Verslagen De Mortel.
De Wondere Wereld biedt je nu de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco Pere-
grinus gehuisvest is.....
De verslagen van 2012 -
deel 1.....
--------------------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
--------------------------------------------------------
Onder een gouden gloed.
Zondag 15 januari 2012 ~ valk in de grote antenne bovenop de Toren.
De aarde hulde zich in een gouden gloed op deze mooie winterdag in januari.
De winterzon straalde aan een helderblauwe lucht.
Het weer nodigde Sjef en mij uit om weer naar de Toren te gaan op dat mooie plekske in Brabant.
Daar aangekomen zagen we meteen dat er een valk bovenop de Toren in het zonnetje in de grote antenne zat.
Het was een groot rondborstig typje met een opvallende grote wangvlek.
Was het soms het nieuwe Duitse vrouwtje 2OR?
Piet te L. bemande ook de spottersplaats naast onze persoontjes.
Gerrit112 kwam ook even een kijkje nemen.
De valk verliet de antenne.
Achter de Snelle Loop zat de zilverreiger ondertussen mooi te wezen.
Er viel verder weinig te beleven dus besloten Sjef en ik om weer een wandeling te maken.
Een koppel welbekende ganzen streek op het veldje achter de spottersplaats neer.
Sjef en ik liepen verder.
We waren niet de enige wandelaars.
Er waren er meer.
Het mooie weer nodigde ook deze mensen uit om op dat rustieke plekje te zijn.
De zon straalde en liet jouw ogen telkens aangenaam verrassen.
Het ene sfeerbeeld na de ander spreidde zich voor jou uit.
In het kabbelende water van de Snelle Loop schitterde de zon.
Af en toe blies het windje en speelde door mijn haren.
Niet door die van Sjef. De haren die hij klein in getal bezit gingen schuil onder een warme muts.
We namen ruimschoots de tijd bij deze wandeling.
Het was weer echt genieten.
Eenmaal terug op de spottersplaats vertelde de Toren ons dat de valk weer teruggekeerd was op de grootste antenne.
Hij/zij koesterde zich in de winterzon.
Er was veel vliegverkeer hoog in de lucht.
Maar in die exemplaren zaten motoren.
Vogels hebben dat niet nodig.
Zij laten telkens aan de mens zien dat zij de ware vliegkunstenaars zijn, waarvan de slechtvalken een snelheid en daarin een behendigheid hebben waarin de mens deze soort nimmer zal kunnen evenaren.....
Genietend in de winterzon.
Ik aan de wandel tegenover de Toren.
In de gouden gloed stelt de Toren zich bescheiden op.
Schitterend sfeerbeeld langs de Snelle Loop.
De schittering van de zon in het voortkabbelende water.
Spiegeling.
Spelen met het gouden zonlicht.
---------------------------------------------------------
De lokroep van de Toren.
Maandag 6 februari 2012 ~ tegenover de Toren.
De titel van dit verslag zou zomaar een goede titel van een boek zijn.
Eentje die een veelbelovende roman bevat!
Echter, het is een titel van een verslaglegging die de belofte in zich heeft je te vertellen hoe mooi het op deze dag weer op het plekske rondom de Toren was.
En dat is immers ook een mooie titel waard!
Elsje wilde al gaan voordat zelfs het eerste sneeuwvlokje de aarde had geraakt.
Maar de waarschuwingen op teevee en internet vertelden haar dat vanwege de zeer strenge vorst vele wegen nog onbetrouwbaar waren.
En ach, wat trok de Toren aan haar ( aan mij dus).
De lokroep was sterk!
Toen er geen waarschuwingen meer waren reden Sjef en ik deze dag roeffff naar dat mooie plekske.
Vanaf Nuenen zagen wij, richting De Mortel, dat het daar minder ge-sneeuwd had.
Maar dat mocht de sneeuwpret niet hinderen.
We kwamen bij een koude en veelal witte spottersplaats aan.
De felle zon had invloed op de sneeuw.
Maar diezelfde zon zorgde bij al dat winterse wit weer voor een gouden gloed.
Mieke zat in haar eentje te genieten, toen wij haar even gezelschap hielden.
Sjef en ik besloten om ons warm te gaan lopen.
Er was zojuist een valk weggevlogen wist Mieke ons te vertellen.
Sjef en ik bleven valkenloos.
We hielden goed onze voeten in de gaten die twee paar kousen kenden en warm schoeisel.
Door de sneeuw zag je niet of nauwelijks de ongelijkheid van het aardoppervlak.
Het mooie plekske kent grillige paden, maar dat is immers heel erg mooi.
Het water van de Snelle Loop was deels bevroren.
De sterke stroming van het water hield het deels open.
De sneeuw knisperde onder ons schoeisel.
Af en toe een "poink" als je met je neus van de schoen een verborgen boomwortel raakte.
Oppassen Elsje, voor je het weet glij je de Snelle Loop in, die vast dan een loopje met jou neemt.
Er gebeurde gelukkig wat dat betreft niets, evenals bij Sjef die telkens een stevige tred zette.
Ik speurde achter de Toren de horizon af die blikkerde in het gouden zonlicht.
Er was geen rund van het geslacht Aberdeen Angus te bekennen.
Zouden deze vierpoters soms van adel zijn (!?)
We hielden tijdens onze wandeling de Toren in de gaten vanwege de valken.
Maar zij lieten zich aan ons niet zien.
Kouwelijk maar erg voldaan kwamen we weer bij de spottersplaats terecht.
We hebben nauwelijks een vogel zien vliegen.
De vogels hielden zich vooral schuil op hun beschutte plekjes om de kou van deze februarimaand te trotseren.
Een winter die extreem zacht begon had toch nog een verrassing in petto door aan iedereen hele mooie winterdagen te geven....
Wandel even mee.... Klik op foto.
---------------------------------------------------------
Er hangt voorjaar in de lucht.
Vrijdag 9 maart 2012 ~ uitzicht op de Toren.
Er hangt voorjaar in de lucht.
En dat bedoel ik letterlijk.
Vrijwel meteen toen Sjef en ik neerstreken op de spottersplaats nabij de Toren hoefde je maar naar de lucht te kijken.
De vogels die er rond vlogen hadden het voorjaar in hun lijf zitten.
Dat zagen wij niet alleen maar ook José, Ton en Piet. Ook zij bemandden de spottersplaats.
Er was druk vliegverkeer van de buizerds. Dat was een schitterend gezicht. Zoveel ineens had ik er nog niet eerder gezien.
2OR zat op de grootste antenne.
Pa kwam aangevlogen. Vanwege het drukke voorjaarsvliegverkeer boven ons zag ik wel dat Pa op 2OR dook. Maar het ging zo snel. Ton zag dat het een bevlieging was.
Zij zijn daar zo poterig in dat, als je een keer met je ogen knippert, het al voorbij is.
Daar zijn wij mensen maar stumperds tegen ( grapje)
Ook kraanvogels lieten zich zien. Toen Piet nóg beter keek zag hij dat het om ooievaars ging. Zij waren met zijn vieren.
Erg mooi!
Er ontstond ook druk vliegverkeer door beide valken.
Twee.
Maar werden dat er geen drie?
Ook dat ging allemaal heel snel.
De buizerds bleven ons daarboven gezelschap houden, terwijl ik ook heel vriendschappelijk fijn babbelde met José.
De spottersplaats werd door iedereen verlaten.
Sjef en ik ondernamen weer onze gebruikelijke wandeling.
We liepen bewust naar het ganzenmeertje. Daar was het koppeltje nijlganzen niet te zien.
Bij de brouwerij , tijdens de heenweg, zat het koppeltje Nijlgans-Bavaria aan de waterkant wel in de startblokken.
In het veld links achter de Toren stond de kudde Angus Aberdeen runderen te grazen.
Dat gaf je ook weer een mooie aanblik.
Het zonnetje liet zich met getemperde stralen aan ons zien.
Ook al was het koud met dat windje, toch voelde je het naderende voorjaar.
We eindigden weer op de spotterplaats.
Daar zagen wij dat Pa en 2OR vertrokken waren.
Op de cambeelden is te zien dat 2OR zwanger is.
S2 gaat dat alles dit jaar missen.
Hopelijk valt haar dit alles volgend jaar ook weer ten deel wanneer de mens haar weer los laat.
Zij krijgt dan haar vrijheid weer terug.....
Copyright © 2012
VWG Gemert
Screenshot van mij van 8-3-'12 ~ zwangere 2OR.
Ooievaars.
Wandelend Elsje.
Nabij het poeltje van de nijlganzen.
Achter de bosrand tegenover de Toren.
De grazende kudde.
Een bruine schoonheid.
Grazend met rechts een jong exemplaartje.
Sfeervol plaatje nabij de Toren.
--------------------------------------------------------
In ontluikend groen......
Dinsdag 3 april 2012 ~ een mooi lenteplaatje nabij de Toren van de kudde Angus Aberdeen.
Op deze dag waren Sjef en ik vroeg in de middag weer op het mooie plekske nabij de Toren.
In een voorzichtig zonnetje lieten de loofbomen en de struiken aan ons hun ontluikende groen zien.
De spottersplaats lag er niet eenzaam bij.
We troffen er Dorine, José, Gerrit uit Eersel, Piet uit Lieshout, Mieke en Lambert aan.
Het leverde ook Sjef en mij lekkere Brabantse koffie op, en gezellige Brabantse gesprekken.
De valken lieten telkens aan ons zien met hun driëen te zijn.
Ik hield ze nauwlettend in de gaten.
Soms werd er aan vier getwijfeld, omdat we niet wisten of er telkens een valk op de nu inmiddels drie gelegde eitjes in de nestkast lag.
Nog steeds is er onrust.
Nu weet ik inmiddels, bij het neertikken van deze woorden, dat rond 1 uur deze middag Pa op de eitjes lag.
Tevens in de lucht boven ons cirkelden een grote en een kleine valk.
Ze vlogen met elkaar. Het zal hier om het nieuwe vrouwtje 2OR zijn gegaan en het vreemde mannetje.
Ze doken ook naar elkaar toe en raakten net wel of net niet elkaars poten.
Van agressief gedrag ten opzichte van elkaar was geen sprake.
Dorine zag op een gegeven moment een valk uit de nestkast komen en wegvliegen.
Er was een poosje daarna een pijlsnelle duikvlucht door een valk naar die ander.
Soms een aanval van Pa naar het vreemde mannetje?
Maar van felle gevechten door Pa zoals wij eerder hebben meegemaak, was geen sprake.
Ook bij Pa is er onrust.
Maar hij is de jongste niet meer. Hij lijkt het daarom kalmer aan te doen.
En lieve Pa lijkt telkens te zeggen: ik MOET de drie eitjes bebroeden, en doet dat ook geregeld.
2OR zit ook onrustig op de eitjes.
Zij weet zich omringt door twee mannetjes.
Dit jaar is het een ongewoon broedseizoen, waarin een tweede mannetjes valk de kans krijgt er te kunnen blijven, en de kans krijgt zelfs de nestkast in te kunnen, mét de eitjes.
Hoe loopt dit af?
Op het einde van dit broedseizoen zullen wij dat pas weten.
Sjef en ik ondernamen weer een wandeling.
In de grote waterplas achter de Snelle loop troffen we het koppel nijlganzen weer aan.
Zij hadden echter géén jongen.
Men vreest dat de eendeneitjes verorberd zijn!
Bij brouwerij Bavaria daarentegen lopen en zwemmen langs en in de waterpartij bij de ouders twee jongen rond!
Achter de Toren in het veld stond de kudde Aberdeen Angus. Jonge mooie exemplaartjes vergezelden de kudde.
Overal om ons heen weerklonk het lied van de vogels.
In deze tijd van het jaar zijn zij bedrijviger dan ooit.
Sjef en ik genoten van deze wandeling, waarin de Lente duidelijk voelbaar was.
Op de spottersplaats terug gekeerd zat daar o.a. Frank.
Toen we naar huis reden maakte Gerrit112 zijn opwachting.
De valken wordt door menigeen nu extra goed in de gaten gehouden.
Iedereen denkt aan de eitjes in de nestkast.
Allemaal hopen we dat er weer gezonde, mooie slechtvalken op dit mooie plekske worden groot
gebracht....
Valk hoog in de lucht.
De Snelle Loop met daarachter het kikkerpoeltje.
Ontluikend groen.
Ik ben heerlijk aan de wandel.
Het koppel nijlganzen helaas zonder jongen!
Dit kan niet missen!
Het biedt een mooi plaatje.
Achter de Toren.
Sjef is aan het genieten.
De Toren duikt op.
--------------------------------------------------------
Erg rustig, terwijl het dat in feite niet is (!)
Maandag 23 april 2012 ~ opzij van de Toren.
De middag was nog jong toen Sjef en ik de spottersplaats betraden.
Piet te L betrad hem ook.
Voordat we vertrokken had ik op de cams gekeken: vliegbewegingen waren er door de valken in de lucht, terwijl Pa op de drie eitjes in de nestkast zat.
Het broedseizoen wordt zwaar verstoord door vreemde valken!
Er bivakkeert niet alleen een vreemd mannetje, maar vooral nu is er ook een vreemd dominant vrouwtje actief. Zij is té actief!
Zij is zodanig aanwezig dat de rol van het vreemde mannetje op de ach-tergrond raakt en daardoor valt hij minder op.
Of, wellicht is ook hij vertrokken en zien weer anderen een nieuwe kans (?)
Het vreemde vrouwtje claimt de nestkast en maakt het Pa erg moeilijk. 's Nachts worden de drie eitjes niet bebroed, omdat het vreemde vrouwtje de nestkast opeist, en Pa zich gedoemd voelt te vertrekken!
De drie eitjes zijn hiervan zwaar de dupe, maar ook het huidige vrouwtje van Pa 2OR!
Zij raakte na gevechten met het vreemde vrouwtje flink gewond!
Zelfs in de nestkast was zij bij het vreemde vrouwtje niet veilig.
2OR wordt niet meer gezien!
Iedereen is nu bevreest, inclusief mijn persoontje, dat het niets meer wordt met de drie eitjes van Pa en 2OR.
Dat is triest.
Pa bebroed de eitjes overdag zoveel mogelijk. We weten al langer dat hij een Kanjer is!
Wij tweebeners bekijken dit alles vanuit onze menselijke gevoelens.
Moeder Natuur heeft ons emoties gegeven die hun uitweg krijgen vanuit de gevoelens die wij daarmee uiten.
We moeten beseffen dat we puur kijken naar het gedrag van vrije vogels in die natuur en hen datgene laten doen wat Moeder Natuur hen ingegeven heeft.
We weten met zijn allen dat de natuur ons een Wondermooie Wereld geeft!
Daarin kan de natuur hard zijn, maar nooit onrechtvaardig hoezeer dat ook vanuit onze menselijke gevoelens lijkt.
Een mens kan en wil vaak corrigeren. Een dierlijk schepsel kan dat niet, ook al lijkt dat soms van wel.
Met ontzag kijk ik naar de gedragingen van de slechtvalk. Ik heb hun karakter leren kennen.
Wat zijn zij prachtig!
Het was in de eerste helft van de middag rustig bij de Toren terwijl het dat in feite niet is.
Ik ging er van uit dat Pa nog steeds op de eitjes zat.
Nergens was er een valk te bekennen.
Er vloog een aalscholver boven ons die zijn eigen weg ging.
Kauwtjes en kraaien waren rumoerig aanwezig.
Sjef en ik ondernamen weer onze wandeling. Maar ik kon mijn ogen niet van de Toren afhouden.
Ik zag telkens geen valk.
We kregen niets mee van wat er zich nu afspeelt.
Dat gebeurde pas toen we thuis waren.
De loofbomen en de struiken waren flink aan het uitbotten.
Het prille voorjaarsgroen dook overal ruimschoots op.
Wat is dát mooi!
Ik genoot.
We troffen het koppel nijlganzen weer aan, die het helaas zonder jongen moeten doen.
Bij brouwerij Bavaria gedijen de twee jongen nijlganzen van dat koppel daarentegen heel erg goed!
Toen we weer terug keerden was de spottersplaats verlaten.
De zoveelste blik op de Toren vertelden ons dat het er nog steeds rustig was.
Toen ik de computer, eenmaal weer thuis, inschakelde vertelden cambeelden mij dat de rust weer ver te zoeken was......
Onder een mooie wolkenpartij.
Tegenover de Toren veel jong groen.
Zij blijven dit jaar helaas met zijn tweetjes.
Nabij de Snelle Loop nadrukkelijk voorjaarsgroen.
Wandelen tussen het jonge groen.
Gewoon heel mooi.....
Het is rustig daarboven, maar helaas is het dat in feite niet.
Langs het onverharde deel van de Hemelsbleekweg maakte dit veld
vol paardenbloemen het voorjaarsplaatje kompleet....
--------------------------------------------------------
Prooi-vliegen.
Maandag 7 mei 2012 ~ groenrijk voorjaarsplaatje opzij van de Toren.
Het mooie weer tussen al die minder-mooi-weer-dagen door, nodigde ons weer uit om naar dat mooie plekske in De Mortel te gaan.
Dat mooie plekske biedt helaas geen jonge valken geringd en wel, terwijl dat in andere valkennesten in ons land wel het geval is.
Pa worstelt met het feit dat hij de drie eitjes moet blijven bebroeden.
Hij weet nog niet dat het slechts eitjes zullen blijven.
Wat hij wel weet is, dat opnieuw een vrouwtje van hem niet terugkeert op zijn nest en hun gezamelijke eitjes.
Hij weet ook dat het spik-splinter nieuwe vrouwtje daar schuldig aan is.
Hij lijkt zich daar bij neer te leggen en duldt nu dat kers-verse nieuwe vrouwtje.
Dat vrouwtje heeft niets met die eitjes, want zij zijn toch niet van haar.
Des te fanatieker is Pa om ze bijeen te houden, ook al denkt dat nieuwe vrouwtje daar weleens anders over.
Zij ping-pongt er soms graag mee!
We troffen deze middag een lege spottersplaats aan, waar het goed toeven was aan/op het tafelke/bengske.
Er was echter geen valk te zien.
Ik had nog wel dankzij de webcam Pa op de drie eitjes op mijn netvlies staan.
Maar aangezien Sjef en ik een ritje te gaan hadden kan die situatie alweer gewijzigd zijn.
De nijlganzen bij brouwerij Bavaria zijn nog altijd een gelukkig viertal.
Piet te L. maakte zijn entree op de spottersplaats.
We bewonderden een buizerd die op een gegeven moment boven de bomen langs de Hemelsbleekweg aan ons liet zien wat laag vliegen was.
Een reiger klapwiekte erg laag langs de Snelle Loop.
De kudde Aberdeen Angus graasden genoeglijk dicht bij de spotters-plaats en ook voor en achter de Snelle Loop.
Er kwamen meerdere spotters.
Zij streken op de benkses neer.
Sjef en ik ondernamen onze wandeling.
In het kikkerpoeltje was het een bedrijvigheid aan luid kwakende kikkers.
In de waterplas daarachter dobberde een nijlgans.
Hij maakte zich niet al te moe.
Dat deed ook niet HET koppel heerlijk ineengedoken in het gras op het veld achter de Toren.
Het uitbundige voorjaarsgroen was overal rijkelijk aanwezig en jubelde in de voorjaarszon.
Op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg aangekomen hoorden we de valken.
We zagen er eentje rondom de Toren cirkelen. Er was onrust in zijn bevederde lijf.
Op het verharde deel van de Hemelsbleekweg aangekomen zagen we twee valken. Het leek of ze elkaars gezelschap niet duldden.
Weer op de spottersplaats aanbeland bleek Pa uit de nestkast gekomen te zijn.
Dus Pa had nog wel op de eitjes gezeten.
Pa had een grote prooi.
Die was door het vrouwtje afgepakt.
Toren op-Toren af.
Pa was het er niet mee eens dat de prooi was afgepakt.
Hij trachtte het telkens van het vrouwtje weer af te pakken. Maar dat mislukte.
Uiteindelijk belandde het vrouwtje met de prooi op de onderste ring, rechts gezien vanaf de spottersplaats.
Veren begonnen in de rondte te vliegen.
De prooi werd geplukt om verschalkt te worden.
De rust keerde terug.
Hoe het verder afliep met de prooi en de valken onderling maakten Sjef en ik niet meer mee.
We moesten weer op tijd terug vanwege Sjef's werk.
Maar we zijn er ruimschoots geweest.
We hebben weer genoten van de valken zelf, van de mooie omgeving ennn..... op de spotterplaats had ik een gezellig telefoontje met onze dochter die vandaag jarig is.
PROFICIAT ASTRID!
We keerden huiswaarts.
Helaas nog steeds een nestkast met drie eitjes die door kanjer Pa niet in de steek gelaten worden.
Maar lieve Pa Slechtvalk, het zullen dit jaar helaas drie eitjes blijven.....
Tijdens het genoeglijke telefoongesprek met dochter Astrid.
De grazende kudde.
Nabij de Snelle Loop.
Een schoonheid!
Weelderig voorjaarsgroen, inclusief talrijke varens!
De top van de Toren.
Sjef bespeurt de kwakende kikkers in het kikkerpoeltje.
Een inzoomertje van de grazende kudde aan de bosrand achter de Snelle
Loop.
--------------------------------------------------------
Tussen het voorjaarsgroen.
Dinsdag 22 mei 2012 ~ de bosrand achter de Snelle Loop.
Het leek wel zomer op deze schitterende lentedag in mei.
We reden in de tweede helft van de morgen naar de valken in De Mortel.
Nog steeds wordt er door kanjer Pa op de drie eitjes gebroed.
Nog steeds speelt het vreemde vrouwtje er ping-pong mee, vooral met het eerste eitje.
Nog steeds rolt kanjer Pa het eitje weer terug in zijn kuiltje.
Pa wil niet opgeven.
Daarom is hij een Kanjer!
We hadden de lommerrijke schaduw opgezocht achter de Snelle Loop aan de bosrand.
We zaten zodanig dat we een blik op de nestkast bovenop de Toren had-den.
Meegenomen tuinstoelen lieten ons er aangenaam zitten.
Koffie en koek liet het mooie rustieke plekje ons goed smaken.
Maar waar waren de valken? Ik verwachtte zonder meer dat Pa op de drie eitjes zat.
Door een internetstoring had ik dat via de cam niet kunnen waarnemen vlak voordat wij vertrokken.
Het koppel nijlganzen vloog rakelings boven het groene gras pal voor ons rechts het andere veld op.
Een derde nijlgans, een eenling, koos de waterkant van het ganzenmeer-tje links van ons gezien.
Telkens hoorden we kikkerkwaak links van ons.
We zagen buizerds cirkelen.
We zagen luidruchtige kraaien en kauwtjes.
We zagen duiven, die zich ook nabij de Toren waagden.
Twee valken erg hoog in de lucht nam ik waar, die boven de Toren cir-kelden.
Ik maakte een wandeling in de bossen, waar het voorjaarsgroen overal om mij heen was.
Het fototoestel werd door mij gedwongen om dat vast te leggen.
Eenmaal weer naast Sjef neergestreken dook plotseling een kleine kudde van de Angus Aberdeen runderen rechts van ons op, vanuit de bosrand.
Loom keken de runderen ons aan, terwijl zij geregeld in het malse gras hapten.
Er waren opvallend veel jonge exemplaren bij.
Zij werden brutaal nieuwsgierig.
Langzaam kwamen ze dichterbij.
Plotseling werden zij nieuwsgieriger en stapten massaal op ons af.
Dit was geen "aanval" der gladiatoren, maar een "aanval" der Aberdeen Angussen!
Veiligheidshalve, je weet maar nooit, doken Sjef en ik met onze versnaperingen en tuinstoelen de bosrand in. We deden dit met een omtrekkende beweging, om doelbewust achter de diepe sloot te ver-dwijnen.
Deze strategie hielp.
Goed bedacht van Elsje.
Uiteindelijk belandden we op de spottersplaats.
Weldra werden we getrakteerd door drie valken boven de Toren die in elkaars kielzog zaten.
Hun keelklanken vertelden ons dat zij elkaars gezelschap niet duldden.
Ze verdwenen.
Maar daarop keerde er eentje terug. Na wat gecirkel verdween hij/zij op de Toren aan de achterzijde.
Piet te L. hield ons ook even gezelschap.
Gelijktijdig verlieten we halverwege de middag de zonovergoten spottersplaats. We hebben de wetenschap dat dit broedseizoen na mei ons ook stille beelden zullen gaan geven, omdat takkende en uitvliegen-
de juvenielen het beeld dit jaar niet kunnen bepalen....
Bemokt en bekoekt Elsje.
Bemokt en bekoekt Sjefke.
In het veld.
Voorbij de bosrand.
Sfeervol doorkijkje.
Groenrijk.
De top van de Toren.
Erg sfeervol!
De "gevaarlijke" kudde (!)
Wat doen die tweebeners daar? EROP AF!
De tweebeners waren sneller dan de vierpoters.....
---------------------------------------------------------
Onder een stralend zonnetje.
Zondag 10 juni 2012 ~ de stralende zon piepte overal tussendoor.
Tussen de vele regendagen door dook een zonovergoten zondag op!
Daar profiteerden Sjef en ik maar al te graag van.
Het mooie plekske bij de Toren in De Mortel lokte ons weer, ook al wisten we dat er aan valkenactiviteiten dit broedseizoen weinig te beleven viel. Maar dat namen wij op de koop toe.
Het plekje is te mooi om het hiervoor in de steek te laten.
Begin van de middag streken we op het bengske op de spottersplaats neer om er enige tijd op te verblijven.
Wij zaten er niet lang alleen.
We maakten kennis met Yvonne die in het Brabantse op een camping zat. Zij is ook een ware valkenliefhebster.
Ik vond het fijn nu ook met haar te hebben kennis gemaakt.
Piet uit Lieshout, een vogelspotter die al jaren hiervoor rondtrekt, maakte ook zijn opwachting.
We hielden de Toren in de gaten waar niets van het valkenleven te beleven viel.
We zagen het nieuwe plekje van pa en ma Nijlgans.
Zij waren er met hun toch nog negen jonkies.
Gelukkig maar.
Ook zij wisten zich dit jaar geplaagd door een derde nijlgans.
Maar hoerrraaaa.... zij wisten weer voor nakomelingen te zorgen.
Een koppel reigers scheerden laag over het veld nabij de Snelle Loop om daar een plekje te zoeken, en dat ook vond.
Buitelende vogelgeluiden bereikten voortdurend ons oor.
Er vloog een valk langs. Hij verdween ook weer.
Toch nog een valkactiviteitje gezien.
Yvonne riep op haar mobieltje internet op en de webcams van De Mortel.
Pa zat op de drie eitjes, die hij fanatiek nog steeds bebroed!
Hij gunt zich geen tijd om op tijd te eten, want hij is wat afgevallen!
Het vreemde vrouwtje kiest ook vaak de nestkast, dikwijls nabij de drie eitjes!
Het is tussen Pa en haar een wisseling van " de wacht" ook al begrijpt zij het niet helemaal.
Kanjer Pa kan de drie eitjes nog steeds niet in de steek laten.
Sjef en ik ondernamen weer onze wandeling.
We deden dat ruimschoots opzij van de Snelle Loop, achter de Snelle Loop en via het Torenrondje.
We hoorden kikkers in de grote waterplas.
Op het veld links achter de Toren wemelde het van de paardenbloemen.
De gele bloempjes in het frisse groen, onder de weldadige zon, leverde een 's zomers plaatje op!
Onder onze beschoeide voeten rolden de dennenappels die weer rijkelijk naar beneden vielen.
De rulle bosgrond had al het regenwater goed opgesoupeerd.
Diepe sporen van tractorbanden doorploegden de wandelpaden.
Langs het onverharde deel van de Hemelsbleekweg vertelden ontelbare hoog opgestapelde omgehakte boomstammen waarom die diep door-groefde bandensporen er liepen.
Staatsbosbeheer beheert het mooie gebied goed.
We kwamen weer terug op de spottersplaats waar Gerrit112 ook was gearriveerd en nog een spotter.
We namen afscheid van de fervente spotters.
Sjef en ik hadden weer genoten op dit mooie Brabantse plekske in een weldadige, vrolijke zon....
Wandel-Elsje.
Wandel-Sjefke.
De varens hebben overal hun plekjes weer gevonden.
De top van de Toren.
In de bossen achter de Snelle Loop.
Tussen het groen een gele massa vanwege de ontelbare paardenbloemen.
Rijkelijke begroeiing langs de Snelle Loop.
--------------------------------------------------------
Een aangename zomerdag.
Dinsdag 26 juni 2012 ~ rondom de Toren herbergt mooie plekjes.
De zon straalde aan de blauwe hemel.
Mooie wolkenpartijen vergezelden hem.
Sjef en ik reden in deze vrolijke zomerzon naar De Mortel.
In het gras langs het water van brouwerij Bavaria lag de familie Nijlgans ook te genieten van dit aangename zomerweer.
Toen we bij de Toren aan kwamen waar de slechtvalken wonen, lag alles er vredig en stil bij.
Met onze tuinstoelen zochten en vonden we weer het plekje achter de Snelle Loop nabij de bosrand in het zonnetje, met zicht op de Toren en de nestkast.
We weten inmiddels dat Pa nu een eitje minder heeft.
Het is door toedoen van het vreemde inmiddels bekende vrouwtje, gesneuveld.
Zij beschouwde het eitje van haar, en rolde het telkens in haar gemaakte nestkuiltje.
Pa was het daar keer op keer niet mee eens, en rolde het iedere keer in zijn nestkuiltje terug bij de andere twee eitjes.
Nu het eerste eitje gesneuveld is, voltrekt zich weer hetzelfde tafereel met een van de twee overgebleven eitjes.
Het eerste gesneuvelde eitje luidt het einde in van een triest verlopen broedseizoen.
We hebben geen valk gezien.
We zagen wel twee mokken gevuld met koffie.
We zagen wel lekkere koeken.
We zagen ook duiven.
Daarnaast zagen we ook een deinende buizerd boven de bosrand langs de Hemelsbleekweg.
We zagen ook een roepende aalscholver boven ons voorbij vliegen.
Met een blik op de spottersplaats zagen we Piet te L. arriveren.
Hij kon niet lang van zijn rust genieten.
Een kwebbelende seniorengroep kwam aangefietst.
Men koos de spottersplaats als rustpunt uit.
Hoewel.....weg rust.
Sjef en ik hadden daarentegen die rust wel. We zaten beslist een eind van de spottersplaats af.
Ik ondernam een wandeling in de bossen achter mij.
Hoe vaak je er ook komt, telkens ontdek je dat de bosrijke omgeving verrassende mooie plekjes herbergt.
En daarom wist mijn fototoestel dat ook.
We hebben er lang gezeten.
De weldadige rust in de vrolijke zon deed je alleen maar goed.
Daarom hadden we nu niet bepaald haast om te vertrekken.
Stilletjes miste ik een blik op minimaal één valk.
Met mijn kijker speurde ik telkens de Toren af, maar ik kon geen valk ontdekken.
Er gaat zo zachtjes aan een broedseizoen voorbij, zonder takkende en uitvliegende juvenielen.
Hopelijk heeft Pa volgend jaar het geluk weer aan zijn zijde.
Daarnaast wordt hij er niet jonger op.
Maar wat gun ik hem volgend jaar weer mooie kuikentjes die uitgroeien tot mooie slechtvalken....
..... en met hem gun ik dat slechtvalkvrouwtje S2 ook.....
Ik zag ook een koffiekan.
De nestkast bovenop de Toren.
Achter de bosrand.
Het fototoestel zag ook alle mooie plekjes.
Het weiland achter de Snelle Loop.
Nabij het weiland.
Bij gebrek aan slechtvalken die een fotoplaatje waard zijn................
deze weidebloempjes die volop bloeien en ook wel mooi zijn(!)
Tot slot dit mooie zonrijke plaatje.
----------------------------------------------
Dit is het einde van deel 1.
Het tweede gedeelte en het slot vind je op de pagina VERSLAGEN DE MORTEL
2012 - 2.
----------------------------------------------