Verslagen De Mortel.
De Wondere Wereld biedt je nu de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco Pere-
grinus gehuisvest is.....
De verslagen van 2009 -
deel 1.....
---------------------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
--------------------------------------------------------
Op ons mooie plekske in de winterkou.
Zondag 11 januari 2009 - mijn persoontje op de koude spottersplaats
nabij de Toren.
Het is deze keer écht winter.
En dat is het ook op ons mooie plekske in De Mortel.
Sjef en ik stapten in onze auto op deze rustige zondagmiddag en reden linea recta naar al dat moois toe!
Er aangekomen zie je de winterse wijdsheid in maagdelijk wit.
Waar je anders alleen de vogelgeluiden hoort, hoorde je nu schaterende tweebenersstemmen, omdat
menigeen er de winterse schoonheid opzocht en het schaatsplezier!
Dat laatste deden wij niet, want schaatsen is niet aan mij besteed.
Waar de nijlganzen hun poeltje hebben daar krasten nu de schaatsen in het ijs.
We bleven niet lang op de spottersplaats. We hebben royaal de tijd genomen om er heerlijk te wandelen en de prachtige besneeuwde win-terbeelden in ons op te nemen en om daar intens van te genieten!
Pa en S2 Sterre Slechtvalk waren niet thuis. Kennelijk waren zij elders op wintersport.
Voortdurend vloog er nabij de Snelle Loop een zilvergrijze reiger die tel-kens langs de waterkant neerstreek, dan wel in het veld daar vlakbij.
Het koppeltje nijlgansen voelde zich ietwat weggejaagd nu hun plekje bezet werd door de schaatsende tweebeners.
Ze vlogen er wat verloren rond.
Het Torenrondje leverde ons heel wat mooie plaatjes op en heel wat mooie genietmomenten, waarin je je heerlijk kunt ontspannen.
We trotseerden de kou en onze verkleumde voeten.
Het hinderde onze winterpret niet.
Het Torenrondje zette ons weer terug op de spottersplaats neer.
De blikken gericht op de rijzige Toren vertelden ons ook nu dat de valken niet thuis waren.
Ik wilde ze graag persoonlijk een Gelukkig Nieuwjaar toewensen. Maar in mijn hart deed ik dat toch wel. Zij verdienen opnieuw weer een heel mooi broedseizoen!
We verlieten dit unieke winterplekje na ons eerste Torenbezoek van 2009.
Ik wilde dolgraag al de beelden hiervan in mij op nemen door er zelf ook weer te zijn, samen met Sjef die mij dit weer van ganzer harte gunde.
Want ook hij weet dat ik een echt wintermens ben, met de belofte dat de winter gul het voorjaar geeft waarin al het leven zich weer ont-luikt....
KLIK:
---------------------------------------------------------
Echt torenweer....
Vrijdag 6 februari 2009 - Elsje NIET met haar blik op oneindig, maar met
haar blik op de Toren gericht.
Vandaag was het echt Torenweer tegenover gisteren waar een aantal geducht over kunnen meepraten.
Om 2 uur waren Sjef en ik weer op ons vertrouwde plekje op de spotter-plaats bij de hoge grijze Toren.
We troffen een lege Toren aan.
Mieke kwam ons ook gezellig gezelschap houden. Zij kreeg een buizerd in het vizier op een van de buizerdpaaltjes nabij de Snelle Loop.
DANK JE WEL MIEKE....nu heb ik er een heel mooi plaatje van kunnen schieten!
Daarna kwam Ineke ook met knuffel Ayla.
Ook Lambert wist het plekske in de zon weer te vinden. Ook wel zonder zon hoor.
Toen kwam valkje een en daarna valkje twee. Pa koos de lamp dan wel de antenne.
Toen begonnen zij speels om elkaar heen te vliegen rondom de Toren. WOW!
Het bekende S2 gakje viel ons ook ten deel en een valk dook even de nestkast in! WEER WOW!
Lambert had op tijd zijn camera erbij gehaald!
Er streek er weer eentje op de antenne neer. De andere verdween uit ons gezichtsveld. Wie weet koos deze de achterzijde van de Toren.
Daarna keerde Lambert huiswaarts en vervolgens Ineke met Ayla ook. Maar eerst bewonderde Ineke de schade aan onze auto wat zij heel mooi vond ....( grapje)
Gelukkig is de schade aan onze auto nu spoedig verleden tijd.
Sjef en ik maakten weer een heerlijk torenrondje in de aangename win-terzon, wat je aan het voorjaar deed denken.
Ook Pa en S2 hebben de lentekriebels. Dat bewezen zij vanmiddag in hun uitbundig gedrag ten opzichte van elkaar!
Mooi zo! Dat wordt dus over nog geen maandje letterlijk BELEEF DE LENTE.
Tijdens onze wandeling troffen we in de verte de Schotse hooglanders aan, die achter de Snelle Loop ophet zonnige veld stonden.
We kwamen weer terug bij de spottersplaats en bij onze auto.
Onze horloge's vertelden ons dat we weer huiswaarts moesten keren.
TOT ZIENS MOOI PLEKSKE!
TOT DE 28ste FEBRUARI!
PA EN S2, WILLEN JULLIE DAN WEER VOOR ONS ALLEMAAL EEN MOOI VLIEGSHOWTJE WEGGEVEN?
BIJ VOORBAAT HEEL VEEL DANK....
'k Snap niet waarom ik nu aan erwtensoep moet denken.....
Wereldrecord paaltje-zitten.
In een aangenaam winterzonnetje langs de Snelle Loop.
In de verte de Schotse hooglanders.
Boompje tellen.
De spottersplaats die het op de 28ste erigggg druk krijgt.
----------------------------------------------------------
GROTE MEETING ALS VOORLOPER OP HET OPEN-
STELLEN VAN DE CAMS IN LIVE STREAMING IN
DE MORTEL!
Wat er aan vooraf ging:
Op Ingrid's forum was de voorpret voelbaar!
Heerlijk dollen verhoogden dat alleen maar.
Dat leverde een spookverhaal van mij op omdat Erna mij op die gedachte bracht, omdat het idee geopperd werd om 's nachts voor Grotel's Hof te bivakkeren in een tent, om maar zeker van een plaatsje te zijn, om-dat het druk zou worden....
VANDAAR:
Er was eens een tent.
Deze was letterlijk vastgepind in de grond.
Deze tent was bemand en bevrouwd.
De tent stond voor een hof dat grotels eenieder altijd
begroette.
Nu nog niet want het was nacht. Het was buiten aardedonker!
De mensen die in de tent oorverdovend lagen te snurken,
wachtten op het moment dat het hof hen met open deuren
zou ontvangen.
De kerkklok sloeg 12 uur.
SPOOKUUR !
Plotseling doorkliefden enge geluiden de stilte van de nacht.
Het gesnurk hield onverdroten aan.
De enge geluiden kwamen nader.
De enge geluiden naderden de bemande en bevrouwde tent.
Toen bleek dat die enge geluiden een wit omhulser bezaten!
HET WAREN SPOKEN !
De spoken begonnen aan de tent te rukken, zodat het flink
begon te schudden.
Dat was het moment dat er enge geluiden uit de tent begonnen
te weerklinken.
Opeens werd het tentzeil aan de voorzijde opengerukt.
Slaperige mensenhoofden staarden met angstige ogen naar
buiten.
De spoken zagen die hoofden en gaven een afgrijselijke kreet
en maakten dat ze weg kwamen !
De mannen en vrouwen keken elkaar toen aan.
Zij begonnen toen op hun beurt naar elkaar te gillen.
De een had geen kunstgebit meer in en kon van angst niet meer
tandenklapperen.
Bij een ander hing de dagbril aan diens kin. Die was vergeten
dat je zo'n ding des nachts niet nodig had.
Speciaal voor Anita Zwiers.
En nu volgt het verslag:
Een onvergetelijke Meeting met een wipje!
Zaterdag 28 februari 2009 - de Toren in wat nevel gehuld tijdens opnieuw
een bijzondere valkenmeeting!
De live streamingbeelden die morgen van start gaan via Beleef de Lente hebben geen mooier inluidklokje kunnen hebben dan wat zij heden middag zaterdag 28 februari van ons allemaal ontvingen! Het inluidklokje was een fantastische MEETING! Anita die dit spontaan bedacht, en de meesten van ons die hier bij aanwezig konden zijn, zeiden even zo spontaan "JA!" daar tegen, waaronder Sjef en ik. Om 10 voor 12 arri-veerden we bij Grotel's Hof waar we gezellig door Anita, Lia en Roel begroet werden en meteen ook door diegenen die er al waren en door diegenen die al heel snel kwamen! We schoven bij Froona, Ruud en Roel aan tafel en dat deed onze gezellige Limburger Hans ook. En er werd door iedereen héél wat afgeknuffeld, wat dan ook als een vanzelf-sprekendheid erbij hoort. Veel te gezellig immers!
Nadat Erna met Liesbeth en Marietje arriveerden was al heel snel de groep voltallig. Dat was het moment waarop Froona een prachtige pre-sentatie gaf met dat wat was, wat ontstond en wat komen gaat. En dit visueel schitterend op het grote scherm weergegeven! Roel toverde de buitencam daarna op het scherm. Niet streaming maar refresh, omdat de verbinding niet goed genoeg daar voor was. Gelukkig gaf dat geens-zins een domper. We weten immers dat onze techneut-kanjer Roel altijd zijn uiterste best doet! En méér dan terecht werden Roel, Anita, Froona en Bob in het zonnetje gezet met welverdiende mooie kado's! Het gaf mij ogenblikkelijk een heel warm gevoel toen zij het in ontvangst namen. Er was ook weer goed voor de inwendige mens gezorgd!
De spottersplaats. Dat is de plek waarop je Pa en S2 ongestoord kunt zien. Dusssss......erop af! Sjef en ik deden dat met Marijke tevoet. Hans sloot zich bij ons aan. Eenmaal er aangekomen hadden ook de meeste andere gezellige meetingers hetzelfde gedaan al dan niet met de benenwagen. Pa troffen we op de bovenste lamp rechts aan. Niet lang daarna posteerde Lambert zich met zijn geweldige spottersuitrusting. Echt een WOWTJE waard zeg! Hup, valkje in de lucht. Een lege lamp. Pa deed een vluchtje. Weldra kwam S2 aangevlogen. Hoe kon je dat zien? Je zag dat aan haar formaat. Hup valkje op de antenne. Ander valkje maakte ruime bochtjes om de antenne heen. Ja, Het vliegbochtje werd kleiner en kleiner. zou HET nu dan ook een keertje gebeuren!?
Valkje zette een antenne-koersje in. Valkje vloog recht op de antenne af. Valkje nam een kloek duikje ennnn.....JAAAAAAA!!! Dat antenne-gedeelte is terecht een WIPSTOKJE te noemen! Iedereen juichte! 't Is wat..... Stelletje voyeurs dat wij zijn.... Valkje vloog wéér rondjes. Ik riep uit: nog eentje! Ik raakte er gewipt van.... Foei, Elsje toch! Maar oeffffff..... het is zo moooiiii. Wat is de natuur MOOOIIII!!! PRACHT-VOGELS!
Tuuuurlijk zijn wij tweebeners ook echte kuddedieren. Vandaar dat dit meerdere groepsfoto's opleverden en zelfs groepsknuffelmomenten!
Tja, de slechtvalken gedragen zich als slechtvalken, de tweebeners gedragen zich als tweebeners. En wat een bofferts waren we met het weer. Pa en S2 boften ook. Dat leverden hen lentekriebels op en van-daar dat WIPSHOWTJE...
Ook al werkt mijn reukorgaan niet zoals het zou moeten werken, ik rook de erwtensoep in Grotel's Hof. Sjef en ik met Hans wandelden terug naar daar waar de soepgeur vandaan kwam. Dat leverde mij een grotels gevuld bor-dje soep op. SNERTLEKKER! Er werd door eenieder heerlijk nagepraat bij zoveel gezelligheid. Menig fototoestelletje deed heel goed werk. Alles zat weer mee. Zelfs de valkjes hadden aan alle ingrediënten gedacht! Er kwam ook weer het moment van afscheid nemen van elkaar. Maar altijd weer-klinken daarbij de veelzeggende woorden TOT ZIENS. Bob voegde daar nog aan toe: TOT MORGEN.....
*** LIEVE ANITA EN ROEL, DE MEETING WAS MÉÉR DAN GESLAAGD! BEDANKT ANITA VOOR DIT GEWELDIGE INITIATIEF....*** **** FROONA, ENORM BEDANKT VOOR DE SCHITTERENDE PRESENTATIE! ****
DE CAMS GAAN VAN START! WE MOGEN TROTS ZIJN OP ONS ZELF! WE MOGEN TROTS ZIJN OP DIEGENEN DIE HET IN DADEN HEBBEN OMGEZET!
Wat onscherp: Pa op de torenlamp.
Via de professionele camera van Lambert.
Uitloper van de SnelleLloop.
In de verte de welbekende paarden.
De natuur gaat er zijn eigen gang.
Nog even en alles is weer groen.
Nabij de afwatering.
Bij de afwatering.
ERWTENSOEP!
Heeeeeeerrrrrrrrlijkkkkkkkkkkk!!!!!!!
--------------------------------------------------------
In volle afwachting....
Vrijdag 13 maart '09 - S2 op de antenne. Pa vlakbij haar op het hekwerk van de dakrand.
Gisteravond dook ik erg laat mijn bed in. Geheel de avond had ik geboeid naar de beide webcams naar
S2 gekeken. Het zag er werkelijk naar uit dat het eerste eitje van het nieuwe broedseizoen aanstaande
was! Maar nee, het laat nog op zich wachten.
Restte mij maar om één ding te doen gisteravond: mijn eigen nestje opzoeken. Dat deed ik dan ook.
De Toren trok al sowieso geheel deze week aan mij en zeker na gisteravond!
Vandaar dat Sjef en ik rond de klok van 2 uur ook op de spottersplaats stonden!
We werden hartelijk door Gerrit112, Ton en Ineke en niet te vergeten Ayla begroet.
S2 zat op de antenne. Pa even in de nestkast. Hij zorgde er voor niet echt van S2's zijde te wijken.
We hoorden in de verte het geklop van de specht. We zagen een reiger in diens statige vleugelslag neerstrijken achter de Snelle Loop, bij het meertje.
Links en rechts zag je hoe de kale takken van de bomen en struiken aan het uitbotten zijn. Het voorjaar komt naderbij.
Ton, Ineke en Ayla vertrokken weer, nadat een opvallend laag vliegend transportvliegtuig over ons heen passeerde, onder luid geroep van S2. Pa en zij hadden dat ronkende geval ook in het vizier.
Toen werd het weer rustig.
Sjef en ik gingen weer aan de wandel achter de Snelle Loop en posteerden ons ook daar.
Toen zagen we een roofvogel plotseling cirkelen hoog in de lucht. Dat
deerden onze valken niet. De roofvogel ging op een gegeven moment ook zijn eigen weg.
Maar er kwam weer een roofvogel aan gevlogen, richting Toren. Deze vloog veel lager.
S2 zag deze vogel en ging er pijlsnel achteraan en verjoeg hem.
Ik zag er een derde slechtvalk in, Sjef ook. Gerrit112 kan dit hopelijk bevestigen. Hij heeft er foto's van genomen.
Dat zette ons wel aan, wandelingetje of niet, om telkens het luchtruim af te speuren.
In het poeltje vlakbij de Snelle Loop zagen we telkens kikkertjes rondspringen.
Ook dat gaf je een lentegevoel.
We eindigden weer op de spottersplaats waar Gerrit112 alles ook gade geslagen had.
De plicht riep, anders waren we nóg langer gebleven. S2 en Pa zaten nog steeds bij elkaar: S2 op de antenne. Pa op het hekwerk op de dakrand vlakbij zijn madammeke.
Wij tweebeners zijn in afwachting van wat nu komen gaat.
Eén ding is zeker: S2 en Pa zijn beiden in volle verwachting.......
PEE-ESJE: GERRIT112 heeft de bevestiging van een derde valk gegeven die dus door S2 werd verjaagd....
Voortkabbelende Snelle Loop.
In de verte het bekende bruggetje.
Sjef speurt het luchtruim af voor wellicht de derde valk.
Op het bruggetje blik ook ik naar omhoog.
Het bos wacht op het nieuwe leven.
Het nieuwe leven laat reeds haar nieuwe sporen na....
----------------------------------------------------------
In een gure wind.
Vrijdag 27 maart 2009 - de Toren gezien vanuit de bossen langs het onver-
harde deel van de Hemelsbleekweg.
In een gure wind stonden Sjef en ik deze vrijdagmiddag in maart weer bij de Toren op de spottersplaats.
We wisten ons van zeer nabij de vier eitjes daarboven in de nestkast op de Toren.
De koude wind vertelde ons dat we beter in beweging konden blijven. Dat deden we dan ook door te gaan wandelen. Het lezen van het infobord op de spottersplaats leverde je geen beweging op. Wél met de oogjes die ver-baast bewogen omdat waterschap Aa en Maas ervan overtuigd is dat het directe gebied rondom de Toren De Biezen is.
Het bord staat helemaal verkeerd. Bovendien moet op deze plek het spotters-infobord komen te staan waar Lambert druk mee doende is!
We hoorden ganzengegak achter de Snelle Loop. Daar liepen Sjef en ik tijdens onze wandeling direct naar toe, onder toeziend oog van Pa op de bovenste lamp links op de Toren.
Het gakgeluid kwam van het grotere meertje achter de Snelle Loop. We kregen al een vermoeden. En ja hoor, het gegak was afkomstig van Pa en Ma Nijlgans die 10 kindertjes beschermden!
Precies één jaar geleden toen we ook er stonden hadden zij ook hun ge-zinnetje compleet!
PROFICIAT FAMILIE NIJLGANS!
Ondertussen was Pa van de lamp afgegaan. Dat was rond half drie.
Onder luide gakjes vloog hij zijn rondjes rondom de Toren. Wellicht wilde hij Pa en Ma Nijlgans nadoen. Maar dat was helaas tot mislukken gedoemd, want een slechtvalkkeeltje produceert nu eenmaal dat typische valken-gakje.
Boven de bosrand vloog ondertussen een buizerd die overduidelijk met een prooivluchtje bezig was. We herkenden ook deze mooie vogel aan diens vleugels.
Nabij de Snelle Loop bij het dammetje zagen we een valk op het nestroos-ter. Ik dacht aan S2. Dankzij PW .
( Bedankt Huismusje) weet ik nu dat het Pa was.
We wandelden vervolgens naar het onverharde deel van de Hemels-bleekweg en doken daar de bossen in.
Daar was de waakhond van het daar gelegen huis niet mee eens. Nou, wij wel.
Het is nu eenmaal altijd gnieten in dat stukje ruwe gebied.
We zochten daarna de spottersplaats weer op waar Ton en Mieke net arriveerden. Dat leverde weer een gezellig praatje, maar geen valkjes op!
We bogen ons weer over het infobord, waarop inhoudelijk de zaak wel klopte. Maar al deze informatie bevindt zich niet in de Biezen.
De plattegrond klopt, maar geeft niet de situatie van de werkelijke De Biezen weer!
Waterschap Aa en Maas jullie zullen B moeten gaan zeggen.
De valkjes deert het allerminst en de nijlganzen ook niet. Zij doen wat de pure natuur hen ingeeft. En daar zijn zij goed in. De tweebeners kunnen puur natuur wel een foutje maken daar aan die WATERkant waar heel
SCHAPpelijk dat verkeerde bord staat, die voor geen meter klopt. Daar heb je geen A-tweetje voor nodig.
De koude wind joeg ons weg. Maar er is toch altijd weer een volgende keer....
Mijn persoontje met lenige oogjes.
PROFICIAT familie Nijlgans!
Pa en Ma beschermen hun jongen.
De nijlgansjes!
Pa vliegt een torenrondje.
Pa op het nestrooster.
Dichterbij gekiekt.
Sjef ziet Pa.
In de bossen langs het onverharde deel van de Hemelsbleekweg.
---------------------------------------------------------
Een zonnige Pasen De Mortel visite.
Tweede Paasdag maandag 13 april 2009 - de Toren tussen pril voorjaars-
groen.
Met goede afspraken met het thuisfront en onze mobiele telefoon standby togen Sjef en ik deze mooie zonnige Tweede Paasmiddag naar de Toren in De Mortel.
We troffen de spottersplaats niet verlaten aan.
Er waren verscheidene voor ons onbekende spotters, op een na. Gerrit112 zat heerlijk van de lentezon te genieten, en van de valken.
Pa zat op de antenne. Bij deze aanblik keuvelden we gezellig met allemaal.
Ondertussen hielden we om ons heen alles in de gaten.
Een reiger kwam neergestreken langs de Snelle Loop.
We hoorden het ijverige geklop van een specht.
Eerst twee, toen drie, toen vijf buizerds vlogen en zweefden boven ons over het landgoed en het veld.
Ik waagde het om dat proberen vast te leggen met ons fototoestel. Ik zag slechts stippen. Maar het waren op dat moment drie buizerds.
Pa kwam ook in beweging door ook weg te vliegen.
Ondertussen kwam een bekende met haar man en beide kinderen de spottersplaats op. Het was Dora.
Het gezellig keuvelen met elkaar ging genoeglijk met haar en haar man en de kinderen verder.
Pa was weer op de antenne neergestreken. S2 kwam na half drie bij hem zitten, tesamen op de bovenste dwarsstang.
Met Dora spraken we over de familie Nijlgans. Ons Torenrondje deden Sjef en ik nu in het gezellige gezelschap van Dora en haar gezin.
Dat leverde weer mooie beelden van de nijlganzen op. Nog steeds negen jongen die fiks aan het groeien zijn!
Tijdens ons Torenrondje stonden we stil bij de plek met de witte rozen.
Lieve Froona was niet alleen in onze gedachte tijdens dit Torenbezoek. We spraken ook over haar. Nog steeds krijg je niet volledig bevat dat zij er niet meer is.
De witte rozen waren daarvan stille getuigen temidden tussen het prille voorjaarsgroen nabij de Toren, waar ook Froona's hart zo naar toe trok....
We liepen verder. We belandden op het onverharde deel van de Hemels-bleekweg waar de Toren steeds nadrukkelijker zichtbaar werd.
Tenslotte kwamen we weer terug op de spottersplaats.
Dora met haar man en kinderen keerden weer huiswaarts. Dat deed daarna Gerrit ook.
De andere spotters hadden reeds het plekje verlaten.
Sjef en ik bleven er alleen achter.
De stilte viel je direct op. Veel vliegverkeer van vogels was er niet. De gevleugelde vrienden zijn nu druk met gezinsuitbreiding bezig! Zij hadden hun eigen paaseitjes.
Je zou welhaast in slaap vallen bij deze weldadige stilte in de warme lentezon.
SJEFFFFF....kom op, zonder veertje van me. Dan toch maar weer eventjes de beentjes strekken!
Dat bracht ons opnieuw bij de familie Nijlgans. Ook het bosgebied daarachter leverde ons weer verdere genietmomenten op.
We hadden de middag genoeglijk op ons Paasbest doorgebracht.
We keerden weer voldaan huiswaarts, wetende dat het thuisfront ons mobiel nog niet gebeld had....
De familie Nijlgans.
Een inzoomertje waard.
Op zijn Paasbest.
Vogeltje spotten.
En toch....drie buizerds (!)
Sjef, kom op, beentjes strekken!
Fotogeniek!
Mijn geniet moment.
Echt Lente!
De Toren duikt op.
Nu een greep uit de toegezonden mooie foto van Dora/Dorien.
Zij poseerden ook voor haar.
Valk op de bovenste dwarsstang van de antenne.
Mooi gedaan, Dora!
Dennenappels.
ONTZETTEND BEDANKT DORA/DORIEN VOOR JE MOOIE FOTO'S!
---------------------------------------------------------
Dicht bij de vier donskuikentjes.
Maandag 27 april 2009 - de Toren onder een prachtige wolkenlucht!
We wisten ons deze zonnige middag dichtbij de vier donskuikentjes van Pa en S2.
Vandaar dat het weer erg goed toeven was op de spottersplaats en tijdens ons Torenrondje.
Op de spottersplaats zaten twee andere fervente spotters gescoopt en wel.
Achter ons kreeg een buizerd ruzie met een kraai. Het zwarte heerschap/vrouwschap was niet gediend van de nabijheid van de buizerd. De buizerd was verstandig en ging letterlijk en figuurlijk een confronta-
tie uit de weg.
Pa verjoeg een derde valk, die dat heel gemakkelijk liet doen. Het leverde ons mooie vliegrondjes van Pa op. Ik moest meteen aan het mooie filmpje van Arnaud denken van gisteren!
Pa kwam op een gegeven moment terug gevlogen met een prooitje in zijn poten geklemd. Pardoes liet hij het prooitje vallen.
Mooi niet, dacht Pa. Peilsnel dook hij het vallende prooitje achterna en wist het weer met zijnpoten vast te grijpen. Hij ging ermee op een der Torenringen zitten, om er ook weer spoedig op te verdwijnen.
Sjef en ik maakten weer ons wandelingetje. We begroetten als eerste de familie Nijlgans.
Nog steeds negen jongen! Hoerraaaa!
Een koppel Canadese ganzen zwommen heerlijk in de Snelle Loop.
Langs de Snelle Loop aan de kant van het bekende bruggetje was een afrastering aan paaltjes en prikkeldraad gemaakt, omwille van de Schotse hooglanders. Zij maken telkens met een snel loopje een oversteek over het water. Een afrastering omwille van hun veiligheid kan daarom geen kwaad.
Ons Torenrondje verzekerde ons dat ook hier het voorjaar overal volop aanwezig was.
Overal werd je jong groen gewaar.
Een specht liet weer nadrukkelijk zijn geklop horen, in een ratelend tempo. Ik zelf zou dat tempo niet bijgesnaveld krijgen. Ik heb daar een hamer voor nodig in mijn snavel....eh....ik bedoel handen. En als ik niet oppas sla ik ermee op mijn.......
We kwamen weer op de spottersplaats terecht waar we nog met een gezellige spotter verder keuvelden.
Een ree maakte weer de inmiddels bekende oversteek.
Opnieuw kwam Pa met een prooitje aanvliegen, wat weer mooie Torenrondjes opleverde. Hij vond dat dit prooitje voor hem zelf bedoeld was. Prompt ging hij ermee zijn Torenlamp op en begon het verwoed te plukken.
De andere spotter ging. Sjef en ik bleven achter. Pa bleef op de lamp. Het bleef verder rustig.
En in deze rust verlieten ook wij de spottersplaats in de wetenschap dat S2 als een echte moederkloek bij haar vier donskindjes in de nestkast zat.....
De familie Nijlgans.
Mij "inspectie" bij de familie Nijlgans.
Achter de Snelle Loop.
Pril voorjaarsgroen.
----------------------------------------------------------
Bij een voorzichtig meizonnetje.
Maandag 11 mei 2009 - tegenover de Toren mooi voorjaarsgroen.
Vanmiddag lokte een voorzichtig meizonnetje Sjef en ik naar de Toren.
We troffen een oudere mede-spotter aan die gezellig met onze bekende Ton aan het keuvelen was.
Toen wij ons bij hen voegden werd het een gezellig keuveltje met zijn vieren.
Ton zei ons dat een valk zojuist op de wieken was gegaan.
Na een genoeglijk praatje stonden wij op een gegeven moment met ons tweetjes op de spottersplaats.
Rondom ons in de verte in de nabijheid van de Snelle Loop stonden de Schotse hooglanders weer ijverigin het jonge gras te happen. Overal waren de sporen van het voorjaar nadrukkelijk aanwezig.
Omdat het stil bleef daarboven rondom de Toren, besloten we om weer ons wandelingetje te maken.
De zon liet zich steeds meer zien.
Tussen de zwarte en bruine Schotse hooglanders door liepen we naar het meertje achter de Snelle Loopom poolshoogte te nemen bij de familie Nijlgans. We zagen wel een wegvliegende reiger laag over het water en een andere gans bij het meertje stil eenzaam en verlaten. Ik denk dat het hier ging om een Canadese gans. Dit plekske is gul vertegenwoordigd met allerlei nationaliteiten!
Maar waar was de familie Nijlgans? We konden niet vaststellen of pa en ma Nijlgans nog steeds omringdworden door hun negen jongen!
De reden waarom zij niet in hun thuismeertje bivakkeerden liet zich niet moeilijk raden. Het meertje werd namelijk in beslag genomen door Black Beauty een trotse zwarte hooglander die nu laag stond, omdat diens poten geheel schuil gingen in het water. Het beest trok zich niets van ons aan.
We verlieten de waterkant en ondernamen ons Torenrondje.
Toen we op het onverharde deel terecht kwamen van de Hemelsbleekweg lieten rond half vier Pa en S2ons buitelende vliegrondjes zien. S2 belandde een keer kort op het nestrooster. Je zag nu weer overduidelijk hun beider verschil in formaat ten opzichte van elkaar.
Op het verharde deel aangekomen reed zojuist Gerrit112 in zijn auto ons zwaaiend voorbij.
Nabij de spottersplaats draaide ik mij nog eenmaal om, om met verrekijker de Toren nog eenmaal in ogenschouw te nemen. Aan deze zijde was geen valk te zien. Maar we wisten dat zij weer thuis waren.
De vier donskuikentjes wisten dat hun ouders in hun nabijheid waren.
We verlieten toen weer het mooie plekske bij de Toren........
Hoezo....hij zonder veren (?!)
Schotse hooglanders ijverig aan het grazen.
Bruin en zwart bij elkaar.
Geen familie Nijlgans te zien, maar wel dit laaglander...eh...watertje.
---------------------------------------------------------
Sjef's verjaardagskado van de valken.
Woensdag 27 mei 2009 - jarige Sjef aan de wandel rondom de Toren.
Op woensdag 27 mei was hij zonder veren Sjef jarig.
Graag liet ik Sjef trakteren door de valken in De Mortel.
We troffen een lege spottersplaats aan waar het bengske uitnodigend op ons wachtte.
Graag namen wij deze uitnodiging aan. Sjef liet zich meteen door de gehele familie Slechtvalk trakteren!
In de nestkastopening zagen we door onze nieuwe verrekijker de nieuwsgierige juvenieltjes. We hoorden prompt hoe zij luide keeltjes opzetten omdat Pa en S2 voor ons boven rondom de top van de Toren mooie vliegshowtjes weggaven.
Ze speelden met elkaar tikkertje met hun enorme klauwen en zij lieten zich meedeinen op de wind.
Dat was een schitterend gezicht. Op dat moment kwam Gerrit112 ook eventjes, regelrecht van zijn werk af, om een glimpje van de valken te kunnen opvangen. Het werden gelukkig ook voor hem meerdere glimpjes!
Erg voldaan maakten we weer onze Torenwandeling. We zagen paalzit-tertjes familie Nijlgans langs de Snelle Loop. We zagen weer een reiger langs de kant van het stromende water geduldig wachtend op een visje.
We zagen hoe in de bossen de varens welig groeiden en hoe alle loof-bomen vol in hun blad stonden.
De wind was dan wel niet echt aangenaam maar het deerden ons niet. Onder welke weersomstandigheid dan ook het blijft een mooi plekske rondom de Toren.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. We zochten het bengske weer op. In de nestkastopening zaten de juvenieltjes weer. Het was telkens moeilijk te zien hoeveel precies. Nu maakten hun keeltjes
geen enkel geluid.
We zagen Pa en S2 niet meer. Maar het zou ons niets verwonderen als zij ergens op een der ringen zaten.
De middag vorderde. Toen werd het weer tijd om naar huis te gaan.
BEDANKT FAMILIE SLECHTVALK DAT JULLIE OP SJEF'S VERJAARDAG OP JULLIE AANWEZIGHEID EN OP MOOIE
VLIEGSHOWTJES HEBT GETRAKTEERD.....
Ik turend naar de Toren naar S2 en Pa.
De Snelle Loop.
Het voorjaar laat zich aan de waterkant gul zien.
Welig groeiende varens.
---------------------------------------------------------
Op een mooie zonnige dag in juni.
Vrijdag 12 juni 2009 - ik kon het weer niet laten. Weer een foto van de
Toren onder mooie wolken.
Rond half twee in de middag draaide onze auto weer de Hemelsbleekweg op die zich in de badendezon wist.
De auto werd nabij de ingang van de spottesplaats geparkeerd door Sjef mijn chauffeur.
De spottersplaats telde plenty bezoekers omwille van de vier prachtige juvenielen die er weer vrolijk rondvliegen. Dat maakten alle spotters ook vrolijk, waaronder Sjef en ik.
Er waren spotters van een stille genietende forumlezer en van Beleef de Lente.
En natúúrlijk beslist een aantal van onze hechte groep.
Bob was er, Anita met de twee**, Marjan met haar vriendin, Loes, Ineke met haar hond Ayla, José, Marjanne, Ton, Gerrit met nummertje 112. Met andere woorden: het was één gezellige boel, compleet met de appelflappen van Bob! En de chocokoekjes van José smaakten ook heerlijk!
De juvenielen lieten alle vier aan ons zien wat fladderen en vliegen is. WOW! Marjanne attendeerde mij erop dat zij het ook alle vier waren!
Helemaal fantastisch!
Sjef en ik probeerden onze nieuwe scoop uit van 90 keer zoom. Ook een WOW ' TJE waard!
Tussen de spottersplaats en de Toren in probeerde een juveniel een duif te pakken te krijgen. Van duiken had het juvenieltje nog niet gehoord. Wel hoe het de duif moest volgen. Maar dan had je het wel gehad, dus kon duifje aan de jonge slechtvalk ontkomen. Het leverde je wel mooie beelden op!
Met Marjan en haar vriendin en Irene maakte ik een heerlijke wandeling. Daarbij kwamen we Diane en Walter tegen met hun nieuwe lieve hondje-aanwinst Ratzoe!
Maar al te graag liepen zij linea recta naar de spottersplaats om Ineke te bedanken, omdat zij hen op het spoor had gezet om uiteindelijk Ratzoe te verkrijgen!
De familie Nijlgans was niet thuis. Nietemin leverde het in de stralende junizon ons een hele mooie wandeling op.
Op de spottersplaats troffen we Walter en Diane met Ratzoe weer aan.
De familie Slechtvalk had ondertussen een rustpauze genomen. Tijdens onze wandeling lieten de juvenielen hun vliegkunsten ook zien. Zelfs poginkje antenne-dwarsstang-zitten.
Bob vertrok als eerste. Daarna namen Sjef en ik van iedereen afscheid. En dit alles met de wetenschap dat het goed gaat met de familie Slechtvalk. En dat het heerlijk toeven is met alle spotters, vrienden/dinnen bij elkaar.
En het fijne van dit alles is: er is altijd weer een volgende keer.....
Juveniel links van de nestkast.
Valk op de grootste antenne.
Juveniel bovenop de nestkast.
Goed gekeurde scoop!
De familie Nijlgans is niet thuis.
Speciaal voor Gretha: dood hout in de directe omgeving van
de Toren.
Sfeervol op het veld achter de Toren.
Mooi doorkijkje in de bossen achter de Snelle Loop.
---------------------------------------------------------
Zomers Torenbezoek onder een warme zon.
Vrijdag 26 juni 2009 - juveniel op het dak van de nestkast. Digitaal in-
zoomertje.
Op deze mooie warme 's zomerse dag gingen Sjef en ik weer naar de Toren. Dit deden wij samen met zus Maria en zwager Jos.
Het was hun eerste Torenbezoek. Deze middag parkeerden Jos en Maria hun auto vlakbij de onze nabij de ingang van de spottersplaats. Sjef en ik waren er wat eerder. Ik kwam hen vanaf de spottersplaats tegemoet gelopen.
Zojuist hadden twee jonge valken zich aan ons laten zien. Zij speelden heerlijk tikkertje hoog in de lucht nabij de Toren.
"Daar is ie dan!" was het eerste wat Maria zei, toen ze de immens hoge Toren zag.
We schaarden ons rondom de groene houten tafel op de spottersplaats , terwijl daarlangs onze scoop al gereed stond.
Blikjes frisdrank in een koelbox was geen overbodige luxe.
Al snel streek een valk op het dak van de nestkast neer. Via de scoop konden ook Maria en Jos voor het eerst een van de jonge valken van zeer nabij gadeslaan. WOW!
Twee valken trakteerden ons op mooie vlieg -dan wel zweefvluchten meedeinend op de thermiek. Het ging om een volwassen valk en een jonge valk. Ik ben geneigd om te zeggen, dat de oudervalk S2 was, gezien het formaat.
Er landde vervolgens een jonge valk op het nestrooster. Dat leverde een nóg beter zicht op de valk op via de scoop! WOW!
Terwijl Sjef bij de scoop bleef ondernamen Maria, Jos en ik een wandeling. Het voerde ons naar de bossen achter de Snelle Loop en het torenrondje, waar ook reigers aan ons lieten zien wat statig en gracieus vliegen be-tekent! WOW!
We stonden stil op de plaats waar de rozen zijn neergelegd voor Froona voor de enorme laurusstruiken, pal bij de Toren.
De Schotse hooglanders waren nergens te bekennen, wel wat zij aan bruine hoopjes achterlieten. Jos noemde dat laaglanders en flatslanders.
Tijdens de wandeling dan wel in de zon, dan wel in de aangename schaduw hoorden we het roepen naar elkaar van de valken. Toen we eenmaal op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg liepen zagen we de valken ook
nabij de nestkast rond cirkelen.
De wandeling deed ons pal onder de Toren in de rijkelijke schaduw belanden op het torenbengske. Sjef voegde zich bij ons. Het bood je een mooi uitzicht op het veld.
We werden getrakteerd op een prooivlucht. Een valk dook met prooi als een speer de bossen in achter de Snelle Loop, terwijl een andere valk hem/haar achterna vloog, om vervolgens toch richting Toren te vliegen.
Gerrit112 die geheel de dag in de lommerrrijke schaduw achter de Snelle Loop aan de bosrand had gezeten, kwam ons tegemoet gelopen. Hij wist ons te vertellen dat de valken ontzettend veel vliegbewegingen hadden laten zien vanmorgen. Gerrit keerde voldaan huiswaarts.
De middag vorderde en toen was het ook voor ons alle vier tijd om te vertrekken, op deze mooie zomerdag.
Ik ben blij dat Maria en Jos de valken hebben gezien. Wel niet alle zes en tegelijk, maar voldoende om er nu ook over te kunnen meepraten.
En ook zij vinden het een enorm mooi plekske in het Brabantse land......
Nog net geen digitaal inzoomertje van de juveniel op het dak van de
nestkast.
De Toren tussen het zomerse groen.
Tijdens het torenrondje.
In de weldadige zomerzon.
Speels zonlicht!
Sjef links op de spottersplaats.
Het uitzicht vanaf het bengske pal voor de Toren.
---------------------------------------------------------
Tussen het jacobskruiskruid.
Maandag 13 juli 2009 - het welig bloeiende jacobskruiskruid op het veld
achter de Snelle Loop.
Vandaag was het opnieuw een hele mooie zomerdag.
Er stond een aangenaam briesje en de zon wist zich in het gezelschap van mooie wolken, waar het regelmatig speels achter schuil ging.
Mijn mannetje en ik tuften als eerste naar Grotel's Hof waar het op het terras aangenaamverpozen was. Vervolgens tuften we naar de Hemels-bleekweg waar we uitgetuft onze auto in de schaduw bij de Toren par-keerden.
Gelukkig tuften wij zelve niet, want dat zou ongezond zijn. Wij snoven alleen maar al hetmoois om ons heen op. We zaten helemaal alleen op het veld achter de Snelle Loop met onze klapstoeltjes temidden van het jacobskruiskruid dat er weer heel gul bloeit!
Een schitterend gezicht!
We zaten er goed en wel of ik zag een grote vogel onze richting in vliegen.
Een valk?
Mijn verrekijker vertelde mij dat het een valk was, een juveniel!
Heel stil bleven we zitten. Valkje scheerde zich speels zwenkend nabij ons rakelings over het jacobskruiskruid heen om er uiteindelijk in te verdwij-nen!
In een behoedzame tweebeners-sluip-niet hoorbare-tred liep ik er op af!
In de bosrand hoorde ik een vreemd geluid. Ik kon het geluid wel plaatsen maar niet benoemen wat het was. Sjef bleef heel stil zitten op zijn klapstoeltje die NIET klapte!
Ik liep stil naar daar waar het geluid vandaan kwam. Toen ontdekte ik wat het was.
In de bosrand in een der bomen zat een grote bonte specht zich uit te sloven op het schors van de stam. Toen ie mij zag nam ie de wieken. Die tweebeners moeten ook altijd met hun snufferds ergens bovenop zitten!
Maar waar was het valkje? Ik sloop naar de Snelle Loop. Soms aan het badderen!?
GEEN valkje.
Jammer!
Ik kon het vergeten!
Mijn bedoeling was geweest om op een respectvolle afstand de juveniel te fotograferen.
Ik liep terug naar mijn klapstoeltje, waar we ogenblikkelijk op de zwaluw-heuvel geen zwaluw maar een reiger heel stilletjes zagen staan.
Opeens geroep van valken. Eentje zat al op de bovenste stang van de grote antenne. Een valk komend vanaf het veld vandaan streek op de dakrand neer achter de buitencam.
Juvenieltje was mij te slim af geweest!
Een andere valk, gezien het formaat en de manier van vliegen wellicht S2, riep naar de anderen.
Juvenieltje riep terug en besloot om weer het luchtruim te kiezen en zocht die ander op om vervolgens samen weg te vliegen met een duikje naar twee duiven, die daarna ongestoord verder hun weg konden volgen.
Over het landgoed langs de Hemelsbleekweg zweefde een buizerd op de thermiek zijn/haar rondjes om steeds hoger in de donzige wolken te ver-dwijnen.
De weggevlogen valken bleven we naar elkaar horen roepen. Echt ver weg gaan deden ze niet.
De valk op de antenne wist van geen wijken.
We bleven genieten van al het moois om ons heen tussen het jacobs-kruiskruid.
Ook al waren het geen spectaculaire valkenbeelden mooi was het toch, en zeker omdat de juveniel nabij ons rustig zo laag durfde te vliegen.
WOW!
Onze horloge's liepen naar half vijf. Dat betekende dat we niet lang daarna weer in onze auto stapten en die tuffend weer voor ons zijn weg huiswaarts reed.
Onze auto mocht tuffen. Dat is het gezonde werk van een auto.
Wij als mens hadden zojuist de weldadige boslucht opgesnoven en al het moois om ons heen opgesoupeerd, met als hoofdrolspelers de familie Slechtvalk die ons weer een portie gezond genieten gegeven hadden.......
Geen zwaluwheuveltje, maar een reigerheuveltje.
Ik speur met de verrekijker de Toren af.
Sjef aan de wandel.
Bij de bosrand nabij de Toren. Let niet ophet vlekje. Het is geen
bosgeest (!)
Torenfoto nummertje zoveel....
Geen valkje te bespeuren.
Tenslotte. In de verte genietend Elsje.
-------------------------------------------------
Dit is het einde van deel 1. Het tweede gedeelte
en slot vind je op pagina
VERSLAGEN DE MORTEL 2009 - 2.
-------------------------------------------------