Verslagen De Mortel.
De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-
regrinus gehuisvest is....
De verslagen van 2015.
Deel 1.
----------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
--------------------------------------------------------
Toch nog een gouden zon.
Woensdag 14 januari 2015 ~ De Angus Aberdeen kudde nabij de Toren onder een prachtige bewolkte lucht.
Op de valreep kende 2014 onverwacht winterweer met zware sneeuwval waar geen doorkomen aan was in het Brabantse land.
Plotsklaps sloeg het om, en kwamen de zware regenwolken weer tevoor-schijn.
Het jaar 2015 werd geconfronteerd met veel regen en zware rukwinden die de bomen geselden.
Dikke takken braken af en belandden op de aarde waar de boom zijn anker heeft.
Als voetganger had je het ook zwaar te verduren omdat de regen je gelaat striemde, en de stormachtige wind genadig aan je kleren rukte.
Op deze woensdag week de regen voor de gouden zon, die toch de kans kreeg om door het zware wolkendek heen te breken.
Die middag koerste een auto richting het Brabantse De Mortel, waar een hoge grijze Toren elk weerelement doorstaat.
De auto bracht twee mensen daar naar toe.
Zij zijn Sjef en ik.
De spottersplaats lag er verlaten bij. De grond was drassig.
Rondom deze plek was er volop leven door de mooie kudde Aberdeen Angus die er in het natte gras hapten. Zij voelden zich door ons niet gestoord.
Het waren veelal vrij jonge runderen.
De Toren stond er verlaten bij.
Geen enkel geluid was te horen van de vele gevleugelden die er wonen.
Ik miste de keelklanken van de slechtvalken, die bovenop de Toren hun nestkast hebben.
Sjef en ik begonnen aan onze wandeling.
Je moest goed opletten waar je je voeten neerzette. Her en der lagen afgerukte takken. Grote waterplassen belemmerden jouw tred. De grond was drassig en daardoor glibberig.
We werden een koppel buizerds gewaar boven het "buizerdbos" achter de spottersplaats. Ze circelden voortdurend om elkaar heen.
Het water in de Snelle Loop stond hoog en liep inderdaad snel door de vele regen.
En toen kwam de zon. Diens gouden stralen vingen de bomen en de aarde waarin zij verankerd zijn.
Terwijl de wind krachtig aan alles rukte wist het zonlicht zich eindelijk een weg te banen tussen al het moois daar beneden.
En dat was weer genieten.
Het fototoestel wist al het moois ook weer te vinden.
Op de spottersplaats gekomen kwam er een valk thuis.
Hij/zij dook boven op het dak van de Toren.
De runderen stonden rakelings rondom de afrastering en lieten zich pollen gras door Sjef aanreiken.
Het gesnuif van deze runderen, het trekken aan het gras was een weldaad om te horen.
De geluiden van hen horen op deze plek thuis.
In de loop van de middag keerden we huiswaarts.
We hebben de wetenschap dat de gouden zon ons niet in de steek zal laten, ook niet in dit nieuwe jaar. Daarin zullen de valken die er wonen weer een nieuwe kans op het voortbrengen van nieuw leven krijgen....
De grazende kudde.
Sjef bij de kudde.
Langs de Snelle Loop.
De Toren.
Verstild.
Geniet-moment.
De zon breekt door.
Sfeerplaatje.
Goud zonlicht.
Schitterende belichting!
Uitbundig zonlicht.
----------------------------------------------------------
Koud, maar sfeervol!
Woensdag 11 februari 2015 ~ Sfeervol! De Aberdeen Angus kudde.
In het einde van de morgen reden Sjef en ik naar onze geliefde plek. De lucht was grijs en het was koud.
Maar dat deerde ons niet.
Ik wilde de sfeer pakken waarvan ik wist dat die aanwezig was.
"Grijze" beelden op jouw netvlies kunnen ook mooi zijn.
Helaas was er geen valkje thuis. We hebben ze dan ook niet gezien. We speurden via de spottersplaats met de natuurkijker de Toren af.
Inderdaad geen valkje.
Maar wat we wel zagen was ook mooi.
Op de heenweg aan de waterkant bij brouwerij Bavaria troffen we pa en ma Nijlgans aan, met jawel, nakomelingetjes!
Ik telde er snel vijf, maar het kunnen er ook meer zijn.
Hun donzige geel met bruin gevlekte lijfjes staken parmantig af tegen het groen van het gras waar ze in zaten.
Inderdaad, dit koppeltje heeft het voorjaar nu al in hun veren zitten!
Omdat het koud was zetten wij onze wandeling in.
Achter de Toren troffen we twee blauwe reigers aan en een zilveren.
Ze zaten ver weg. Met de kijker waren ze goed te zien.
Heel mooi!
Rechts op het veld stond de kudde Aberdeen Angus bijeen. Dat gaf een heel mooi sfeervol plaatje bij de kale bomen. Dat wist ons fototoestel ook.
De varens waren allemaal verdord en kleurden roestbruin. De vorige winter, die zo opvallend zacht was, bleven de varens groen.
Het stugge hoge gras was geel van kleur.
Het onverharde deel van de Hemelsbleekweg was voorzien van een nieuwe zandlaag, maar helaas zaten de eerste gaten er al weer in.
Dat betekent opnieuw hobbelen als je er overheen reed.
Terug op de spottersplaats tuurde ik met de natuurkijker opnieuw de Toren af.
Geen valkje.
We ontdekten een vierde reiger langs de Snelle Loop. Een blauw exemplaar, hoewel ik toch altijd het blauw moet zoeken, evenals het zilver bij de zilverreiger.
Een koppel eenden vloog schuinsweg en gakkend over het veld. Een koppel kraaien deed hetzelfde en verdween achter de bosrand links van de Toren.
Stil was het overal. Maar de dagen lengen.
En dat betekent dat het voorjaar eraan komt. De temperatuur gaat stijgen en dan raakt alles vervuld van nieuw leven.
In de middag reden we weer huiswaarts. Onderweg kwamen we opnieuw een blauwe reiger tegen, langs de kant van de weg. De rijdende auto's stoorde hem/haar schijnbaar niet.
Daar vlakbij zat bovenop een lantaarn zomaar eventjes een torenvalkje met geplukte veren zich flink te poetsen. De aanblik vertelde me dat dit mooie exemplaartje zich zojuist gebadderd had.
Geen valken, maar wel andere gevleugelde vrienden gezien, en een mooie kudde runderen.
Maar ik weet dat we weer bij de thuishaven van de valken waren.
De belofte van de lente laat ook hen niet onberoerd. Ik zal dat vast en zeker gaan zien.....
Samen op een bengske op de spottersplaats.
Tegenover de Toren.
Bosrand nabij de Snelle Loop.
Achter de bosrand.
Dood hout tussen de bomen, maar toch mooi.
In een sfeervol plaatje.
De Toren.
Het hoge stugge gras is geel. De varens zijn verdord en roestbruin.
---------------------------------------------------------
Lentekriebels.
Zondag 8 maart 2015 ~ De natuur zindert. Er is nieuw leven op komst.
En plotseling laat de lente zich heel vroeg zien.
Daar krijg je lentekriebels van. De mens trekt er dan op uit. De dierenwereld denkt aan het nageslacht.
De gevleugelden onder hen bevliegen elkaar en zijn daar vliegensvlug in.
Als je naar de loofbomen kijkt bespeur je heel voorzichtig groen.
De eerste vlinders vlogen vanmorgen al dartelend door onze tuin.
Sjef en ik gingen er deze middag ook meteen op uit en zochten de valken in De Mortel op.
De vroege lente straalde!
Bij de brouwerij met een B, die we bij de heenweg passeerden, zagen we pa en ma Nijlgans aan de waterkant. Maar waar waren de jongen? Dat vonden we vreemd.
Eenmaal bij de Toren werd onze aandacht getrokken door de spotters op de spottersplaats, en VV die broeds met het staartje telkens omhoog op de linkerantenne zat.
Ze vroeg zich kennelijk af waar Pa bleef, die elders was. Spotter Vogellogboek zat Pa en VV naar elkaar toe te kijken, om dat bevliegende samenzijn te kunnen aanschouwen, en als het meezat te kunnen foto-
graferen.
De valken hebben boven op de Toren hun "wipplekjes" zoals wij tweebeners het reeds zijn gaan noemen.
Daartoe behoort ook de linkerantenne bovenop de Toren.
Maar Pa bleef weg. Hij had reeds een buizerd verjaagd wist spotter Piet en spotter Vogellogboek met een D ons te vertellen.
Maar terwijl wij er zaten maakten hoog in de lucht een rode wouw diens opwachting. Piet wist hem feilloos te benoemen.
Dit was een WOW bij een wouw!
Maar VV bleef niet op de antenne toen opnieuw een buizerd te dicht bij de Toren kwam. Ze cirkelden om elkaar heen. Ze vlogen hoger en hoger, en daardoor kon je ze hoe langer hoe minder goed volgen.
Toen werd het stil rondom de Toren.
Maar groepen wandelaars waren er genoeg die met een gids erop uit getrokken waren.
Sjef en ik verlieten de spottersplaats. We wandelden vervolgens ruimschoots achter de Snelle Loop daar waar je eerst het bruggetje over moest steken.
Veel is daar weg gehaald, om vooral nieuw leven te kunnen laten gedijen.
Daarna maakten we op ons gemak ons torenrondje.
We hielden de Toren in de gaten, daar waar dat kon. We hoorden geen valken, we zagen geen valken.
Toch zijn ze op de nestkast gericht. Al menig bevliegertje hadden Pa en VV er al op zitten.
En zoals elk jaar om deze tijd weten ook nu indringers de nestplaats te vinden.
Ze worden telkens door de valken verjaagd.
Hopelijk met succes om het komende nieuwe leven ongestoord te kunnen groot brengen.
Terug van de wandeling was inmiddels de spottersplaats door Piet, Gerrit112 en Vogellogboek, verlaten.
Vanaf deze plek wierp ik weer een blik op de Toren.
Nog steeds viel er geen valkje meer te bespeuren.
Toen we huiswaarts keerden wisten we dat de vroege lente zich ook hier geducht heeft laten zien, met belofte van nieuw leven.
En dat geldt ook voor de valken die er wonen....
Copyright © 2015 VWG Gemert
Screenshot genomen van VWG, vlak voordat we naar De Mortel reden ~ valk op de dakrand.
Grasveld tegenover de Toren in de felle zon.
De antenne die gerust omgedoopt kan worden tot wipantenne.
In de lentezon.
Lentekriebels.
Sfeervol.
De lentezon weet elk plekje te vinden.
De wandeling leidde ons nabij het veld schuinsweg achter de Toren.
En ik weet het hekje te vinden.
Tenslotte ook deze sfeervolle foto achter de Toren.
---------------------------------------------------------
KANJER PA.......
Dinsdag 7 april 2015 ~ Voorzichtig lentegroen nabij de Toren.
Kanjer Pa heeft in al die jaren heel wat stormen doorstaan.
Ook dit jaar moet hij weer zijn mannetje staan.
Verscheidene valken hebben de Toren met de nestkast weer ontdekt en proberen er een claim op te leggen.
Maar ditmaal is een mannetje erg harnekkig en blijft heel brutaal en manhaftig terugkomen!
Hij lijkt de nestkast te claimen!
De spotters achter de cams en de spotters ter plekke maken zich zorgen, en willen Pa ontdekken om te zien of hij het nog steeds goed maakt.
Sjef en ik waren vroeg in de middag bij de Toren en zodoende dicht bij de nestkast.
Pa en VV hebben hun best gedaan.
Er liggen vier mooie eitjes in de nestkast. Beurtelings worden zij bebroed. Maar het brutale mannetje gooit "roet in het eten", zodat VV meestal zit te broeden.
Het vreemde mannetje komt in de nestkast. VV protesteert niet echt. Ze lijkt te denken: ach, heb je hem weer. Ziet er ook niet verkeerd uit (!)
Maar Pa blijft opduiken!!!
We zitten op de spottersplaats o.a. met Piet en Dorine. Vanmorgen hadden zij Pa al gezien.
Op nieuw maakte hij nu zijn opwachting.
Twijfel.
Is dit Pa? Ijverig wordt er door de natuurkijkers door Piet en Dorine gekeken.
Dorine zit de valk te sommeren om een pootje op te lichten om te kunnen zien of deze valk een ring heeft.
De brutale vreemde mannetjesvalk heeft geen ringen.
Ik kijk door de natuurkijker van Dorine. Ik zie een kopje dat telkens onze kant opkijkt.
Ik zei: "Dorine, kijk jij maar verder. Wie weet gaat het draaien!"
Valkje draait niet.
"En toch", zei Dorine, "denk ik dat het Pa is, " omdat ik nog steeds twijfelde.
Met krachtige woorden van Dorine, wilde ze de valk gedraaid krijgen, want we keken teveel tegen de achterkant aan . Haar krachtige woorden lieten mij in een lachbui schieten.
De woorden hielpen niet, en de valk vloog weg.
Hopend dat het Pa was, bleven we de valk volgen, omdat ie zo mooi en krachtig vloog en daarnaast mooie zweefvluchten maakte.
Een buizerd passeerde.
Af en toe verdween de valk uit ons gezichtsveld.
Dan is hij er weer, om plotseling met een enorme snelheid een prooiduik te maken. Een prooi die wij niet zien.
Veel later weet ik dat Dorine gelukkig gelijk heeft, omdat het om Pa ging. Webcambeelden zijn ook hierin practische hulpmiddelen.
We hebben kunnen aanschouwen dat het nog steeds goed gaat met Pa!
Vooral die krachtige duikvlucht was WOWWWW!
KANJER PA!!!
Toen werd het rustig.
Sjef en ik gingen weer aan de wandel.
We namen afscheid van de spotters.
De loofbomen zijn nog kaal. Maar hier en daar bespeur je ook hier het eerste lentegroen. Om je heen hoorde je de buitelende klanken van de gevleugelde vrienden die het mooie plekje rijk is.
Een zwart rund van de Aberdeen Angus dronk van het water bij de splitsing van de Snelle Loop, en stak over. Een eind verderop stond de kudde te grazen.
In de verte hoorden we het gehamer van een specht.
Het gekabbel van de Snelle Loop is telkens hoorbaar.
Terug op de spottersplaats, die inmiddels verlaten was, zat een valk bovenop de nestkast.
Ik hoopte dat dit wederom Pa was, met tevens in de nestkast VV die op hun vier eitjes broedt.
We verlieten daarna de spottersplaats, in de hoop dat Kanjer Pa het opnieuw gaat redden....
De nestkast waarin vier eitjes liggen, en bebroed worden.
Sjef en ik tijdens de wandeling. De Toren staat in het midden achter ons.
Naaldbomen.
Zwart rund Aberdeen Angus.
Dichte begroeiing.
Sfeervol!
---------------------------------------------------------
De Mortel is populair bij de slecht-valken!
Zondag 19 april 2015 ~ Een op en top lenteplaatje!
De Mortel is enorm populair bij de slechtvalken!
En daarom weten de tweebeners het ook te vinden!
Niet alleen de tweebener heeft oog voor natuurschoon, maar de slechtvalk ook.
Deze gevleugelde vrienden zien hoe mooi de natuur daar is, en dat waarachtig dat hoge, logge, grijze "rotsmassief" daar helemaal niet in misstaat. De nestkast ziet heel hoog in het wijde luchtruim er uit-
nodigend uit. Dus, zeggen de slechtvalken in hun slechtvalktaal: eropafff!
Dat hebben Pa en VV geweten!
Pa is verjaagd, en houdt zich gedeisd.
Nu zijn er twee rivaliserende slechtvalkmannetjes, die er graag de dienst uit willen maken. Maar wát graag willen zij zich dit mooie nestplekje eigen maken.
VV ziet lijdzaam gebeuren dat heel brutaal de twee mannetjes haar nestkast instappen en nieuwsgierig naar de eitjes kijken.
Van het eerste vreemde mannetje werd dat door haar geduld. Maar bij het tweede vreemde mannetje verliest zij haar geduld, en gaat dan op de wieken!
Ze voorziet ook in haar eigen voedsel nu Pa het haar niet kan brengen.
Een partijtje vechten heeft De Mortel nu ook weer gekend, en dat zag er nogal heftig uit!
Hoe loopt dit af, nu de eitjes elk moment kunnen openbreken om nieuw leven te geven!
Sjef en ik waren er deze middag.
De spottersplaats was goed gevuld, met fervente spotters.
Sjef en ik streken erbij neer, zodat ook wij tot de spotters gerekend konden worden.
Voordat wij kwamen waren er drie valken gespot: VV en twee mannetjes!
Waar je ook keek het prille voorjaarsgroen dook vriendelijk in de lentezon overal op. Dat gaf een weldadige aanblik.
Er werd heel wat gekeuveld in de tweebenerstaal, al dan niet met een zacht "geetje".
Kraaien, buizerds, ook een sperwer, kwamen even op visite, maar bleven wijselijk in het hoge luchtruim.
Witte donzige wolkjes zaten hier en daar tegen het harde blauw geplakt.
De nestkast stond op de dakrand in de felle lentezon. Het was rustig daarboven.
Sjef en ik ondernamen in deze rust weer onze gebruikelijke wandeling.
Telkens hoorden we het geklop van de specht. We werden nijlganzen gewaar op hun nieuwe nestplaats.
De kudde Aberdeen Angus had hun heil gezocht op het veld achter de Toren. Ook zij hadden voor nakomelingen gezorgd.
Op de bosgrond wemelde het van de afgevallen kleine dennenappeltjes. Je moest uitkijken dat je er niet over uitgleed.
Terugkomend op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg zagen we VV uit de nestkast komen, waarna ze wegvloog.
Ze zou een tijdje wegblijven.
Op de spottersplaats waren spotters weggegaan, en weer anderen waren er gekomen.
Sjef en ik bleven nog even.
Het bleef rustig rondom de Toren, waar op dat moment de vier eitjes alleen in de nestkast lagen.
Deze week gaan de eitjes nieuw leven voor VV en Pa geven.
Maar zal Pa hen zien?
Kan VV voldoende voedsel aan haar nakomelingetjes geven? Zal ook zij voldoende voedsel krijgen?
Er zijn vele vragen. Ze blijven nog onbeantwoord.
Toen we de Hemelsbleekweg verlieten wist ik dat mijn hart hoopvol blijft.
Ik hoop dat het allemaal goed gaat aflopen....
Pril voorjaarsgroen.
Langs de Snelle Loop.
Achter de Snelle Loop.
Geniet-Elsje.
Blik op de Toren.
Sjef ziet de kudde Aberdeen Angus....
---------------------------------------------------------
Concurrerende mannetjes blijven De Mortel plagen.
Maandag 4 mei 2015 ~ VM/Spikkel op het nestrooster.
Nog altijd maken twee concurrerende mannetjes in De Mortel de dienst uit.
Men heeft inmiddels kunnen achterhalen dat het tweede mannetje 2O is, een zoon van Pa en VV uit broedseizoen 2013. In het veroveren van de nestkast was 1R, verwijzend naar zijn gedragen ring, het felst in de strijd.
Zijn tweede ring waarop 2O stond heeft hij eerder verloren.
Voorheen dook Pa nog af en toe op, maar na het felle mannetje 2O niet meer.
VM/Spikkel was even uit beeld. Nu is hij er weer.
Hij wordt veel op de Toren gezien. Voor de nacht kiest ook hij de nestkast. Al dan niet de gehele nacht.
VV krijgt de prooien niet aangesleept, omdat ze alles alleen moet doen.
Ze voedert haar vier kuikentjes die uit hun eitjes gekropen zijn, ijverig.
Allevier groeien ze hard.
Maar kan lieve moeke VV de aanvoer van voedsel volhouden? Naarmate haar jongen groter worden, naarmate zij meer voedsel nodig hebben.
Ze voedert zelfs af en toe VM/Spikkel. Dat deed ze zelfs bij haar zoon 2O!
En dan te bedenken dat beide mannetjes haar de prooi al dan niet succesvol afpakken.
Nu probeert VM/Spikkel dat te doen. Vaak lukt ook dat nu.
VV verstopt de prooi, maar dat lukt niet altijd.
Onder deze noemer waren Sjef en ik deze middag weer bij de Toren in De Mortel.
Er waren meerdere spotters, waaronder Piet en Gerrit112.
Zij wisten ons te vertellen dat er drie valken geweest waren. VV had de nestkast verlaten. De vier kuikentjes waren alleen. Ze zijn vaker alleen dan gewoonlijk, omdat hun moeke zo hard voor hen moet werken, om voldoende voedsel voor hen, en voor haar zelf te vergaren.
We zagen VM/Spikkel op het nestrooster zitten.
Toen vloog hij weg, en cirkelde hij luid protesterend rondom de Toren. Hij werd gestoord door werkzaamheden op de Toren.
Daarna werd hij rustiger.
Vervolgens dook hij weer het nestrooster op. Daar maakte ik bovenstaande foto van.
Hij bleef niet lang zitten. Hij vloog opnieuw weer weg.
Een tweede valk verscheen. Ze cirkelden in een grote boog telkens om elkaar heen.
Passagiersvliegtuigen wisten de Toren ook te vinden, en vlogen er keurig langs.
Een buizerd maakte zijn opwachting. Hij maakte zijn rondjes.
Beide valken bleven om elkaar heen cirkelen totdat ze verdwenen.
Een buizerd kreeg ruzie met een kraai. Vrij laag vloog hij over het veld die pal achter de spottersplaats ligt.
De ruziemakende kraai die de buizerd niet in zijn buurt wilde hebben, zorgde ervoor dat dit voor ons mooie beelden opleverden.
Telkens doken de valken weer op.
Tot tweemaal toe verdween er een achter op de Toren. Een van de twee had een kleine prooi bij zich. Toen de valk weer in zicht kwam was de prooi weg.
Was dit soms VV die weer een prooi had verstopt?
Plotseling luid gegak. Het was een koppel Canadese ganzen die uiteindelijk onder luid kabaal neerstreken achter de Snelle Loop.
Een eindje verder zat een koppel witte boerenganzen genoeglijk in het lentezonnetje bij elkaar.
Sjef en ik gingen weer aan de wandel.
Overal was het frisse voorjaarsgroen in de vrolijke zon uitbundig aanwezig.
Je proefde overal de siddering van nieuw leven!
Op het veld achter de Toren stond in de verte een bruin rund van de kudde Aberdeen Angus. Ik had het vermoeden dat de rest zich ophield onder de bomen daarachter in de schaduw.
Een koppel eenden zwom in de Snelle Loop in de tinteling van de zonnestralen die hen vingen in het water.
Buitelende vogelgeluiden bereikten je oor.
Tussen ontelbare paardenbloemen stonden paarden in het aangrenzende weiland ijverig in het gras te happen.
Het was weer genieten temidden van de natuur die al het nieuwe leven weer ontvangt.
Op de spottersplaats terug zagen we dat VM/Spikkel zijn plaats op het nestrooster weer ingenomen had.
VV was nog niet opgedoken. Ze bleef lang weg van haar kuikentjes vandaan.
Sjef en ik keerden huiswaarts.
Ik hoopte, als ik weer thuis was, op de webcam te zien dat VV weer thuis gekomen was, en haar vier kuikentjes voederde.....
Een passagiersvliegtuig nadert de Toren, om het vervolgens te passeren.
Bij de ingang van de spottersplaats gele brem.
Tegenover de Toren.
Een paar passen verder. Wederom tegenover de Toren.
Elsje tussen het voorjaarsgroen.
In vrolijk zonlicht.
Ontelbare paardenbloemen in de lentezon!
Een prachtig lenteplaatje!
En toen kwam ik thuis. Ik zag dit op de webcam:
Copyright © 2015 VWG Gemert
Voedering door lief moeke VV.
VM/Spikkel op zijn vast veroverd plekje op het nestrooster.
---------------------------------------------------------
Twee mini-mannetjes en twee mini-vrouwtjes met elk twee ringetjes om.
Zondag 17 mei ~ Gele brem langs het verharde deel van de Hemelsbleekweg.
De lentezon was warm, en dat vergoedde veel bij het frisse windje dat van tijd tot over het land waaide.
Vroeg in de middag arriveerden Sjef en ik bij de Toren in De Mortel.
We troffen een verlaten spottersplaats aan.
Bovenin en op de Toren, en ook rondom, was geen valk te bespeuren. Ik miste Pa op zijn torenlamp.
Dat beeld zullen we, denk ik, niet meer zien.
Het was een vertrouwde aanblik. Het hoorde er helemaal bij.
Dat stemde mij verdrietig. Ik besefte op dat moment eens te meer dat er vier prachtige nakomelingen van hem in de nestkast zitten. Zal hij ze ooit zien?
Ik vrees van niet.
Het eerste vreemde mannetje heeft uiteindelijk Pa's plaats in kunnen nemen.
Het tweede vreemde mannetje, die de meeste lef had, het hardst had gevochten, is toch weer verdwenen.
Het bleek een jong te zijn van Pa en VV uit 2013, met ringnummer 2O!
Wat niemand had verwacht, omdat dit zeer zelden voorkomt, gebeurde toch.
VM/Spikkel verloor zijn puberaal gedrag en ontfermde zich als een goede stiefvader over de vier jongen van Pa en VV!
Hij voedert ze en levert ook prooi aan.
Daarmee gaan de vier jongen het redden!
VV kreeg haar rust terug. Het natuurlijk evenwicht tussen het vrouwtje en het mannetje en ten opzichte van de jongen was teruggekeerd.
De vier kuikentjes werden op woensdag 13 mei van elk twee ringetjes voorzien.
Daaruit bleek dat het om twee mini-vrouwtjes gaat, en om twee mini-mannetjes.
De gedachte aan de toch nog positieve wending voor VV en haar kuikentjes stemde mij weer blij.
Opgenomen in de groene weelde van dit mooie plekje ondernamen Sjef en ik weer een aangename wandeling.
De spottersplaats werd inmiddels bemand, en lag er niet meer eenzaam bij.
We waren er getuige geweest van een neerdalende blauwe reiger, een koppeltje dartelende zwaluwen in de lucht, en rondkuierende nijlganzen in het gras achter de Snelle Loop.
Het groen aan de loofbomen en aan de struiken was uitbundig aanwezig in het stralende schijnsel van de zon.
De blauwe reiger klapwiekte weg toen ik hem toch heel voorzichtig naderde.
Mijn fototoestel knipte snel.
Jonge heldergroene varens nabij de bomen doken overal weer op.
Het voorheen gele gras kleurde nu overal vriendeijk met zijn frisse lentegroen.
De paardenbloemen lieten hun witte vruchtpluis zien. Het vrolijke geel
was weg.
De wandeling deed ons ook weer op de spottersplaats belanden.
Ondertussen was VM/Spikkel op het nestrooster van de nestkast aanbeland met een prooi.
Daar werd het van zijn veren ontdaan, waarna het voedsel werd voor de vier bijna-juvenielen.
Daarna is VM/Spikkel weer weggegaan.
Sjef en ik verlieten het mooie plekske in De Mortel.
De spottersplaats bleef bemand.
Onze auto zette koers naar een weliswaar grote drukke stad, maar waarvan wij een rustig deel ervan bewonen.
Ik keek thuis op de computer naar de cambeelden. Ik trof de vier donzige kuikens aan in de nestkast, zoals ik ze ook aantrof voordat we naar ze toereden.
Ik zag dat hun leventjes nog altijd voorspoedig verliep.....
Copyright © 2015 VWG Gemert
De vier kuikentjes worden juvenielen. Het dons is aan het verdwijnen. Hun verenpak wordt zichtbaar. Bij deze aanblik zette ik met Sjef na drie kwartier koers naar De Mortel.....
Samen op het bengske op de spottersplaats.
Dichte begroeiing achter de Snelle Loop.
Snel ving ik de blauwe reiger.
Tegenover de Toren in speels zonlicht.
Tegenover de Toren, pal achter de Snelle Loop.
Volop lente.
Mooi sfeerplaatje van de Toren, met zicht op de nestkast.
---------------------------------------------------------
Johan zei: "Ik heb ze alle zes gezien, oma! "
Zondag 7 juni 2015 ~ De kudde Aberdeen Angus jong en oud gaan hun dorst lessen.
Dat weekend hadden Sjef en ik twee logé's. Het waren onze kleinkinderen Margriet en Johan.
We lieten het van het weer afhangen of we met hen naar de valken in De Mortel zouden gaan.
Het ene weerbericht sprak het andere tegen.
De onweerszône die over ons land trok, vrijdag de 5de, kon weleens roet in het Mortelbezoek gieten, ook al voorspelde men van niet.
Maar het werd zaterdag de 6de, en het begon er toch aardig op te lijken dat de weerdeskundigen gelijk kregen.
Zondag de 7de werd uitgeroepen tot Morteltjes-dag.
De zondagmiddag werd geopend door als eerste allevier, Margriet, Johan, Sjef en ik, naar de Brabantse Kluis te rijden die pal nabij de Toren van de familie Slechtvalk ligt.
Om 12 uur waren we vertrokken.
Na een rustige rit streken we genoeglijk in de aangename lentezon op het gezellige terras buiten neer, waar het heerlijk drinken en toeven was.
Margriet en Johan keken er hun ogen uit.
Zoveel koeien!
En ach, ook nog eens hele lieve kalfjes!
Ze waren er zelfs getuige van dat een koe aan het bevallen was. Zij hadden het ontdekt en om Johan's woorden te gebruiken: "Opa en oma kom eens kijken. Dit is héél belangrijk!"
En ja, want het was ook heel bijzonder, wat zich daar in een van de stallen afspeelde.
Maar de geboorte van het kalfje liet nog op zich wachten, dat voelde de koe ook. Eerst lag ze, en toen stond ze op. Er werd haar een pauze gegund.
Margriet kon niet van de koeien afblijven. Ze aaide hen voortdurend en gaf hen hooi.
Johan wilde overal tegelijk zijn, zo bijzonder vond hij het allemaal.
Tegen half 2 vertrokken we.
De Toren doemde weldra op. En plotseling waren we er!
Johan keek zijn ogen uit. Het was voor hem de allereerste keer.
"Oma, jij hebt het allemaal heel goed getekend!" vond Johan, doelend op mijn tekening van de Toren én het mooie plekje.
Op de spotterspaats waren we niet alleen.
Onder andere Piet te L. was er , Ton, Gerrit te E. en Gerrit112.
Op een gegeven moment gingen zij, en hadden Lambert en zijn vrouw inmiddels er hun opwachting gemaakt.
Lambert hielp ons bij het stellen van onze telescoop. Het statief werkte tegen.
Op Sjef's verzoek maakte hij een leuke foto van ons vieren op het bengske.
Margriet en Johan vermaakten zich niet alleen op dat bengske, maar op de gehele spottersplaats.
"Er zit frites, én fricandellen in!", riep Johan doelend op een draagtas bij de prullenbak.
Laten staan, Johan.
"Johannnn,"riep Margriet met een gniffel.
Een koppel blauwe reigers scheerde over de Snelle Loop.
Margriet en Johan keken er met grote belangstelling naar.
Nee hoor, Johan wilde niet de kleine verrekijker, maar de grote.
De kleine knuistjes konden dat moeizaam hanteren, maar het lukte hem toch.
De nestkast werd door hem omgedoopt tot vliegerskast want tja, daar vlogen de valken toch immers uit.
Ik wees Margriet op het feit dat een koppel nijlganzen langs de Snelle Loop zaten.
Maar we kwamen voor de valken.
De juvenielen die nog maar pas het luchtruim hadden gekozen, naast het takken bovenop de Toren, lieten met hun herkenbaar gefladder zien, gedragen te kunnen worden door hun vleugels.
Via onze telescoop zagen we hoe de juvenielen dan op de dakrand, dan op het nestrooster vleugeloefeningen maakten. Ook Margriet vond dat prach-tig om te zien.
We zagen telkens twee fladderende juvenielen. We zagen ook een ouder om hen heen vliegen.
Beurtelings doken de juvenielen via de achterzijde de Toren op, wellicht voor een torendak-bezoek.
De juvenielen zijn ook ware daktypetjes.
"Ik heb ze alle zes gezien, oma...... Dat is écht waar, oma!" liet Johan mij nadrukkelijk weten.
Tja, waarom letten die volwassen spotters dan ook niet op. Zo'n klein manneke spotte beter (! ?)
We pakten weer een rustig moment van de valken, om onze wandeling te maken.
Er werden heel wat dennenappels geraapt door Margriet en Johan voor in hun tuin.
Ze hoopten de runderen te kunnen zien.
Ik riep op een gegeven moment: "Kijk daar eens!' en wees vooruit. Voor ons sjokte de kudde Aberdeen Angus jong en oud naar de splitsing Snelle Loop / Esperloop om er hun dorst te lessen.
"O, wat lief, er zijn kalfjes bij!" riep Margriet verrast uit.
Het leverde weer een mooie foto op.
We naderden de aangrenzende paardenwei. Margriet en Johan hadden lange grasstengels geplukt voor de paar-
den.
Bij het weiland aangekomen stonden de paarden op een flinke afstand van ons vandaan te grazen.
Margriet begon ze te lokken met haar stemgeluid. Ze gooide grashalmen op het veld.
Een mooi Fries paard kwam voorzichtig naderbij. Het paard wist dat het goed was, en kwam naar het hek en liet zich door Margriet en Johan voeren.
Margriet knuffelde het mooie dier. Ze kreeg daar niet genoeg van. Ze houdt zielsveel van paarden.
Dat leverde voor haar een mooie foto op.
We keerden terug op de spottersplaats. Lambert en zijn vrouw waren inmiddels weer weg.
Ook wij stapten in onze auto.
We waren allemaal heel voldaan.
Naast de koeien bij de Brabantse Kluis hebben de juvenielen voor datgene gezorgd waar we voor gekomen waren.
De koeien lieten onze aandacht graag welgevallen, en de kalfjes ook.
De juvenielen waren de hoofdrolspelers.
Zij hebben ons daarin niet in de steek gelaten!
We hebben onze kleinkinderen een hele fijne dag bezorgd op dat mooie plekje met de prachtige valken.....
Leuk onderonsje tussen Margriet en een koe bij de Brabantse Kluis.
Johan in de koeienstal.
Vervolgens naar de valken in De Mortel.
Met de verrekijker kijkt Johan zijn ogen uit.
Hij staat er voor de eerste keer.
Margriet ziet een juveniel op het nestrooster.
Gevieren op het bengske.
BEDANKT LAMBERT!
Juveniel in het luchtruim.
Juveniel op de rechter antenne, links bovenin. Juveniel op het nestrooster rechts.
Tegenover de Toren.
Weelderig groen.
Rijkelijk groen in en langs de Snelle Loop.
De zon speelt met de varens en de bomen.
Onderweg naar de paarden.
Het Friese paard kwam uiteindelijk maar al te graag.
Tenslotte deze prachtige foto van Margriet....
---------------------------------------------------------
Heerlijk spelen en luieren.
Donderdag 18 juni 2015 ~ Moeder met jong van de Aberdeen Angus kudde kijken mij nieuwsgierig aan.
Vroeg in de middag arriveerden Sjef en ik bij de valken in De Mortel.
We betraden de spottersplaats, en zochten een bengske op.
We waren niet de enige spotters.
Wat wil je ook als de vier juvenielen het zo goed doen.
Zij zijn een lust voor het menselijk oog in al hun gedragingen.
Want wat doen zij het toch goed.
Pa, als je ze zou kunnen zien: je mag trots op hen zijn!
En jij mag ook trots op jouw vrouwtje VV zijn. Ze heeft stug volgehouden. Zij liet de vier jongen niet in de steek!
Er dook een juveniel boven op het dak van de nestkast.
Een andere juveniel zat onder de linker bovenste lamp van de Toren.
Het koesterde zich in de aangename zon.
De twee juvenielen maakten zich niet moe.
Het was een heerlijk-luieren-middag in de tijd dat wij er waren met speelmomenten.
Twee valken zweefden op de thermiek links van de Toren.
En dan wordt er van de Toren weggevlogen door twee juvenielen om buitelend om elkaar heen te spelen.
Hun gefladder is heel herkenbaar.
Ze duiken op de bovenste ring, elkaar achterna vliegend, om telkens speels bij elkaar te blijven.
Ze tikken, lijkt wel, de ring aan.
Ze verdwijnen uit het zicht.
Het geroep naar elkaar is een lust voor het oor.
Bij deze vooral rustmomenten en bedrijvigheid van de juvenielen ver-trekken de voor ons vertrouwde, bekende spotters.
Op het veld rondom de spottersplaats maakte de Aberdeen Angus kudde zich ook niet al te moe.
Verscheidene kalfjes bleven in de buurt van hun moeder.
Twee dachten daar anders over en waren het zwaluwheuveltje opgeklommen om daar te "zonnebaden".
In een van de rustmomenten van de juvenielen ondernamen Sjef en ik
weer een aangename wandeling.
De wind was beslist aanwezig en ritselde door het gebladerte van de bomen.
Overal was het rustig.
Deze rust hadden Sjef en ik bewust opgezocht.
Je kunt dan extra van al het moois genieten.
Af en toe kwam je bloeiende lupine's tegen.
De loofbomen stonden zwaar in het blad.
Het had het voorjaarsgroen achter zich gelaten.
Terug op de spottersplaats was de juveniel onder de linkerlamp verdwenen.
Er had ook even een valk links van de nestkast op de dakrand gezeten. Ook die was weg.
Het dak van de nestkast leek ook verlaten.
Twee valken cirkelden weer om elkaar heen links van de Toren.
Zonder gefladder.
Soms moeke VV en stiefvader VM?
We bleven nog een tijd zitten.
Er gebeurde weinig.
De valken hadden hun activiteiten gestaakt.
Sjef en ik zijn toen gegaan.
Opnieuw zijn we er getuige van geweest dat VM met Pa vier sterke nakomelingen hebben voortgebracht.
Pa, ik hoop toch dat je ze op de een of andere manier nog te zien zult krijgen....
Juveniel op het dak van de nestkast.
Juveniel onder de linker bovenste torenlamp.
Ook zij maken zich niet al te moe.
"Wij zonnebaden".
Spotter-Elsje op de spotterplaats bij onze telescoop.
"Ik ben nog klein".
"Wij zijn bruin, en wij zijn ook zwart".
Rustiek.
Langs de Snelle Loop.
Volop groen....
-----------------------------------------------
Dit is het einde van deel 1.
Het tweede gedeelte en het slot vind je op de pagina VERSLAGEN DE MORTEL 2015 - 2.
----------------------------------------------