Verslagen De Mortel.

De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-

regrinus gehuisvest is....

 

 

De verslagen van 2016.

 

Deel 1.

----------------------------------------------------------

 ( klik op foto voor vergroting )

 

-------------------------------------------------------- 

"We zijn beiden thuis."

 Zondag 10 januari 2016 ~ de Toren in goud zonlicht.

 

 

Het was een stralende dag in januari.

Het gouden zonlicht wist de aarde te vangen.

Het lokte Sjef en ik naar de valken in De Mortel. Het eerste bezoek van 2016!

De luidende klokken van Oud op Nieuw waren verstomd.

Het knallende vuurwerk is in stilte gedompeld. De kleurrijke lichtflitsen daarvan zijn gedoofd.

De winterstilte kreeg de overhand.

 

We troffen het plekje bij de Toren als zodanig aan.

De spottersplaats was verlaten, totdat wij er een der bengskes opzochten.

 

Onderweg naar De Mortel werden we een blauwe reiger gewaar langs een van de sloten langs de kant van de weg.

Bij de brouwerij met een B bivakkeerden de nijlganzen langs de kant van de waterplas die er is aangelegd, wachtend op het nieuwe broedseizoen.

 

Een blik omhoog naar de Toren bleef bepalend hangen op de nieuwe rustplaats van de nestkast. Ons fototoestel wist het ook te vinden.

Nu de valken nog.

Maar het zijn nestkast-valken dus ik heb goede hoop dat zij de nestkast nog steeds als hun broedplaats beschouwen.

 

We zetten onze gebruikelijke wandeling in. De Toren wist ons telkens te vangen. We keken er telkens naar, omdat we graag er rondom, of er bo-venop de valken wilden zien.

Toen we goed en wel onze voet op het veld hadden gezet via het bekende poortje, wist een deel van de kudde Aberdeen Angus deze plek ook te vinden.

Ze kwamen ons tegemoet, en lieten ons met rust. Zij kennen inmiddels hun standplaats en de mensen die er graag wandelen.

De naakte takken van de bomen staken triomfantelijk af tegen de strakblauwe lucht.

Je hoorde telkens het geruis van de wind.

Het werd weer een aangename wandeling.

 

We kwamen weer terug op de spotterplaats.

Weldra kwam er een valk aangevlogen die van ons af gezien achter op de Toren neerstreek.

Meteen daarop kwam de tweede valk aangevlogen.

Ze waren allebei thuis.

Maar valk twee wilden in eerste instantie in ons gezichtsveld op de Toren landen, op een der ringen, maar bedacht zich.

Hij/zij vloog weer weg. Luidkeels verdween hij/zij. Diens roep was nog lang hoorbaar, totdat het verstomde.

Spotter Gerrit 112 kwam even langs. We konden hem vertellen dat beide valken door ons gezien zijn.

Gerrit vertelde ons dat zij nu weinig worden waargenomen. Bijna dagelijks komt hij er kijken.

Al gauw ging hij weer. Hij nam onze mededeling met zich mee.

 

We proefden de stilte van deze mooie winterdag.

Onze blik werd telkens getrokken naar de nestkast.

Wij mensen kijken reikhalzend naar het nieuwe broedseizoen uit.

De nestkast kent een andere plaats. Er is een geheel nieuw koppel die het moeten gaan waarmaken. Zal Pa nog terugkomen? Of is deze Kanjer er niet meer?

Zullen andere valken deze plek weer weten te vinden? Vast wel.

Vele ingrediënten waartegen het slagen van een broedseizoen moet op-botsen.

Maar ik ben hoopvol gestemd.

 

We verlieten in de tweede helft van de middag de spottersplaats. In De Mortel passeerde boven ons een roofvogel,

ik denk een sperwer, met in diens poten een muis.

Opnieuw kwamen we blauwe reigers tegen langs de sloten.

 

We naderden de stad Eindhoven.

We hadden het mooie plekje van de valken achter ons gelaten, om het altijd weer opnieuw te ontmoeten.... 

 De nestkast op de bovenste ring nagenoeg in het midden.

Sjef aan de wandel.

Ik aan de wandel.

 Een deel van de kudde Aberdeen Angus komt het veld op en ons tegemoet gelopen.

 

 In het gouden zonlicht.

 

---------------------------------------------------------

 

 

 

Buizerds, kraaien, paarden en één valk in natuurschoon.

Donderdag 11 februari 2016 ~ bekend punt nabij de Toren, met langs de linker boom boven de schuine stam een vogel op een tak.

 

 

Na regen en stormachtige winterdagen was de lucht schoon gespoeld en brak de zon door.

Naast mooie wolkenpartijen was het heldere blauw ook zichtbaar.

De wind was gaan liggen.

Alle reden on weer naar de valken in De Mortel te gaan.

Vroeg in de middag waren Sjef en ik er.

Er was geen mens te bekennen.

Op de binnenplaats van de Toren stond een blauw busje, waarop onder andere stond "glasvezelkabel." Er werden in de Toren werkzaamheden uitgevoerd.

 

"Beleef de Lente" staat in de startblokken om op Valentijnsdag heel toepasselijk het broedseizoen met de cams op verscheidene lo-

caties te openen.

Hopelijk wordt het voor de valken ook weer een mooi broedseizoen.

 

Sjef en ik waren alleen op de spottersplaats.

Plots vloog er een valk weg vanachter de Toren richting Bakel. De valk was te ver van de Toren af, om er vanaf gedoken te zijn.

Op een gegeven moment was hij/zij niet meer waarneembaar.

Kraaiende kraaien waren er in overvloed. Links en rechts doken zij telkens luidkeels op. Altijd zijn zij bedrijvig in de weer. Zij hebben

zelden rust. Links van de Toren hoog onder het wolkendek cirkelden twee buizerds voortdurend om elkaar heen. Zwevend op de thermiek maakten zij hun rondjes.

 

Het werd rustig. Sjef en ik begonnen aan onze wandeling. Af en toe moest je opletten hoe te moeten lopen, omdat de grond nat, rul en glibberig was vanwege de vele regen die gevallen was.

De varens aan de voet van de naaldbomen zagen nog groen. Ze waren niet roestbruin van kleur en verschrompeld. De winter heeft geen vat op ze gehad.

Het water in de Snelle Loop en in de Esper Loop stond hoog en kabbelde lustig voort.

Het zonlicht weerspiegelde in het rimpelige water.

Op het aangrenzende veld stonden een aantal paarden te grazen in het aangename zonnetje.

Ik zag het zwarte Friese paard weer staan. Hij stond op grote afstand naar mij te kijken.

Ik lokte hem.

Hij draaide met zijn oren. Hij ving mijn klakkende geluid op. Ik bleef hem aankijken. We hadden voortdurend oogcontact.

Terwijl dit schitterende dier mij bleef aankijken kwam hij sjokkend maar doelbewust op mij af. Bij me langs de afrastering aangekomen stak hij zijn hoofd naar mij uit.

Ik begon tegen hem te praten, alsof hij mij kon verstaan.

Hij luisterde.

Ik legde mijn hand boven zijn neus. Mijn knuffels liet hij maar wat graag welgevallen.

"En ik dan," leek een kleiner roodbruin paard met een witte bles te zeggen. Het kwam naast het grote Friese paard te staan, en stak ook

zijn hoofd naar mij uit.

"Natuurlijk sla ik jou niet over, "zei ik tegen hem, en voegde de daad bij het woord.

Maar het grote Friese paard wilde liever die aandacht. Hij plaatste zijn hoofd voor die van het bruine paard. En ja, daar kwam mijn hand weer. Dat vond deze zwarte robuuste kerel best.

Vervolgens ging ik weer pal voor hem staan. Zij hoofd dicht bij de mijne. Het aaien en knuffelen ging verder.

Het leverde een mooie foto op!

Maar ik vergat Bruintje niet.

Er kwamen nog drie paarden langs de afrastering staan. Ze kregen van zowel Sjef en mij ook alle aandacht.

Er stond een beslist kleiner Bruintje bij, waarvan het Friese paard vond dat hij nog steeds de grootste aandacht verdiende. Maar dat lieve

kleine Bruintje kreeg van mij ook die aandacht, en daarna de Friese knappe kerel weer.

Toen we onze wandeling hervatten werden wij door de paarden nagekeken.

 

Op de spottersplaats terug gekeerd was er geen valk te bekennen.

Maar plots dook er een grote vogel rechts vanachter de Toren van een der ringen vandaan. Het leek op een buizerd. Het was wat moeilijker te zien, omdat we hem teveel vanuit een liggende schuine positie zagen. Maar het was beslist geen valk!

Zijn vlucht was snel, en daarom maar kort waarneembaar.

 

Het werd stil.

Alleen de kraaiende kraaien lieten zich nog steeds horen. Af en toe koerde er een duif. Een vrouwtjesmerel met duikelende klanken liet zich even horen.

Maar toch, het zijn de geluiden die bij de stilte van de natuur horen.

Een zilverreiger vloog van de Snelle Loop vandaan.

 

In de loop van de middag reden we huiswaarts.

We weten dat de natuur zich gaat klaarmaken voor de Lente.

Het is het seizoen dat nieuw leven weer toelaat....

 De nestkast op de bovenste ring van de Toren.

De Toren.

 Samen poseren tijdens de wandeling.

 Sfeervol langs de Snelle Loop.

 Het zonlicht weerspiegelt in het rimpelige water.

 En ja, daar kwam mijn hand weer. Dat vond deze robuuste zwarte kerel best.

 

---------------------------------------------------------

 

 

Twee valken. En twee paarden met aandachtige lieve ogen.

   Maandag 7 maart 2016 ~ Goud zonlicht breekt door!

 

Boven ons hing een grijze lucht.

Maar het vertelde ons ook dat het kon openbreken, om het gouden licht van de zon toe te laten.

Het was windstil.

Echt warm was het niet, maar de Toren lonkte.

Het nieuwe valkenkoppel hebben samen een band gesmeed, zijn keer op keer al een eenheid geweest om het soort te laten voortbestaan!

Het wachten is op hun eerste eitje.

 

Onder deze omstandigheden streken Sjef en ik die middag op de spottersplaats neer tegenover de Toren, en tegenover de nestkast.

Een andere spotter hield de Toren met zijn slechtvalken ook in de gaten.

Een valk zat op de linker grootste antenne.

Links van de Toren achter de Snelle Loop boven de bosrand cirkelden twee buizerds voortdurend om elkaar heen.

Plots vloog de valk  op en koos het luchtruim. Aan de omvang te zien leek het om VM te gaan, met de bijnaam Spikkel.

Het werd rustig.

 

Sjef en ik ondernamen onze wandeling.

We hielden de Toren in de gaten.

Maar toch mistten we dat een derde valk op visite kwam, maar ook weer verjaagd werd.

Je kunt niet alles hebben.

Want wandelen over de bospaden, terwijl de zon voorzichtig doorbrak is ook de moeite waard.

De natuur ook daar heeft weer alles in zich om het voorjaar te doen ontluiken. Je hoorde de vogelgeluiden. In de verte was ook het geklop

van een specht tegen een boomstam hoorbaar. Ook deze vogel heeft nesteldrang.

Het water in de Snelle Loop stond laag, ook al was er genoeg regen gevallen.

 

We bereikten het aangrenzende veld waar de paarden staan.

We zagen het Friese paard al staan in het gezelschap van een kleiner zwart paard. Ook een Fries, ondanks de bruine manen (?)

Ik liep naar het hekwerk.

Ik leek op een paardenfluisteraar, want ik bleef de grote Fries aankijken. Hij keek ook naar mij. Dat deed de kleinere ook, wellicht een

merrie. En ja hoor, stapvoets kwamen beiden regelrecht op mij af.

Hun aandachtige ogen volgden elke beweging die ik maakte. De grote Fries liet zich het gemakkelijkst aanhalen. De kleinere dook liever tegen de grote aan. Maar het liet zich wel graag voederen door Sjef en mij. Gras smaakt altijd.

Ik praatte tegen ze. Ik benoemde de natuur, ik benoemde hen, en zelfs dat ik geen paarden had maar een hondje en twee katten.

Ik vertelde hen dat terwijl het grote paard met zijn zachte snuit in mijn haren woelde.

Tja, daar smolt Elsje van.

En toen maakte ik van hen een sfeervolle portretfoto.

Ik had weer moeite hen te moeten verlaten. Sjef en ik werden door hen dan ook nagestaard. Maar er is immers altijd een volgende keer.

 

Op de spottersplaats teruggekeerd, waren er twee spotters bij gekomen. Ondertussen was de derde valk verjaagd, en vloog ook VV door het luchtruim.

De zon was inmiddels nadrukkelijk aanwezig, en maakte de spottersplaats aangenaam.

De drie spotters gingen, zodat Sjef en ik achter bleven.

We genoten op ons gemak van alles om ons heen.

 

Toen was het tijd om huiswaarts te keren, met de wetenschap dat beide valken hun best doen om eitjes te produceren, en met de wetenschap dat twee zwarte mooie paarden op ons wachten....

 

 

Valk op de linker grootste antenne. We denken VM.

 Sfeervol.

 Heerlijk aan de wandel.

 Bosrand tegenover de Toren.

 Geweldige sfeerfoto achter de Toren genomen.

 Aandachtige lieve ogen.

 

---------------------------------------------------------

 

 

Buizerdbos........

Zaterdag 2 april 2016 ~ het voorjaar ontluikt.

 

 

Voorzichtig ontluikt het voorjaar.

De dag begon koud. Maar naarmate het verstreek, naarmate de bewolking ijler werd.

De lentezon brak langzaam door en maakte de temperatuur aangenaam.

Onder deze omstandigheden brachten Sjef en ik de middag bij de valken in De Mortel door.

De spotterplaats deed wat ervan verwacht werd. Spotters hielden de

slechtvalken in de gaten. Dat waren Piet, Jan, Debbie en Gerrit(112).

Wij voegden ons bij hen.

Via de cam wisten we dat VM het mannetje in de nestkast was.

Want ja, daar liggen vier mooie eitjes in. VM en VV hadden hun best gedaan.

Het broeden is nu in volle gang. Dat wordt wisselend door hen beiden gedaan.

 

Een valk dook op. Telkens cirkelden hij/zij boven rondom de Toren.

Was het VV of de derde vreemde valk  die regelmatig opduikt?

 

We waanden ons in een buizerdbos. Telkens kwamen buizerds vanuit de bosranden ons tegemoet hoog in de lucht. Speels hielden ze elkaar

gezelschap. Hun roep naar elkaar was ook mooi om te horen.

Zoveel buizerds tegelijk hadden Sjef en ik daar nog niet eerder gezien.

Het was machtig-mooi om te zien!

Wat is het toch een geniet-plekje!

Jan, een echte vogelkenner, wist telkens de vogel snel te benoemen. Zo ook een sperwer die tussen het buizerdverkeer manouvreerde.

Behendig vloog hij door het luchtruim om plotseling pijlsnel naar beneden te duiken. Het leek alsof hij een slechtvalk na wilde doen.

Maar ja, die is daar toch sneller mee.

En toch, ook dit was heel mooi om te zien.

Opnieuw cirkelde een valk boven rondom de Toren. En nu was het heel herkenbaar vanwege het formaat. Dit was VV.

 

Ze landde op de linker grote antenne, en bleef daar zitten.

 

Sjef en ik ondernamen weer onze wandeling. Je "proefde" het voorjaar in de aangename lentezon.

Heerlijk!

In de Snelle Loop dook overal kikkerdril op. Ook de kikkers hebben niet stil gezeten.

De buitelende vogelgeluiden overal om je heen maakt een mens vrolijk. Dat deed het ook met Sjef en mij.

Veel bomen en struiken lieten nog hun kale takken zien. Maar telkens dook ook het voorzichtige groen op.

 

We wandelden weer langs de paardenwei. We lokten de paarden met klakkende geluiden.

En ja hoor, stapvoets kwamen de twee zwarte, en de twee bruine paarden weer naar ons toe. Ze werden meteen wederom door ons heerlijk verwend.

 

Ruimschoots hadden we de tijd voor onze wandeling genomen.

 

De valk in de antenne heeft een hele tijd daar gezeten, totdat het weg vloog.

We bereikten de Hemelsbleekweg. De spotters waren huiswaarts gekeerd.

 

We bleven de Toren nog in de gaten houden.

Het bleef rustig.

 

Met een goed gevoel keerden we huiswaarts toen het einde van de middag naderde.

Want ja, we hadden weer heerlijk genoten......

 De Toren die opnieuw vier mooie valkeneitjes een thuis geeft.

 In de aangename lentezon.

 Sjef aan de wandel, met op de achtergrond de Toren.

 Zon en schaduw.

  Sfeervol!

 

---------------------------------------------------------

 

Lampje-zitten.

Maandag 18 april 2016  ~  runderen oud en jong zijn heerlijk aan het luieren.

 

 

We waren deze middag alleen bij de valken in De Mortel.

Een kille westenwind blies over het veld. De zon die in de morgen nog zo uitbundig scheen liet ons vanmiddag in de steek.

Het belette Sjef en mij niet om het gezelschap van de slechtvalken op te zoeken. We wierpen op de spottersplaats telkens een blik op de nestkast.

Daarin lag een broedende valk op vier eitjes. Rondom de nestkast was het stil. Een tweede valk was niet te zien.  Ook geen derde, een vrouwtje,

die telkens de gang van zaken wil verstoren, om er haar plek op te eisen. Het hoort bij het broedseizoen van de valken. Er zijn helaas te weinig nestkasten dan dat er slechtvalken zijn. Vandaar dat verstoringen hoe langer hoe meer voorkomen.

Immers, het huidige koppel heeft in De Mortel hetzelfde gedaan. En met succes!

Het hoort bij de natuur van deze vogel om een broedplek op te eisen. Wij mensen zien liever geen verstoring. Maar toch, je blijft telkens geboeid

kijken naar het natuurlijke gedrag van deze mooie karaktervolle vogels!

 

Sjef en ik ondernamen onze wandeling in het zicht van de Toren.

Een roepende buizerd liet zich scherend in de lucht aan ons zien.  Het vloog rondjes nabij de Toren, en verdween.

Kraaien en kauwtjes zijn altijd nadrukkelijk aanwezig.  Nog geen "geprooide" duiven vlogen ook af en aan. Zij stonden nog niet op het valkenmenu (!)

 

Het prille voorjaarsgroen is nog altijd voorzichtig. Naast nog altijd kale bomen dook het her en der op.

Op het veld achter de Toren lag de kudde Aberdeen Angus heerlijk in het gras te luieren. Bij een enkele moeder lag een lieftallig jong exemplaartje.

Het gras onder de naald -en loofbomen was nog geel. Het zal ook graag de warmte van het zonlicht willen ontvangen.

 

Op het onverharde deel van Hemelsbleekweg zagen we op de bovenste torenlamp links een valk die aan lampje-zitten deed. Het poetste diens veren, terwijl de wind er doorheen blies. De natuurkijker wist hem van nabij te spotten. Onze indruk was dat het om VM ging. Ons fototoestel wist hem ook te vangen via de lens, zij het verder er vandaan.

 

We streken weer op een bengske van de spottersplaats neer. Achter ons dook weer een buizerd op. Vrij laag buitelde hij/zij over het veld. Ik had helaas het fototoestel al opgeborgen.

Toch al snel verdween hij/zij uit ons zicht.

De valk op de torenlamp bleef hardnekkig zitten. Maar geef valkje eens ongelijk. Zo'n lamp is best wel aangenaam warm nabij de poten en het verenpak.

 

Met dat beeld voor ogen en in een gure wind verlieten Sjef en ik de spottersplaats.

We weten dat er binnenkort kuikentjes in de nestkast wonen.......

 Langs de Snelle Loop.

  Pril voorjaarsgroen langs de Snelle Loop.

 Sfeervol.

 Ook een sfeervolle foto.

 Valk op de bovenste torenlamp links.

 

---------------------------------------------------------

 

 

Toch weer met vier wielen..............

 Dinsdag 31 mei 2016 ~ Onder een indrukwekkende wolkenpartij is de kudde Aberdeen Angus heerlijk aan het grazen.

 

 

Ja, het kon weer.

Sjef en ik konden weer op vier wielen naar de valken in De Mortel!

De vorige vier wielen met daar bovenop een mooie auto werd begin deze maand gestolen!

We werden kwaad, maar ook heel verdrietig.

Bij de pakken neerzitten kon je niet. Aanmelden en aangifte bij de politie was de eerste stap. Dan toch even wachten, in de hoop dat we een bericht terug kregen dat de auto gevonden was.

Maar nee.

Toch al vrij snel gingen we op zoek naar een andere auto. Twee weken na de melding bij onze verzekeringsmaatschappij werd ons al een

bedrag uitgekeerd.

We bleven verder zoeken naar een andere auto.

Dat lukte in eigen stad!

 

En opnieuw werd deze auto op mijn geliefd plekje, recht tegenover de spottersplaats gefotografeerd!

We hebben nu maatregelen genomen om diefstal te voorkomen. Hopelijk is dat afdoende. Het is ons twee keer overkomen. Dat is twee keer te veel!

 

De mooie cambeelden van de valken in De Mortel vertelde ook mij dat vier kuikens voorspoedig opgroeien bij hele zorgzame ouders!

Allevier zijn ze inmiddels geringd.

Het gaat om drie meisjes en een jongetje. Het jongetje wist als eerste wat takken was. De vier verliezen hun jasjes en mogen zich nu juvenielen noemen.

 

Slechts drie dagen na de aankoop kon ik niet meer wachten.

Ik móest voeling hebben ter plekke met de valken en de juvenielen in De Mortel. Het weer liet dat toe.

We brachten deze morgen eindelijk bij de valken door!

Wat was ik blij de spottersplaats weer te kunnen betreden, de hoge grijze Toren te zien met daarboven de nestkast.

Meteen cirkelden een valk rondom de torentop. Het formaat leek op VM te wijzen.

Ik ging bovenop een bengske staan om een foto te nemen van de nestkast.

Je kon door het nestrooster iets van de juvenielen onderscheiden. We hoopten dat een van de juvenielen het nestrooster op zou gaan.

Maar dat gebeurde niet.

Een groep brutale zwaluwen speelde buitelend tikkertje rondom de top van de Toren nabij de nestkast, terwijl een tweede valk diens op-

wachting maakte. Het groter formaat duidde op VV.

 

Ondertussen  gaf de kudde Aberdeen Angus ons ook gezelschap. Jong

en oud, zwart en bruin stonden en lagen genoeglijk bij elkaar nabij de spottersplaats.

 

De wandeling rondom de Toren bood ons rijkelijk vrolijk voorjaarsgroen onder een imposante wolkenpartij.

Een koppel gakkende nijlganzen scheerde laag pal achter ons over het veld naar de Snelle Loop.

Het water stond er hoog. Evenals in de grote poel waar luidkeels de kikkers kwaakten.

 

De paarden op de wei stonden deze keer achter een afrastering. Het grote Friese paard zag ons direct, maar kon niet naar ons toe.

Zijn zwarte metgezel zag ons ook. Beiden keken ons na.

 

 

Na de wandeling bleven we nog enige tijd op de spottersplaats. We hoorden telkens de keelklanken van een valk die zich, voor ons on-

zichtbaar, boven op de Toren bevond.

 

De morgen eindigde. We verlieten de spotterplaats.

Wat fijn dat we er weer waren...........

 Onze volgende auto. Een groene ( metalic) Peugeot 306.

 Mammie Aberdina kijkt mij nieuwsgierig aan.

Heerlijk genieten op de spottersplaats.

 Dag, mammie.

De nestkast. Via het nestrooster zie je vaag de juvenielen zitten. Ik stond bovenop een bengske.

 Kalfje is nu ook nieuwsgierig.

 Het bekende poortje temidden van vrolijk voorjaarsgroen.

 Bij de grote poel tussen de hoge begroeiing gekwaak van kikkers.

 Mooi, hé..............

 

---------------------------------------------------------

 

 

 

Spelende juvenielen....

 Zaterdag 11 juni 2016 ~ juveniel op het nestrooster.

 

 

Het weer was twijfelachtig.

We hadden twee kleinkinderen die stonden-te-springen om weer heerlijk te gaan logeren bij opa en oma.

En ook wij, opa en oma, hadden zin om onze altijd vrolijke kleinkinderen te logeren te hebben in een langer weekend.

Naarmate de dagen in de voorafgaande week vorderden, naarmate de weersvoorspelling beter werd voor de zaterdag, want die dag was het

belangrijkste.

Onze kleinkinderen wilden weer graag naar de slechtvalken met hun rondvliegende juvenielen. Want ja, wat doen ze het allevier ontzettend

goed!

Het takken was slechts van korte duur, zodat zij sneller het luchtruim kozen, gedragen door hun vleugels.

Ook de bovenste ring waar de nestkast zich bevind, is voor hen een ideale plek om te verpozen.

 

Ik checkte, in bijzijn van kleindochter Margriet, eerst even de webcam-beelden.

Om kwart over 11 in de morgen reden we aan.

Door een dun wolkendek liet de zon voorzichtig haar zonnestralen zien. De sfeer was vrolijk en aangenaam.

Als eerste streken we neer bij de Brabantse Kluis, vlakbij de valken in De Mortel.

Op het buitenterras pauzeerden we.

De aanblik van koeien en kalfjes werd ons deel.

Het was er gezellig druk. Een goede sfeer bleek al meteen deze dag te gaan bepalen.

 

Na enige tijd daar doorgebracht te hebben reden we naar de Toren in De Mortel.

De spottersplaats werd  door spotters reeds bemand.

 

Er zat een volwassen valk op de linker grote antenne. In de nestkast werden we juvenielen gewaar.

De valk verdween van de antenne en maakte diens vlucht.

Plotseling verschenen twee juvenielen op het nestrooster. Ze vouwden hun vleugels, en deden telkens ijverig vleugeloefeningen.

Beurtelings sloegen wij de juvenielen gade met de verrekijker en met de natuurkijker.

Kleinzoon Johan sprak nu niet meer van een vliegerskast. Hij wist nu dat het een nestkast was.

Een derde juveniel zat op de rand van de een na bovenste torenring.

Ondertussen hadden de andere twee het nestrooster verlaten en hielden

zij speels elkaar gezelschap op de bovenste torenring rechts van de

nestkast.

 

Opeens twee juvenielen in de lucht. Spelenderwijs buitelden zij om elkaar heen rondom de torentop. Ze lieten aan ons zien al echte luchtacrobaatjes te zijn. WOWW!

 

De valk die de linkerantenne verlaten had, keerde erop weer terug.

De twee juvenielen keerden ook weer op de Toren terug.

Onze kleinkinderen konden met volle teugen genieten van de verrichtingen van de juvenielen.

En daar waren wij ook speciaal voor gekomen.

 

We ondernamen weer een wandeling. Daar waren onze kleinkinderen ook voor te vinden.

De natuur om ons heen liet zich van zijn beste kant zien.

In de grote poel hoorden en zagen wij de kikkers.

Ook daar is het een en al bedrijvigheid.

De warmgroene varens doken overal aan de voet van de bomen op.

De aangename wind hoorde je ruisen door de loofbomen.

Af en toe hoorde je de roep van de slechtvalk.

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats. De andere spotters hadden deze plek reeds verlaten.

We zochten ieder een bengske op en we bleven naar de Toren turen.

Het bleef er rustig.

 

De middag was over de helft heen toen we de omgeving van de Toren verlieten.

Het weer was ons welgezind geweest. De valken en hun juvenielen ook.

We hadden tevreden kleinkinderen, en daarom waren Sjef en ik dat ook.

De dag is volledig geslaagd!

 

 

Copyright © 2016 VWG Gemert.

 Effe-checke. Na een kwartier reden we aan.

 Op het buitenterras van de Brabantse Kluis.

 Op het buitenterras van de Brabantse Kluis.

 De koeien lieten zich knuffeltjes welgevallen.

 Spottertje Johan.

Ouder op de linker grote antenne.

Kleindochter Margriet spot de juvenielen.

Aan de wandel.

Bij het bekende poortje.

 Weldadig groen.

Weldadig groen.

Begroeiing langs de Snelle Loop.

Overal duiken de varens op aan de voet van de bomen.

 

---------------------------------------------------------

Dinsdag 28 juni 2016 ~ Juveniel wiebelig op een buitencam.

 

 

Het weer is de laatste tijd danig van slag.

De ene na de andere genadeloze regenbui trekt over ons land. Vooral het zuidoosten heeft het telkens zwaar te verduren.

En alsof dat alles niet genoeg is gaat dit vaak gepaard met hevig onweer.

Dat is de reden waarom ik elke dag nauwkeurig de weersvoorspellingen in de gaten hield.

Ik wilde naar de valken in De Mortel.

En zie, deze dag leek een goede dag te worden. Zelfs de zon zou een kans van slagen krijgen.

Ik sloeg de avond ervoor een laatste blik op de weersvoorspellingen. Ze bleven gunstig.

 

Sjef en ik gingen extra vroeg deze dag het bed uit.

We aten, en rrrroeffff weg!

In de middag zou vanuit het zuiden de bewolking weer binnendrijven. We wilden ook vooral de zon zien, bij al het moois wat dit plekje je telkens biedt.

 

We troffen een lege spotterplaats aan. Ogenblikkelijk zagen we een juveniel onbeholpen op de linkerbuitencam zitten. Omdat dat voor geen "meter" zit klonk schel zijn/haar keelklank. Een ander kwam weldra aangevlogen. De valk verdween achter de Toren. De roep van "camzit-tertje" verstomde.

 

Piet verscheen. Daarna maakte Gerlene haar opwachting met haar mooie hondje.

Zij was voor het eerst bij de valken in De Mortel. Ik vertelde haar, na een prettige kennismaking, dat ik er met mannetje Sjef al 10 jaar kom!

 

De juveniel op de cam was verdwenen. Het was valkenstil.

Sjef en ik ondernamen toen onze wandeling.

De zon scheen heerlijk. Witte donzige wolken beschilderden de blauwe lucht.

Het water in de Snelle Loop stond niet te hoog. De natuur gedijde goed op deze mooie zomerdag.

 

Op het veld achter de Toren links van de Esperloop streken een aantal blauwe reigers neer. Sjef en ik dachten aan kraanvogels, omdat je reigers zelden in een grote groep ziet. Piet wist te vertellen dat het om de reiger ging.

Heel bijzonder dus!

 

De wandeling was weer heel aangenaam. Het vele water dat gevallen was is door de wandelpaden goed opgesoupeerd. De grond onder het gras

was echter heel drassig.

We kwamen weer terug op de spottersplaats waar Judith was gearriveerd. Dat was een intens blij weerzien.

Tijdens onze wandeling had een juveniel in een boom gezeten achter de Snelle Loop in het verlengde van de spottersplaats. Judith liet me er mooie

foto's van zien die zij ervan genomen had.

Terwijl Gerlene met haar hondje Tirza een wandeling ondernam, dook een valk met prooi links van de Toren naar beneden uit het zicht achter de boomtoppen.

Judith ging erop af. Ze ondernam tevens een wandeling. Valkje was echter niet te vinden. Daarna keerde Judith weer terug.

 

We kregen telkens ontzettend vrolijk vliegverkeer van de juvenielen te zien, en ook een ouder.

Speels doken zij regelmatig om elkaar heen, en speelden ze tikkertje.

Op een gegeven moment zaten ze allevier recht boven de spottersplaats in de lucht.

Weer een valk met prooi. Enkele juvenielen hadden dat in de gaten en vlogen er op af. Maar, tevergeefs. De valk met prooi verdween.

Tussen al dit mooie vliegverkeer door was Gerlene met haar hondje weer terug gekeerd.

Piet, die ook even naar de reigers was gaan kijken, verliet daarna de spottersplaats.

Wij keuvelden gezellig verder met Judith en Gerlene.

 

Ondertussen was het in het begin van de middag.

Sjef en ik hadden een heerlijk voldaan gevoel door het gezelschap van zeer aangename spotters,  tevens vriend/vriendinnen, en het prachtige

vliegverkeer van de slechtvalken.

Wat doen de juvenielen het toch fantastisch!

 

Met een knuffel nam ik afscheid van Gerlene en Judith. Ik wenste hen nog heel veel plezier met hun vakantieweek in De Mortel.

 

Sjef en ik verlieten de Hemelsbleekweg om de volgende keer er weer op terug te keren......

 Juveniel op buitencam. Beetje veel wiebelig, hé.

 Het was zeer aangenaam op de spotterplaats.

 Het water staat hoog in de Snelle Loop, maar niet te hoog.

Sfeervol achter de Snelle Loop.

Sjef genietend aan de wandel.

Het jacobskruiskruid duikt ook weer op.

 De Esperloop.

--------------------------------------------------

 

Dit is het einde van deel 1.

Het tweede gedeelte en het slot vind je op de pagina VERSLAGEN DE MORTEL 2016 - 2.

  

--------------------------------------------------

------------------------------------------------