Verslagen De Mortel.

De verslagen van 2022.

Deel 2.

De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-

grinus gehuisvest is....

------------------------------------------------------------------------------------

( klik op foto voor vergroting )

------------------------------------------------------------

Woensdag 6 juli 2022 ~ valk op de bekisting van de Toren.

Deze morgen kwamen we op een zonovergoten spottersplaats aan.

De "picknicktafel" wist wat het betekende om kwebbelende dames om

zich heen te hebben. Een van de dames vroeg zich af of de havik op de

Toren aanwezig was.

Maar ik zag meteen al dat de "havik" op de bekisting van de Toren zat.

Ik begon hem/haar meteen te fotograferen en liet het aan de vriendelijke

dame zien. En ja, het was toch echt een slechtvalk.

Ik bleef maar knippen. Ondertussen verlieten de dames de spottersplaats

om in auto's te stappen en weg te rijden.

Sjef en ik zaten toen alleen te genieten.

Wat we inmiddels weten is dat een slechtvalk, een vrouwtje geringd, zich

op en rond de Toren op houdt. Dankzij spotters weten we dit.

We weten ook, dankzij de refresh beelden, dat een niet geringd mannetje

ook telkens gezien wordt. Ik denk zelf ook dat het om het gevestigde mannetje gaat.

De refresh beelden houd ik regelmatig in de gaten.

Graag zouden wij spotters het ringnummer helemaal willen zien van het

geringde vrouwtje. Het zware vermoeden is toch dat het om een vrouwtjes-

valk gaat afkomstig uit Duitsland.

Copyright © VWG Gemert 2022.

Zaterdag 2 juli zag ik dit via de refresh beelden: linksboven het mannetje die protesteert tegen de komst van het geringde vrouwtje in de nestkast.

Rechtsboven zit het vrouwtje vervolgens alleen in de nestkast. 

Je ziet overduidelijk dat het mannetje geen ringen draagt.

Op de grote screenshot eronder zit een valk in de nestkastopening.

Tot nu toe is het gevestigde vrouwtje niet meer gezien.

Zij is extra goed te herkennen aan haar geblesseerde rechteroog die 

littekens vertoont.  Ook zij is niet geringd.

Wat erg als zij heeft moeten vertrekken. Want wat heeft zij ter verdediging

omwille van haar nestplaats, hard geknokt!

De valk die we deze morgen zagen liet ons vragen: ben je wel of niet ge-

ringd.

Op een van mijn foto's lijkt het daar wel op, maar zeker weten doe ik dat

niet. 

We genoten wel van deze valk.  Hij/zij zat daarboven mooi te wezen.

Ik vond het ook een grote valk. Wow ja, mooi!

Het bleef verder rustig dus tijd weer voor een wandeling.

De lucht boven ons begon steeds bewolkter te worden, ook al zag de zon

nog steeds kans om tevoorschijn te komen.

Het water in de Snelle Loop kabbelde lustig voort. De waterstand is nog

steeds laag.

Tijdens onze wandeling bleven we de Toren in de gaten houden. We zagen

geen valk.

Het jacobskruiskruid stond weer in bloei. Vooral op het veld achter de To-

ren heeft het nog ruimschoots de kans om er welig te bloeien.

Ik word altijd vrolijk van de gele kleur die de bloempjes dragen.

Ook de weelderige varens zijn een lust voor het oog.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. De valk zat niet meer op de

bekisting van de Toren.

Maar weldra zagen we er eentje aan komen vliegen om aan de achterkant

van de Toren ergens neer te strijken.

Deze situatie duurde niet zo heel lang. De valk ging weer cirkelend op de

wieken om vervolgens te verdwijnen in het donzige wolkendek.

Het liep naar de middag. Het werd bewolkter. Men had dat ook voorspeld.

Omdat het rustig bleef zijn we rond het middaguur huiswaarts gekeerd.

Ik hoop stilletjes dat het gevestigde valkenvrouwtje toch nog terugkeert,

hoewel het vreemde vrouwtje graag bij de nestkast op het nestrooster zit (!) ........

Valk zit mooi te wezen.

"Daar ook al."

"Ik zit hier goed."

"Interessant rots-massief."

Zon en schaduw wisselen elkaar af.

Tijdens de wandeling.

Sfeervol.

Jacobskruiskruid.

Voortkabbelende Snelle Loop.

Onder de bomen de weelderige varens.....

----------------------------------------------------------------

Woensdag 20 juli 2022 ~ valk op de kleine antenne rechts op de Toren.

Na een snikhete dag (38,5 graden) in Eindhoven voelde de temperatuur

deze morgen heel aangenaam (tussen 24-27 graden)

Des te meer reden om weer de valken in De Mortel deze morgen te gaan

bezoeken.

Onderweg zagen we dat een familie Canadese gans het water bij de brou-

werij met een "B " ook ontdekt had. En dit ondanks het feit dat het om-

zoomd is met drukke geasfalteerde wegen.

We arriveerden op de spottersplaats nabij de Toren. Het was erg rustig 

want we waren er alleen.

Er was geen valk te zien. Via de mobiele telefoon zagen we op de refresh-

beelden dat er geen valk in de nestkast zat.

Het lijkt er veel op dat het Duitse vrouwtje de nestkast maar ook het man-

netje geclaimd heeft. Zij is vaak bij en in de nestkast te vinden, ook al is

het mannetje in haar buurt. Dankzij cambeelden, en informatie in Duits-

land verstrekt, gaat het om ringnummer 4NL. Zeer toepasselijk.

Het eerdere gevestigde vrouwtje wordt niet meer gezien.

Er vloog een passagiersvliegtuig laag over. Het leek alsof het de top van

de Toren net niet aanraakte.

Zwaluwen vlogen telkens speels in het rond. Zij hadden daar zin in.

Het bleef verder stil. Daarom kozen we weer voor een wandeling.

De zomerbries voelde aangenaam. 

De Snelle Loop is op sommige plaatsen dicht begroeid. Soms zag je

daardoor het water niet.

Het bloeiende jacobskruiskruid stond heerlijk te wuiven op het veld

achter de Toren. Ik liep er speciaal naar toe. Ik wordt er altijd vrolijk

van.

Het was overal aangenaam rustig op enkele wandelaars na die de rust niet

verstoorden.

We bereikten weer de spottersplaats. Opnieuw kwam er een passagiers-

vliegtuig laag aangevlogen rakelings over de Toren heen. Bij gebrek aan

iets anders wat vliegen kon fotografeerde ik het gevaarte.

En toen snapte ik het plotseling. Beide slechtvalken waren met het vlieg-

tuig gekomen. Ze werden keurig bij de Toren gedropt. Luidkeels riepen

zij naar elkaar. Zij vertelden ons dat zij elkaar duldden!

Een dook in een raamkozijn. De ander landde op de kleine antenne rechts

bovenop de Toren. Zij zaten daar heel relax te wezen, en leken elkaar nog 

steeds in de gaten te houden.

Het zou zomaar kunnen dat dit Duitse vrouwtje mag blijven, omdat het

voorheen gevestigde vrouwtje nu eenmaal is vertrokken.

Ik denk toch nog steeds aan haar, omdat zij een letsel had, toegebracht

door een ander vrouwtje. Wat heeft zij hard geknokt ter verdediging van

haar nest. Maar dat heeft niets te maken met dit Duitse vrouwtje.

De middag liep ten einde. We wisten dat er twee slechtvalken thuis wa-

ren. Dat gaf toch een gerust gevoel.

Onze auto verliet de Hemelsbleekweg om richting Eindhoven te gaan....

Ik aan de wandel.

Sjef aan de wandel.

Rustiek.

Detail.

"We zijn er. En ja, jij zit boven mij."

"Ik ben goed geland."

"Ik weet het, jij zit beneden mij."

"Ik ben niet alleen."....

------------------------------------------------------------------

Dinsdag 2 augustus 2022 ~ sfeervol achter de Toren.

Opnieuw beleefden we een mooie zomerdag. 

Des te meer reden om weer naar De Mortel te gaan.

We waren weer extra vroeg uit de veren. En ja, dat past wel bij het feit

dat we weer vogels gingen spotten.

Deze morgen zaten we op een rustige spottersplaats waar verder niemand

zat. We hadden een omweg moeten maken omdat de Beekse brug bij 

Beek en Donk wegens werkzaamheden van 1 t/m 27 augustus gesloten is.

Maar we waren gearriveerd waren we moesten zijn, en dat vonden wij het

belangrijkste.

We kwamen hoofdzakelijk voor de slechtvalken, maar zij waren niet thuis.

We bleven maar naar boven kijken om maar niets te missen. Maar toch,

we misten de slechtvalken. Daarvan heeft het gevestigde mannetje zich

beslist gekoppeld aan het nieuwe Duitse vrouwtje. De Duitse taal is beslist

geen obstakel voor hem gebleken.

We gingen weer in de aangename zomerzon aan de wandel. We hoorden

telkens een buizerd. Want ook zij wonen hier graag.

Waar het maar enigszins kon groeiden de varens tussen de takken en

stammen van gerooide bomen.

Zij laten zich daardoor niet uit het bos-veld slaan.

Opeens gegak van slechtvalken in de omgeving van de Toren tijdens onze

wandeling. Je hoorde dat ze er beiden moesten zijn. Het is het gegak dat

ons vertelde dat ze heerlijk met elkaar aan het kletsen waren.

Het gaf mij een goed gevoel dat beiden de thuishaven niet vergeten!

We kwamen terug gelopen over het verharde deel van de Hemelsbleek-

weg. En daar kwamen we Karin met haar man Hans tegen van "Hans' Na-

tuurkanaal." Hoe leuk was dat. Met Karin raakte ik volop aan de praat.

Sjef was doorgelopen naar de spottersplaats. Hij zag beide valken nabij

de Toren rondvliegen. Karin wees de lucht in, zodat ook ik er een zag.

Maar helaas konden zij voor mij niet als fotomodelletjes fungeren, daar-

voor waren ze mij te vliegensvlug. Daarnaast zaten zij ook erg hoog.

Graag zeiden Karin en ik tot ziens tegen elkaar, want ja, hun thuishaven is

pal bij de Toren. Zij wonen net zo mooi als de slechtvalken.

Sjef en ik bleven op de spottersplaats wachten in de hoop dat de valken

spoedig weer terug zouden komen. Maar dat deden zij niet.

De morgen kroop stilletjes naar de middag. Dat wachtten we niet af, omdat

we weer een terugweg hadden via een omleiding.

Onderweg realiseerde ik me dat het mij een voldoening gaf te weten dat mannetje Sjef beide valken had gezien, omdat ook zij dit mooie plekje niet

in de steek willen laten....

Zon en schaduw.

Sjef langs de dicht begroeide Snelle Loop.

Doorkijkje.

Ik aan de wandel.

Varens.

Sfeervol!....

--------------------------------------------------------------------

Zaterdag 20 augustus 2022 ~ het nieuwe vrouwtje op de bekisting van

de Toren.

Wat doe je als iemand een verrassende verjaardag wil vieren in De

Mortel bij de slechtvalken.

Dat kent maar één antwoord: verrassen.

Maar zóveel verrassingen, dat had jarige job Ciryon met een "F "

totaal niet verwacht. Zij zit op het forum en op FB.

Zij viel die middag in de ene na de andere verbazing en was daar super

blij mee. 

Ze trof een versierde spottersplaats aan. En ze liet toen de rest over

zich heen komen, niet wetende wat, hoe en waarmee. Ze werd in de

waan gelaten: dit is het dan. Maar dat bleek gaandeweg niet het geval te

zijn. De een na de ander maakte diens opwachting.

Om half 2 arriveerden Sjef en ik op de spottersplaats. Alsof het zo moest

zijn kwam Ciryon ons tegemoet gelopen en was ontzettend blij verrast.

We feliciteerden haar en drukte haar een kadootje in haar handen.

Dat werd op de spottersplaats verrast uitgepakt.

Sjef en ik installeerden ons met elk een klapstoeltje op de spottersplaats.

Meteen werd er op taart en op drinken getrakteerd. Dat smaakten heerlijk.

Over en weer werd er gezellig gekeuveld.

En wat deden de slechtvalken? Zij vlogen luidkeels af en aan. Men meen-

de zelfs dat het er op een gegeven moment drie waren.

In het zonnetje, dan hoog in de lucht, dan lager in de lucht lieten zij zich

ruimschoots aan ons zien.

Toen het valken-rustiger werd ondernamen Sjef en ik weer een wandeling.

Het water in de Snelle Loop liep nog steeds. De sluis stond voor een deel open.

Veelal was het gras niet meer groen maar geel door de droogte en de hoge

temperaturen van de afgelopen periode.

Af en toe hoorden we een buizerd. 

Op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg kwam een grote groep

motorrijders aangereden. Dat bracht de nodige herrie met zich mee.

Het geluid paste niet in de stilte van de natuur. Het geluid verstomde

toen zij de weg verlieten.

Sjef en ik wandelden verder en kwamen weer terug op de spottersplaats.

Enkele spotters/feestvierders hadden ook aan een wandeling gedacht.

Een enkeling was huiswaarts gekeerd waaronder José.

En tja, toen moesten een aantal spotters/ feestvierders toch naar huis.

En dat "deden" zij dan ook na uitgebreid "afscheid" van de jarige te heb-

ben genomen. Sjef en ik bleven samen met de jarige Ciryon, spotters/feest-

vierders Coriena, Margot en Gerlene.

Samen haalden we de versieringen weg waarin het wemelde van het getal "60".

Op een gegeven moment nam ook Gerlene afscheid.

Margot zocht ons gezelschap op, want ja, zij kreeg allerlei appjes over ver-

sieringen, over een partytent en of we "de-rek-erin-wilden houden."

Daar waren we al volop mee bezig!

Maar dat deden ook de slechtvalken. Het vrouwtje kwam met prooi naar

de Toren gevlogen. Ze landde ermee op de bekisting van de Toren. Het

plukken en eten kon beginnen. We hielden dat nauwlettend in de gaten.

Margot hield haar mobiele telefoon nauwlettend in de gaten , omwille van

de appjes die binnen konden komen. Het waren appjes van het "thuis-

front." En waar was dat dan? Dat was op een camping vlakbij waar een

huisje voor een lang weekend door feestlustige spotters bezet werd,

waaronder jarige Ciryon.

En ja hoor, het licht werd "groen" tussen al dat geel geworden gras.

Ciryon had totaal niet in de gaten dat het feest nog niet afgelopen was.

Het spotten kwam ten einde. Valkje zat op de bekisting inmiddels uit-te-buiken.

Sjef en ik namen "afscheid" van Ciryon met een "F ", van Coriena en van

Margot. En we zeiden tegen elkaar hoe fijn het allemaal was geweest.

We reden aan. Maar niet naar huis. We reden de witte auto van Ciryon achterna met daarin ook Margot en Coriena. We reden op behoorlijke afstand van hen dus dat viel niet echt op. Toen we door Bladel reden

werd de situatie iets anders. We reden vrij dicht achter hen en dat bleef zo.

Ciryon is nog nooit eerder op zoveel bezienswaardigheden onderweg ge-

wezen als tijdens deze rit. Margot en Coriena leidde haar af zodat ze niet

oplette dat eenzelfde auto haar voortdurend achterna reed.

Sjef en ik kregen een app van Margot: "Huis 46".

Ik grinnikte.

Volgende app van Margot: "Ha, ha net politie, stille achtervolging."

Ik antwoordde terug:

De camping kwam in zicht. Ciryon reed het terrein op. Dat deden Sjef en ik ook. 

Ciryon reed het parkeerterrein op en parkeerde de auto.

Dat deden Sjef en ik ook....naast de auto van Ciryon.

Ik stapte uit, Ciryon ook, evenals Margot en Coriena.

Toen zag Ciryon mij staan. Ze schoot bedaarlijk in een gulle lach.

"Complot!" riep ik lachend luidkeels uit. Ondertussen was Sjef ook uitge-

stapt.

We liepen naar het huisje. Ik vond ondertussen dat wij naar Hollywood

kunnen met onze goed gespeelde afscheidsceremoniën. 

"Ja, en ik heb nog aan amateurtoneel gedaan," bracht Coriena naar voren.

We hadden de grootste lol.

We naderden huisje nummer 46. En wat bleek, er zat een grote hond die er

niet thuis hoorde. Er stonden twee fietsen, en, och-schrik, de deur van het huisje stond open!

INGEBROKEN?! Er spookte van alles door het jarige brein van Ciryon met een "F". 

Een partytent? Versieringen? 

"O, nee, hé," riep Ciryon uit.  En ja, hoor: uit het huisje kwamen de spot- ters/feestvierders waar zij  "afscheid" van had genomen.

Toen gierde Ciryon het uit van blijdschap.

Missie geslaagd!

De champagnefles werd opengetrokken en er werd gedronken op de jarige!

De barbecue deed zijn werk, salades werden opdien-klaar gemaakt.

Het verrassings- verjaardagsfeest ging weer even vrolijk verder.

Foto's werden er gemaakt.

En natuurlijk mocht de groepsfoto niet ontbreken.

Ciryon beleefde een verjaardag vol verrassingen die ze in grote dankbaar-

heid nooit meer zal vergeten.

Sjef en ik namen toen écht afscheid van allemaal, en ook van de jarige

Ciryon die soms woorden tekort kwam uit dankbaarheid.

Margot liep met ons mee naar de auto. Daar namen we afscheid van el-

kaar.

Sjef en ik reden aan nagezwaaid door Margot.

Ik had een erg warm gevoel van binnen.

Sjef en ik waren deze middag in een "warm bad " terecht gekomen,

waar iedereen veel plezier beleefde aan het feit om iemand heel blij te maken. En dat is heel mooi.

Ik ben hen allemaal ook heel dankbaar voor dit warme bad. Ik ben hen

dankbaar voor al dat lekkere eten, en het drinken.

Ik ben hen dankbaar voor hun vriendschap die voor mij in 2006 gestart

is onder de vleugels van de slechtvalken in De Mortel.

Een magische plek....

Vier met ons mee....

KLIK:

Groepsfoto v.l.n.r.: Frank/Ben, mijn persoontje, Karin, Yvonne, Hans, Margo,

Henk, Coriena, 

Zittend: jarige Ciryon met een "F", Hyacint en Pieter.

Op de 2de groepsfoto staat nu links mannetje Sjef.

-----------------------------------------------------------------

Dinsdag 6 september 2022 ~ Valk op de grote antenne bovenop de Toren.

Deze morgen nodigde ons uit om weer naar de valken in De Mortel te gaan.

De dag bood je een mooie nazomerdag in september.

Het had echter ook een keerzijde. De lange, warme zomer heeft voor een

enorme droogte gezorgd. De natuur snakt naar water. Overal zie je de

sporen ervan, ook rondom de Toren in De Mortel.

We kwamen op de Hemelsbleekweg aan. De spottersplaats had zijn banken

alweer klaar staan om erop te gaan zitten.

Dat deden Sjef en ik dan ook. Het gras rondom ons zag niet groen, maar geel.

De jonge boompjes voor ons op het veld gingen zwaar gebukt onder de

droogte. Het had diens groene bladeren verloren. Zij waren dor en bruin.

Ik hoorde telkens heel zacht een valk. We zagen niets langs en op de

Toren. Daarom besloten we op een gegeven moment om weer een wan-

deling te gaan ondernemen.

Er woei een zacht septemberbriesje. Dat voelde zeer aangenaam.

De naaldbomen stonden er wel groen bij. Dat gold niet voor alle loofbo-

men.

Onder luid geroep vloog vrij laag een buizerd weg vanaf een boomtak.

Hij was donderbruin van kleur. Vervolgens dook hij in een andere boom.

De buizerd was voor ons niet meer zichtbaar. Ik vond het mooi om hem zo

laag te zien wegvliegen.

De Snelle Loop had voldoende water. De sluis deed wat ie moest doen.

Langs de waterkant en deels in het water stond de beplanting er weelde-

rig en gezond bij.

Ik zag wat vliegen. Het was een passagiersvliegtuig die ronkend om een

foto vroeg. Daar heb ik gehoor aan gegeven.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Ik speurde de Toren af met

de verrekijker en met  de compact camera. Er viel geen valkje te bespeu- ren.

Er kwam een fietser aan. De man op de fiets zwenkte de spotterplaats op.

Hij bleek een oud-collega van Piet te zijn. Hij had hem verwacht. Maar

er was geen Piet te bekennen. 

En aangezien wij Piet ook al lang kennen kwam de oud-collega toch niet

helemaal voor niets. Want we hebben enige tijd volop met hem gebabbeld.

En ja, luid roepend landde een valk op de grote linker antenne bovenop

de Toren. Heerlijk bleef het zitten in de vrolijke septemberzon.

De oud-collega van Piet ging weer. De valk zat nog steeds op de antenne.

Die maakte zich eventjes niet moe.

De morgen eindigde. We besloten daarom om huiswaarts te keren.

Het werd warmer en warmer. Er was immers weer de zoveelste warme

dag voorspeld.

En toch zal september weten dat de herfst zijn intrede doet........

Het geel geworden gras nabij de spotterplaats.

Langs de Snelle Loop.

En hier ook.

Ook Sjef zocht een schaduwrijk plekje.

De Toren.

Tja, hij vroeg erom.

Om zich heen kijkend.

We zien elkaar....

---------------------------------------------------------------

Woensdag 19 oktober 2022 ~ zicht op het verharde deel van de Hemelsbleekweg.

Een stralende herfstzon nodigde Sjef en mij uit om onze eerste herfst-

wandeling te gaan maken. Dat deden we bij de slechtvalken in De Mor-

tel.

Deze morgen reden we over zonovergoten wegen naar het mooie plekje.

Daar aangekomen verliet een groep kwebbelende dames de spotters-

plaats.

"Tot volgende week, hé, "riepen ze naar elkaar. Ze fietsten weg, en reden

weg met de auto. Het zijn de dames die ook graag deze plek bezoeken.

Wij soupeerden de rust die ontstond toen wij er alleen zaten.

Op de bekisting van de Toren zat een valk. Soms het nieuwe vrouwtje?

Ze zat er heerlijk op haar gemak, en had alle tijd.

De herfstwind trok wat aan onze kleren, en waaierde door onze haren.

Bij Sjef zal de wind minder grip gekregen hebben (!) 

Omdat valkje bleef zitten, én bleef zitten, én bleef zitten.... maakten wij

de herfstwandeling.

Onder onze beschoende voeten lag een tapijt van verkleurde eikenbla-

deren. Daar bovenop en tussendoor krioelden het van de eikels. Je hoorde

ze ook regelmatig vallen. De loofbomen waren al dan niet verkleurd.

Het was genoeg om er weer volop van te genieten.

De herfst weet met diens penseelstreken de natuur kleurrijk te maken.

We hoorden telkens een specht ratelend tegen een boom kloppen. Die

had er nog steeds zin in. 

Een buizerd liet zijn roep schallen over de boomtoppen heen. Het geluid

drong heel mooi aan je op. Ook daar genoten we van.

Paddenstoelen doemden op langs je schoenen. We wilden ze vooral per ongeluk niet vertrappen.

De herfstwind ruiste door het gebladerte van de bomen. Kortom, het was

een prachtige herfstdag. Wij genoten ervan, en daardoor genoot ook het

fototoestel ervan.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. De valk was verdwenen.

Op ons gemak zaten we op een van de bengskes gezellig te keuvelen.

Af en toe vloog een koppeltje kraaien over het veld heen kraaiend naar

elkaar.

Wij kraaiden niet, wij kletsten. 

De middag naderde. Het bleef valkenstil daar bovenop en rond de Toren.

We wisten onze auto weer te vinden, die heel trouw op ons gewacht had.

We aanvaardden de terugweg met de wetenschap dat de herfst met diens

kleurrijke penseelstreken geen enkel plekje overslaat......

Wandel met ons mee....

KLIK:

---------------------------------------------------------------------

Dinsdag 15 november 2022 ~ de Toren liet zich nadrukkelijk zien.

Er was regen voorspeld. Dat klopte ook. De straten in de stad waren nat.

Maar toen ik omhoog keek vanachter het raam dreven de wolken uiteen

en liet het blauw van de lucht zich zien. De weersvoorspelling klopte:

het zou in de morgen droog blijven.

We reden deze morgen samen weer naar De Mortel. De zon liet zich steeds

vaker aan ons zien. Dat deed het ook toen we op de spottersplaats neer- streken gelijk een slechtvalk.

Er kwam een slechtvalk aangevlogen. Maar zoals hij/zij neerstreek in de

grote antenne bovenop de Toren, nee, dat krijgen wij tweebeners absoluut

niet voor elkaar.

Voortdurend maakten kauwtjes een hoop kabaal. Zij hebben heel vaak

veel onder elkaar te vertellen.

De maan liet zich ook nog zien. Ons fototoestel zag dat ook. Knip!

De situatie bleef. Daarom begonnen we aan onze tweede herfstwandeling

bij de valken. En ja, met de wetenschap dat er een in de antenne op de

Toren zat.

Ook hier vertelde de herfst ons dat de droge hete zomer zijn tol had ge-

eist. Veel nog groene bladeren bij bomen die toch al geducht de bladeren

aan het verliezen waren. Opvallend waren ook bomen waarvan de bladeren niet verkleurd maar verdord waren.

Toch viel er nog genoeg te genieten tijdens onze aangename wandeling

in een getemperd zonnetje en een nog altijd zacht briesje.

Het water in de Snelle Loop stond hoog. Het kabbelde lustig verder.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. De valk op de antenne was

weg, maar niet voor lang. Hij/zij streek neer nu bovenaan op de grote

antenne. Weldra kwam een tweede valk aangevlogen. Hij/zij scheerde

langs de Toren om uiteindelijk toch weer hoog in de wolken naar elders

te verdwijnen. Maar, we hadden wel twee valken gezien.

De morgen liep ten einde. De thuishaven riep. Voldaan konden we in

onze auto stappen omdat we wisten dat de slechtvalken nog altijd

de zendtoren als hun thuishaven zien....

Wandel met ons mee....

Knip:

--------------------------------------------------------------------

Dinsdag 20 december 2022 ~ in regen en wind.

Een strenge vorst wist in de eerste helft van december ons land in zijn

greep te houden. Sjef en ik wachtten dit koufront af.

Het maakte plaats voor herfstachtig weer. De temperatuur vloog omhoog.

Ondanks het natte weer waren Sjef en ik te vinden bij de slechtvalken in

De Mortel. De temperatuur was niet verkeerd. Een paraplu bood uitkomst

terwijl we op de spottersplaats zaten. 

Vogels vliegen niet zo graag in de regen. Ik rekende er daarom op dat

beide valken thuis waren. En ja, een zat er op de bekisting van de Toren.

De ander zat in een raamkozijn dicht bij een warme lamp. Die had het

goed bekeken. Ondertussen teisterden de regen en de wind de Toren.

Maar dit betonnen bouwwerk kan tegen een stootje. Beide valken

voelden zich beschut.

Toen het minder begon te regenen ondernamen Sjef en ik weer een wandeling met de paraplu triomfantelijk boven ons.

Een zilverreiger scheerde laag over de Snelle Loop om langs de kant

neer te strijken. De roep van een buizerd was hoorbaar naast de stilte

die er heerste.

Het werd droog. De paraplu's klapten we dicht.

Alle loofbomen waren kaal. Alleen de naaldbomen lieten hun groene

naalden zien. Over de looppaden lag een tapijt van eikenbladeren.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Beide valken waren er

nog.

Maar aangezien het droog bleef vertrok eerst de valk vanuit het raam-

kozijn. Daarna vertrok de valk die op de bekisting zat.

Het leek wel alsof zij er voor ons gezeten hadden. En dit, om aan ons te

vertellen dat zij er nog steeds zijn, weliswaar waarschijnlijk met een ander

vrouwtje.

De morgen liep ten einde. De lucht werd weer grijzer.

Sjef en ik hadden een voldaan gevoel: we hadden beide valken gezien.

We hadden afscheid van ze kunnen nemen op het einde van dit jaar,

met de wens dat het komend jaar hen een goed broedseizoen zal geven.

De regen en de wind hadden we graag er voor over gehad.

We stapten in onze auto. We reden de stad Eindhoven en onze flatwoning

weer tegemoet, waar de kerstsfeer uitbundig op ons wachtte..... 

Wanneer regen en wind de Toren teisterden.

Wanneer regen en wind de Toren teisterden.

De valk zit beschut.

De valk zit beschut.

Sfeervol bij de naaldbomen.

"Hee, nu is het droog."

"Ik weet het zeker."

"Ik voel geen regendruppels meer."....

-------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------------

Dit is het einde van VERSLAGEN DE MORTEL

2022.

In VERSLAGEN DE MORTEL 2023 gaan we

weer even vrolijk verder....

------------------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------