Verslagen De Mortel.
De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-
grinus gehuisvest is....
Deel 2.
----------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
--------------------------------------------------------
Zinderende zomerdag....
Dinsdag 9 juli 2013 ~ Onder een weldadige zomerzon.
Op deze zinderende zomerdag waren we 's middags weer bij de valken in De Mortel.
We troffen op de spottersplaats aan de nieuwe picknicktafel en op het nieuwe extra bengske
spotters uit de Brabantse omgeving en spotters uit Naarden aan.
We werden direct ruimschoots getrakteerd op prachtige vliegbewegingen van de familie Slechtvalk.
De juvenielen herkende je direct met hun fladderende vleugelslag. Maar ook zij weten wat behendig zwenken is boven en langs de Toren, en met een duikvlucht langszij op de Toren en bovenop
de Toren het dak op, dan wel op het nestrooster.
Het was voor hen leuk tikkertje spelen in de lucht en rondjes zweven met hun ouders.
Ik was geneigd om heerlijk met ze mee te vliegen om de zomerbries nadrukkelijk te kunnen voelen, maar ik waagde mij daar niet aan. Valken zijn vliegkunstenaars daar is Elsje toch een amateurtje in. Ik bak er niets van of beter gezegd, ik vlieg er niks van.
Valkje zal slechts zeggen: vlieg op....en dat is nu het probleem.
We hadden onze telescoop meegenomen met vergrotingsfactor 75.
WOW!
Dát is perfect valkje kijken bovenop de Toren!
Op deze prachtige zomerdag naast een rijkelijke valkpresentatie is het goed wandelen.
Kraaien vlogen ook af en aan.
Een deel van de kudde Aberdeen Angus speelde buurvrouw en buurman langs de afrastering bij de zwart/wit gevlekte koeien behorende bij de aangrenzende boerderij.
De natuur vertelde hen dat zij net zo'n rund waren als die opvallende gevlekte exemplaren.
Een reiger klapwiekte over de Snelle Loop op zoek naar een geschikt visplekje.
Hier en daar dook ook weer het bloeiende jacobskruiskruid op.
Alles ging gebukt onder de weldadige zomerzon.
In en langs de Snelle Loop kwam je rijkelijke begroeiing tegen.
Ondanks dat alles later kwam dit jaar, heeft het uitstekend een inhaalslag geleverd!
Het was weer echt genieten tijdens onze wandeling.
De meegenomen blikjes frisdrank was geen overbodige luxe.
Het water in de Snelle Loop liep niet snel, want het stond stil.
Loom van de zon zeker (grapje).
Na de wandeling lag de spottersplaats er verlaten bij.
De twee bengskes en de picknicktafel/banken zijn stille getuigen van de mens die er maar al te graag komt.
Je kunt er getuige van zijn hoe de valk zijn natuurlijk gedrag vertoont temidden van een mooi stukje natuur.
En dat verveelt nooit....
De kudde Aberdeen Angus nabij de gevlekte koeien.
Valk op de antenne.
Juveniel links tegen hekwerk aan op de dakrand.
Juveniel op de derde torenring van bovenaf op een technisch hoogstandje.
Ik staande bij onze telescoop op de spottersplaats.
Bloeiende jacobskruiskruid tegenover de Toren.
Rijkelijke begroeiing in de Snelle Loop.
Om de warme zon te weren is Sjef onder zijn pet gedoken.
Voorzichtig spelen met de zon.
Bosrand.
Rijkelijke begroeiing in de Snelle Loop.
Op en top een zomerse foto!
Langs bospad.
Tenslotte de spottersplaats met het vertrouwde bengske rechts, het nieuwe bengske links daarvan, met weer links de nieuwe picknicktafel met twee vaste banken.
---------------------------------------------------------
Tropische zomerdag.
Zondag 21 juli 2013 ~ de zebrarups op het jacobskruiskruid. Zij leven daar uitsluitend van.
Het gif van deze plant slaan zij op in hun huid, zodat ook zij giftig worden. Soms eten deze rupsen de plant helemaal kaal.
Er komt uiteindelijk de mooie jacobsvlinder uit voort.
Het werd een tropische zomerdag .
Eentje waarin de zomer eindeloos lijkt te duren.
Alles sidderde in het felle zonlicht.
De weldaad van de zon gaf alles wat zich onder hem bevond een overdadige weldadige aanblik.
Sjef en ik trotseerden de felle zonnestralen en streken op het nieuwe bengske van de spottersplaats neer. We wilden in eerste instantie de schaduw opzoeken op "ons" rustieke plekje achter de Snelle Loop aan de bosrand. Maar de Angus Aberdeen runderen dachten daar hetzelfde over. Vandaar dat wij daar de rust konden vergeten.
Een aangenaam zomerbriesje trok over de spottersplaats.
We hoorden al snel de keelklank van een valk. We zagen de valk niet.
Bovenop de Toren viel er niets te zien.
De juvenielen weten wat prooitje-vangen is, en overnemen van de prooi van de ouders in het hoge luchtruim.
Juveniel 2R, het dappere meisje, heeft zich op de grond gewaagd. Zij is de confrontatie met de kraai aangegaan. Zij verorberde prooi op de grond. Het zwaluwheuveltje, waar de zwaluwen geen trek in hadden, is wel bij haar in trek gebleken. Het rulle zand, het gras van de heuvel zag zij als een waar speelpaleisje.
Dit is waargenomen door voor ons bekende spotters.
Spotter Dorine wist een weergaloos filmpje vast te leggen in top-kwaliteit terwijl 2R ging badderen in de Snelle Loop.
Dat mooie moment pakt niemand haar meer af, de mooie opname's ook niet meer.
De vluchten van de juvenielen worden langer. Je herkent ze nog wel steeds hoog in de lucht aan hun fladderende vliegbewegingen.
Sjef en ik gingen weer aan de wandel na onze dorst gelest te hebben.
Gekrijs.
Er arriveerde een valk met prooi.
"Waar moet ik die laten?" moet de valk gedacht hebben. Stuntelig werd de prooi op de een na hoogste ring gedeponeerd.
"Wacht eens even, " kwam een krijsende juveniel daartussen. "En ik dan?"
Sjef en ik hadden onze wandeling hiervoor een moment gestaakt.
Juvenieltje bleef krijsen, en bleef rondom de top van de Toren cirkelen.
Het gekrijs hield aan toen Sjef en ik onze wandeling voortzetten.
Het aangename zomerbriesje heetten wij ook nu van harte welkom.
Het jacobskruiskruid stond in volle bloei. Dat liet ik ons fototoestel ook weten.
We ontdekten deze planten overal.
Het gaf je een extra zomerse aanblik.
Dat het in feite om giftige planten gaat ontnam mij toch niet de gele weldaad ervan op deze tropische zomerdag.
Kraaien doken tussen dat gele goedje, en doken er ook weer uit op.
Ik zag niet de nijlganzen.
We hebben ze wel bij de welbekende brouwerij gezien onderweg naar De Mortel.
De jongen van het koppel zijn bijna zo groot als hun ouders. Zij hebben het allemaal gehaald.
Telkens hoorden we de krijsende juveniel. We hielden dan ook de Toren in de gaten.
Ik heb niet de fotoapparatuur om de valken van zo nabij vast te kunnen leggen.
Anders had ik een mooi plaatje kunnen hebben van de valk pal boven mij op torenhoogte met de prooi tussen de sterke poten geklemd.
We belandden weer op de spottersplaats. We zaten er alleen.
Andere spotters hadden de schaduw opgezocht op en bij de nieuwe bank die daar nabij het spontaan ontstane looppad geplaatst is.
De runderen hadden de Snelle Loop opgezocht en dronken gretig van het water.
Het was rustig geworden bovenop de Toren na gerumoer rondom de prooiaanvoer en vliegverkeer rondom.
Sjef en ik verlieten de zonrijke spottersplaats om weer in een even zonnige stad zelf neer te strijken.
Daar hadden we geen vleugels voor nodig, slechts onze benen.....
Het weelderige jacobskruiskruid nabij de Toren.
Jacobskruiskruid.
Jacobskruiskruid.
De top van de Toren op het moment dat het valkengekrijs aanhield.
Dichte begroeiing nabij het kleine kikkerpoeltje.
Sjef aan de wandel achter de Snelle Loop.
Hier ben ik aan de wandel op het veld achter de Toren.
Op datzelfde veld het bloeiende jacobskruiskruid.
Jacobskruiskruid.
Jacobskruiskruid met zijn altijd aanwezige zebrarups.
Op de achtergrond doemt de Toren op.
Tenslotte dit zonrijke bosgezicht.
--------------------------------------------------------
De keelklanken van de slechtvalk.....
Zondag 11 augustus 2013 ~ al eerder gefotografeerd: intense begroeiing in de Snelle Loop.
Het heerlijke zomerweer zette onze auto weer neer in de berm langs de Hemelsbleekweg nabij de ingang van de spottersplaats. Daar kwamen twee mensen uit die maar wat graag de middag door brachten bij de valken in De Mortel.
Ik was aangenaam verrast fervente spotter Ronald weer aan te treffen. Wat gun ik ook hem weer zijn Torenbezoeken!
En telkens is het voor mij ook een blij weerzien als ik de ijverige spotter Ton weer ontmoet!
Terwijl wij tweebeners ijverig onze gesprekken voerden liet een juvie keer op keer luid zijn keelklanken horen. Hij/zij zat rechts van ons af gezien op de onderste torenring. Net of hij/zij het ergens niet mee eens was.
Er zat onrust in het gevederde lijf, hoewel het verder aangenaam rustig was gezien vanuit het menselijk oog.
Kraaien waren er talrijk aanwezig, evenals duiven.
Ergens in de verte hoorde ik een buizerd.
Het jacobskruiskruid was nagenoeg uitgebloeid.
Twee vliegtuigen vlogen voorbij, achter de Toren langs.
Telkens was het af en aan vliegen van de valken, en het gekrijs hield aan.
Wolkenpartijen sierden de hemel, en lieten je iedere keer een ander beeld zien. De natuur heeft een rijkelijke fantasie om je telkens te laten verrassen bij de beelden die het in het luchtruim in wolkenmassa's kan boetseren.
De runderen Aberdeen angus stonden ook weer in het zonnetje te grazen. Jong en oud stonden genoeglijk weer bij elkaar.
Sjef en ik ondernamen weer onze wandeling rondom de Toren.
We zagen hoe de begroeiing in de Snelle Loop nóg intenser was geworden. Het fototoestel wist dat opnieuw vast te leggen.
Af en toe kwamen we al een paddenstoeltje tegen.
Aan al het groen zag je dat de hitte erop zijn werk had gedaan. Het zag er minder fris uit. Maar toch gaf het je nog steeds die weldadige zomerse aanblik.
Immers, de natuur weet ook dat het najaar in het verschiet ligt.
Tijdens de wandeling hoorden we opnieuw de onrustige klanken van een valk boven bij de torentop.
Hoe lang zullen de juvenielen nog bij hun ouders blijven?
Er wordt genoeg prooi aangedragen, maar slaan zij de prooi ook zelf? Tot nu toe is dat niet door spotters gezien.
Het gras was geel geworden door de hitte van deze zomer.
De varens stonden weer schitterend te wezen. Zij gedijen in de schaduw en doen dat uitstekend!
Terug van de wandeling troffen we Ronald er inmiddels alleen aan. Ton was huiswaarts gekeerd.
Een andere spotster maakten ook even haar opwachting. Onder de naam Vogellogboek laat zij ons telkens mee genieten van de prachtige vogel-foto's die zij in de vrije natuur maakt, dus ook van De Mortel.
We werden blij verrast door de nijlganzen. Zeven stuks waggelden genoeglijk in de hoge begroeiing op het veld nog vóór de Snelle Loop.
Een juvie had zich geposteerd in het raam pal onder de nestkast.
Ondertussen trokken donkergrijze wolkenpartijen over ons heen en lieten hun eerste regendruppels vallen.
Sjef en ik verlieten de spottersplaats na aangename momenten op de spottersplaats, een heerlijke wandeling, en met de keelklanken van de valken nog in onze oren.
Een geluid die onverbrekelijk verbonden is met deze mooie plek.
En ach, wat hoor ik ze toch graag....
De kudde Aberdeen Angus.
Ik kwam dicht bij hen (op veilige aftstand), en maakte een jong nieuws-
gierig.
Sjef nabij een rund die langs de kant van het poeltje staat.
Recht tegenover de Toren.
Achter de Snelle Loop.
Elsje gezeten op het "pauzebankje" schuinsweg achter de Toren.
Weelderige varens.
--------------------------------------------------------
Rustig rondom de zonnige Toren.
Vrijdag 23 augustus 2013 ~ Op en top een zomerplaatje nabij de bosrand achter de Snelle Loop.
Ook de augustusmaand liet aan ons zien wat mooi zomerweer betekent.
Daarom waren Sjef en ik deze middag maar wat graag weer bij de valken in De Mortel.
Onderweg erheen liet nabij de welbekende brouwerij met een B een reiger aan ons zien best wel te weten wat brutaliteit inhield. De reiger stond tussen het groen rakelings langs een fietspad af.
Zijn kop stak fier de hoogte in en draaide dan naar links, en dan naar rechts. Deze brutale vogel was alert, en hield daarom alles in de gaten, wat hem zo dicht bij diens hoge poten passeerden.
Wij passeerden hem ook, om richting De Mortel te verdwijnen.
Nabij de Toren hebben we sinds dit voorjaar de keuze uit vijf vrijstaande bengskes. Allevijf zitten zij even gerieflijk.
Zelfs de twee picknickbengskes gekoppeld aan de picknicktafel.
Er zat een valk rechts op de bovenste torenlamp, gezien vanaf de spottersplaats.
Hij/zij bleef zitten.
Dat oogde saai.
Valkje liet zich dan ook fotograferen.
Een groepje van vier nijlganzen sjokte tussen de hoge grashalmen nabij de Snelle Loop. Het fototoestel had ook deze tweepoters in de gaten, en had evenals bij de torenfoto een steunpaaltje nodig.
Ondertussen cirkelde een tweede valk recht boven de spottersplaats om vervolgens te verdwijnen.
Kraaien schetterden naar elkaar, maar verstoorde de rust rondom de zonnige Toren niet.
Sjef en ik gingen aan de wandel, en probeerden het nieuwe bengske uit achter de Snelle Loop nabij het vroegere nijlganspoeltje. Frisdrank liet zich er goed smaken.
Een aangenaam windje trok langs het bengske.
Er gebeurde weinig.
Natuurlijk kan ik dit verslag spannend maken.
Ik kan vertellen dat mijn blikveld op de Toren vertroebeld werd door rastastaarten die deze week het beeld van de Toren mede bepaalden.
Ik kan vertellen dat de sagetekening van de valk die daarboven de was op hing, nu voor mijn ogen serieus gestalte kreeg.
Ik kan vertellen dat er tien valken rondvlogen vechtend om één schar-minkelig prooitje, en dat dit een krijsend valkenconcert veroorzaakte.
Maar nee, ik houd het op een eerlijk verslag, waarin ik helaas moet vertellen dat het aan valken-activiteiten ontbrak, en het wat dat betreft er oer-saai was.
Maar toch, waarom geniet ik er dan altijd?
Waarom smolt ik tijdens de wandeling bij het zien van een ieniemienie kikkertje tussen de hoge groene halmen? Het beestje liet zich niet fotograferen, zo snel was het.
Waarom genoot ik van het ruisen van de wind door de hoge grashalmen en het loof van de bomen?
Waarom plofte ik na de wandeling weer op het bengske neer op de spottersplaats met de "lampvalk" in het vizier?
Dat komt omdat de mooie natuur je er telkens laat genieten van alles wat het je biedt.
Toen Sjef en ik weer aanreden lieten we Piet erachter. Ik had hem succes gewenst in de hoop dat hij weer meer zou zien van de valken dan wij.
De twee juvenielen laten zich nog telkens zien, nu even niet, maar ze zijn er nog wel.
Maar spoedig breekt de tijd aan dat zij afscheid nemen van hun ouders.
En wie weet heeft het wasgoed er toch niet voor niets gehangen, zodat de juvies hun eerste witte jasje schoon kunnen meenemen....
De nijlganzen aan de wandel.
Valk op de bovenste torenlamp rechts.
Sjef gezeten aan de picknicktafel op de spottersplaats.
Ik op het gerieflijk bengske op de spottersplaats.
Het bengske aan de bosrand, nabij het vroegere nijlganspoeltje.
Rustiek schaduwplekje voor het nieuwe bengske.
Elsje vindt dat bengske ook heerlijk zitten. Er is weliswaar op deze plek geen zicht op de nestkast.
De bosrand in het verlengde van de spottersplaats.
---------------------------------------------------------
Een bijzondere Meeting met een Gouden Randje!
Zaterdag 14 september 2013 ~ de Toren ontving de bijzondere Meeting op gulle wijze.
De lucht was grijs en zwaar. Regendruppels vielen rijkelijk naar beneden.
Maar er hing een siddering in de lucht.
Het was voelbaar.
Het deed je naar de Toren in De Mortel trekken, waar de valken roepend op je wachtten.
Sjef en ik reden er heen.
Dat deden wij tweeën niet alleen.
Ook andere trouwe morteltjes voelden de siddering en deden hetzelfde.
Dan bereik je de Toren en de spotterplaats. De regendruppels weken voor deze ontmoeting.
Het werd op het juiste moment droog.
Je was gekomen om te zeggen dat je elke lach, elke vreugde, elk verdriet, elke traan in blijvende vriendschap met elkaar deelde.
Je was er om een Morteltje bij te staan, daaronder bij die Toren, waar een valk zich nadrukkelijk liet horen.
Deze keelklank accentueerde waar jij voor kwam.
De roep, de warmte die de morteltjes naar dat ene morteltje uitstraalden vertelde hem dat hij niet alleen staat in de weg die hij volgt.
De innige verbondenheid met elkaar, om hem, was en is enorm.
Een Meeting met het Gouden Randje was daarmee geboren.
De inwendige mens werd niet vergeten.
De picknicktafel deed datgene waarvoor hij op de spottersplaats was neergezet.
Toen kwamen weer de regendruppels.
Deze spoelden ons naar de Brabantse Kluis waar ongestoord deze bijzondere Meeting met zijn allen werd voortgezet.
We werden er gul ontvangen.
De zon brak zelfs door.
We werden geconfronteerd met nieuw leven onder de koe-achtigen waar eenieder direct voor smolt.
Onder het bebalkte beschot van het terras liet een warm drankje zich genoeglijk smaken, daar waar ook zwaluwen wonen.
Onze lach betoverde het terras en liet iedereen weten dat het méér dan goed was.
Dan kwam daar het moment van afscheid aan degene voor wie jij kwam.
Het deed je goed te horen hoe bijzonder hij de Meeting vond, en ook te voelen hoeveel warmte daaruit voortkwam, en hoe dankbaar hij hier voor was.
Sjef en ik bereikten als eerste weer de spottersplaats, om vervolgens ons Torenrondje te maken, terwijl de regendruppels een pauze hielden.
De lucht bleef grijs met enkele opklaringen, zodat de zon weleens even door kon breken.
De eerste herfstsporen lagen rondom de Toren verspreid.
De wandeling deed mij erg goed.
Ik kon me erin ontspannen.
De rust was een weldaad.
Terug op de spottersplaats was een deel van de morteltjes weer terug gekeerd, en de gesprekken waren gemoedelijk en gezellig.
Een valk scheerde boven rondom de torentop.
Tweelingzus Ans ging natuurlijk met mij ook nog apart op de foto, met de Toren op de achtergrond.
De regendruppels vielen weer, de middag vorderde.
Toen kwam het definitieve afscheid van elkaar.
De Meeting was een feit.
Degene voor wie jij kwam zal dit nooit meer vergeten.
En wat voelt dát goed........
Gedicht speciaal voor deze bijzondere verbondenheid met elkaaar door mij gemaakt:
DIEP EN INTENS.
_________________
Diep en intens
beleef je als mens
een vriendschap.
Het voert je vele malen
door heuvels en door dalen,
samen krabbel je weer op.
Vriendschap is hetgene dat bindt,
die telkens in verbondenheid zijn weg vindt,
en klaar staat voor die ander.
Blijdschap en droefenis gaan hand in hand.
je bent er voor elkaar, het schept een band,
en is niet te breken.
Diep en intens
beleef je als mens
een vriendschap die alle stormen doorstaat....
Els ~ 13 september 2013.
Tekening "De roep van de slechtvalk" ~ "My Gift to You".
Foto's van de Meeting....
Kalfje bij de Brabantse Kluis.
Een zojuist pasgeboren kalfje.
Zeer goed voor de inwendige mens op het terras van de Brabantse Kluis.
Zwaluwbewoner van het terras.
Tijdens de wandeling doemt het welbekende poortje op.
Tegenover de Toren.
Langs de Snelle Loop.
Achter de Toren.
Achter de Toren.
Bosrand.
Langs het bospad.
Naald -en loofbomen.
Telkens duikt een tapijt op van afgevallen bruine naalden van de naaldbomen, wellicht door de hitte van de voorbije warme zomer.
Sfeervol.
Tweelingzus Ans (rechts) en ik op de spotters-
plaats tegenover de Toren, tijdens de bijzon-
dere Meeting.
--------------------------------------------------------
De herfstwandeling ~ 1.
Maandag 21 oktober 2013 ~ Langs de Snelle Loop warme bonte herfskleuren!
Overal om je heen verschijnen de herfsttinten.
Het geritsel tussen de afgevallen bladeren onder je schoeisel is weer hoorbaar.
Ik houd van elk seizoen. Hij laat je telkens zien dat de natuur nooit stil staat, en altijd in beweging is.
Er zijn mensen die treurig worden bij het zien van het vallen van de bladeren.
Maar terwijl je dat ziet heeft het immers de belofte in zich om straks weer nieuw leven te geven. De boom zelf is springlevend!
Sjef en ik reden vroeg in de middag tussen al deze herfstkleuren naar de Toren in De Mortel waar de herfst ook zijn kleurrijke penseel heeft uit-gestreken.
Op de spottersplaats aangekomen zagen we een valk op de bovenste torenlamp links.
Op de grote antenne zat ook een valk. De lampvalk leek verdacht veel op Pa.
In de antenne zat een rondborstige valk. VV!
De twee juvenielen weten nog van geen wijken.
Wellicht zijn het over-winteraartjes. Maar dat is nog even afwachten.
We ondernamen er onze eerste herfstwandeling.
Her en der hadden de paddenstoelen er weer hun plekje gevonden.
Bonte herfstkleuren deed het fototoestel veelvuldig werken.
Twee reigers zwalkten laag over de velden. Hun blik is immer op het water gericht.
Zij posteerden zich daar ook.
Het nieuwe bengske aan de bosrand nodigde je opnieuw weer uit om er op plaats te nemen.
Achter de Toren op het veld graasden de kudde Aberdeen angus.
Het krioelden van de afgevallen eikels tussen de verkleurde bladeren op de grond.
Protesterende kraaien vlogen op en neer.
Tja, zij protesteren altijd wel ergens om. Graag beklauteren zij ook het zwaluwheuveltje.
Terug op de spottersplaats zagen we dat de antenne verlaten was.
Een passagiersvliegtuig kwam opvallend laag aangevlogen van rechts naar links, om vervolgens naar rechts af te zwenken en in de bewolking te verdwijnen.
Fladderend kwam er een valk aangevlogen. Na een aantal buitelingen rondom de torentop bleek antenne-zitten weer eventjes een geliefde bezigheid te zijn, om vervolgens toch weer op de wieken te gaan.
Lampvalkje bleef consequent zitten.
Na het Torenbezoek bezochten we nog een stukje natuurgebied nabij de Grotelse heide.
Dat leverde ook een paar mooie foto's op.
Toen reden we huiswaarts met alle bonte herfstkleuren op ons netvlies en twee mooie valken.....
Hieronder in een sfeervol album kun je met ons meewandelen ---
Klik op foto.
---------------------------------------------------------
De herfstwandeling ~ 2.
Vrijdag 8 november 2013 ~ Schitterende sfeeropname nabij de Toren in De Mortel.
Dit was zo'n herfstdag waar je van moest profiteren.
De regen wist van geen wijken, maar plots gunde het die dag ons een droog moment.
Daar profiteerden Sjef en ik van, zodat we die dag rond het middaguur weer op de spottersplaats stonden bij de Toren in De Mortel.
We zagen geen enkele valk.
Toch was er leven bovenop het dak van de Toren. Tweebeners waren druk doende met het plaatsen van een nieuwe antenne rechts naast de nestkast op de hoek. Het was een stevig geval die pal achter de cam
geplaatst was. Fier stak het de hoogte in. Een bekend telecom-bedrijf was daar verantwoordelijk voor.
Recht staat ie er nu in weer en wind.
De valken hadden daarom gekozen om op de wieken te gaan.
De zilverreiger sjokte ondertussen langs het water van de Snelle Loop beducht op een visje.
Vliegtuigen vlogen ronkend laag onder het grijze wolkendek en ietwat in nevelen gehuld.
Af en toe piepte een voorzichtig zonnetje tussen al dat grijs door. De moeite daartoe was bijna tevergeefs.
We ondernamen onze tweede herfstwandeling.
Naast groene tinten doken overal de herfstkleuren weer op.
Prachtig!
De eerste loofbomen waren kaal.
Paddenstoelen vergezelden onze beschoeide voeten.
De afgevallen herfstbladeren waren talrijk.
Af en toe werd er nog een juveniel gespot.
Een teken dat zij nu dan toch eindelijk het ouderlijk nest gaan verlaten.
Tijdens de wandeling in een natuur die zich voorbereidde op de winterrust, denk je onwillekeurig aan de valken en diens mooie broedseizoen.
Sinds zij daar zijn neergestreken horen zij helemaal in deze omgeving thuis.
Zij zijn onverbrekelijk verbonden met alle elementen daar aanwezig.
Zo vertrouwd, en toch telkens met zoveel verrassingen.
De varens waren nog steeds groen. Eikels rolden onder je schoenzolen. Daar moet je beducht op zijn.
Duiven en kraaien vlogen af en aan.
Wie weet hielden de valken op een veilige afstand hun nestplaats nauwkeurig in de gaten.
Hun ervaring met de mens vertelde hen iedere keer dat die tweebeners hun plekje toch steeds weer verlaten.
De grijze lucht dreigde weer. De loodgrijze tint ervan vertelde ons: je kunt maar beter huiswaarts keren.
Dat deden Sjef en ik dan ook.
Eenmaal thuis viel de regen weer met bakken naar beneden.
Het droge moment heeft er voor gezorgd dat we weer hebben kunnen genieten van een mooie herfstwandeling in het mooie leefgebied van de slechtvalken....
Sjef en ik op de spottersplaats in het zicht van de Toren.
Ontelbare herfstbladeren.
Dit is genieten!
WOWWWW!!!!
Sjef temidden van de herfstkleuren.
Elsje langs de kleurrijke Snelle Loop.
Sfeerplaatje.
Langs de waterkant.
De vliegenzwam.
Ook al zo'n beauty!
Een stilleven, zo mooi....
---------------------------------------------------------
Afscheid van een prachtig broed-seizoen!
Donderdag 12 december 2013 ~ een schitterend sfeerbeeld achter de Toren!
De dag twijfelde. Het leek alsof het niet wist wat te moeten geven.
Van tijd tot tijd zweefde laaghangende mist boven het aardoppervlak, dan weer probeerde de zon grip op de situatie te krijgen.
Naargelang de dag vorderde kreeg de zon de overhand.
De natuur zorgde die dag ervoor dat een subtiele penseelstreek alles heel voorzichtig in een sfeervolle gouden gloed zette.
Ik merkte dat op toen Sjef en ik rond het middaguur bij de spottersplaats aankwamen in De Mortel nabij de Toren.
Mijn handen jeukten terwijl ons fototoestel aan de riem rondom mijn hals hing.
Met oog voor detail wist ik, dat dit weer mooie plaatjes zouden gaan opleveren!
Ik genoot al bij de voorpret ervan.
Bij een middagtemperatuur van slechts vijf graden was het toch goed toeven op het nieuwe bengske op de spottersplaats.
Het was windstil.
De kudde Aberdeen angus stond groepsgewijs op de velden te grazen.
Opeens zagen we een valk op de bovenste rechterlamp van de Toren zitten. Aan het formaat van de valk te zien was dat Pa. Hij heeft deze lamp geclaimd.
Telkens hoorden we de klanken van het ijsvogeltje, die ook wij voortaan kunnen herkennen, dankzij dit mooie plekje, en dankzij Ton (Kuiko).
Helaas hebben wij deze opvallende vogel daar nog niet gezien.
We gingen weer aan de wandel.
Meteen werden we opgenomen in de mooie natuur die nadrukkelijk wist wat sfeer betekende.
Er ontging mij niets.
De beelden die voor mij ontrolden leken op schilderstukken.
De natuur schilderde ware kunstwerken!
De keelklanken van de slechtvalk maakten het plaatje compleet!
Achter de Toren stond in de verte een zilverreiger.
Onderweg naar de Toren waren wij verscheidene blauwe reigers tegen gekomen.
Ook het koppel nijlganzen bij de welbekende brouwerij weet nog steeds dat het er goed toeven is.
Zelfs een opvallend grote buizerd, zittend op een paal, werden wij gewaar vanuit de auto.
Het was geen plaats om deze prachtige vogel gemakkelijk te kunnen fotograferen.
Jammer!
Achter de Toren doken de runderen opnieuw groepsgewijs op.
Aan onze voeten troffen wij nog steeds paddenstoelen aan, en zelfs elvenbankjes.
Toch had de storm en ook de nachtvorst veelal voor kale loofbomen gezorgd.
Alle bladeren lagen nu rijkelijk op de grond.
Eenmaal terug op de spottersplaats brak de zon door en kregen we de blauwe lucht te zien.
De zon bescheen Sjef en mij terwijl we weer op het nieuwe bengske waren neergestreken.
De warme stralen voelden weldadig aan.
Ondertussen zaten op de grootste antenne bovenop de Toren links VV en rechts Pa.
Na een kwartier vertrokken ze.
Het leek alsof ze Sjef en mij hebben willen begroeten bij ons laatste torenbezoek van 2013....
En ja, het is een afscheid van een prachtig broedseizoen waarin twee gezonde jonge valken zijn groot gebracht, en nu op eigen wieken zijn gegaan. Ik wens hen een goed valkenleven!
VV en Pa we hebben er weer van genoten.
DANK JULLIE WEL........
Een deel van de kudde Aberdeen Angus achter de spottersplaats.
Het veld bij de Toren langs de Hemelsbleekweg.
Sjef en ik tussen ontelbare herfstbladeren opzij van de Toren.
Achter de Toren.
Boomgroepen achter de Toren.
Langs een bospad duikt dit op.
In het geel geworden gras....
De zon begon voorzichtig door te breken! WOWWWW!
Wat een schoonheid!!!
Héél goed kijken: op de linker antenne op bovenste horizontale stang uiterst links zit VV en uiterst rechts zit Pa!
Gezien? Goed zo....
-----------------------------------------------
Dit is het einde van VERSLAGEN DE MORTEL 2013.
In VERSLAGEN DE MORTEL 2014 gaan we weer even vrolijk verder....
-----------------------------------------------