Verslagen De Mortel.

De Wondere Wereld biedt je nu de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco Pere-

grinus gehuisvest is.....

De verslagen van 2008 -

deel 1.....

---------------------------------------------------------------------

( klik op foto voor vergroting )

--------------------------------------------------------

Meeting Peregrinus ~ 12-1-2008!

12 januari 2008 - de fiere Toren tegen winters blauw.

Dit is een verslag van een Bijzonder Torenbezoek.
Het kwam voort uit het feit dat ons aller Cloud/Bob het een mooi
idee zou vinden om allemaal weer bij elkaar te komen op onze
geliefde plek!
Daar kwam een prachtige Meeting Peregrinus 2008 uit voort.
Daar doe ik hier verslag van......

De lucht was grijs toen Sjef en ik vanuit Eindhoven aanreden om aan deze Bijzondere ontmoeting te beginnen.
Het regende gestaag.
Rond 12 uur kwamen we bij Grotel's Hof aan. Het was inmiddels droog geworden.
Ogenblikkelijk zie je bekende gezichten, al dan niet eerder in het echt reeds gezien.
Ogenblikkelijk was er weer bij iedereen over en weer die unieke prachtige en hartverwarmende KLIK!
Meteen ben je opgenomen in een kring van ware slechtvalkfans, de passie die je met elkaar deelt, en voel je de ware vriendschap die je met elkaar via twee forums reeds opgebouwd hebt!
Je rolt als van zelf in heel veel gezelligheid. Je voelt de enorme betrok-kenheid met elkaar en dat deel je ogenblikkelijk met elkaar!
Koffie en broodjes versterkten de inwendige mens en menige soepkop was rijkelijk gevuld!
Lambert opende met warme woorden de meeting. Op een groot scherm ontrolde zich de ene mooie opname na de andere. Het waren de ver-trouwde opname's van daar boven op de Gemerttoren van "onze
slechtvalken"!
En wat mooi om uit de woorden van Arno Teunissen van Vogelwacht Gemert te horen met wat voor een bezieling zij werken voor het behoud van onze vogels in de regio.
Het steuntje van collega Martien Manders, die telkens een spiekertje in zijn notitie's maakte, was Arno zeer welkom, temeer ook dat zonder leesbril Martien's armen toch lang genoeg bleken te zijn.
Ondertussen werd het buiten lichter en lichter en klaarde het op een gegeven moment helemaal op!
En zie, plotseling stond de zon aan een hardblauwe lucht!

De wandeling kon beginnen die in de planning lag!
We werden met zijn allen rijkelijk getrakteerd op de Schotse hooglanders waar we keurig langs konden lopen, terwijl de jonkie's grazend erbij stonden!
Alles zat ons mee!
En ja hoor, velen met ons hadden Pa en S2 voor deze middag besteld, waaronder mijn persoontje.
Zij zaten dan ook op de Toren keurig op die tweebeners te wachten.
Pa op de antenne en S2 op het rooster van de nestkast.
Het is die nestkast waarvan wij nu dankzij van Arno Teunissen weten, dat die rap in elkaar is getimmerd en snel bovenop de Toren is gezet.
Waarvan wij nu ook weten dat Pa en Ma ogenblikkelijk er dankbaar gebruik van maakten!
Op het spottersveld gekomen konden we allemaal op ons gemak genieten in de winterzon van de aanwezigheid van Pa en S2.
Zouden ze gaan vliegen?
Telkens zag ik Verona naar omhoog kijken. Verona die zoveel van deze prachtige vogel weet, dat met ons deelt, en die Pa en S2 voor het eerst zag!
En dan haar blik en haar uitroepen toen eerst S2 vanaf het rooster weg vloog en vervolgens Pa die haar achterna vloog richting spottersveld, hoog boven de bomen langs de Hemelbleeksweg af.
Wat gunde ik het haar, en wat gunde ik het al mijn andere vrienden en vriendinnen!
Pa en S2 lieten overduidelijk hiermee aan ons zien dat zij nu aan elkaar gekoppeld zijn!
Plotseling wemelden het van trossen duiven om even in "gekuikte" taal te spreken.
Deze geduifde vliegers voelden schijnbaar feilloos aan dat de kust veilig was en niet meer "geslecht".
Plotseling was ik mijn mannetje kwijt. Hij klaagde wel van een koud windje en rook nog steeds de heerlijke belegde broodjes die "grotel's gehof't" waren.
In de verte nabij het bruggetje zagen we hem opeens lopen de brood -en soepgeur achterna lopend.
Vliegen deed ie nog net niet, gelijk een slechte valk, die zijn prooi achterna gaat.
Toch was ik bij deze aanblik gerust gesteld.
Op een gegeven moment besloten Hans, Ans, Fernand en ik om hetzelfde te gaan doen als Sjef.
Op het veld achter de Toren opnieuw aangekomen werden we genoodzaakt om de kudde Schotse hooglanders te doorkruisen, jonkie's of niet.
Aangezien ons deze middag werkelijk alles goedgezind was, was de kudde dat ook. Rakelings konden wij deze ook mooie dieren passeren!

Heelhuids kwamen we weer bij Grotel's Hof aan, waar de aangename warmte ons weer tegemoet kwam!
Sjef lachte mij vanuit de verte breeduit toe. Hij zat heerlijk nabij het brandend haardvuur.
Al heel snel was iedereen weer in de sfeervolle zaal present.
We waren via het grote scherm getuige van Falcon's gewaagde en dappere sprong vanaf de Bloukransbrug in Zuid Afrika in de Kaapprovincie waar zij in december jl. op vakantie was.
Ze legde ons uit hoe zij zich voelde terwijl zij de sprong maakte.
Ze voelde haar vrijheid en de verbondenheid met God aan dat touw.
Zij wist dat zij bij Hem daarmee veilig was!
De Liefde waarmee ze ten overstaan van iedereen deze woorden uitsprak liet mij een vrouw zien waar ik reeds respect voor had en nu eens te meer!
Verona liet, mede door haar bezielende presentatie, via haar schitterende site aan ons zien, hoe hartstochtelijk veel zij van de slechtvalken houdt en hoe veel zij er van af weet, en het enorme werk wat zij in haar project steekt!
Het ontroerde mij hoe zij telkens vertederd raakte van de prachtige foto's op haar site van jonge slechtvalken!
Wat een bezieling en doorzettingsvermogen om aan een dergelijk mooi digitaal boek te beginnen die een schat aan informatie biedt van deze unieke roofvogel!
Ondertussen was rondom de open haard het werk van Roosje, Ans en mij uitgestald.
De open haard knetterde gezellig.
Er werd een loting verricht waarmee je drie posters kon winnen van unieke foto's van de slechtvalken opgebouwd uit minuscule beeldjes van onze foto's en kunstwerken, gemaakt door Bert Mulder!
Wat knap gedaan!
Lambert presenteerde zijn unieke verzamelde opname's op d.v.d dat we allemaal nu in ons bezit hebben.
Allemaal liepen we rond met onze namen, Dankzij het originele idee van Frank, vervaardigd van doek van de schotels van de Toren.
Iedere keer werd de inwendige mens versterkt.
Het thuisfront werd via het Forum niet vergeten.
Ondertussen was het buiten donker geworden.
De dag was voorbij.

Tegen half zeven nam ik van iedereen afscheid met een nadrukkelijk Tot Ziens.
Opnieuw weet ik dat ik fantastische vrienden/dinnen heb al dan niet voor het eerst vandaag gezien.
Ik wist dat ik ze reeds had. Het werd vandaag eens te meer bevestigd!
De manier waarop we met elkaar omsprongen, de wijze waarop we alles met elkaar deelden zegt mij: wat ben ik blij dat jullie allemaal in mijn leven zijn gekomen.
Jullie zitten voorgoed in mijn Hart!
Deze Meeting Peregrinus 2008, heeft mij héél erg goed gedaan!

Sjef en mijn persoontje gezellig bij de open haard.

Tijdens de wandeling doemt de Toren op.

Zijarm van de Snelle Loop, de Esperloop.

Mooi blikveld.

Elsje is niet bang van een aanstormende zwarte schoonheid.Links forumvrienden/dinnen in beeld.

Schotse beauty's met moeder en kind.

Pa slechtvalk op de Toren gezeten op de antenne, bovenaan rechts

op zijarm.

---------------------------------------------------------

Een koude wind trotserend.

Vrijdag 25 januari 2008 - De Toren door weer en wind.

Het is overduidelijk: Pa Slechtvalk en S2 vormen definitief een hecht koppel!
Ik zeg met nadruk er 'hecht" bij. En waarom? Omdat het unieke in deze slechtvalkstory nog steeds aanwezig is. Tijdens de overwintering blijft een koppel slechtvalken elkaar trouw en blijven zij honkvast.
Het is een gebeuren wat om aandacht vraagt en verdient het opnieuw ook weer te krijgen!
Je hebt het gehele menselijke gebeuren in hun natuurlijke zijn. Je hebt de roofvogel de slechtvalk in hun natuurlijk element. Daar tussenin staat een webcam.
Allemaal willen we dolgraag dat de cams weer opengesteld worden.
Dat is de drijfveer, in dit geval, een drijf-slechtvalkveer!
Het is een bundeling die hopelijk tot een goed resultaat leidt!
Sjef en ik nemen op het spottersveld de Toren in ogenschouw die in weer en wind er altijd staat als een rots!
Geen slechtvalk te horen. Geen slechtvalk te zien!
We krijgen plezierig gezelschap van Kuiko. We moeten hem helaas melden dat er geen valkje te bespeuren valt.
Met hem lopen we gemoedelijk keuvelend via het bospad, het bruggetje over, naar het veld achter de Snelle Loop.
Ook de Schotse hooglanders zijn nergens te bekennen.
Voortdurend turen we het luchtruim in. We zien hoe een koppel nijlganzen concurrentie heeft van nummertje drie. Nummertje drie blaast de aftocht, omdat het koppeltje diens gezelschap niet op prijs stelt.
De koppel nijlganzen kiest het luchtruim.
Er staat een straffe wind, die naarmate de middag vordert kouder wordt.
Kuiko herkent het geluid van de lift in de Toren. Aha, "leven-in-de-brou-werij", in dit geval in de Toren.
Er op af!
Er staat een bedrijfsauto op het binnenterrein bij de Toren. Het hek staat open. Het lokt je sowieso naar de Toren.
Kuiko wijst ons er op de resten van braakballen. Maar daarnaast blijft de toegangsdeur van de Toren potdicht, oftewel toren-dicht.
Alledrie gunnen we ons zelf een liftje er naar boven.

Onverrichterzake keren we terug op de spottersplaats.
Nog steeds geen valkje te bespeuren.
Kuiko overziet het veld, en ziet beweging bij de Toren. Nee, geen slechtvalk, want het is iemand niet met twee poten, maar met twee benen.
Aha!
Alledrie er weer op af. Kuiko spreekt de man aan wiens twee benen hem dragen.
De man heeft niets met KPN van doen, maar heeft er slechts de lift ge-inspecteerd. Nee, naar boven kunnen wij niet, gezien de plichten van deze werker.
Daar hebben we alle drie respect voor. Dat betekent dat wij niet de lift kunnen testen naar boven of deze het inerdaad nog goed doet....
De goede man had even de monitor ingeschakeld om een glimpje te kunnen werpen in de nestkast. Hij zag slechts de kiezeltjes.
Toen pas werd voor mij duidelijk, dat de cams altijd aan zijn gebleven! Er is helaas geen uitzendmogelijkheid, tot nu toe.
Dus beide ijverige camera's laten in feite nog altijd in een erg goede kwaliteit je de beelden zien....tenminste nadat je de lift hebt uitgepro-beerd....
EN-WE-HEBBEN-DE-LIFT-NIET-UITGEPROBEERD.....
NÓG BETER, KPN STEL ZE ALSJEBLIEFT WEER OPEN...

We gaan weer terug naar de spottersplaats.
Pal erop komt Lambert. En waarachtig, het lijkt wel of hij Pa en S2 mee brengt!
Zo rond kwart over vier ziet hij over het veld heen de eerste. De tweede volgt in diens kielzog!
Ze duiken de Toren op , mét prooi!
Opnieuw zien wij hoe zij op elkaar ingespeeld zijn, en hoe verliefd zij beiden op elkaar zijn. Men noemt dat in vaktaal BALTSEN.....
Dat wordt verwoed fotootjes knippen en filmen!
Wat een vliegkunsten, wat een samenspel, wat......ALLES!
Daar doe je het voor. We vergaten de koude wind. Dat werd geen probleem, want die blies toch wel door.
Oooo,.....voor Sjef wordt de koude wind wel een probleempje. Hij duikt de auto in.
Ouderwets staan we langs de Hemelbleeksweg dit alles gade te slaan.
De schitterende valken eten dat het een lieve lust is, en vliegen zelfs vrij laag boven ons.
Ik krijg een zéér voldaan gevoel.
Dit werd het moment waarop ik tevreden naast Sjef in de auto stapte.
Met een veelbetekenend Tot Ziens, en na zéér plezierig gezelschap van Kuiko en Lambert verlaten wij na tig keren de Hemelsbleekweg.
Ja, het is een gevoel, die je bijna niet kunt omschrijven. Maar toch

"schrijf" ik hier neer dat deze unieke vogels in mij een plekje hebben aangeraakt, wat ik koester en nooit meer zal los laten....

Het verlaten veld.

Valk op de onderste ring van de Toren.

Rond cirkelende valk.

De plek waar het om gaat.

---------------------------------------------------------

Op een stralende winterdag.

Vrijdag 8 februari 2008 - de Toren onder een stralende winterzon.

Het leek wel voorjaar vandaag!
Wat een vrolijke stralende Winterzon, en wat een heerlijk temperatuurtje!

Dat alles lokten Sjef en ik naar onze Gemert-toren.
Op de zonovergoten spottersplaats treffen we Jan Steenarend aan en twee andere fervente spotters,
niet actief op het Forum.
Jan gezellig, enthousiast druk klassinerend staat er met zijn voortreffelijke telescoop.
We zetten de onze er vlakbij. Menig glimpje neem ik door zijn scoop. Dat doet ook ons fototoestel.
Want, wat is het genieten als je ons Belgische madammeke ziet zitten hoog op de Toren bovenop de antenne genietend van de aangename zon.
Ze zit daar met een wapperend verenkleed heel erg mooi te wezen!
De drie reeds ijverige spotters hadden van zowel S2 als van Pa activiteiten rondom de Toren gezien.
Er was zelfs een activiteit met de woonachtige buizerds!
Nu zit Pa opzij van de Toren, voor ons niet zichtbaar.
Het koppeltje nijlganzen laat duidelijk aan elkaar zien, en aan ons mensen, dat zij zo langzamerhand meer willen dan alleen van het zonnetje te ge-nieten.

Ik besluit om alleen een wandelingetje te maken nabij de Toren, terwijl Sjef geen kinderoppas wordt, maar telescoopoppas.
Mijn wandeling in het zonnetje levert mij weer die heerlijke genietmomen-

ten op, en mooie zonnige winterse foto's, hoewel het voorjaar lijkt.
Ik kom weer op de spottersplaats terug. Jan Steenarend is vertrokken en een van de andere spotters, die op zijn fiets de aanwezige natuur in ge-doken is.
Hij zou het mooi vinden, als hij de ooievaars tegen zou komen.
De oudere spotter had verteld tegen Sjef dat hij de Gemerttoren heeft zien bouwen.
Met bekisting van beneden naar boven is de betonnen Toren gegoten de hoogte in gegaan.
Met zeer lange staanders rondom zit het diep en wijd rondom gefundeerd in de grond verankerd.
Zéér interessant om dit nu te weten!
Na een gezellige babbel keert ook deze voor ons inmiddels geen onbe-kende huiswaarts.
Sjef en ik vleien ons op het bengske neer en genieten weer volop!
Om kwart over vier roept S2 gakkend naar Pa. Pa komt direct aanvliegen. Hij vliegt en buitelt rondom de Toren en verdwijnt er weer achter.
Maar niet voor lang.

Pa komt vliegend weer tevoorschijn en denkt: waarom heb ik niet dat heerlijke zonnige plekje daarboven op die antenne?
Weet je wat, ik waag het erop!
Pa duikt bovenop S2. Nee, het is niet wat een mensenoog wellicht graag zou wensen!
Nee, onder luid gekwetter en flink vleugelgeklapper wil Pa S2's plekje op de antenne innemen.
"Awel, wa denk te gij wel nie", moet S2 met een nog steeds Belgische tongval gakkend van nijd gezegd hebben.
Pa heeft verder niks meer te willen, en niks meer te denken.
Rondborstig stevig Belgisch madammeke zit daar als een echte rots...... ...eh....rotsbroeder....
Maar nu nog even niet....
Pa kiest eieren voor zijn geld en druipt af. Geen kunst aan om het onderspit te delven. Ook geen kunst aan om als Kanjer Pa voor de eieren te kiezen, en niet voor het geld.
Mooi zo!
Pa maakt boven het Torendak menig cirkeltje en duikt het dak zelf op.
Heel zachtjes horen we S2 haar gakjes naar Pa maken.
Toen was het goed.
De zon gaat dalen, en het wordt frisjes.
Drie nijlganzen vliegen laag over het veld, langs de Toren af, over het onverharde deel van de Hemelsbleekweg heen weg.
S2 besluit om van de antenne af te gaan, om elders achter de Toren terug te keren. Vast en zeker daar waar Pa inmiddels ook voor gekozen moet hebben, en ook daar waar de zon nog heerlijk tegenaan schijnt.
Dit was het moment waarop Sjef en ik de zonnige spottersplaats verlaten, waar het vanmiddag zo aangenaam toeven was.

In de auto verlaten we de Hemelsbleekweg, een zonnige Toren achterlatend, wetend dat Pa en S2 thuis zijn.....

Via ons statief genomen: S2 op de antenne.

Via de scoop van genomen Jan van Berlo: S2 op de antenne.

Een koppeltje nijlganzen heeft de Snelle Loop overgestoken.

Via de scoop geniet ik volop van de aanblik van S2.

Het meertje achter de Snelle Loop.

Ons slechtvalkenbaken.

Het bekende poortje gezien vanuit een mooie positie.

Het bekende bruggetje.

---------------------------------------------------------

Op een rustige winterdag bij de Toren.

Maandag 18 februari 2008 - valk in de antenne gespot met mijn digitaal-

inzoomstilhandje!

Tuurlijk, het MOEST weer....
Maar dat "moeten" vind ik totaal geen ramp.
Onder een aangenaam winterzonnetje en een windstille spottersplaats waren Sjef en ik weer bij onze Toren.
We zagen dat er een valk op de antenne zat, genietend van het aangename winterzonnetje.
Sjef installeerde onze scoop. Oef, de zwaardere statief vergeten, voor de zwaardere scoop. Ach, dan nemen we toch die lichtere.
In die bedrijven kwam jofiaal zwaaiend Kuiko ons plezierig gezelschap houden.
Het is genoeglijk keuvelen op het veld bij het bengske. Sjef haalde een naar beneden zakkend prikkeldraad omhoog. Waar een tak al niet goed voor is. Maar of het afdoende is..... Hooglanders zijn geschotst nieuwsgierige beesten.
Ondertussen hoorden we het welbekende gakkende slechtvalkgeluid. Valkje twee kwam aangevlogen en dook het nestrooster op, na even een balustrade "goedemidag" gezegd te hebben.
De andere valk vloog van de antenne en ging ook het nestrooster op.
Hé, wat vervelend dat wij tweebenersogen last hadden van het feit dat het wat heiïg was.
Doen zij "het" niet, of doen zij "het" wel?!
YESSSSS,....wat hoog op de poten, wat een gefladder.....wat heiïg... .....wat....als er een op de antenne is gaan zitten.....
Als die ene niet op de antenne gezien werd.....door Kuiko, dan hadden we waarachtig gelooft dat.....
Tja, daar komen immers mooie slechtvalkeitjes van...........................
VAN DÁT???? ÉCHT NIET....
Kuiko zag door de scoop, lichter gevalletje of niet, dat S2 op het nest-rooster zat.
Dan zat Pa op de antenne.
We kregen plezierig gezelschap van Mieke die volop keuvelend naast mij op het bengske ging zitten.
Kuiko hoorde de roep van de buizerd. In het gezelschap van duiven kwam de buizerd in het blauwe luchtruim aangevlogen, richting Toren.
We waren afwachtend wat onze valken zouden doen. Niets deden zij. De buizerd boog af, en koos zijn eigen weg.
Ik wilde dolgraag een kraai op een paaltje fotograferen met mijn inzoom-handje. Weg kraai!
Ik wilde dolgraag een roodborstje vastleggen op een paaltje.....VAST-

LEGGEN....
Roodborstje had groot gelijk dat ie op de wiekjes ging!
Kuiko werd een reiger achter de Snelle Loop gewaar. Met zijn groot zoombereik, niet met het blote oogje, maar dankzij zijn fototoestel, zag hij dat het om de blauwe reiger ging en schoot er een mooi plaatje van!
Sjef en ik maakten nog een wandelingetje.
We maakten gebruik van het bruggetje en struinden in het bos rond en langs de bosrand tegenover de Toren.
We sjokten langs het meertje achter de Snelle Loop, en langs de bosrand daarachter.
Dat is ook telkens genieten!
We liepen vervolgens weer terug. Ik zag in het felle zonlicht Pa mooi op de antenne zitten.
Ik zette me stram. Ik maakte gebruik van mijn speciaal digitaalinzoomhandje.....oefff...een antennepuntje....MIS!...
Nóg een poginkje! TETTERDETEEEETTTT....GELUKT!
In de verte in de blakende winterzon zagen we op het spottersveld dat Kuiko en Mieke huiswaarts keerden.
Maar we hadden reeds afscheid genomen van elkaar.
Sjef en ik keerden daarna ook terug. We zagen dat Pa en S2 de Toren verlaten hadden.
Wellicht voor een prooivlucht voordat het zou gaan schemeren?
We verlieten de spottersplaats en lieten het alleen achter. De zon begon te dalen.
We weten dat Pa en S2 weer op hun plekske zullen terug keren.....

Liefs Els.
************

Sjef installeert de telescoop.

De Toren gezien vanaf de spottersplaats.

Het bekende poortje.

Mooi bosgezicht gericht op het poortje.

Achter de bosrand, achter de Snelle Loop.

Dood hout.

Voor de bosrand, achter de Snelle Loop.

Licht bevroren waterplas achter de Snelle Loop.

---------------------------------------------------------

Op een grijze dag.

Woensdag 6 maart 2008 ~deze foto heeft de censuur doorstaan.

Het is een grijze dag op de zesde maart.
Het is ook een gedenkwaardige datum! Want precies één jaar geleden legde ma Slechtvalk haar eerste ei!

Op deze dag reden we weer naar onze geliefde plek.
Deze middag op het spottersveld zagen we op de bovenste ring tegen het hek aan een valk zitten met wapperende veren in de koude wind. PRACHTIG!
Hij/zij zat in het verlengde waarboven zich de nestkast bevind.
We zagen de valk op de rug. Door de scoop konden we rustig genieten van de valk schitterend van zo nabij!
Voortdurend trok de koude wind aan onze jassen. We stonden temidden van de kudde Schotse hooglanders, die rustig, tweebeners of niet, rakelings het spottersveld passeerde.
Telkens dook ik op het bengske om me beter in mijn jas te hullen.
De griep die mij in zijn greep heeft gehouden heeft een nasleep waarin ik me nog steeds niet up-to-date voel.
Inmiddels is het UP, dus dat is al iets. Dan zal DATE daar wel op gaan volgen....
Maarr..... ik móest naar onze valkjes!
Omdat de valk op dat randje bleef zitten, zei een of ander gevoel ons met een vraagteken: is dit Pa, met het vizier telkens op de nestkast gericht, omdat zijn Belgische stermadammeke een eitje verwacht....of heeft....
Valkje, wellicht Pa, wist namelijk van geen wijken!
Telkens vlogen er duiven rakelings langs de Toren af. Valkje zou het-een-worst-wezen, of beter gezegd een duifje-wezen.
Telkens vlogen er ook kraaien langs, maar die hadden sowieso niets te vrezen.
We kregen een zéér verliefd zwart koppel Schotse hooglanders in het vizier!
Ik voelde mij een voyeur toen ik een "zij-doen-het" plaatje van hen wist vast te leggen, waarvan ik wist dat ik hiermee toch de censuur moest zien te ontwijken...
Dat is mij dus overduidelijk gelukt.
Bij deze verliefde daad weet ik pertinent zeker dat hier geen "vreemdgangertje" van komt...
Hebben we een sensationeel bezoek bij de Toren gehad?
Nee, we hebben geen sensationeel Torenbezoek gehad.
Hoewel...als ik aan het "Geschotste" hooglanderskoppel denk...
Maar sensatie of niet aan spectaculaire valkenvluchten, prooijachten -en vangsten....genieten doe ik er altijd.
De koude wind kwam hoe langer hoe meer opzetten en werd zonodig nog kouder. Daarnaast viel er af en toe een beetje motregen.
Aangezien ik toch een griep achter de rug had, besloten we daarom huiswaarts te keren.
Maar ondanks dat hebben we weer een mooi Torenbezoek gehad, met practisch alle ingrediënten.
Offf...wie weet zelfs meer dan dat als in de nestkast zich nu iets heel moois voltrekt....

WAT HOOP IK DAT DE WEBCAMS OPENGESTELD WORDEN.....

Moeder en kind Schotse hooglander.

Zij kunnen heel goed tegen de kou.

Ik werp een blik op de valk bovenop de Toren.

Ik zie de valk nu met een krakkemikkig digitaalzoomnietstilhandje.

Vreemdgangertje, het welbekende wijze kereltje.

Tenslotte deze brown beauty.

---------------------------------------------------------

Koud maar mooi.

Woensdag 19 maart 2008 - prachtige wolkenpartij naast een stralende zon.

Geheel de dag scheen er een vrolijk zonnetje naast schitterende wolkenpartijen, waar af en toe hagel en regen uit viel.
Alles bij elkaar viel dat laatste hier in Eindhoven mee, en voerde de zon de boventoon.
Het lokte ons weer naar de Toren, hoewel het koud was.
We kozen voor de tweede helft van de middag, hopend op een prooiactie van Pa met de avond in het verschiet.
We troffen een stille Toren aan, waar geen valk te zien was.
We hadden ook gezelschap op de spottersplaats, waaronder die van Kuiko.
Het was een af en aan vliegen van buizerds die in de bomen achter de spottersplaats een nest hebben.
Drie buizerds cirkelden om elkaar heen boven de bosrand achter de Snelle Loop. Het gezelschap van een derde werd duidelijk niet op prijs gesteld.
Een tijdje later cirkelde er een nabij de top van de Toren, om weer boven de bossen achter de Snelle Loop te verdwijnen.
Daarna doken er twee de bomen in, daar waar hun nestgebied is.
Roepend naar elkaar vlogen ze erg laag. Ze vertoonden overduidelijk een agressief gedrag.
Wellicht was nummertje drie weer bij hen in de buurt.
Toen werd het rustig.
Er klonk plots valkengegak vanuit de Toren. Soms S2 die broedend op haar drie eitjes Pa riep?
In de bosrand achter het bruggetje graasden enkele Schotse hooglanders, die op het einde van de middag daar verdwenen waren.
Sjef en ik besloten om nog een wandelingetje nabij de Toren te maken.
Kuiko wees naar de plek waar familie Nijlgans ruimschoots aan familie-uitbreiding had gedaan. Dorine had deze familie reeds voor haar foto-oogje gehad.
Goed gedaan Kuiko, om ons hierop te wijzen!
BEDANKT!
We kwamen achter de Snelle Loop oog in oog te staan met de familie Nijlgans.
WAT MOOIIII!!!!!
Pappie en Mammie gakten hun longetjes uit hun bevederde lijfjes, omdat zij hun prachtige kroost tot en met beschermden tegen het gevaar wat op hen af kwam.
Het gevaar van de tweebener!
Het waren er twee dus totaal vier benen.
Pffff....gelukkig, die vier benen sjokten alleen maar en deden verder niets...
Tuurlijk niet. Zo'n lieve gezinsuitbreiding, zo mooi...zo fotogeniek!
Jullie hebben van die tweebeners juist niets te vrezen!
Ik bleef fotograveren en van ze genieten...
Maar je kan er ook niet blijven staan....
Sjef en ik liepen daarom weer terug en zagen dat Pa weer terug keerde naar het nest. Dit was om kwart over vijf.
Ik had zwaar het vermoeden dat het om Pa ging, gezien de grootte van de valk. De familie Slechtvalk was weer compleet.
Helaas werden we niet op een prooiactie getrakteerd.
De wind werd kouder. De middag liep ten einde. Eén ding is zeker: we zijn op de famile Nijlgans getrakteerd.

EN OF OOK DÁT MOOI WAS!
We zijn op actie's van buizerds getrakteerd. EN DAT WAS BOEIEND OM TE ZIEN!
We verlieten de Hemelsbleekweg in het zonnetje, met de wetenschap dat de drie eitjes het gezelschap hadden van Pa en Moeke......

( ....wellicht vier eitjes.....hoewel, er wordt beslist gebroed. Ik denk dat S2 voor alle-goede-dingen-in-drieën gekozen heeft.... )

De familie Nijlgans.

De nakomelingetjes.

En je blijft naar ze kijken.

Op het einde van de middag lag de spottersplaats er verlaten bij.

---------------------------------------------------------

Op onze geliefde plek.

Donderdag 27 maart 2008 ~ de Toren.

We moesten vandaag naar onze geliefde valken in De Mortel.

Vandaag hebben we voorgoed afscheid genomen van ons Mam.

Zij is uitgestooid dicht bij ons Pa.

Samen vinden zij daar nu hun rust.

Ook al was het een grijze dag, Sjef en ik genoten samen van de slecht-

valken in De Mortel.

Zij lieten ons dan ook niet in de steek. Ook de Schotse hooglanders

lieten weer aan ons zien hoe mooi ook zij zijn.

De familie Nijlgans op de grote poel zwommen er ook heerlijk in het rond.

De valk in de grote antenne op de Toren keek over diens contreien af-

wachtend wat het nieuw broedseizoen hen nu brengen zal.

Sjef en ik zullen er weer deelgenoot van zijn, omdat dit telkens heel

mooi is om te zien.

Het verslag is niet groot.

Maar dat hoeft deze keer ook niet.

Het er zijn vandaag is al meer dan genoeg.

Meer dan woorden kunnen vullen......

S2, onze Ster, op de antenne.

De familie Nijlgans.

Blijft mooi. Bosrand achter de Snelle Loop.

Dit is, echt waar, hij zonder veren.

Bij de splitsing van de Snelle Loop. In het midden op het veld ligt het

jonge Schotse hooglandertje.

In het midden het jonge Schotse hooglandertje.

Het jong weet dat de kudde niet ver weg is.

De bosrand achter de Toren.

Op de spottersplaats heerlijk genietend.

-----------------------------------------------------------

Donderdag 27 maart 2008 ~

Het is volbracht.....bij de boom met de twee stammen.

Het veld dat ons Mam en Pap weer bij elkaar bracht....

-------------------------------------------------------

Bij een voorzichtig zonnetje.

Donderdag 3 april 2008 - de Toren op de dag dat de webcams ons de mooie

beelden weer laten zien.

Vanmiddag zijn Sjef en ik weer ruimschoots op onze gezamelijke geliefde plek geweest!
We waren er goed en wel toen S2 haar bekende gakje vanuit de nestkast liet horen omdat ze Pa hoorde aan komen vliegen. Dat was om 13.50 u. We dachten aanvankelijk dat het hier om een wisseling ging maar uiteindelijk dook Pa achter bovenop de Toren, gezien vanaf de spottersplaats.
We wandelden daarna ogenblikkelijk naar de familie Nijlgans.
Hoe zou het nu met hen inmiddels gaan?
Luidkeels lieten Pappie en Mammie aan ons weer weten: zijn jullie er ook weer! Ja hoor, we zijn er weer, mét dat "blinkerige" klikapparaat!
Maar.......er zwommen eerst 12 mini nijlgansjes rond, toen vijf nu VIER!....
De natuur is verschrikkelijk mooi. Maar we weten dat de natuur ook hard kan zijn.
We doken de bosrand in achter de Snelle Loop, daar waar al regelmatig de hertjes waargenomen zijn.
Ik hoop ze ook weer eens te treffen en ze dan in mijn fotovizier te krijgen.
Over de Snelle Loop scheerde heel laag een reiger om een eindje verder weer neer te strijken beducht op een vishapje!
Overal werd je voorzichtig groen gewaar. Hoe dan ook is het Lente, hoewel het weer daarover nog schijnt te tweifelen.
We liepen weer terug. Bij het bruggetje zat een visser ijverig, juist ja, te vissen. Er zitten daar voorntjes genoeg. Zelfs een snoek!
We sjokten terug naar de spottersplaats waar Martin een praatje met Sjef aanknoopte.
Martin kwam na ons met zijn apparatuur ook uit de bossen gewandeld.
Daarna reed hij met zijn goed uitgedoste wagen aan.
Een journalist van het Eindhovens Dagblad kwam eens poolshoogte nemen.
De Mortel's slechtvalken zijn immers inmiddels een begrip binnen 's land's grenzen en ver daar buiten!
Graag houdt deze krant de gehele gang van zaken over deze slechtvalken in de gaten!
Ik vertelde hem dat de cams elk moment konden open gaan. Het wachten was op een site die de beelden vooralsnog per 20 seconden ons ging aanbieden!
Het fantastische toeval wil dat de site er vandaag is Dankzij de enthou-siaste sponsor InterNL.net, ennnn...
..... de ons inmiddels welbekende Alticom!
ENNN....dat de mooie vertrouwde beelden er ook weer zijn!

BEDANKT KANJERIGE DENKTANKERS, ALTICOM, INTERNL.NET!

De journalist van het E.D. zal hier ook blij mee zijn!
Ik heb de jonge man verwezen naar dit forum. Hij had er reeds van ge-hoord. Ik heb hem aangeraden om hier in te loggen, om daadwerkelijk mee te kunnen lezen....
Dus Ingrid, ik heb jouw mooie forum extra onder de aandacht gebracht, omdat het dit ook verdient!
Er komt nu een artikel in alle regio's in het E.D.!
Elkaar nazwaaiend ging de vriendelijke journalist weer.
Ondertussen begon er een voorzichtig zonnetje te schijnen en brak de lucht wat open.
Om 15.20 u. weer luid gekwetter. Pa maakte rondom de Toren plotseling erg mooie vluchtjes en dook vervolgens het nestrooster op. S2 kwam gakkend uit de nestkast en vloog het blauw/grijze luchtruim in. Ze maakte enkele mooie torenrondjes en vloog langs de spottersplaats af weg.
Pa ging de nestkast in, om zich over de vier eitjes te bekommeren. Nu wel een overduidelijke wisseling!
Mieke kwam aan gefietst. Toen zaten er geen twee, maar drie keuvelende tweebeners op het bengske.
Het vliegverkeer van de vogels in deze tijd is beduidend minder aanwezig, omdat zij midden in de broedtijd zitten. Je hoorde wel van alle kanten die heerlijke vogelgeluiden.
Rond vier uur, wederom afscheid nemend van Mieke, verlieten we deze heerlijke plek, om thuis te komen en blij verrast te zijn dat de twee ijverige webcams hun mooie werk weer kunnen doen.....

De familie Nijlgans nu met vier jongen.

Een mooi plaatje gakkend en wel.

We hielden nauwlettend de Toren in de gaten.

Langs de bosrand achter de Snelle Loop.

Daar wordt ijverig gebroed.

De top van de Toren met nestkast.

--------------------------------------------------------

Bij een windstille Toren.

Maandag 14 april 2008 - het lentegroen ontwaakt.

Vanmiddag arriveerden Sjef en ik bij een windstille Toren.

De Toren stond grijs en log onder een zwaar bewolkte hemel. Ogenblikkelijk wandelden we naar het logge gevaarte, nadat onze ogen en oren verteld hadden, dat er daarboven niets te zien en niets te horen viel. Over het onverharde deel van de Hemelsbleekweg kwam een man aangelopen die ons ogenblikkelijk aanklampte. Hij is voor het eerst bij de Toren en is woonachtig in Son. Graag wandelt hij door de natuurrijke omgeving bij Son. Hij had van de Toren gehoord en van de slechtvalken. Hij dacht: ik moet er heen. Hij is in ons gezelschap gebleven en vroeg honderduit. Graag beantwoordden Sjef en ik al zijn vragen.

Met hem wandelden wij naar het meertje achter de Snelle Loop waar de familie Nijlgans woont. De Son'se man genoot ogenblikkelijk, en wij met hem. De vier overgebleven gansjes worden minder en minder mini omdat zij niet groeien als kool, maar als gezonde nijlgansjes....

We wandelden terug en nabij de Toren langs de Hemelsbleekweg hielden we continue de Toren in de gaten. "Daar loopt een vos! Hij steekt de weg over!" zag Sjef plotseling voor ons in de verte in tegengestelde richting van de Toren. Zzzzoeffff.....deden onze ogen.

Rrroefff....weer schoot er iets bruins over de weg de bossage in, richting het veld waar de Snelle Loop zijn waterige weg baant. De Son'se mede-spotter zag toen dat het om een hertje ging! We zagen hoe niet een maar twee hertjes de oversteek over de Snelle Loop heen maakten en de daarachter gelegen bossen indoken. Na anderhalf jaar zag ik weer zo'n mooie sierlijke viervoeter en dat niet alleen: we zagen er nu twee! Ik probeerde ze nog met mijn foto-oogje te kieken, maar ze waren mij te snel af. Maar de blijdschap wat ik bezat ze eindelijk weer gezien te hebben werd er niet minder om!

De man uit Son vond het jammer dat hij geen slechtvalken zag. Hij keerde huiswaarts om zeker terug te keren! Sjef en ik zochten het bengske op de spottersplaats op onder een twijfelachtig zonnetje, die aangenaam was. Een reiger vloog heel laag voor ons voor de Toren langs, om met zijn typische rustige vleugelslag te verdwijnen. Een paar keer zagen we konijntjes her en der weg schieten. Continue hoorden we het gezang van vele vogels. Het slechtvalkgeluid bleef uit.

Na 16.00 u. kwam er weer een bezoeker de spottersplaats op. "Dit is dus...de spottersplek!" zei hij. De man was een forumlezer, geen pos-ter. Hij was van heel veel zaken op de hoogte. Hij had het geluk dat hij met ons om 16.20 u. Pa zag komen aanvliegen en dat hij op de antenne bovenop de Toren neerstreek. Rrroefff....deed S2. Ze vloog in één baan de nestkast uit, en vloog over de Hemelsbleekweg heen weg. Pa kwam van de antenne af en dook de nestkast in. Ook in de lucht is overduidelijk te zien, wie wie is! Terwijl S2 haar koers inzette kwam er een derde valk gerelax't aanvliegen. Het ging overduidelijk om een valk. De vleugels waren gelijk aan die van S2. Ze stoorden elkaar niet. De derde valk vervolgde rustig zijn weg onder het wolkendek.

Rond 16.30 u. hadden Pa en S2 ons weer een voldaan gevoel gegeven. Ik zei tegen de mede-spotter, die dus ook de Toren voor het eerst bezocht: "U boft. U heeft ze nu allebei gezien. Zelfs met een derde valk erbij!" Gelukkig vormde die derde valk absoluut geen gevaar. Daarnaast zijn we getuige geweest van een schitterend samenstel tussen twee mooie vogels: het wisselen van het broeden tussen twee vogelouders op vier mooie eitjes, die niet zo heel lang meer gaan openbreken.

Met een erg goed gevoel keerden we huiswaarts......

De familie Nijlgans.

De plek waar de reeën in doken.

Ik wacht geduldig op de valken.

De nestkast pal voor de wisseling van de valken.

----------------------------------------------------------

Op een aangename Lentedag.

Donderdag 24 april 2008 - de fiere Toren bij uitbottende bomen.

Het aangename Lenteweer lokte Sjef en ik weer naar "onze Toren". Het lievelingsplekje van ons allemaal.
Op de zonovergoten spottersplaats wierpen we een blik naar boven, daar waar de Gemert-toren de lucht raakt.
Het was er vredig stil.
Op het omringende veld sjokten loom de Schotse hooglanders.
Stapelwolken schoven langs de Toren, zodat de zon er telkens achter schuil ging. Niet schuilgaand telkens achter de grijze kolos, maar achter menig wolkje.
Een zwart "geschotst" laaglandertje deed een beetje stoer, en liet ogen-blikkelijk aan ons zien dat ie hoge bergen kon beklimmen.
Moeizaam, vanwege de grote hoogte, heb ik dat toch feilloos fotografisch weten vast te leggen.
Een kauwtje liep moeizaam achter de spottersplaats in het veld door de hoge begroeiing.

Totdat het in de gaten kreeg, dat door lage begroeiing het beter lopen was. Het beestje kreeg toen een parmantig vrolijk kauwloopje.
We wandelden naar de familie Nijlgans en hielden de hooglanders ge-zelschap.
Fantastisch, de vier nijlgansjes groeien elke dag maar door.
"Waarom kan ik nu niet verder?" probeerde een bruin "geschotst" laaglandertje ons even duidelijk te maken.
Hij/zij keek die twee tweebeners met een vragend kopje aan.
"Dat komt, Bruintje, omdat jij nu voor het inmiddels wereldberoemde poortje staat. Die weet absoluut niet van wijken omdat het dan weet niet meer in het oog te vallen, zodat ie het wereldberoemd-wezen wel kan
vergeten!" antwoordde ik.
"Jullie komen er anders wél doorheen!" liet Bruintje er een laaglanderlogica op los!
Een logica dat hout sneed, alleen sneed het niet door dat poortje heen...
"Dit komt omdat het een tweebenerspoortje is. Alleen voor hen gaat het een stapje opzij!"
legde Sjef het grappige beest uit.
"O!" kon Bruintje alleen nog maar uitbrengen. Hij/zij draaide zich om en sjokte verder.
Er weerklonk kikkergekwaak uit een poel achter het poortje. Menig ge-kikkerd diertje zag ik net onder water
net niet bij te poten sprongetjes maken!
Opeens valkengeroep daarboven bij de Toren! Dat was rond 15.10 u.
Net als een voorgaande keer namen we een spurt terug naar de Hemels-bleekweg, waar we zagen hoe een valk op het antennepuntje zat, van de hoogste antenne bovenop de Toren.
Ik leunde tegen de poort aan die voortaan erg goed op slot zit, om er een digitaalinzoompje van te maken.
Dat lukte, maar dan moet het fototoestel nog "Klik" zeggen. Dat deed ie dan ook, maar dan had je het wel gehad! Als ik beweer, er zit een zeearend op de top van de antenne, hadden jullie het misschien ook geloofd....

We liepen terug naar de spottersplaats, en zochten het bengske weer op. Telkens krijgen wij die snel gevonden.
Mieke kwam weer aangepeddeld. We konden haar vertellen, dat er zojuist een valk was, want de antenne had geen gezelschap meer.

Spoedig kwam de valk toch weer terug, bezocht het antennetopje weer, maar dan heel kort, om vervolgens rondjes daarboven te vliegen, en, denken we, elders op de Toren neer te strijken.
Mieke ging aan de wandel. Wij wandelden naar het onverharde deel van de Hemelsbleekweg, om te kijken of we aan die zijde de valk bovenop de Toren zagen zitten.
Nee, er was niets te zien, behalve de Toren.

We liepen opnieuw terug naar de spottersplaats, waar Mieke ook weer spoedig was.
Het kan zijn dat er een wisseling is geweest op het moment dat we de valk hoorden.
Maar dat weten we eigenlijk niet zeker.
Mieke ging weer, na gezellig gebabbeld te hebben.
Wij bleven de Toren in de gaten houden. Het bleef er stil.
We besloten toen weer huiswaarts te keren.
We hebben geen buizerds gezien die te dicht bij de Toren vlogen, en gelukkig ook geen derde of vierde valk.
We lieten de nestkast in een vredige en veilige stilte achter.....

"Ik ben een bergbeklimmertje."

Hoezo nieuwsgierig?

Lekker grazen onder de lentezon.

Aha, denkt kauwtje, dit loopt veel beter.

Heerlijke dorstlessende grashapjes voor de runderen.

"Waarom kan ik nu niet verder?"

"Dit is een tweebenerspoortje." "O."

Bruintje keert zich van ons af.

Het poortje heeft een stapje naar opzij gemaakt (?!)

Een zeearend op de top van de antenne (?!)

---------------------------------------------------------

Onder een stralende lentezon.

Maandag 5 mei 2008 - de Toren onder een stralende lentezon.

De Bevrijdingsdag van 2008 is een dag geworden die ons het voorjaar op zijn mooist heeft laten zien!
Het nodigde je uit om naar onze geliefde plek te gaan.
Dat hebben Sjef en ik dan ook gedaan.
In de namiddag waren we er weer. Als eerste verbleven we op de spot-tersplaats tussen al het jonge prille groen.
Het deed je beseffen hoe het is om vrij te zijn en hoe je daarmee heerlijk onbevangen van al het moois om je heen rustig in eigen land kunt genieten. Er is niemand die je opjaagt. Jij bent er om dat je daar wilt
zijn. Het zegt jou ook op deze dag dat je daar mag zijn. Je wordt op een dag als deze daar extra aan herinnerd. Het geeft je een fantastisch gevoel.
Om 17.10 u. zat er een valk op de antenne. Zo'n vijf minuten later vloog hij weg. We denken dat het Pa was.
We gingen weer heerlijk wandelen in deze aangename lentetemperatuur. Door de verrekijker had ik Pappie Nijlgans al in het vizier. Hij lokte ons naar hun thuisbasis. Het is het meertje achter de Snelle Loop aan de bosrand
daar weer achter.
Dat leverde weer enige plaatjes op!
We wandelden langs de Snelle Loop naar het veld achter de Toren, waar een deel van de kudde Schotse hooglanders was neergestreken. Zij hadden het koele water opgezocht en de schaduw van de reeds dichte groene bomen.
Een zwart laaglandertje zag hoe zijn zwarte mammie een oversteekje maakte over dat snelle water.
Mammie was slim en koos het dammetje om deze oversteek te maken.
Zwartje aarzelde en keek hoe mammie het deed.
Zwartje durfde uiteindelijk niet en maakte rechtsomkeert. Het kan ook linksomkeert geweest zijn.
We kozen voor het bankje voor het hek langs het veld af. Het bied je een erg mooi uitzicht en zeker met de hooglanders erbij.
Zij maakten zich net als wij niet al te moe. En waarom zouden ze ook, in deze mooie rustige natuur.
We liepen vervolgens weer terug naar de spottersplaats en kozen in de warme zon opnieuw het bengske.
Er kwam een andere spotter ons gezellig gezelschap houden. De man houdt ook de valken aldaar nauwlettend in de gaten.
Ik had telkens een koppeltje hazen in het vizier via de verrekijker. Ze zaten in de bossage's dan wel op het veld rakelings langs de Hemelsbleekweg af. Telkens werden ze opgeschrikt door een traktor op de weg die duidelijk
het heen-en-weer had! Daarom lieten de hazen zich niet fotograveren.
Rond 18.10 u. kwam er vanuit de nestkast het welbekende gakje van S2!

Wilde ze weer dat Pa met een prooitje kwam?
Toen werd het stil daar boven. Kraaien vlogen af en aan, ook rakelings over ons heen over de spottersplaats.
Het werd avond. Dit was weer een tijdstip waarop we zeiden huiswaarts te keren.
Op deze prachtige Lentedag op de vijfde mei hebben we weer heerlijk van al het moois volop en intens kunnen genieten....

Het veld achter de spottersplaats.

Sjef op het bengske.

Langs de bosrand tegenover de Toren.

De familie Nijlgans geniet ook van de lentezon.

De familie Nijlgans, met daarachter zicht op de spottersplaats.

De oversteek.

Zwartje durft niet.

Mammie Zwart durft wel.

Slim Bruintje.

Wat mooi!

Intens genieten van de Wondere Wereld!

---------------------------------------------------------

Bij de Toren na het ringen.

Vrijdag 16 mei 2008 - als ik het goed heb is dit S2 die op de antenne zit.

Jullie wisten zeker nog niet dat ook ik met mijn chauffeur Sjef vanmiddag bij de Toren ben geweest.
Wij zijn bij de Toren geweest... Ja, alweer. Ik móest er even heen. Met eigen ogen wilde ook ik dolgraag zien hoe Pa en S2 op het ringen van de vier kids zouden gaan reageren.
Ook de tweebeners op de spottersplaats hadden hun typische tweebe-nersreactie's waar je als mede tweebener alleen maar warm van wordt!
Het medeleven met die prachtige vogels daarboven en de onderlinge band die je met elkaar hebt is schitterend te noemen!
Dat verdient een slechtvalkpluimpje voor het menselijk soort.
We troffen onder andere Cloud, Zwiersje, Anita, Zonnevogel, Kuiko, Sazoe en Mieke aan op de spottersplaats.
Op een gegeven moment kwam daar Verona bij, Dorine en Arno Theu-nissen.
Dorine was in feite ook al veel eerder ter plekke.
Hoog boven ons werden we na 15.30 u. zowel Pa als S2 gewaar.
Ze cirkelden in een grote kring boven rondom de Toren. De cirkels werden kleiner. Soms was het kijken tegen de zon in. Over het weer hadden we niets te klagen!
Het liep naar 16.00 u.
Pa en vooral S2 krijsten regelmatig. Je zag duidelijk aan beiden dat zij uit hun gewone doen waren. S2 ,volgens mij, dook de antenne op. Dan was het Pa die even op de onderste ring dook.
Het is op de Toren waar ook hun nest is. Het nest waar vier kids met elk nu twee ringetjes om, op hen zaten te wachten!
Opnieuw gecirkel. Dan zag je ze niet, dan zag je ze wel. Ook recht boven ons maakten zij hun vluchtjes.
Rond 15.55 u. dook met een wijde boog en met schitterende vleugel-bewegingen S2 eindelijk weer de nestkast in.
Er weerklonk gejuig op de spotterplaats. Niet lang daarna volgde Pa het voorbeeld van S2!
Wat mooi dit!
Het was weer goed.
Niet lang daarna cirkelden beiden weer rondom de Toren. We zeiden tegen elkaar dat het nu tijd was voor een prooitje, niet voor ons zelf, maar voor de vier hongerige valkjes.
Vast en zeker zou dat prooitje er komen, Pa en S2 kennende! Een Kanjer-ouderpaar!
Tussen dat alles door liet Zwiersje mij via het leesvenster van haar fototoestel enkele van de 70 genomen foto's zien tijdens het ringen van de vier kids genomen. Schitterend!
Verona had de dag van haar leven omdat zij daarboven bij het ringen is geweest, samen met o.a. Anita!
Ze heeft de vier schitterende kids zoals zij terecht verwoordde van zéér nabij kunnen zien en aanraken.
Ze heeft S2 roepend daar boven van nabij van achter het raam kunnen

zien vliegen.
Wat prachtig dat jij Verona samen met de anderen dit moois van nabij hebt kunnen aanschouwen!
Het is jullie van Ganzer Harte gegund!
En we weten nu dat Pa en S2 twee jongetjes en twee meisjes hebben! Wat mooi!
Met een voldaan gevoel konden we de spottersplaats verlaten. De vier prachtige kids zijn weer in het gezelschap van hun ouders.
Het gehele slechtvalkgezin is nu in het bezit van elk twee ringetjes.....

EN ZWIERSJE ONTZETTEND BEDANKT VOOR DE LEKKERE KOEK EN HET LEKKERE DRINKEN.....

Ook de Schotse hooglanders willen bij het ringen aanwezig zijn.

Waarschijnlijk Pa op de onderste ring.

Waarschijnlijk S2 op de grote antenne.

Vreemdgangertje.

Yesss.....Sjef ziet Pa en S2 weer.

De Toren in de lentezon.

Froona naast mij op het bengske met in haar handen stukjes eierschaal en

donzige veertjes van de jonge valkjes.

---------------------------------------------------------

Na regen komt zonneschijn.

Donderdag 29 mei 2008 - de toegang tot het beroemde veld, dat voortaan

op slot zit.

Vanmorgen viel de regen met bakken uit de grauwe hemel.
En of dat al niet genoeg was, begon het spookachtig te flitsen en te donderen, waarbij je terecht zegt: "Daar heb je het gedonder."
Het verschuiven van de actieve wolkenmassa op de buienradar zat ik met mijn ogen fanatiek vooruit te duwen. Dat is mij uitstekend gelukt! Na het middaguur klaarde het op en werd het droog.
Dolgraag wilde ik naar de Toren om met eigen ogen te zien hoe de jonge valkjes niet over het randje gaan, buiten de nestkast, maar keurig óp het randje blijven.
In de tweede helft van de middag waren we op onze geliefde plek.
Gerrit112 en Mieke zaten op het bengske. Kuiko en Zonnevogel stonden ernaast.
Zij waren gezellig aan het keuvelen en aan het valkje-spotten.
Op de antenne zat een valk. Op de dakrand voor de buitencam zat

een jong. In de nestkastopening zat een ander jong.
We hadden expres nu weer de natuurkijker meegenomen. Dat leverde mooie beelden op!
Met eigen ogen stond je vol bewondering naar de valk in de nestkast te kijken!
Was dat een jonkie, een van de ukkies van twee weken geleden, toen zij nog donzig waren?
Ja hoor, dat was er een van! Wat een grote vogel zeg!
Hij/zij zat heerlijk naar buiten te kijken en te genieten en het verenpak te poetsen.
Er was reeds een prooi door S2 binnen gebracht. De aanvoer van voedsel is dit jaar geen probleem.
Rond kwart over drie was er een aanval op een buizerd, die te dicht bij de Toren kwam. De buizerd koos het hazenpad ook al wist hij niet wat dat betekende, omdat hazen en een pad niet aan hem besteed zijn.
De valk op de antenne ging ook op de wieken.
Sjef en ik gingen weer een wandelingetje maken. Dat leverde weer mooie beelden van de familie Nijlgans op in het meertje wat zij afgehuurd hebben en van de familie Eend in de Snelle Loop.
We belandden op het achterveld van de Toren, waar wij zwaluwen boven bij de Toren gewaar werden en een koppel duiven.
We zagen de "bui-hangen" voor koppeltje Duif, omdat we zagen dat een valk een prooivlucht inzette.
De familie van Luwtje liep geen gevaar.
Naderhand hoorden we van Mieke en Gerrit dat er een prooi pal boven hen, voor de spottersplaats met succes geslagen was!
Is er nu soms een koppeltje Duif minder....

Na de wandeling keerden we op de spottersplaats terug.
Rond vier uur waren Sjef en ik er alleen.
We hoorden in de nestkast de jonge valken krijsen. Wat een heerlijk geluid is dat toch!
In de nestkast bevond zich S2. Rondom de Toren cirkelde Pa voortdurend zijn rondjes.
In de lucht zie je duidelijk het grootte verschil tussen Pa en S2.
Na mooie vluchten rondom de Toren gemaakt te hebben, keerde Pa op de Toren terug.
Een van de kids zat nog altijd op de dakrand. Dan voor, dan achter het hekwerk.

Het zullen mooie webcambeelden zijn. Helaas nu even niet live.
Het werd rustig daarboven, op het heerlijke geluid van de drie jongen na in de nestkast, terwijl nummertje vier gerelax't op de dakrand bleef en geen enkel geluidje produceerde.
Het gaat uitstekend met de familie Slechtvalk in De Mortel.
Met die zekerheid konden we de Hemelsbleekweg weer met een goed gevoel verlaten....

Valk op de antenne.

De welbekende Toren.

Aan de wandel.

In de verte zwemt de familie Nijlgans.

Twee nijlganzen.

De familie Eend in de Snelle Loop.

De familie Eend poseert even.

De Toren gezien vanaf het veld erachter.

---------------------------------------------------------

Op een warme spottersplaats.

Vrijdag 6 juni 2008 - de Toren, met Pa nog altijd op de antenne. een loepje gewenst.

Ondanks onze huisklus, moest ik er weer heen. Waarheen? Naar de Toren.
Sjef en ik leven nu bij-de-dag, en zonodig "frotten"we de Toren er tussen.
Dat is ons gelukt..... Elke dag is het passen-en-meten letterlijk en figuurlijk, omdat er veel te meten valt, na de kaalslag wat onze woonkamer heeft ondergaan.
Eenmaal bij de Toren vergaten wij dat, en was het alleen maar genieten geblazen van de slechtvalken die daarboven op de Toren wonen!
We troffen er een warme spottersplaats aan, waar Dorine, Gerrit112, Anita, Roosje met daarnaast nog twee trouwe slechtvalkspotters al heerlijk aan het genieten waren.
Toen dacht ik bij mij zelve: "Wat Sjef kan, kan ik ook. Ik vlei mij in mijn klapstoeltje, en maak daarmee zelf een klappertje.... Gelukkig was het meer in een glijvlucht, om even in valkentermen te blijven. Roosje en Sjef sjor-den mij en het stoeltje weer overeind.
Mijn eerste reactie was: "Daar hadden we een foto van moeten maken!"....
Dat gebeurde dus niet. En voor een foto alsnog leek me een tweede glij- vlucht voor een tweebener een beetje overdreven.
S2 heeft vaak op de antenne gezeten. Regelmatig dook ze er van af, om mooie vluchten rondom te maken, ook over de spottersplaats.
Tussendoor zag ik een reiger neerstrijken bij de Snelle Loop.
Er kwam een buizerd richting Toren die door S2 weer keurig werd verjaagd.
Een jong dook behendig van de Toren af, en maakte rondom een prachtige vlucht, met diens ijverige fladderende vleugelslag. En daar kwamen we voor.
Op een gegeven moment dachten we dat S2 aan het spelen was in de lucht met een jong. We vonden dat
ze wel erg rigoureus op het jong toestootte. Al gauw zagen we dat het om een mislukte geduifde prooivlucht ging.
Het ging dus niet om een speels jong, maar om een duif die fladderend maakte dat ie weg kwam.
Duifje had geluk!
Dan plotseling wel speels gedartel van twee valken in de lucht vanaf de Toren en vervolgens rechts daarvan in het hoge luchtruim.
Toen zij terug keerden op de Toren bleek het om Pa en S2 te gaan, die het spelen in de lucht nog niet zijn verleerd. Zij doken samen op de antenne.
We zagen bij de Snelle Loop, dat niet een, maar twee reigers op de wieken gingen.
Wat zijn ook dat mooie vogels met hun statige, rustige vleugelslag!
De spottersplaats raakte leger. De een na de ander verliet het veld.
Samen met een andere spotter, wiens naam mij ontschoten is, zagen we dat S2 weer mooie vluchten maakte, terwijl een koppel buizerds in de buurt van de Toren weer rondcirkelde. Ze lieten elkaar ongemoeid. De twee
buizerds zaten dan ook veel hoger in de lucht dan S2. Zij had van die twee niets te duchten.
We hebben ook een jong bovenop de nestkast gezien, fladderend en wel. Ook zagen we een jong na een vlucht op het hekwerk neerstrijken.
Het was niet zo'n spektakel als wat men gisteren aan vliegkunsten van de valken heeft meegemaakt, zowel door jong als door oud!
Maar ik heb toch voldoende genoten.
We hebben tot slot nog een wandeling gemaakt en tevens een blik gewor-pen op de achterzijde van de Toren omdat we de valken telkens ook daar naar toe zagen vliegen. Maar we konden er geen valkje ontdekken.
In de bossen was het opnieuw genieten. Het geluid van ontelbare andere vogels bereikte ons oor. Ook de roep van de pauwen.
En het stemgeluid van de valken klonk zelfs als muziek in onze oren.
Alles was er weer, om dit bezoek tot een zeer aangename te maken, zoals altijd keer op keer het geval is.

Tegen vijf uur in de namiddag verlieten we de rust van rondom de Toren, om in het drukke verkeer te duiken, en de grote stad Eindhoven weer te bereiken, waar ons huis geduldig op ons wachtte.
Het huis die verdient om weer heel erg mooi te worden.....

Juveniel bovenop de nestkast.

Juveniel op het hekwerk naast de nestkast.

S2 (links) en Pa samen op de grote antenne.

Bloeiende lupines.

In de herfst een en al herfstkleuren, in de lente een en al groen.

Ik geniet.

Sjef tuurt naar het luchtruim.

Mooi!

--------------------------------------------------------

Wederom een onvergetelijke meeting ~ 14-6-2008!

Meeting zaterdag 14 juni 2008 - juveniel op de onderste ring.

Voor de tweede keer dit jaar beleefden we deze zaterdag 14 juni een bijzondere meeting!
Ronald opperde als eerste een spontane samenkomst op onze Geliefde Torenplek op 7 juni. Dat werd al snel doorgeschoven naar 14 juni, omdat die datum beter uit kwam, voor sommigen.
Want er wordt op dit fijne forum altijd rekening gehouden met elkaar.
Dan bereikten ons een ware en lieve jubelkreet van Erna dat zij op die datum naar de Toren gaat.
Toen ging alles in een stroomversnelling en ontstond er een terechte ERNA-MEETING!
De datum naderde en de weergoden besloten om er een regendagje van te maken.
Maar Erna was een rots in de branding en liet zich er niet door klein krijgen.
Iedereen om haar heen ook niet!

Ons huis staat nog op zijn kop. Er wacht ons nog veel werk. Er waren plafonddelen die veel later dan verwacht arriveerden. We wilden het liefst bij de meeting zijn! Eindelijk konden we knopen doorhakken.
De late plafonddelen gunden ons in feite rust-in-de-tent....eh....huis.
Daar hebben hij-zonder-veren en ik handig van geprofiteert!
Ons hart lag bij de MEETING!

Sjef en ik hadden een heenreis waarbij de regen met bakken uit de hemel viel!
Naarmate we de Toren in zicht kregen, naarmate het droger werd, terwijl de lucht boven de Toren helder was. Dat vonden wij een goed teken van de weergoden!
Om half een waren we er.
In de berm van de Hemelsbleekweg zag je minder groen, maar meer blik. En dat stond allemaal op vier wielen.
Op de spottersplaats troffen we nagenoeg al onze lieve vrienden en vrien-dinnen aan.
We wisten dat Roel en Zwiersje later zouden arriveren.
We troffen een overvolle spottersplaatsstamtafel aan aan "prooi", waar Sjef en ik ook nog een schepje bovenop deden, zonder daarvoor een schepje te gebruiken, maar onze handen.
Niet eerder ben ik in mijn leven een vrouw tegen gekomen met zo'n mooie jurk als welke Anita droeg!
Het was de soepjurk van haar, die zij eigenhandig met draad en naald had gemaakt!
Een knap staaltje naaldkunst. Het kan zonder meer tentoongesteld worden in de Kunstgalerie!
Anita deed haar soepjurk alle eer aan door iedereen meteen gul soep aan te bieden.
Cloud kreeg een telefoontje dat Erna later uit Nijmegen vertrok en later zou arriveren.
Ondertussen moest iedereen de partytent ijlings aanspreken omdat we een fikse regenbui te verduren kregen.
Rionne's unieke mobieltje toverde de buienradar op het leesvenstertje en vertelden ons dat we spoedig konden opdrogen.
Weldra gebeurde dat ook en besloten de weergoden ons welgezind te zijn!
Erna was in aantocht met Liesbeth, Ava en Marietje.
De gehele groep ging spontaan de Hemelsbleekweg op en onder luid gejuich werd zij enthousiast ontvangen!

Dat was het mooiste moment als vrienden/dinnen onder elkaar van de gehele meeting, met daarbij de liefdevolle zorg wat de gehele groep voor Erna had.
Er zitten stuk voor stuk Kanjers op dit forum!
Op dat moment voelden iedereen zich pas compleet en dat waren we toen dan ook.
Menig valkenvlucht hadden wij rondom de Toren al mogen aanschouwen.
Daar gingen de valken mee verder toen Erna gearriveerd was!
De fantastische familie Slechtvalk wist dat dit weer om een bijzondere tweebenersmeeting ging!
Alle vier de valken speelden voortdurend in de lucht. Het was vliegen, buitelen, tikkertje spelen, toren op-af, antenne op-af....
Zij lieten aan ons zien dat het inmiddels geweldige vliegers zijn. WOWWW!
Ook de familie Nijlgans lieten met zijn zessen hun mooie vliegcapaciteiten zien!
Heel opvallend van de jonge valken is dat zij de laagte induiken, en rustig een boompje uitkiezen.
Overal zie je wel een prooi liggen. Er worden reeds prooioverdrachten uitgevoerd!
Een jonge valk maakte de typische duikvlucht pijlsnel helemaal naar beneden.
Kuiko heeft het op een holletje gezet met Ronald. Kuiko heeft een juveniel met het fototoestel in het veld kunnen vangen!
Ava, Ronald, Irene, Fernand, Ans, Sjef en ik hebben een rondje-Toren gedaan en er de koele boslucht opgesnoven. HEERLIJK!

Het werd later en later. Enkelen gingen naar Grotel's Hof waaronder Erna, Liesbeth, Ava en Marietje.
We namen afscheid van hen en ook van de anderen.
Een afscheid met door iedereen een welgemeend TOT ZIENS!
We bleven Erna en haar metgezellen nazwaaien.
Sjef en ik bleven nog even op de spottersplaats met onder andere Emmy, Geurtje, Jo, Marijke Frank, Ans en Fernand.
Dat was het moment dat de valken voor ons nog een showtje weg gaven!
S2 kwam met een prooi aanvliegen. Ze kon moeilijk hoogte krijgen.
Alle vier de juvenielen vlogen haar krijsend achterna. Een ervan pakte de

prooi van S2 af.
S2 pakte het weer terug en vloog langs de Toren af nabij het onverharde deel van de Hemelsbleekweg.
Ze liet pardoes de prooi vallen. Ogenblikkelijk vloog er eentje de prooi achterna.
Marijke begon er naar toe te hollen samen met enkele anderen.
De valken hebben aan ons hiermee extra spectaculaire dingen laten zien!

Met Erna erbij, toen het afscheid naderde, zei ik, dat het geluid van een slechtvalk geen echt mooi geluid is.
Sinds deze prachtige roofvogel in mijn hart is gekomen is dit het mooiste roofvogelgeluid wat ik ken.
Erna keek opnieuw naar het logge hoge grijze gevaarte.
Is de Toren mooi. Nee, de Toren is niet echt mooi.
MAAR WAS IS IE MOOOOIIII!!!!
WANT DAAR WONEN DIE SCHITTERENDE VOGELS WAAR ALLES OMDRAAIT EN DIE BIJ ONS ALLEMAAL VOORGOED IN ONS HART

ZITTEN.

In de avond kwamen Sjef en ik thuis.
Het is een tweede prachtige meeting van dit jaar geworden met heel veel indrukken.
Zelfs een groepsfoto is nu niet vergeten!

Het mooiste wat deze bijzondere middag ons gegeven heeft, is het intense gezicht van jou Erna op het moment dat jij ons allemaal zag, het moment dat jij de Toren zag, en het moment dat je de slechtvalken zag.
Het was een blik van een intense blijdschap wat wij jou heel graag gegeven hebben, en wat zéér zeker jou ook die prachtige valken gegeven hebben.....

DEZE DAG VERGEET IK NOOIT MEER!