Mijn gedichten die in woorden gevoelens bij je oproepen in die Wondere Wereld.....

 

Deel 5....

 

 

Copyright ~ Els van de Donk-Pennings.

--------------------------------------------------------

Bij een verlies....

 

Een blik....

 

Een blik omhoog, en daarom ver weg.

Gevoel van leegte, niet te vullen.

Een hart dat slaat, en de slagen niet hoort.

Voetstappen verzet je, en toch ga je niet voort.

 

Een blik dat zoekt, en niet weet waar te vinden.

Totale ontreddering, het belet je te denken.

Een emotie die breekt, in tranen gesmoord.

De keelklank schreeuwt, die helend aanspoort.

 

Een blik naar omhoog, om het verlies te dragen.

De leegte verdwijnt, het gemoed wordt gevuld.

Het hart slaat, om de verlorene te ontvangen.

Voetstappen gaan waarnaar je doet verlangen.

 

Een blik naar je hart, dat zegt te willen troosten.

Het geeft de ruimte om de warmte te voelen,

van degene die de aarde verliet.

Die heel graag nieuwe vreugde wil geven, ondanks

het blijvende verdriet....

 

Els ~ juli 2015.

 

 

---------------------------------------------------------

 

 

 

Gedicht geschreven i.v.m. Halloween.

 

Bezem.

 

Elke dag staat ie in het schuurtje.

Gelegen in een rustiek buurtje.

Wekelijks wordt hij er uit gehaald en aan het werk gezet.

Dan krijgt het fikse halen en veegt er lustig op los heel net.

Het gaat om de bezem die elke week het schuurtje uit gaat.

Maar als het werk is gedaan staat ie weer in het schuurtje,

en begint het gepraat.

 

"Wat een saai leven heeft die bezem", vindt de voetbal van Klaasje.

"Dat gaat alleen maar over de keien," zegt de fiets, "zonder haastje."

"Dat slijt alleen maar," bedenkt de wasteil, "zijn leven zal kort zijn!"

De bezem hoort het gepraat, alles wordt gezegd in diens bijzijn.

 

De bezem is het meer dan zat.

En dan krijgt hij een geniaal idee, en weet, dit nooit meer, dat was dat!

Halloween breekt aan, hij hoort Mie de heks weer gillen die op zoek is.

De bezem weet waarnaar, en hij ontvlucht het schuurtje,

gelegen in het rustieke buurtje.

 

De rust verdwijnt wanneer de klok twaalven slaat.

Mie de heks weet het luchtruim te kiezen, ze weet nog hoe dat gaat.

Jaren is zij op zoek gegaan, ze was haar bezem kwijt.

Ze kan nu het luchtruim weer in, zonder spijt.

 

Het schuurtje liep leeg bij het horen van Mie's stem, dat zonderlinge vrouwtje.

De bal, de fiets, de wasteil en wat al niet keken naar omhoog ver boven het kerkgebouwtje.

Mie vloog rond gezeten op de saaie bezem uit het schuurtje,

in een oorverdovend gillend buurtje.

 

Zij was niet alleen een zonderling, maar een echte heks bleek nu op Halloween.

De bezem, weten ze nu, had geen saai leven meer, die houdt het voor gezien.

De bal, de fiets, de wasteil en ander spul doken het schuurtje weer in.

Ze beseffen dat zij een saai leven hebben, de bezem had nu zijn zin.

 

Elk jaar met Halloween zien ze de bezem door de lucht met Mie er op gezeten.

De bezem heeft het vermogen gehad het avontuur aan te durven, lef had ie, zeker weten....

 

Els ~ Halloween gedicht oktober 2015.

---------------------------------------------------------

 

13-11-2015 ~ Parijs.

 

Gedicht geschreven n.a.v. de IS-aanslagen in Parijs....

 

 

ONGEKEND.....

 

Ongekend geweld,

in daden aangebracht.

Slakende kreten in angst,

omdat een mensenleven niet meer telt.

 

Pijn dat ieder voelt.

Een situatie ongewild.

Een samenkomst die eindigde,

waarvoor het niet was bedoeld.

 

Tranen door tirannie gesmoord.

Een hulpeloosheid uit onmacht.

Een roep in vrijheid,

maar niet meteen wordt gehoord.

 

Omstanders die meekijken.

Een meelevend volk dat in beweging komt.

Die de tirannie niet duldt.

En weet, dat Vrijheid nooit zal wijken.......

 

Els ~ november 2015.

---------------------------------------------------------

 

Gedicht geschreven i.v.m. het 7 jarig

bestaan van deze site.

 

De grond geeft zijn geheimen prijs.

 

 

De grond geeft zijn geheimen prijs.

Een kiem wordt gezaaid.

Het ontspruit.

Net boven de grond zal het ontluiken.

Groene blaadjes ontvouwen.

Waarmee het zijn boom zal bouwen.

 

De grond geeft zijn geheimen prijs.

Een pootafdruk markeert een weg.

Het is zichtbaar.

Een zoektocht naar een doel.

De stappen worden gezet in de rulle aarde.

Een edelhert verraad diens afdruk,

zijn kracht die de ander evenaarde.

 

De grond geeft zijn geheimen prijs.

Schoeisel beroert zijn pad.

Luidruchtig door een stem wiens soort het verraad.

De mens hanteert de spade en markeert de grond.

Dit soort denkt aan het eigen doel, en vergeet de waarde,

waarmee de natuur in diens element alles geeft aan de aarde.

 

De grond geeft zijn geheimen prijs.

De mens die dat telkens weet.

Redt het.

Koester elk geheim dat het prijsgeeft.

Het betekent het behoud van Moeder Aarde in het oneindige heelal.

Je voorkomt hiermee het alles vernietigende, verwoestende verval......

 

Els ~ oktober 2015.

Nabij de zendtoren in De Mortel ~ 14-1-2007.

 

---------------------------------------------------------

 

 

Gedichten geschreven n.a.v de Feestdagen 2015.

 

Advent:

 

DOLEND....

 

Vier brandende kaarsen dolend in een kerk.

Het flakkerend licht vangt de pilaren.

Het tast zoekend over de plaveien.

De kerkbanken belemmeren het licht.

Zoekend langs de banken, het altaar in zicht.

 

De likkende vlammen verlichten begerig de ruimte.

Een kerstboom met slingers doemt op nabij het altaar.

Plotseling wordt een ster beschenen wiens licht de vlammen vangt.

Spoorslags gaan de kaarsen naar de verlichtende ster.

Diens aanwezigheid zag je van ver.

 

De vier brandende kaarsen volgen het licht.

Tezamen wordt de kerk in een sfeervolle gloed gezet.

Tussen enkele pilaren doemt een eenvoudige stal op.

Het geboortehuis van het Goddelijk Kind.

Door de mensen bemind.

 

De vier kaarsen vinden een krans van dennentakken.

Zij nemen daarop plaats.

Een kaars blijft nu branden, de anderen volgen nog.

Hun blik blijft op de stal gericht.

Het Kindje ontroerd hen met diens sereen aangezicht.

 

Els ~ november 2015.

 

 

 

---------------------------------

 

 

 

Kerstmis.

 

 

VRIJHEID EN VREDE.......

 

Lang geleden in een stal.

Werd een Kind voor de mensheid geboren.

Het bracht het Licht in ieders ziel.

Om daarmee de ogen te openen.

De mens zag dat en ging verder met leven.

Waren zij maar dicht bij de stal gebleven.

 

Vreedzaam leven gaat nauwelijks.

Overal duikt het kwaad telkens op.

Mensen op macht belust,

willen de vrijheid ontnemen.

Geweld wordt altijd gehanteerd.

Elke tegenstand wordt direct geweerd.

 

Vrijheid en Vrede gaan hand in hand.

We weten allemaal hoe te moeten gaan.

De mens is bij machte het tij te keren.

De kwaadwillende kiest het verkeerde pad.

De goedwillende blijft het Licht zien van het Kind.

En blijft weten waar de stal zich bevind.

 

Elk jaar viert men de geboorte van het Kind.

Blijf de Vrede in je hart voelen, weet wat werkelijk bindt.

 

Dan is er nog hoop......

 

Els ~ december 2015.

 

 

-----------------------------------------------------------------

 

 

 

Oud/Nieuwjaar.

 

 

OLIEBOL.

 

De mensen eten graag een oliebol.

Ze zitten er wel snel van vol.

Dat heb ik van een andere oliebol gehoord.

Zelf ben ik er ook een, en ben dat ongestoord.

 

Maar ja, als ik met oudejaarsavond in een schaal wordt gedaan.

En er wordt poedersuiker over mij heen gestrooid, is mijn vrijheid

van de baan.

Terstond worden mensentanden in mij gezet.

Dan is het uit met de pret.

 

Ik mis de champagne en het vuurwerk,

die na twaalven op het uurwerk,

gedronken en afgestoken wordt in de donkere nacht.

Geen enkel oliebolletje die dan nog lacht.

 

Ik wordt verzwolgen in een mensenmond.

Ik ben dan niet meer oliebolrond.

Met smaak wordt er op mij gekauwd.

Ik krijg daarvan het "Spaans benauwd".

 

Dan gaan de mensen slapen.

na heel wat geeuwen en gapen.

Ik lig bij te komen in een mensenmaag.

Hoe ik er weer uit zal komen, is voor mij nog een grote vraag.... (!)

 

Els ~ december 2015.

 

-----------------------------

---------------------------------------------------------

 

 

Gedicht geschreven n.a.v. de terreuraanslagen in Brussel (B.)

 

EEN GEBROKEN STAD.

 

Een gebroken stad door terreur gesmoord.

De dageraad brak aan, de agressor sloeg toe.

Mensen in paniek, een vlucht om een uitweg te vinden.

Toegeslagen om de vrije wil te breken.

Het geluid van vrijheid mag niet worden gehoord.

 

Een gebroken stad door terreur gesmoord.

Paniek heerst in alle straten.

De angst slaat toe, men gaat gebukt.

Ongeloof stijgt op bij dit grenzeloze geweld.

De dageraad laat ook de zon zien die aan de einder gloort.

 

Een gebroken stad door terreur gesmoord.

Het zonlicht betast het plaveisel waarop men gaat.

Voetstappen weerklinken in het licht van de stad.

Kreten worden omgezet in een roep naar vrijheid.

Bij terreur is dat het allesomvattende antwoord.

 

Een gebroken stad niet langer door terreur gesmoord.

Het tilt zich op en vormt weer een eenheid.

Het laat alle dagen het licht toe en voedt de kracht

van het vrije woord…..

 

Els ~ 22 maart 2016.

Fotobron: Wikipedia -- Quartier Européen Bruxelles ~

European Quarter.

 

----------------------------------------------------------

 

SPOREN….

 

Het ouder worden gaat vanzelf.

Je leeft je leven, je dagen zijn gevuld.

Druk ben je met van alles bezig,

De tijd tikt jouw uren weg.

Je markeert je leven, jouw omgeving

vangt de sporen.

Dat gebeurde reeds vanaf jij was geboren.

 

Het ouder worden gaat vanzelf.

Op leeftijd raken laat jou niet ongemoeid.

Naarmate het leven verstrijkt, lijkt de klok

sneller te tikken.

Het leven tekent zich op jouw lichaam af.

Ook daarop staan de sporen die jezelf achterlaat.

De soepele lijnen krijgen groeven, en plooien hebben

zich gewelfd.

Jouw lichaam vertelt je, je bent over de helft.

 

Het ouder worden gaat vanzelf.

Je kan het niet tegen houden, je doet het rustiger aan.

De lijnen, de groeven, de plooien sieren jouw leeftijd.

Je houding, je motoriek geven het ouder worden een

nieuwe elegance.

Dit alles vertelt je dat elke leeftijd zijn schoonheid kent.

Je bent gerijpt, gegroeid, en vertelt jou ook hoe je innerlijk bent.

 

 

Het ouder worden gaat vanzelf.

Het toen en nu laten zich versmelten en geven jouw innerlijk

kracht.

De sporen vertellen wat het leven je heeft gebracht……

 

Els ~ april 2016.

---------------------------------------------------------

 

 

9/11 2001 ~ 9/11 2016.

 

Terreur.

 

Terreur is onbegrensd.

Een individu telt niet.

Macht nemen is waar het om gaat.

Terreur gebruikt meedogenloos geweld.

Daarmee wordt diens eis beslecht,

En grijpt ontziend ieders recht.

 

Terreur is onbegrensd.

Het zaait angst in een mensenziel,

Om het doel te bereiken.

Terreur is een middel op zich,

Om eenieder op de knieën te krijgen,

Opdat het vrije woord moet zwijgen.

 

Terreur zal toch gesmoord worden,

Omdat de menselijke ziel blijft spreken.

Die zegt dat vrijheid niet te beteugelen is.

De vrije stem roept en wordt altijd beluisterd.

Terreur is uiteindelijk machteloos als een

mensenziel fluistert….

 

Els ~ september 2016.

 

 

NOOIT VERGETEN,

ALTIJD WETEN,

ALTIJD GEDENKEN....

9-11-2001 ~ WTC New York V.S.

 

 

----------------------------------------------------------

 

 

SCHENDING ~

 

Elke schending ontneemt je het recht.

Het recht om te spreken.

Het recht om te gaan.

Het recht om te binden.

Het recht om te staan.

 

Elke schending ontneemt je het recht.

Geen recht om je te beknotten.

Geen recht om in een oorlogshandeling

Meedogenloos levens te beëindigen

Geen recht om land te ontnemen.

Geen recht om het individu te benemen….

 

Els -- sept. 2016

 

N.a.v. eindrapportage strafrechtelijk onderzoek

Rampvlucht MH17.

 

 

----------------------------------------------------------

 

 

Gedicht n.a.v. een overleden dierbare FB vriendin.

Geplaatst op haar Facebook account ~ 18-10-'16.

 

Voor Suzanne Vanhaelen.

 

Lieve Suzanne.

 

Ik ben stil,

weet geen woorden,

om goed te kunnen verwoorden,

hoe verdrietig ik nu ben,

nu de stilte jou voorgoed vergezeld.

 

Het ga je goed in het oneindige,

dat het aardse omsluit.

Het gemis zal ik alhier moeten plaatsen,

dat ik bij jouw stilte uit.

 

Met elkaar blijvend verbonden,

via dit medium verkregen,

Dankbaar dat we elkaar feilloos verstonden,

en jij mijn levenspad hebt ontmoet….

 

Els ~ 18-10-2016.

 

---------------------------------------------------------

 

 

 

Gedicht voorheen van themapagina Halloween 2016.

 

ZWARTE KAT.

 

Ik ben een zwarte kat.

Je denkt, dat is dat.

Maar zo eenvoudig is mijn leven niet.

In de zomer geniet

ik van de bloemen en van de zon.

Ik zou willen dat ik dat dagelijks kon.

Ik ben bij Betsie en Toon.

Twee lieve mensen op hun boerderij, waar ook ik

graag woon.

Bijna alle seizoenen zijn heerlijk bij die twee.

Als de koetjes worden gemolken ga ik graag mee.

Als ook de geitjes melk geven krijg ik een slokje.

Als ik een knuffeltje krijg geef ik een kopje langs

Betsies rokje.

Als Toon zijn pijpje rookt en de wolkjes hebben

ringetjes,

Dan hap ik graag speels naar die kringetjes.

 

Maar dan doet de herfst zijn intrede, Halloween

doemt op.

Het liefst ga ik dan het zand in met mijn kop.

Maar dat gaat niet, en zie ik altijd heks Krijsa

komen,

het erf op, doemend vanachter de bomen.

Betsie en Toon zijn ook bang van dat enge wijf.

Ik wil op de boerderij zijn, want dat is mijn thuis,

mijn verblijf.

Maar ik word meegenomen door die heks, zonder

pardon.

Ik word door haar geleend, maar ik wou dat ik

anders beslissen kon.

Verdrietig kijken Betsie en Toon mij dan altijd na,

Als ik met heks Krijsa mee ga.

 

Halloween regeert als de boomblaadjes vallen.

Ik zie ook een bezemsteel wat mij telkens niet goed

zal bevallen.

De heks kruipt behendig op die stomme stok.

Ik moet dan altijd achter haar gaan zitten, langs haar

smoezelige rok.

Het luchtruim waar deze enge heks voor kiest,

de herfstwind die venijnig langs mijn zwarte velletje briest,

boezemt mij angst in dat zijn weerga niet kent.

De bezem vliegt hoog in de nacht, en is dat gewend,

Maar ik sta doodsangsten uit hoog in de lucht,

En slaak telkens een bange zucht.

Heks Krijsa gilt en krijst in die donkere nacht,

Zij vindt mij een aansteller, gemeen hoe zij dan

naar mij lacht.

 

Met Halloween moet ik ook een engerd zijn,

Dat vind ik erg, en doet mijn kattenhartje pijn.

Zelfs Betsie en Toon zijn bang als zij mij daar-

boven zien.

Zij kunnen niet meer tellen, zelfs niet tot tien.

Halloween vinden de mensen ook leuk, heel stom.

Is al dat gegriezel dan fijn om te zien, wat dom.

Het heeft met oogsten te maken wordt beweerd.

Maar wuivende korenhalmen zijn alleen maar mooi,

zeg ik beleerd.

Plotseling is dan Halloween voorbij.

Ik wordt door heks Krijsa weer gedumpt bij de

boerderij.

 

De winter komt, de potkachel geeft een verwarmend

snorretje.

Ik lig erbij, met een blij knorretje.

Betsie en Toon zitten erbij.

Dat maakt mij telkens heel erg blij.

Dan is het leven weer helemaal goed.

De wolkjes van Toons pijpje die ik dan weer ontmoet

Een schoteltje geitenmelk wordt door Betsie voor mij

klaar gezet.

Mijn oogjes twinkelen dan van de pret.

Het leven is goed op de boerderij daar hoort heks

Krijsa helemaal niet bij.

 

Els ~ oktober 2016.

 

--------------------------------------------------------

Feestdagen gedichten van 2016.

 

 

 

Advent.

 

Zoekend…..

 

Het lijkt alsof de mens zoekende is.

De wegen blijven donker in het aardse bestaan.

De ziel is leeg, het Licht wordt niet waargenomen,

De mens struikelt en weet niet waar op te staan.

 

Obstakels doemen onheilspellend op,

Het vertrouwen is weg, om ze tegemoet te treden.

En toch het Licht is er maar wordt niet gezien.

De mens lijkt wel moegestreden.

 

De agressie is groot, is niet te torsen.

De goedwillende wil heel graag het voorbeeld stellen.

Wil de obstakels maar al te graag mijden.

Wil de vermoeidheid van zich afschudden en de

Boodschap vertellen.

 

Wanneer de menselijke stem   het oor bereikt,

Als de agressie verslagen wordt door het woord.

Verdwijnt het donker op diens weg,

Wanneer de goedwillende klanken worden gehoord.

 

Je ziet het Licht dan tot jou komen,

Je bent niet langer zoekende, jouw hart ontvangt het Licht.

Je staat er dan voor open, de obstakels zullen verdwijnen.

Het Kind zal jou altijd ontvangen, je ontmoet Zijn aangezicht....

 

Els ~ nov. 2016.

 

-------------------------------

 

Kerstmis.

 

Eenvoud.

 

Het gebeurde lang geleden ,

In een land hier ver vandaan.

Tijd leek de gebeurtenis niet te deren,

Door emotie in de cyclus mee gegleden.

 

Het raakt je hart diep van binnen,

Tijd speelt daarin geen enkele rol.

De gebeurtenis blijft actueel elk jaar,

En weet wanneer het gedenken moet beginnen.

 

Het is de eenvoud die je weet te raken.

Geen rijkdom komt hier aan te pas.

Rijk ben je als je de Boodschap begrijpt,

En zal daarmee alles mooier maken.

 

In de stal werd het Kind geboren gekoesterd door

het Licht.

Je hart kan de warmte ervan voelen,

De tijd deert de kracht ervan niet.

Gedenk en vier deze bijzondere Geboorte, het is

specifiek op de mens gericht….

 

Els ~ november 2016.

 

-----------------------------------

 

 

 

 Van Oud op Nieuw.

 

 

Champagneglas.

 

Altijd op het einde van het jaar ben ik de pineut.

De mensen drinken dan vaak een flinke neut.

Als de klok twaalven slaat heft men steevast het glas.

Zo ook vorig jaar met veel teveel poespas!

 

Ik ben een champagneglas en stond met collega’s   klaar.

De oliebollen stonden in een schaal te dampen, helemaal   gaar.

De champagnefles werd geopend onder luid gelach.

Men had al wat biertjes op, dus men was al van slag!

 

Wat kunnen mensen drinken op het einde van het jaar.

Ik wist dat ik nu weer was hopeloos de “sigaar”!

Wij champagneglazen onder elkaar zagen het weer

aankomen.

Het bezorgde je vooraf een nachtmerrie als je stond te

dromen.

 

De klok sloeg diep in de avond twaalf slagen.

Voorbij was het jaar van 365 dagen.

Onze glazen werden gevuld met het bruisend vocht.

We werden toen opgetild, naar ons steeltje werd gezocht!

 

Klabats klonk het bij het klinken,

Voordat men aan ons ging drinken.

En, mijn glas brak.

En viel pardoes met een smak,

0p de grond!

 

Daar lag mijn kelk in niet te tellen stukjes.

Het nieuwe jaar kende voor mij geen gelukjes.

Mijn steeltje bleef heel en werd snel in een kast gelegd.

Ik ben gemaakt van kostbaar kristal is mij eens gezegd.

 

Van dit jaar ligt het einde ook in het verschiet.

Worden de mensen dan weer dronken, omdat

het vorige hen ook al verliet?

Mijn kelk ligt op de vuilnis, mijn steeltje in

de kast.

Dit meubelstuk rest mij slechts, en die elke dag

op mij past……

 

Els ~december 2016.

---------------------------------------------------------

 

 

 

Gedenken en Vieren.

 

Gedenk hen die voor onze vrijheid strijden.

Gedenk hen die ons van een zwaar juk bevrijden.

Gedenk hen die het leven hebben verlaten.

Gedenk daarin de burgers en de soldaten.

 

Vier de vrijheid na het afgeworpen juk.

Vier het onbegrensde van dat geluk.

Vier de kracht die jou optilt naar het hoogste goed.

Vier dat jij daarin jouw wijsheid en vredelievendheid

ontmoet……

 

4 ~ 5 mei – Els ~ 2017.

----------------------------------------------------------

Eindhoven mijn stad…..

 

Eindhoven mijn stad  waar ik geboren en getogen ben.

De stad met zijn grote verschillen.

De stad waarin de Gender  stroomt en verloren ging in het hart.

Onder het plaveisel vindt het zijn weg om uit te monden in de stadsgracht, en de Dommel niet meer bereiken  kon.

Eindhoven mijn stad die bloot stond aan rigoureuze veranderingen

en in zijn ziel werd geraakt.

Het is de stad waarin ik mijn nachtrust neem  en  elke dag ontwaak.

 

Eindhoven mijn stad waar ik geboren en getogen ben.

De stadswijken rusten tegen het centrum aan.

Het zijn de dorpen die voorheen naar Eindhoven lonkten.

Nu horen zij bij dat bruisende hart.

Het hart zoekt, het gaat, en dendert voort, om te zijn wat ervan

wordt verwacht.

Eindhoven mijn stad waarin ik als bewoner minder hard gaan

wil.

Graag hoor ik de Gender, wil ik graag het oude zien, en ben ik

daarom stil.

 

Eindhoven mijn stad waar ik geboren en getogen ben.

Waarin geluiden klinken dat de Gender weer stromen mag .

In het zicht van het kloppend hart.

En dan zal het ontdekken hoe de stad veranderd is.

Waarin de mooie oude stadskern verloren is gegaan, zonder

de kans te krijgen met de tijd mee te gaan.

Eindhoven mijn stad die door oorlogsgeweld ten dele werd geveld.

Afbraak was er ook schuldig aan, daarentegen ben ik overeind gebleven, en weet dat het eigenlijke hart is uitverteld……

 

Els – juli 2017. 

 

Stationsplein Eindhoven anno 1902.

----------------------------------------------------------

 

De pagina Mijn Gedichten - 5 gaat verder op de pagina Mijn Gedichten - 6.

 

----------------------------------------------------------

------------------------------------------------