Verslagen De Mortel.

De verslagen van 2023.

De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-

grinus gehuisvest is....

Deel 2.

_______________

------------------------------------------------------------------------------------

( klik op foto voor vergroting )

------------------------------------------------------------

Zaterdag 8 juli 2023 ~ zicht op de Toren bij Grotels Hof.

Die middag bereikte de temperatuur ruim 34 graden.

Dat was de reden waarom Sjef en ik voor de morgen kozen om naar

de valken in De Mortel te gaan.

Maar het had nog een andere reden. Vriendin Margo was de dag ervoor

jarig geweest. Ze vierden het met vrienden/dinnen de dag erna.

Bij een aangenaam briesje zaten Sjef en ik op de spottersplaats.

En waar waren beide slechtvalken?

We hoorden ze niet. We zagen ze niet. De temperatuur wees ruim 26

graden aan. Daarom kozen we immers voor de ochtend. Maar de slecht-

valken kozen er al voor om hun gemak te houden. Want ja, ontegenzeg-

lijk kwam de hitte eraan. En het koppel was niet van plan om gehoor te

geven aan het volgende:

Mus tegen een andere mus: "De mensen zeggen altijd, het is zo warm dat de mussen van het dak vallen. Wat vindt jij?"

" Wat ik vind? Denken ze soms dat wij knettergek zijn!"

....en daarom wilden de slechtvalken geen mussen zijn. Want ook zij zijn

niet knettergek, voor het geval de tweebeners dit over hun gingen zeg-

gen..

Er ging een appje naar Margo dat wij al bij de Morteltoren waren.

Want dicht bij de valken hadden we afgesproken. We gaven haar te kennen

onze vertrouwde wandeling te gaan ondernemen.

Onder de bomen was het in de schaduw goed toeven. Het zomerbriesje

deed de rest. In het kikker/paddenpoeltje zagen we dat er leven was.

Terugkerende plonsjes in het water vertelden ons dat. Maar ook het ge-

kwaak sprak boekdelen.

Het water in de Snelle Loop stond laag. De sluis onder het bruggetje

zorgde dat er beweging in bleef.

Het bloeiende Jacobs kruiskruid dook ook overal op. De vrolijke gele

bloempjes deinden mee in de wind.

Een blik op de Toren vertelde ons dat het er nog steeds opvallend stil

en rustig was. 

We maakten ons rondje om op de spottersplaats weer terecht te komen.

Een kwartier later verschenen Margo, met Ciryon met een F en Henk.

Drie inmiddels voor ons ook lieve vriendinnen/vriend.

We begroetten elkaar allerhartelijkst. Margo werd door ons gefeliciteerd.

Ze kreeg een gift voor haar verjaardag én voor haar tomeloze inzet voor

de site van Beleef de lente - slechtvalken.

De Toren werd in de gaten gehouden. Daarom zag Henk een valk langs

de Toren vliegen en aan de achterzijde er weer opduiken. Ons vermoeden

werd hiermee versterkt: de valken zaten in de schaduw op de Toren. Zij

maakten zich terecht niet al te moe. Het voelde alsof we beloond werden.

Alsof de valk ons vertelde: "We zijn er. We vieren de verjaardag met jullie

mee." Hoe mooi is dat. Want ja, er werd bewust gekozen voor het plekje

bij de robuuste Toren die elke weersomstandigheid trotseert.

De temperatuur was aan het stijgen. De middag naderde.

Er werd besloten om op-z'n-Grotels verder te gaan. We reden naar Grotels

Hof waar het goed toeven was. Op het terras in de schaduw en met een

voorzichtig briesje dronken en aten we lekkers. Margo trakteerde voor haar

verjaardag. Het was genoeglijk en gezellig keuvelen rondom de terrastafel.

Toch voelde je de warmte die hoe langer hoe meer aan je opdrong, omdat

de temperatuur onverbiddelijk steeg. Dat nam niet weg dat het samenzijn

meer dan geslaagd was.

De middag telde zijn eerste uren. Toen werd besloten om elk weer de eigen

weg te gaan. In het kielzog van de Toren namen we hart verwarmend af-

scheid van elkaar, met de belofte dat er altijd weer een volgende keer is.

Voldaan reden Sjef en ik naar huis. We hadden weer een mooie en dank-

bare herinnering erbij....

------------------------------------------------------------------

Dinsdag 18 juli 2023 ~ heerlijk relaxen....

Deze morgen waren Sjef en ik weer te vinden bij de slechtvalken in 

De Mortel. De spottersplaats lag er maar even verlaten bij.

Ik zag meteen een slechtvalk op de bekisting/beluchter van de Toren

zitten. Wellicht het vrouwtje (?) 

Hij/zij zat nadrukkelijk in een relax modus. Oftewel in een ontspannen

zithouding. Tegenwoordig moet alles in het Engels terwijl in de Neder-

landse taal ook voldoende woorden zijn die precies hetzelfde vertel-

len. Je ziet relax modus los geschreven staan of aan elkaar. Graag ver-

nederlandsen wij buitenlandse woorden. We zijn vooral op de Engelse

taal gericht. Mijn gevoel zegt: mag dat niet minder! 

Vandaar dat ik de titel eigenlijk uit protest in het Engels ingetikt heb.

Dus.....valkje zit te relaxen oftewel ontspannen te niksen.

Het was druk rondom te zendtoren. Er was een fietstocht uitgezet.

De spottersplaats werd regelmatig als rustplaats gebruikt.

Het waren fietsers van onze leeftijd. Je zag dat aan hun grijze haren.

Bij mij zie je dat niet omdat er  telkens de inhoud van een verfpot over-

heen gaat.

Slechtvalken hebben geen verfpot nodig. Sterker nog, zij hebben er

een hekel aan.

Relax zoals ook wij ontspannen waren, gingen we in de aangename

zomerzon weer aan de wandel. De Snelle Loop die ijverig doorloopt

liep wat minder snel door de overdadige begroeiing in het lage water.

Een buizerd cirkelde boven het veld met het ontelbare bloeiende kruid

van St. Jacob. Hij riep telkens, ik bedoel de buizerd, want St. Jacob

hield zijn mond. Hij liet het bloeiende kruiskruid ontspannen meedeinen

op de wind. Inderdaad in de relax modus.

Geheel ontspannen kwamen we weer op de spottersplaats terug waar op-

nieuw pauzerende fietsers zaten. 

Er scheerde een vliegtuig in relax modus langs de Toren. Dat zag er heel

ontspannen uit. De valk zat nog op zijn/haar plekje.

Achter de Snelle Loop boven de bosrand vloog vrij laag een helikopter

om alles schijnbaar  goed in de gaten te houden. Het kloppende geluid

ervan stoorde de rust van de natuur niet. Heel ontspannen. Heel relax

 modus allemaal. 

De valk ging op de wieken. De fietsers sprongen weer op de pedalen.

De middag naderde. Een volgend fietsend  koppel wist de spottersplaats

ook te vinden. 

Zij gingen ook in de relax modus. Heel ontspannen allemaal. Echt rust-

gevend.

Sjef  en ik waren iets minder ontspannen. Het tweede bengske op de 

spottersplaats waar wij op zaten was niet meer zo stabiel. De achterste

zitplank was voor een deel gescheurd! Die dreigt het helemaal te bege-

ven! Deze plank weet binnenkort niet meer wat relax modus betekent!

Sjef en ik verlieten de spotterplaats en wensten het relaxkoppel nog

een fijne dag. Eenmaal aangereden over de Hemelsbleekweg kwamen

we weer fietsers tegen die de spottersplaats rechts lieten liggen. 

Zij fietsten nogal gejaagd. Aan hen was de relax modus op dat moment

niet besteed. Het zag er niet ontspannen uit. Wij reden hen voorbij.

De neus van onze auto wees de stad Eindhoven aan. 

In de relax modus, geheel ontspannen, reden Sjef en ik naar huis.

We waren geheel voldaan omdat we een valk thuis hebben gezien op een

mooie zomerdag in juli....

De Snelle Loop....

------------------------------------------------------------------

Dinsdag 8 augustus 2023 ~ de zendtoren van De Mortel.

Een goede vraag. En toch hebben zij met elkaar te maken. Dat wordt in dit

verslag heel erg duidelijk.
Deze ochtend waren we weer in De Mortel. Er zat een slechtvalk bovenop de Toren op haar plekje de bekisting/beluchter/koektrommel.

Ik vermoed het vrouwtje.

Zij hield Sjef in de gaten terwijl hij nog bij de auto bezig was tegenover de

ingang van de spottersplaats. Ik zag dat heel mooi, terwijl ik al voor een

bengske gekozen had. Ik had de valk keurig in het vizier.

Donkeren wolken passeerden boven ons terwijl we even daarna samen op

het bengske zaten. Het zou droog blijven. Ik had elke dag het weer in de

gaten gehouden. We zitten in een ouderwetse Hollandse natte zomer.

De vooruitzichten zien er beter uit.

Af en toe kwam de zon door. De wind trok af en toe aan je kleren.

Terwijl de slechtvalk op de Toren bleef zitten gingen Sjef en ik aan de wan-

del. Het jacobskruiskruid was veelal uitgebloeid. Het had weer goed zijn

best gedaan.

Het bekende bruggetje had een facelift gehad. De leuningen waren vervan-

gen. Ook voor en voorbij het bruggetje waren veilige staanders aange-

bracht. Je stapt nu veiliger het bruggetje op en af.

Door het onstuimige weer waren er enkele bomen gesneuveld. Eentje lag

dwars over een looppad. Sjef en ik keken elkaar eens aan. Wie van ons

was het lenigst? Sjef nam als eerste een hordeloop. Ik maakte daar snel

een foto van. Sjef was zelf niet zo snel, dus dat snelle fotograferen zat er

eventjes toch niet in. 

Toen was ik aan de beurt. Ik zwierde er elegant overheen. Sjef kon dat

met zijn fototoestel niet bijhouden.

"Moet dat zo snel?" vroeg hij aan mij.

"Ik kan het niet helpen dat ik dat loopje zwierig en snel bezit," verdedigde

ik mij.

"Doe het maar weer opnieuw," stelde Sjef voor.

"Okee," gaf ik daarmee gehoor aan.

Sjef kon mij weer niet bijbenen, maar het lukte hem toch om er een foto van te maken.

( en geloven jullie dit zelluf (!?)

We liepen samen door na onze hordeloop. 

Ik speurde de Toren af via het onverharde deel van de Hemelsbleekweg.

Daar was geen tweede slechtvalk te bekennen.

Toen wij de spottersplaats naderden kwam Karin ons tegemoet gelopen.

Zij en haar man Hans zitten elke dag "eerste rang". Zij wonen tegenover

de Toren.

We liepen de spottersplaats met haar op.

Ze liet mij een braakbal zien van de slechtvalk. Hans had hem gevonden

nagenoeg aan de voet van de Toren. Ik nam er een foto van.

Na onze hordeloop werden we geconfronteerd met dit uniek exemplaartje.

Het bijzondere er aan was, dat er een duivenring in zat. Je zag geen num-

mering. Dit kom je nu niet bepaald veel tegen. En toen wisten we dat een

hordeloop en een braakbal toch iets met elkaar gemeen hadden. Dankzij

dat ontmoetten we Karin met de bijzondere braakbal. Ze had hem speci-

aal voor ons meegenomen. Dank je wel hiervoor, lieve Karin.

Zij ging na een gezellige babbel weer huiswaarts.

De slechtvalk zat nog steeds op diens torenplekje. 

Hans kwam aangelopen met zijn hond. Ook nu weer werd er een gezellig praatje gemaakt op de spottersplaats. Hij ziet alles in de natuur, en weet

er heel veel van. Zijn "Hans Natuurkanaal" op Youtube is daar het levende

bewijs van. De link ervan staat alhier op de pagina LINKS.

Hans keerde met zijn hond daarna ook huiswaarts.

We zijn nog enige tijd blijven zitten. De morgen liep nagenoeg ten einde.

De weersverwachting had geklopt. Het was droog gebleven.

Voldaan keerden we huiswaarts. Een valk was thuis. En we hebben gezel-

schap gehad van twee bevlogen natuurmensen.....

De slechtvalk op de Toren.

"Hup, met die beentjes, Sjef!"

"Kom op, Elsje. Maak dan die zwier bij het hordelopen!"

De bijzondere braakbal van Hans en Karin!

---------------------------------------------------------------------

Dinsdag 22 augustus 2023 ~ kiekeboe!

Op deze aangename zomerdag waren Sjef en ik die morgen weer bij de

slechtvalken in De Mortel. 

Op de spottersplaats aangekomen troffen nog niet één slechtvalk aan.

We bleven rustig op het bengske zitten wachten. Maar er gebeurde niets

daarboven. Daarom besloten we onze gebruikelijke wandeling te gaan

maken.

We werden meteen opgevangen door het weelderige overdadige zomer-

groen. De beplanting aan de overzijde van de Snelle Loop doet je denken

in een ander natuurgebied te zijn. Alles is daar als paddenstoelen uit de

grond geschoten. het geeft je een mooie aanblik.

Er staan inmiddels talrijke berkenbomen bij elkaar. Aan het blad kon je

weliswaar zien dat het de juni-warmte en de overdadige juli-regen niet

ongeschonden heeft doorstaan. 

De hoge grijze Toren dook weer telkens op. Het trotseert elke weersom-

standigheid en lijkt de extremen niet te deren.

De "hordeloopboom" lag nog steeds dwars over het looppad. Na onze 

tweede "hordeloop" bereikten we het onverharde deel van de Hemels-

bleekweg om tenslotte de spottersplaats weer te bereiken.

"Ik zat beschut!" werd er plotseling naar ons geroepen. De roep kwam

van boven de Toren vandaan. Parmantig zat een valk op de bekisting/

beluchter van de Toren. Toen begrepen we wat de valk ons duidelijk

wilde maken. Want weldra waggelde hij naar achteren zodat je nog net

zijn kopje zag. En waarom dit beschutte plekje? De valk had een prooi

en zat er met tussenpozen van te peuzelen.

Valkje had dus reeds al die tijd beschut gezeten.

We bleven genoeglijk zitten nadat we de slechtvalk bedankt hadden voor 

zijn mededeling. We wisten ons weer in het gezelschap van in ieder ge-

val een slechtvalk.

De morgen naderde zijn einde.  Daarom besloten we om weer huiswaarts

te keren. Eenmaal thuis werden we blij begroet door onze twee vierpoter-

tjes Fonsje en Luna......

----------------------------------------------------------------------

Dinsdag 5 september 2023 ~ de Toren in gezelschap van de maan.

De "R" is in de maand?

Dat betekent toch dat de Herfst zich laat gelden, en zeker na de 21ste,

zoals ons op school altijd is geleerd.

Maar waarom wijst de temperatuur voor deze dag in het zuiden dan 31

graden aan? Omdat er wel degelijk een klimaatsverandering aan de gang

is die de seizoenen lijkt te verschuiven.

De slechtvalken hebben overduidelijk tegen elkaar gezegd: "De pot-op

met die "R" wij gaan er heerlijk van genieten. Er is geen "R" te zien!.

Het is zomerrrrrr... ( oef, toch een "R"?! "

Dat is de reden waarom Sjef en ik deze morgen geen valken zagen.

Ik keek ze de Toren op, maar dat was tevergeefs. 

De temperatuur was heerlijk. De uitbundige zon gaf je een zomergevoel.

Helaas zie je overal teveel bomen die niet gezond meer zijn, zo ook na-

bij de Toren. 

We gingen aan de wandel, waarbij we zagen dat de jonge boompjes op

het veld langs de spottersplaats het ook moeilijk hebben. De jonge aan-

plant langs het looppad bij de bosrand tegenover de Toren zien er beter

uit.

Je zag en hoorde niet de gevleugelde andere vrienden. De natuur leek

stil. Dat nam niet weg dat we niet heerlijk genoten van de wandeling.

De aangename bries deed de loofbomen ruisen. Ze deinden op en neer

in het zonlicht. Het water in de Snelle Loop kabbelde ijverig verder.

Overal was het er weldadig groen.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Opnieuw speurden we

de Toren af. Zat er nu een valk in een kozijn bij een torenlamp? De foto

moest het antwoord geven. We bleven wachten, en wachten.......

Net na 12 uur waren we weer thuis, waar we blij door onze twee vierpoter-

tjes begroet werden. De foto's van deze ochtend vertelden mij op onze pc

dat er géén valk in het raamkozijn zat bij een lamp.

Geen valken gezien, maar weliswaar weer heerlijk gewandeld, en samen

gezellig gekeuveld op een bengske op de spottersplaats....

Uitbundig zonlicht.

Genietend aan de wandel.

Zon en schaduw.

Zon en schaduw.

Heerlijk aan de wandel.

Uitbundig groen langs de Snelle Loop.

Sfeervol.

In de schaduw.

De bewuste torenlamp zónder valk, maar een verankering van de lamp......

------------------------------------------------------------------

Maandag 11 september  2023 ~ "Daar zit ie," zei Els tegen haar zoon Marcel.

DERTIG GRADEN!

Maar toch, ik ging heel graag met onze zoon Marcel en schoonzoon Jan

naar De Mortel, omwille van hen. Jan had dit mooie plekje nog niet eerder

gezien.

We dachten dat het met de temperatuur zou meevallen, maar dat viel wat

tegen, want het was erg heet in de brandende zon.

We "nestelden" ons op de spottersplaats waar geen enkel schaduwplekje

te vinden viel. 

We keken naar de top van de Toren. We speurden de ringen af en elk

raamkozijn. Ik had ook de nestkast in het vizier.

Maar er was geen valk te bekennen. Dus moesten we er verder naar op

zoek. We zetten de wandeling in....

Ik wees beide heren op enkele bijzondere en gedenkwaardige plekjes wat

voor mij van belang is/was. Het leverde veelal flinke lachbuien op. Jan was

niet alleen heel vaak de fotograaf maar ook een filmer. En dat laatste werk-

te sowieso op onze lachspieren. 

Telkens doemde de Toren op. We blikten wanneer mogelijk naar de top er-

van. Maar nee, we konden nog altijd geen slechtvalk vinden.

We profiteerden van twee rustpunten. Bij de tweede ontdekten we een

hond tussen de hoge beplanting nagenoeg in de Snelle Loop. Twee jonge-

mannen kwamen aangelopen bij wie de hond hoorde. Gedrieën waadden

ze door de Snelle Loop.

Een eind naar achteren hadden ze een ijsvogeltje waargenomen.

Dat was bijzonder! Dat betekende dat er weer vis in de Snelle Loop zat.

Dat hadden zij dan ook op die plek kunnen waarnemen.

Hoe mooi is dat!

Twee blauwe reigers klapwiekten achter de Snelle Loop over jonge bo-

men heen om vervolgens langs het water neer te strijken. Voor ons verder

helaas niet meer zichtbaar.

We keuvelden nog verder met beide jonge heren. En de hond kreeg van

ons een aantal knuffels. Dat vond ie best.

We wensten elkaar een verdere fijne dag.

We kwamen ook een vogelspotter tegen met een fototoestel met een lens

eraan van "tig-meter" lang.

Daar maakten wij ook nog even een praatje mee.

Opvallend veel fietsers passeerden ons op de Hemelsbleekweg. Marcel

en Jan wisten zelfs hoe zij heetten. Het waren doorgaans Henk en Annie.

Mien kwam ook even doodleuk langs. Want ja, leuk was het.

En bij dit alles vonden Marcel en Jan dat ik de "hordeloopboom" gemak-

kelijk de baas kon! Dat vond ik zelf ook.

We kwamen weer terug op de spottersplaats waar de vogelspotter ook nog

even was in gezelschap van een ander.

En ja, eindelijk kregen we dan toch de slechtvalk gevonden. Hij/zij zat op 

de beluchter/kist/koektrommel van de Toren.

Dat leverde weer enkele foto's op. Ik wees zowel Marcel en Jan via de ver-

rekijker waar precies te moeten kijken, om hem/haar niet van verre maar 

van dichterbij te kunnen bekijken.

Het maakte dit bezoek compleet. Wellicht zat de tweede valk ergens op de

Toren in de schaduw verscholen. 

Ondanks de hitte, uitzonderlijk voor september (een record is gevestigd!),

hebben we ruimschoots van alles genoten!

Voldaan stapten we dan ook in de auto van Jan, om de Hemelsbleekweg

te verlaten. 

Gelukkig hadden wij de slechtvalk gevonden....

Wandel met ons mee....

Foto's van Jan en mij.

KLIK:

Een toegift van Jan!

DANK JE WEL!

---------------------------------------------------------------------

Woensdag 18 oktober 2023 ~ herfstbode.

Tja, herfstbode. Maar dan heb je het zowat wel gehad.

Aangezien de zomer van geen wijken wist hield het de loofbomen groen.

De maand september was uitermate zomers te noemen. De warmte hield

de zomer vast.

Dat betekende dat het blad niet verkleurde.

Nu, halverwege oktober zie je pas de eerste aanzet daartoe, omdat de tem-

peratuur plotseling daalde en de herfstwind aan jou en aan de bomen trekt.

Zo ook deze dag waarbij Sjef en ik in de morgen weer bij de slechtvalken in

De Mortel waren.

Alles zag nog groen op de eerste aanzet van de verkleuring na. Toch voel-

de het als een herfstbezoek, omdat de koude oostenwind je liet voelen dat

het wel degelijk herfst is.

Op de spottersplaats zagen we dat er een valk thuis was. Hij/zij zat op de

beluchter van de Toren te peuzelen aan een geslagen prooi. Ik kreeg hem

mooi in het vizier. Toch wellicht het vrouwtje?

Het ontbijt ging verder toen Sjef en ik er onze eerste herfstwandeling maakte. Maar......de uitbundige herfstkleuren ontbraken.

Her en der doken aan je voeten tussen het afgevallen verdorde eikenblad

paddenstoelen op. Velen hadden echter hun beste tijd gehad.

Toch kon ik er een enkeling uitpikken, omdat zij nog tijd van leven hadden.

Een blauwe reiger klapwiekte naar het water van de Snelle Loop. Een 

schreeuwerige kraai had boven ons ruzie met een duif.

"Scheer je weg jij, je vliegt voor mijn vleugels" leek de kraai te kraaien.

"Kalm aan, zeg. Ruzieschopper. Er is al ellende genoeg in de wereld,"

leek de duif te koeren en zwenkte af, totaal niet op zijn snaveltje gevallen.

Meer dan terecht.

Tijdens de wandeling nam ik mooie sfeerfoto's, verkleurd of niet. De

herfstwandeling was toch weer de moeite waard.

Ondertussen belde onze dochter Astrid voor een gezellig praatje, en hiel-

den we tevens een kleine wandelpauze.

De hordeloopboom is uitgehord. Het is in stukken gezaagd zodat het bos-

pad waar het op lag weer vrij de bewandelen is.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. We trotseerden de oosten-

wind. De temperatuur was iets gestegen.

De slechtvalk was vertrokken.

Dankzij het cambeeld via het YouTube-kanaal van VWG weten we dat het

koppel er nog steeds woont. Mooi toch!

De morgen zag de middag naderen. Sjef en ik besloten om huiswaarts te

keren. 

De herfst is er en zal zeker de natuur de warme herfstkleuren gaan geven....

KLIK:

---------------------------------------------------------------------

Dinsdag 7 november 2023 ~ herfst....

Wanneer de dagen korter worden en de temperatuur gaat dalen.

Dat is wat er nu gaande is. Daar luistert de natuur naar.

Dat betekent dat het groen dan toch gaat verdwijnen en plaats maakt

voor de herfstkleuren.

Toch troffen we heden morgen nog beslist groen aan rondom de zend-

toren in De Mortel. Maar de eikenbomen hadden inmiddels goed naar de

herfst geluisterd. De berkenbomen waren inmiddels kaal. Dat kwam

vooral omdat zij hadden geleden onder de droogte en de langdurige warm-

te. De eikenbomen toverden weliswaar hun verkleurd blad, maar dat zag

er ook niet gezond uit. Ik hoop dat het komend jaar het voorjaar en de zo-

mer beter uitpakt!

Op de spottersplaats deze morgen zagen we een slechtvalk op het nestrooster zitten. De cambeelden die live via YouTube te zien zijn lijkt

ons te vertellen dat de valken nu meer op de nestkast gericht zijn, omdat

één ideaal zitplekje plotseling is verdwenen. De ventilatieschacht/beluch-

ter/koektrommel is weg. Zomaar lijkt wel. Het ontbreekt na de storm die

eenieder onlangs teisterde. Waarschijnlijk met koekjes en al is ie van de

Toren af geruk! De wind heeft er grip op gekregen. 

Weg uitrust/uitkijkplekje.

Weg prooi-pluk-op-eet-plekje.

Achter de bekisting bevind zich een raam die nu keurig dicht zit.

Ik had via het cambeeld de valk al zien zitten. Daarom was het mooi om te

zien dat we de valk ook zelf ter plekke op het nestrooster aantroffen.

Hij/zij zag Sjef bij onze auto bezig. Hij/zij volgde hem afwachtend tot op de

spottersplaats. Ik kon dat mooi volgen omdat ik de valk aan het fotografe-

ren was. 

Daarna vloog hij/zij weg.

Sjef en ik ondernamen een zonrijke tweede herfstwandeling. We schuifel-

den door de ontelbare herfstbladeren. We passeerden bomen in het groen

en met verkleurd blad. Het gaf je nadrukkelijk een herfstgevoel. En daar

kwamen we ook voor. Overal zagen we onder de bomen afgerukte takken

op de bodem liggen. Sporen van de storm.

Een stel eksters waren het beslist niet met elkaar eens. Kwetterend vlogen

ze elkaar achterna.

Een vossenhol!!!

Sjef en ik schrokken ervan omdat er een vos voor zat. Hij keek ons bedrei-

gend aan. We liepen niet door maar keken hem veelbetekenend aan.

Mooi was ie, deze rode vos!

"Ik heb niks gedaan, hoor. Ik heb er recht op!" zei de vos plotseling tegen

ons. Daar schrokken Sjef en ik van. Een vos die kan praten????!!!!

"W w wat bedoel je?" vroeg ik stotterend.

"Ik zat al langer naar dat ding op de Toren te kijken. Maar nu is ie van mij!"

antwoordde de vos in raadselen.

"Welk ding?" vroeg Sjef.

"Dat ijzeren gevaarte dat tegen de Toren vastgeplakt zat. Ik heb hem eraf

zien waaien. Ik dacht: hebbes. Nu is ie van mij! Het versterkt ons hol.

Van mij en van mijn vrouwtje! Nu kan ie niet meer instorten!" werd de rode

vos heel erg duidelijk.

"Dus dat gevaarte zit nu in dit vossenhol?" vroeg ik stom verbaasd.

De vos knikte, en werd toen heel fel: "Jullie blijven er vanaf!!!!"

"Okee, okee, kalm maar. Jij mag het van mij houden. Maar vertel het

niet tegen de slechtvalken. Die hadden het ook al geclaimd! " waarschuw-

de ik hem. In gedachte zag ik welpen het hol in en uit springen. Daar

smolt ik van. 

"Er moet maar een nieuwe op die grijze Toren komen!" vond de vos.

"Wie weet gebeurt dat ook," bracht Sjef naar voren.

"Veel succes en woonplezier ermee!" wenste ik dit prachtige dier toe.

Sjef gaf hem een bemoedigend knikje. Toen liepen we door.

"We houden ook van slechtvalken, en zij missen de kist" bracht ik met

gedempte stem naar voren.

"We kunnen dit beter niet verder vertellen. Want wij worden niet geloofd!"

vond Sjef.

"Dat denk ik ook niet," vond ook ik en voegde daaraan aan toe: "Dan is 

opschrijven beter." (!)

We schuifelden verder door de herfstbladeren en genoten van de warme

kleuren om ons heen, ook al waren we nog van slag af, van wat ons zo-

juist overkomen was.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Opnieuw was de nestkast

bemand. Een valk zat weer op het nestrooster. Het zonnetje scheen vrolijk

op zijn bevederd bolletje.

Plots een kei-harde knal! We konden het niet thuis brengen. IJlings vloog

de valk overeind van schrik en maakte dat ie weg kwam. Maar toch niet

voor lang. Hij/zij cirkelde terugkomend rondom de Toren om aan de

achterzijde er weer op neer te strijken.

De middag lonkte. Daarom besloten we om weer huiswaarts te keren.

We waren zeer tevreden over dit bezoek geschilderd in mooie herfst-

kleuren.. 

En ja, wat een weggevlogen ventilatieschacht al wel niet teweeg kan

brengen....

Wandel met ons mee....

KLIK:

-------------------------------------------------------------------

Maandag 18 december 2023 ~ sfeerbeeld met de kudde Aberdeen Angus.

De vaak voorkomende donkere dagen voor Kerstmis vragen om extra licht.

De mens ontsteekt dat in en om de woning om zichzelf toch het sprankel-

ende licht te geven. Het geeft je het gevoel van geborgenheid en gezellig-

heid. Het roept bij je een rustgevend en daardoor een  goed gevoel op.

Het Kerstfeest is daar uitstekend geschikt voor, omdat mede de Advents-

tijd je naar dat Licht toebrengt. Het betekent meer dan alleen een lampje aandoen.

Met dat Kerstgevoel waren Sjef en ik bij de slechtvalken in De Mortel.

De wereld om ons heen was grijs en donker. Hier en daar dook in en

om woningen het feestelijk Kerstlicht op. Dat was gezellig en zag er uitnodigend uit.

Wij reden linea recta naar de Hemelsbleekweg om stil te staan tegen-

over de ingang van de spottersplaats.

Het was koud toen we op een van de bengskes aldaar aanwezig neer-

streken.

Het was er stil.

Om ons heen zagen we de kudde Aberdeen Angus. De kou deerde hen

niet.

Omdat er toch geen valk thuis was gingen we al vrij snel aan de wandel

om warmer te worden. Dat lukte.

We zagen hoe de Herfst zich toch had klaar gemaakt voor de Winter.

Het groene gras zag geel. De loofbomen hadden hun blad verloren en

hadden een tapijt van herfstbladeren uitgestrooid rondom hun stam.

Sommige takken kreunden door het eigen gewicht omdat de wind vat

erop had. Je zag geen vogel rondvliegen. Je hoorde ze ook niet.

De Snelle Loop was van zijn begroeiing ontdaan. Het water liep ijverig

en ongestoord erin door.

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

Er was een valk thuis gekomen. Hij/zij zat in een raamkozijn nabij een

torenlamp die het raam verlichtte. Dat gaf warmte aan het bevederde

lijf van de slechtvalk.

Het gaf ons een goed gevoel.

We weten dat beide valken nog steeds thuis zijn. Ze zijn telkens te zien

via de cambeelden.

Naarmate de middag vorderde, naarmate Sjef en ik het kouder kregen.

Daarom besloten we om huiswaarts te keren. 

We reden aan.

Opnieuw dook hier en daar kerstverlichting op in de donkere koude wereld.

Eenmaal thuis gaven wij het ook het gezellige kerstlicht. Daar waar het de

kerststal en de kerstboom heeft ontvangen.

Er ligt een nieuw jaar op de drempel. Hopelijk krijgen de slechtvalken in

De Mortel waar zij zo naar verlangen....

Aan de wandel.

Een deel van de kudde.

Een deel van de kudde.

Sjef langs de Snelle Loop in het zicht van de kudde.

De Toren.

Ik tussen het hoge gele gras.

Sfeervol!

Bospad tussen het hoge gele gras.

Langs het onverharde deel van de Hemelsbleekweg.

Slechtvalk bij de warme lamp in het raamkozijn.

Slechtvalk.

Slechtvalk.

Slechtvalk.

Slechtvalk.

Thuis het Kerstlicht ontvangen....

-------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------------

Dit is het einde van VERSLAGEN DE MORTEL

2023.

In VERSLAGEN DE MORTEL 2024 gaan we

weer even vrolijk verder....

------------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------