.
En toen besefte hij dat Sneeuwman kon bestaan uit duizenden vlokken.
Hij had ze allemaal aangetrokken.
Tevreden nestelde Sneeuwvlokje zich in de hoge hoed.
Waar hij in die nacht nog vele vlokjes had ontmoet....
Els nov. 2019.
--------------------------------------------------------
De pagina Mijn Gedichten - 6 gaat verder op de pagina Mijn Gedichten - 7.
--------------------------------------------------------