Verslagen De Mortel.
De Wondere Wereld biedt je nu de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco Pere-
grinus gehuisvest is.....
De verslagen van 2010 -
deel 1.....
---------------------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
--------------------------------------------------------
Winterstilte rondom de Toren.....
Woensdag 6 januari 2010 - de spotterplaats in een wit sneeuwkleed gehuld.
Het nieuwe jaar werd ingeluid met opnieuw winters weer.
Sjef en ik hebben de gezellige Feestdagen erop zitten net als ieder ander. De kerstversierselen zijn weer zorgvuldig opgeborgen.
Ondertussen bleef het buiten winteren en dat lokte ons naar het mooie plekske rondom de Toren in het Brabantse De Mortel, op deze woens-dagmorgen.
Ook daar wisten wij, dat de natuur voor een mooi wit sneeuwkleed had gezorgd.
De neus van onze auto wees de Torenrichting aan. Dat betekende dat we voor het eerst in het nieuwe jaar naar de Toren reden, behoedzaam, om alért te zijn op gladde wegdelen. De doorgaande wegen die er naar toe
leidden waren adequaat gestrooid.
Er aan gekomen, parkeerde we onze auto pal naast de Toren. Dat leek ons veiliger dan langs de berm van de Hemelsbleekweg die spiegelglad was.
We wandelden naar de spottersplaats die er verstild, maar erg mooi bij lag.
Op die vertrouwde plek zagen we via onze kijker dat er opnieuw geen valkje thuis was.
Er vlogen geen andere vogels rond, dus viel er voor de valkjes weinig prooi te vangen. Zij waren vast naar elders. Maar wij weten allemaal dat zij dage-lijks hun mooie thuis weten te vinden.
Het was koud, maar windstil.
Getemperd zonlicht maakte het winterlandschap tot een juweeltje.
Mijn vingers jeukten om al dit moois op de gevoelige digitale fotoplaat vast te leggen.
Daar was een wandeling voor nodig dat je weer warmer zou maken.
Dat deden we.
We staken de Snelle Loop over waarvan het water over de dammetjes ijverig door kabbelde.
We troffen het meertje van de nijlganzen wit bevroren aan, door de sneeuw die er op lag.
De bossen daarachter leek verstopt in het sneeuwtapijt, maar was o-zo vertrouwd en bekend.
We liepen weer terug om het Torenrondje te gaan maken. Daar trokken we beslist tijd voor uit, omdat we ons in een sprookjeswereld waanden.
In het water van de Snelle Loop voorbij de Toren zat een koppeltje nijlganzen gakkend bij elkaar. Zij zagen twee mensen naderen die toch behoedzaam liepen, om hen niet te willen storen. Ik wist er een mooi plaatje van de maken.
Toen vlogen ze zekerheidshalve weg. Zijn zij soms het voor ons bekende koppeltje?
Een aantal Schotse hooglanders stonden in het veld achter de Snelle Loop. Hen leek de winterse kou niet te deren met hun warme vacht. Ze keken ons nieuwsgierig aan. Zij voelden zich niet opgejaagd door ons.
We liepen verder.
Waar je ook keek overal waren de sneeuwvlokjes neergestreken, alsof zij met een penseelstreek alles heel subtiel aanraakten. En dat maakt een sneeuwlandschap zo verstild mooi.
Terug bij de Toren op de Hemelsbleekweg vertelden onze verrekijker dat de valkjes nog steeds weg waren.
Ik zou ook elders mijn snavel uitsteken, om te constateren of er ergens anders wat te vangen valt.
Zij zullen echt wel zorgen dat zij niets te kort komen.
Voldaan na zo'n mooie wandeling in deze natuurrijke vertrouwde omgeving keerden we in het begin van de middag weer huiswaarts, om de foto's van deze eerste wandeling van 2010 rondom de Toren te kunnen bekijken....
Kijk en wandel met ons mee, want we hebben deze wandeling beslist ook voor jou gemaakt..... Klik op foto.
Toegift van onze zoon Marcel....
BEDANKT LIEVE MARCEL VOOR DEZE SCHITTERENDE
VERRASSING....
*** WINTERSTILTE RONDOM DE TOREN.***
*** IK HOOP DAT JULLIE NET ZO VAN DE WANDELING GENOTEN HEBBEN, ALS SJEF EN IK GEDAAN HEBBEN....ENNN......VAN MAR-
CEL'S TOEGIFT...***
--------------------------------------------------------
In de winterkou...............
Dinsdag 16 februari 2010 - S2 op het nestrooster.
Vroeg in de middag van deze winterdag gingen Sjef en ik weer naar de Toren.
Het was koud.
De wind die rondom de Toren en over de spottersplaats waaide maakte het extra koud.
Op de spottersplaats zagen we dat de valken niet thuis waren.
Wie er wel rond sjokten waren de Schotse hooglanders.
Zij staken hun snuiten in de dunne laag sneeuw om toch te kunnen grazen.
Daarnaast staken graspollen ongestoord boven de sneeuw uit.
Loom keken zij ons aan toen we onze wandeling weer maakten.
De spottersplaats hadden we daarvoor achter gelaten.
Daar bij het bengske herinnerde de buizenpost ons eraan hoe het gesteld was met de cams die ons dit jaar de mooie beelden van dit broedseizoen niet zullen geven.
Dat drukt op je schouders.
Maar daarnaast staat het los van het feit dat intens genieten van deze mooie plek en de valken zonder meer aanwezig was.
Tegelijk besef je dat diegenen die niet of niet zo gemakkelijk deze fantastische plek kunnen bezoeken de frequente cambeelden moeten missen om heel direct voeling te kunnen hebben met deze prachtige valken.
Dat stemde ons triest.
Ik snoof de koude lucht op terwijl de zon doorbrak tussen de grijze wol-kenmassa door.
Dat maakte de winterse natuur wat aangenamer.
Waar je weer keek, de sneeuwdeken was nog steeds aanwezig, ook al dooide het.
Elk hoekje, elk plekje was weer zo heel erg mooi.
Ook al verlang je naar de lente, ik ontkwam er niet aan om dit winterse beeld nog steeds heel erg mooi te vinden.
Het verveelt me nooit.
Toen we terug kwamen gelopen over het onverharde deel van de Hemels-bleekweg hoorden we de valken.
Ze kwamen weer thuis.
S2 landde op het nestrooster met haar welbekende gakgeluiden. Ze keek alsmaar naar omhoog omdat Pa pal boven haar rondjes vloog.
Hij dook vervolgens vanuit ons blikveld gezien achter de Toren op.
Toen we linksaf sloegen zodat we op het verharde deel terecht kwamen, maakte S2 boven ons haar rondje in de lucht. Je zag weer nadrukkelijk hoe groot dit schitterende madammeke is!
Ze zeilde weer terug en kwam weer op het nestrooster terecht.
Sjef en ik verbleven nog enige tijd op de spottersplaats.
De wind trok weer aan.
We voelden onze kouwelijke voeten.
Maar toch genoten we, met S2 in ons vizier.
Pa was ook op de Toren, maar voor ons niet zichtbaar.
Dikke grijze wolken vergezelden de Toren en de zon moest er even voor wijken.
Maar daarna kwam de zon toch weer tevoorschijn.
We verlieten de spottersplaats en liepen naar de Toren waar veiligheids-halve onze auto weer geparkeerd stond.
Even later reden we in een matig tempo de Hemelsbleekweg af, omdat het er glad en slibberig was.
S2 en Pa waren thuis.
Onder de witte sneeuwlaag zit de belofte van nieuw leven.
Pa en S2 weten dat ook.
We weten allemaal dat zij weer voor iets moois gaan zorgen.
De cambeelden zullen we ervan missen in -en direct daarbuiten de nestkast.
Hopelijk leert deze rust ons dat ook wij mensen de rust moeten blijven bewaren om in een nieuwe saamhorigheid de mooie beelden weer terug
te kunnen krijgen.
Wie weet wordt dan het verhaal nóg mooier dan het al was.....
De buizenpost die ons zegt wat er dit jaar speelt bij de mensen rondom de
mooie valken.
Telkens geniet ik.
Grazende Schotse hooglanders.
Sjef nabij de Snelle Loop.
Mooi typetje.
Sfeervol winterplaatje langs de Snelle Loop.
De zon werpt voorzichtige stralen naar beneden.
Naald -en loofbomen.
Wat is het er toch mooi!
S2 op het nestrooster.
--------------------------------------------------------
Onder een vrolijke stralende zon.
Dinsdag 9 maart 2010 - op dit moment zijn Pa en S2 in de nestkast.
Rond het middaguur onder een vrolijke en stralende zon parkeerden we onze auto tegenover de toegang van de spotterplaats.
Het bengske zag er uitnodigend uit.
Daar gaven we gehoor aan.
Overal om ons heen hoorden we weer gezang van verschillende vogels.
Ondanks de koude wind, voelde je toch de naderende Lente.
De vogelgeluiden om ons heen waren daar een voorbode van.
Plotseling verschenen Pa en S2 hoog in de lucht buitelend om elkaar heen.
Ze streken allebei op het nestrooster neer en doken samen de nestkast in. Daar bleven zij een paar minuten. Een valk vloog er weer vandaan.
We bleven de kenmerkende gakjes van S2 horen, terwijl de valk die even rondom de Toren bleef cirkelen op het dak van de Toren verdween.
Sjef en ik besloten toen om weer een wandeling te maken.
Als eerste liepen we naar het meertje van de nijlganzen.
Er lag een dunne ijslaag over het water. Het nodigde niet uit om er op neer te strijken.
Vandaar dat er geen gans te zien was.
We zijn benieuwd of het koppel ook dit jaar hier weer terug keert.
We liepen het Torenrondje.
Achter de Toren en op het veld links daarachter bivakkeerden de Schotse hooglanders. Ook zij leken te genieten van de overdadige zonneschijn.
Alle loofbomen en alle struiken toonden nog steeds hun naakte takken.
Maar daar zal toch spoedig verandering in komen.
Als ik op deze mooie plek rondwandel, neem ik altijd alles intens in mij op. Ik krijg daar nooit genoeg van. Ik geniet dan van het feit in wat voor een mooie omgeving Pa en S2 zijn neergestreken.
Hun rotsmassief de Toren heeft daar een centrale ligging en voorziet hen van alle ingrediënten die zij nodig hebben.
Het nieuwe broedseizoen staat op het punt van beginnen.
S2 is overduidelijk zwanger.
Het is weer waar te nemen omdat de webcam in de nestnast net op tijd weer zijn mooie werk voor ons allemaal verricht.
We kwamen weer op de spottersplaats en zochten het bengske weer op. We hoorden telkens de gakgeluiden van S2.
Het gedrag van beide vogels is duidelijk op de nestkast gericht.
Het zegt ons dat een nieuw gevuld nest aanstaande is.
Dat geeft je een warm gevoel.
We verlieten de spottersplaats en deze zonrijke plek.
Het maakte mij blij te weten dat er hier weer iets moois staat te gebeuren, met in het kielzog een camera die dit toch weer voor vele duizenden kijkers zichtbaar maakt.
En dat alles tesamen voelt heel goed.....
Een sfeeropname van het meertje waar de nijlganzen niet thuis waren.
Er ligt een dunne ijslaag op het water.
Sjef met een protestbord: ik wil de nijlganzen terug...
(viltstift vergeten(!)
De fiere Toren tegen een strakblauwe lucht.
De bosrand tegenover de Toren langs het veld.
Het voor mij mooiste punt bij de Toren, rondom het poortje nabij het bruggetje.
Ik nabij de Toren in overdadig zonlicht.
De loof -en naaldbomen achter de Toren.
Schitterend doorkijkje, met een blik op de Schotse hooglanders.
---------------------------------------------------------
Bij een voorzichtig zonnetje.
Maandag 29 maart 2010 - Pa op de tweede buitencam rechts.
In het begin van de middag waren Sjef en ik weer bij de Toren.
De lucht zag grijs.
Naarmate de tijd verstreek op het bengske op de spottersplaats, naarmate de bewolking ijler werd.
Toen brak voorzichtig de zon door.
Er was geen valkje te zien. Maar we wisten dat er een op de vier eitjes paste en ze heerlijk warm hield. Op het veld bij de Snelle Loop zat een zilverreiger. Keer op keer liet hij zijn majestueuze vleugelslag zien. Deze statige vogel was ook de moeite waard om er foto's van te maken.
We maakten weer ons Torenrondje. Links en rechts doken struiken en bomen op die hun eerste groen voorzichtig lieten zien in het vrolijke zonnetje.
Overal hoorden we weer de jubelende keelgeluiden van de vogels om ons heen.
Het windje was gelukkig niet onaangenaam.
De Schotse hooglanders waren nu nergens te bekennen.
We misten ook het koppeltje nijlganzen in het meertje. Zouden zij soms nog aan het broeden zijn, of hebben zij voor een ander plekje gekozen?
We keerden weer terug op de spottersplaats en bovenop het bengske.
Pa kwam aangevlogen tegen 15.00 uur.
Hij maakte zijn zwevende rondjes boven rondom de Toren en verdween even niet in het zicht boven de nestkast, om vervolgens op de tweede buitencam te belanden en uiteindelijk op het nestrooster.
Dit alles ging zonder de bekende valkengeluiden. Het gaf je een rustgevend valkenbeeld daarboven op de Toren.
We bleven er heerlijk van genieten.
Ook van de momenten dat Pa weer het luchtruim koos en zijn vliegende rondjes deed.
Toen was het voor ons weer het moment om huiswaarts te keren.
Ook wij tweebeners weten wat wisseling betekent.
Wij gingen, Jan van Berlo kwam.
Een uitstekende timing.
Onderweg naar huis vielen er enkele regendruppels.
Dat deerde ons niet.
Op het mooie plekske hebben we het droog gehouden bij een aangenaam voorzichtig lentezonnetje, en met de wetenschap dat daarboven op de Toren in de nestkast vier mooie eitjes liggen.....
De zilverreiger nabij de Snelle Loop.
De zilverreiger nabij de Snelle Loop aan de wandel.
Sjef bij pril groen tegenover de Toren op de Hemelsbleekweg.
Tegenover de Toren langs het veld.
Het meertje waar de nijlganzen nu (nog) niet bivakkeren.
Nabij het bekende poortje, nabij het bruggetje.
Achter de Toren.
Voorheen een winters beeld, nu getuigt het van pril voorjaar.
Een tweede cam op de onderste ring van de Toren.
Onderweg kom je dit tegen als je niet alleen van valken houdt en
erge dorst hebt. Het is Beiers.....
---------------------------------------------------------
In de rustige omgeving van de Toren.
Maandag 12 april 2010 - de familie Nijlgans is weer present met acht jongen.
De erge kou was deze dag uit de lucht. De wind trok niet meer zo koud aan toen we weer naar de Toren in De Mortel gingen.
De Lente kent toch nog kille dagen.
Onderweg bij de Bavaria fabriek stond een nijlgans langs het water op het bedrijfsterrein langs de doorgaande weg.
Vorig jaar werden daar succesvol vier jongen groot gebracht.
Bij de Toren in De Mortel koesterde de spottersplaats zich in de lentezon.
Overal was het rustig.
We lieten ons neerdalen op het bengske. Landen kunnen wij tweebeners niet gelijk een slechtvalk.
Als we die poging wel zouden wagen zouden we er genadeloos op neervallen.
Je kunt dan tierend gaan zeggen: "Hellupppp....ik heb mijn poot gebroken!"
Of nog erger: "Hellupp....ik heb mijn poten gebroken!!" Onwillekeurig had je van nijd die taal gebezigd wat connectie's heeft met de slechtvalk(!)
Sjef en ik braken daarom helemaal niets omdat "neerdalen" bij ons mensen gelijk staat aan "neerzijgen". Dus blijven onze benen benen. Heel en wel.
We tuurden naar de nestkast waarvan we weten dat daar iets moois staat te gebeuren,
en daarom niet onbezet is.
Plotseling drie vogels achter de spottersplaats.
"Hoezo rustig?" zei ik tegen Sjef.
Want: drie valken die elkaar het luchtruim niet gunden?!
Hupppp......de verrekijker erbij.
Lastig kijken met tegenlicht.
Waarom kraaiden deze drie als kraaien?!
Elsje toch.....het WAREN KRAAIEN.
Het waren écht geen valken die een kraai konden imiteren.
Het was beter om een wandelingetje te gaan maken.
Foei Elsje......je herkent een slechtvalk toch aan diens vleugels (!)
Het eerste doel van onze wandeling was het meertje van de familie Nijlgans.
Daar stond het ouderpaar aan de overkant ervan. Zij riepen ons al van verre: "Kom eens kijken wat we weer hebben!"
Behoedzaam en zonder rumoer bereikten we het meertje.
Pa en ma Nijlgans plonsden het water in in het gezelschap van acht jongen.
Op een gegeven moment gakten pa en ma niet meer uit bezorgdheid omwille van hun jongen.
Zij wisten toch wel dat het met die tweebeners goed zat.
Dit was weer genieten.
Ze waren er weer!
Sjef en ik vervolgden onze weg. We hoorden het geklop van twee spechten. Zien deden we ze niet.
Ik legde hun omgeving op de gevoelige digitale plaat vast.
We genoten ook hier van.
Voldaan kwamen we weer op de spottersplaats terug.
Op het bengske in de zon was het goed toeven.
En zeker toen Pa arriveerde en een vlieg/zweefshowtje voor ons weg gaf.
BEDANKT PA!
Toen keerden we huiswaarts.
De zon ging telkens schuil achter de wolken.
We verlieten de rustige valkenplek waar de Lente haar opmars maakt.....
Acht jonge nijlgansjes.
Het is dan ook goed toeven in het meertje.
Elsje toeft er ook graag. Zij het niet IN het water,
maar er LANGS.
Nabij het welbekende poortje, waar ik nooit genoeg van krijg.
Lente langs de Snelle Loop.
Fris lentegroen.
Mooi blikveld over de Snelle Loop.
De omgeving van de twee spechten.
Pa links in het midden op de dakrand van de Toren.
---------------------------------------------------------
Gerefresht en gestreamd...........
Maandag 26 april 2010 - valk met prooi op het nestrooster. Wellicht S2 aan het formaat te zien(?)
Helaas zijn er op dit moment wegens een netwerkstoring geen refresh -en geen live streambeelden van de valken in De Mortel.
Aangezien de valken mooi op schema liggen ten opzichte van vorig jaar, ondanks de koude winter, denk ik, dat er nu jongen zijn.
Vandaar dat Sjef en ik deze middag Roel en Anita een refresh -en een streamhandje wilde mee helpen door gerefresht en gestreamt naar de Toren te gaan en daar dan ook de tijd voor te nemen.
Een snelle technische blik helpt geen zier, laat staan een slechtvalk.
En slechtvalken wilden we juist zien en ook de witte donsjes (?!?!?)
Volle goede moed gingen Sjef en ik er tegenaan. We gingen ervoor!
We troffen de spottersplaats niet leeg aan. Een voor ons ook bekende spotter zat genoeglijk op het bengske alles in ogenschouw te nemen.
Dat deden wij toen ook, want daar kwamen wij ook voor.
Plots vloog een valk van de Toren af voor een prooivlucht. Hij vloog linea recta een groep zwaluwen achterna, maar zij waren sneller dan de valk.
De valk dook weg achter de bosrand achter de Snelle Loop.
Afwachten nu.
De valk bleef niet lang weg. Hij/zij zocht zelfs even de boomtoppen op!
Er werden mooie zweefvluchten gemaakt boven rondom de Toren.
Hij/zij vloog toen weer weg, om vervolgens op het nestrooster terug te keren met prooi.
We zijn geneigd om te zeggen dat het hier om S2 ging omdat het om een grote valk ging.
Maar zeker weten doen we dit niet.
De valk dook de nestkast in. De valkenconversatie in de nestkast was een lust voor ons luisterend oor.
Na de valkenconversatie vloog er weer een valk weg, vanuit de nestkast. Deze leek ons kleiner.
Als dat zo is, was dat Pa die vertrok en het voederen van wellicht de eerste donsjes aan S2 overliet.
We maakten weer ons Torenrondje. Langs de Schotse hooglanders bereik-ten we het meertje van de familie Nijlgans. Alle acht jonkies zijn er nog steeds. Ze groeien hard.
Onderweg naar de Toren toe kwamen we bij "Bavaria", net zoals vorig jaar, weer het voltallige gezin tegen van de familie Nijlgans Bavaria. Zij hebben vier, wellicht vijf jongen.
Aldaar en bij de Toren pril nijlganzengeluk. En wat is ook dat mooi.
We zetten onze wandeling voort tussen het jonge ontluikende voorjaars-groen, waarin de vogelkeeltjes rijkelijk hun geluiden lieten horen, de spechten hun geklop aan ons lieten horen, en waarin de Schotse hoog-landers aan ons lieten zien dat ook zij met hun logge lijven dartel door het groen kunnen gaan.
Dat leverde komische en tevens aandoenlijke beelden voor ons op.
De vier welbekende paarden aan de bosrand kwamen ons tegemoet gelopen en lieten zich gewillig fotograferen.
Maar we hadden nu eenmaal een gerefresht en gestreamt voornemen dus moest ik zorgen dat ik een rechtstreekse blik in de nestkast kon gaan maken.
Wel, daar zorgde ik dan ook voor(!)
Het bewijs wordt in dit verslag fotografisch voor je geleverd(!)
Roel en Anita zullen mij hier dankbaar voor zijn.
Want ik heb donzige valkenpluisjes gezien.
Dat MOET toch wel.....(!!!!!!!)
Met een voldaan gevoel keerden we nu op een verlaten spottersplaats terug waar we nog een hele tijd verbleven, totdat de plicht ons weer riep en we huiswaarts keerden.
Ik heb er alle vertrouwen in dat de cams de gerefreshte en gestreamde taken van Sjef en mij weer zullen gaan overnemen.......
Klik op foto.
HÉT BEWIJS: GEREFRESHT EN GESTREAMT ELSJE:
Waaghalzerig ben ik in de top van een tegenover liggende boom tenop-
zichte van de nestkast geklauterd. Ik heb me speciaal in de boomblade-
ren vast gebeten om de gerefreshte en gestreamde taak naar behoren
te kunnen uitvoeren.....
*** PROFICIAT PA EN S2 MET JULLIE VIER DONSKUIKENTJES! ***
--------------------------------------------------------
Bij een voorzichtig lentezonnetje.
Maandag 17 mei 2010 - S2 op het nestrooster.
Terwijl het weer niet echt wist wat het wilde wisten Sjef en ik dat wel.
We wilden naar het mooie plekske bij de Toren.
Dat deden we dan ook.
Die middag stond de neus van onze auto richting De Mortel. Vandaar dat we het ook feilloos vonden.
Onderweg bij het water van de Bavariafabriek in het natte gras zat de familie Nijlgans Bavaria voltallig te wezen. Pa en ma en vijf mini-nijltjes.
LIEFFF!
Eenmaal bij de Toren hadden we even de paraplu nodig en toen gelukkig niet meer.
Er scheen zelfs af en toe een voorzichtig lentezonnetje. Koud was het gelukkig niet.
We belandden weer op het bengske op de spottersplaats.
We troffen ogenblikkelijk S2 op het nestrooster aan, en Pa op de bovenste linkerlamp.
Bij dit mooie aanblik wisten we, dat we gerust een wandelingetje konden gaan maken.
Dat deden we dan ook.
In het thuismeertje van de familie Nijlgans troffen wij hen weer voltallig aan. Opnieuw acht mininijltjes bij pa en ma Nijlgans De Mortel. De minilijfjes groeiden ook daar dat het een lieve lust was.
Een reiger scheerde laag klapwiekend statig over het water van de Snelle Loop.
Buitelende vogelgeluiden bereikten weer ons oor.
Waar wat kon groeien, groeide ook. Overal dook het frisse jonge voorjaarsgroen op.
Het was heerlijk hier weer te zijn!
De bossen vertoonden een kaalslag met de belofte dat de overgebleven bomen nu beter kunnen gedijen. Dus dat belooft weer opnieuw heel mooi te worden.
Eenmaal op de spottersplaats terug waren Pa en S2 er niet meer. Maar dat duurde niet lang.
Er kwam over de Snelle Loop een valk aangevlogen die linea recta de nestkast indook. Wellicht met prooi?
Even later de tweede valk die rondom de top van de Toren vloog en vervolgens rechts op de onderste ring dook, waar het zich tegoed deed aan een prooi die daar nog lag.
In de nestkast hoorden we de schooiende keelklankjes van de drie kuikentjes, met daarnaast het typische gegak van S2.
Dit wilde dus zeggen, dat de eerste valk die aan kwam gevlogen S2 was en de tweede die op de onderste ring rechts dook Pa moest zijn.
Deze valk was dan ook kleiner dan de eerste.
Maar wat ontzettend liefffff dat we de kuikentjes hoorden!
HELEMAAL GEWELDIG!
Wat is het toch mooi spul.
We voelden ons live gestreamd!
Toen het opnieuw donker werd en donkergrijze wolken zich boven ons samen pakten zijn we naar huis gegaan.
Regen of niet, een voorzichtig lentezonnetje of niet, deze middag kan voor ons niet meer stuk.....
Helaas kon Sjef boven op het bengske geen
kuikentje in de nestkast via de kijker ontwa-
ren.
Pa op de bovenste lamp rechts van de Toren.
Nog een keertje.
S2 op het nestrooster.
S2's blikveld verplaatst zich.
Gestapelde boomstammen pal bij de Toren van de ge-
rooide bomen.
Weelderig voorjaarsgroen langs de Snelle Loop.
De familie Nijlgans. Een ouder met jongen.
Opnieuw een ouder met enkele jongen.
Pal tegenover de Toren bij een voorzichtig zonnetje.
Een wijdse blik op het meertje met de famile Nijlgans De Mortel.
Nabij het bruggetje.
Rondje Toren.
---------------------------------------------------------
Takkende juvenielen.
Maandag 31 mei 2010 - takkende juvenielen op het nestrooster.
We kwamen maar voor één ding deze middag!
De prachtige juvenielen van Pa en madammeke S2 waren aan het takken geslagen!
Dat wilden we van nabij meemaken.
We kwamen op een lege spottersplaats aan en doken met een kloeke duik meteen op het bengske neer, alwaar ik weer opdook om even met de kijker van dichterbij de Toren af te speuren, waar een valk op de rech-
ter bovenste torenlamp zat.
Verder was het er stil, op de af en toe hoorbare keeltjes van de juvenielen in de nestkast na.
Er kwam een forse valk aan gevlogen die wat rondjes maakte en vervol-gens op de torendakrand neerstreek nabij de tweede buitencam rechts.
Voor de actie die wij hoopten te krijgen besloten we als eerste ons Toren-rondje weer te gaan maken.
We liepen meteen naar familie Nijlgans. De acht jongen waren enorm ge-groeid.
Dat hadden ook de vijf jongen gedaan bij de Bavaria brouwerij die we on-derweg weer gepasseerd waren.
Met een tevreden constatering dat het goed ging met de nijlganzen maak-ten we ons verdere rondje.
Ik dook het ruigere gebied nabij het poortje in, terwijl Sjef nabij het brug-getje even op mij bleef wachten.
Dat stukje natuurschoon leverde mooie plaatjes op.
Een koekoek liet zijn roep vanuit de verte horen.
Overal groeiden de varens weer welig.
Weer terug op de spottersplaats kwam er weldra een valk aangevlogen die mooie zweefvluchtjes rondom de Toren maakte.
Deze valk was kleiner. Hij streek op de linker bovenste torenlamp neer.
De rechterlamp was valkenloos.
Deze valk moet Pa geweest zijn, terwijl S2 nog altijd op de dakrand zat nabij de cam en de nestkast.
Er werd af en toe geroepen naar elkaar.
Toen gebeurde datgene waar we voor gekomen waren!
We werden hierop rijkelijk door de juvenielen getrakteerd.
Niet een, maar twee en vervolgens alle drie de juvenielen op het nest-rooster!
Met klauwende poten in het rooster lieten zij keer op keer zien hoe sterk hun vleugelslag al was. Het zijn de vleugels die het sterkst bij hen moeten zijn, samen met hun enorme poten, om straks te kunnen over-leven als zij hun eigen weg gaan!
We keken onze ogen uit bij zoveel oerkracht in die geweldige vleugelslag en die enorme poten.
Wat waren ook deze mooie valkenjongen enorm gegroeid!
Er kwamen ook nog andere spotters die ook meegenoten.
Een robuuste postduif dook op de onderste torenring terwijl de familie Slechtvalk zich allemaal in de buitenlucht bevond.
Toen de duif weg vloog maakte Pa en S2 geen enkele aanstalten om dit prooiduifje achterna te vliegen.
Kennelijk waren alle slechtvalkbuikjes voldoende gevuld.
De eerste regendruppels begonnen te vallen.
We verlieten om half vier de spottersplaats met de wetenschap dat elk moment de drie juvenielen de vleugels uit slaan, om hun eerste rondje
te gaan vliegen.
WOWWWW......
Ik zie de valk op de rechter torenlamp.
S2 op de dakrand.
S2.
Pa op de linker torenlamp.
De familie Nijlgans.
Jonge nijlganzen.
In de bossen nabij het poortje en het bruggetje.
Nog dieper weg aldaar de bossen in.
Een WOWTJE waard, zo mooi is het ook daar.
Weelderige begroeiing langs de Snelle Loop.
Juveniel op het nestrooster.
Vleugeloefeningen.
De takkende juvenielen. De derde net niet zichtbaar.
S2 rechts op de dakrand die haar drie jongen op het nestrooster
gade slaat.
Twee juvenielen vooraan op het nestrooster. De derde zichtbaar
voor de nestuitgang.
Eventjes van Anita geleend....
Screenshot van Anita van cam 2 van het moment dat Sjef en
ik er live bij waren.
*** BEDANKT ANITA VOOR DIT MOOIE PLAATJE! ***
-------------------------------------------------------
Vrolijk spelen in de lucht.
Maandag 14 juni 2010 - de fiere Toren biedt nog altijd een goede thuis-
haven voor de famile Slechtvalk.
Sjef en ik zagen deze middag liever vrolijk spelende juvenielen in de lucht bij de Toren dan een rollende voetbal op een grasveld op de televisie vanwege het WK in Zuid Afrika.
Vandaar dat we Neerlands wegen opvallend rustig overal aantroffen op de heenweg. Vandaar ook dat we op de spottersplaats het "rijk" voor ons alleen hadden.
Er zat een valk op de grote antenne. Pal na het plaatje schieten vloog hij weg.
Niet lang daarna vloog er een valk vanaf de Toren vandaan.
Dat was S2. Ze bleef rondjes cirkelen om op het torendak te ver-dwijnen.
Niet lang daarna vloog er weer een valk van de Toren vandaan. Dat was een juveniel. Parmantig vloog en fladderde hij er rond.
Ik maakte daarna alleen een wandelingetje.
Sjef bleef op de spottersplaats bij onze scoop.
Wow....wat zijn de nijlgansjes gegroeid!
Ze zaten met pa en ma in het hoge gras vlakbij het meertje. Toen ze mij gewaar werden zetten zij er de ganzenpas in, en spurtten naar het water.
Ik kon daar op de valreep een fotootje van maken.
Toen plonsten zij alle tien het water in, onder luid gegak. Heerlijk zwemmend voelden zij zich daar op hun gemak ook al wandelde ik pal langs de waterkant.
Ik bleef de Toren in de gaten houden, en zag opnieuw een fladderende juveniel die achter de Toren het dak opvloog.
In het kikkerpoeltje kwaakten de kikkers dat het een lieve lust was, en maakten zij hun watersprongetjes. Zij waren daarmee te snel om daar een mooi plaatje van te maken.
Ik wandelde over het pad achter de Snelle Loop vanuit de Toren gezien, omdat ook daar de bossage er zo mooi is.
Toen sjokte ik weer terug naar de spottersplaats.
Drie mannen van KPN stonden met hun auto's op het terrein van de Toren en luisterden naar de autoradio.
Ze luisterden naar het WK-voetbal. Ik ving nog net op dat Oranje een goede start had gemaakt.
Mooi zo!
Toen reden de KPN-ertjes het terrein af en weg.
Eenmaal weer terug op de spottersplaats spurtte Sjef even naar de auto en zetten de autoradio aan.
Nederland had met 2-0 gewonnen van Denemarken in hun eerste WK wedstrijd.
Zo, nu waren we toch nog op de hoogte ook al zaten we deze middag liever bij de Toren in deze mooie omgeving met heerlijk zonnig weer.
Drie juvenielen in de lucht!
WOWWW!
Eentje vloog alleen en de twee anderen speelden keer op keer tikkertje in de lucht.
Dat bleef beurtelings even voortduren.
Zij waren zo vaardig in hun spel dat ik ze helaas met mijn fototoestel niet kon bijhouden.
Op het laatst vloog er een juveniel over de bosrand weg, achter de Snelle Loop.
Een reiger vloog boven de Snelle Loop om achter de bosrand links tegenover de Toren te verdwijnen.
De middag naderde zijn einde. Toen zijn Sjef en ik huiswaarts gekeerd.
We hebben ruimschoots gezien waar we voor gekomen waren!
Bij de Bavaria brouwerij zat de famile Nijlgans Bavaria beschut tegen de gevel van het gebouw aan.
Wat is het heerlijk te weten dat het met "al het jonge spul " zo fantastisch goed gaat....
Torenspeur-Elsje via de scoop.
Een ganzenspurt met de ganzenpas naar het water.
Een en al weelderig groen langs de Snelle Loop!
Een WOWTJE waard, zo mooi is ook dit plekje nabij de Snelle Loop!
De familie Nijlgans.
Zeven jonge nijlgansjes van de acht.
Nadat ik half om het meertje heen had gelopen en KNIP.
Tenslotte dit moois nabij de Snelle Loop toen ik weer
terug naar de spottersplaats liep.
----------------------------------------------------------
Onder een hete zomerzon.
Zondag 27 juni 2010 - we zochten de schaduw van de bosrand op......
De zondag van 27 juni was een lome hete zomerdag.
Dit weekend hadden wij een logeetje.
Het was onze kleindochter Margriet. Maar wat graag wilde zij ook weer met opa en oma naar het mooie plekske van de slechtvalken.
Zo loom wij zelf waren vanwege de hitte, zo loom waren ook de Schotse hooglanders. Net als wij zochten zij de schaduw op van de bosrand achter de Snelle Loop.
Het was overal heel erg stil.
De zomer toonde zich weldadig. Onder de warme stralen van de zon hield de natuur zich als het ware gedeisd.
Je hoorde af en toe een vogel fluiten. Je zag alleen kraaien vliegen.
Ennnnn.....waar was de familie Slechtvalk?
De familie Nijlgans was ook nergens te bekennen. De Schotse hooglanders hadden hun meertje ook ontdekt!
De familie Nijlgans bij brouwerij Bavaria was ook al op de wieken gegaan.
Maar wij kwamen voor de valken.
De veelal zwarte Schotse hooglanders keken ons telkens nieuwsgierig aan. Jongeren ervan wilden een beetje te veel dicht bij ons komen, maar Sjef hield ze succesvol opnieuw op een afstand.
Kleindochter Margriet liet aan ons zien hoe een stierenvechter een dergelijk beest de baas is.
We gingen ons Torenrondje lopen. Dat leverde vlakbij ons een statige klapwiekende reiger op langs de Snelle Loop, en een klein minipadje dat in het handje van Margriet zich ook op zijn gemak voelde.
Het leverde Margriet ook verscheidene grote dennenappels op voor thuis, voor mamma Astrid.
Het leverde ook de lommerrijke 's zomerse schoonheid op van het bos.
We eindigden in de felle zon op het bengske op de spottersplaats.
Een juveniel. WOWWW!
Hij vloog ietwat fladderend weg boven de bossen links van de Toren.
Dat was de enigste valkenactie van vanmiddag dat alleen gezien werd door oma Els.
Het nam niet weg dat het een leuke middag werd die begonnen was bij Grotel's Hof met verrukkelijk ijs voor Margriet.
En we weten zeker dat het goed gaat met de familie Slechtvalk.
Een goede start!
Samen met oma Els.
De Toren tegen een strakblauwe lucht.
Aangename schaduw.
Is me dát even fijn!
Samen genieten.
Klein padje in Margriet's handje.
Weldadig.
Zomers.
Dennenappels verzamelen.
Tenslotte dit mooie sfeerplaatje.
-------------------------------------------------
Dit is het einde van deel 1.
Het tweede gedeelte en het slot vind je op pagina VERSLAGEN DE MORTEL
2010 -2.
-------------------------------------------------