VERSLAGEN DE MORTEL.
De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-
regrinus gehuisvest is....
Deel 1.
----------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
--------------------------------------------------------
De eerste ontmoeting van 2013.
Dinsdag 8 januari 2013 ~ sfeerplaatje tegenover de Toren.
De lucht lag zwaar en grijs boven de aarde.
Een koude wind trok aan onze kleren.
Sjef en ik stonden die middag op de spottersplaats tegenover de Toren in De Mortel.
De eerste ontmoeting van 2013 was hiermee een feit.
Een zilverreiger was enkele ogenblikken daarvoor ijlings boven de Snelle Loop op de wieken gegaan.
Een valk zat op het nestrooster bovenop de Toren.
Spotter Piet uit L. maakte ons daarop attent.
Staatsbosbeheer had her en der gesnoeid, en was gereed gekomen met de vervanging van de afrasteringen in het natuurgebied.
Sjef en ik ondernamen weer onze wandeling, om de kou uit ons lichaam te verdrijven.
Kraaien vlogen rakelings boven de bomen.
Ik had de nijlgans nog op mijn netvlies die we onderweg waren tegen ge-komen bij de welbekende brouwerij.
Wordt het ook daar weer een nieuw nest?
Wat hoop ik dat De Mortel zijn rust zal krijgen zodat Pa met zijn nieuwe vrouwtje voor mooie nakomelingen kan zorgen!
Het is die rust dat wij deze middag ervaarden.
Er heerste een winterse stilte.
De natuur wacht geduldig op het voorjaar.
Achter de Toren op het uitgestrekte veld stonden enkele Angus Aberdeen runderen te grazen.
Een klein veldmuisje schoot pal voor onze voeten weg langs het voetpad.
De grijze lucht boven ons zorgde ervoor dat het ene sfeerbeeld na de ander opdook.
Met onze spiegelreflexcamera hield ik er een reflex-oefen-handje op na.
Het fototoestel ging voor de eerste keer met ons mee.
De camera die we dankzij onze zoon en schoonzoon Marcel en Patrick nu in ons bezit hebben, laat je op een andere manier kijken en fotogra-feren.
Een manier die ik heel prettig vind.
Wandelend langs het onverharde deel van de Hemelsbleekweg liet ons een cirkelende valk zien rondom de top van de Toren. Eenmaal langszij van de Toren zagen we dat de valk op de linker bovenste torenlamp was gaan zitten.
Het nestrooster was verlaten.
De torenlamp is immers warmer.
We waren nu alleen op de spottersplaats.
De winterstilte was nadrukkelijk aanwezig.
Toen we in de tweede helft van de middag huiswaarts keerden, besefte ik nadrukkelijk dat de stilte belangrijk is voor het welslagen van een nieuw broedseizoen van de valken.....
Ik ontdekte weer een voor mij nieuw gezichtspunt op de Toren.
Op het welbekend bruggetje.
Gesnoeide boomstammen en -takken vinden hun weg op de aarde.
Je kunt het niet sfeervoller hebben. Mooi, hé.
Telkens duikt de Toren op.
Het zorgvuldige snoeiwerk levert ook weer een sfeerplaatje op.
Een deel van de grazende kudde Aberdeen Angus.
Nabij het onverharde deel van de Hemelsbleekweg.
Spelend met de camera. De paarden op het aangrenzende veld speelden
eventjes mee.
---------------------------------------------------------
Winter Wonderland......
Woensdag 16 januari 2013 ~ in Winter Wonderland staat de Toren in nevelen gehuld.
En toen werd het écht winter.
Een koude noorden wind blies over het vlakke land.
Sneeuwwolken schoven vooruit onder het luchtdek en liet het blauw overgaan in grijs.
Ontelbare sneeuwvlokken dwarrelden dan wel rustig, dan wel ontstuimig naar beneden en maakte het vlakke land wit.
Geruisloos liet koning Winter een donzige deken neerdalen, en toverde alles om in Winter Wonderland.
Twee mensen trotseerden de kou en reden in het begin van de morgen in hun auto naar een heel mooi Brabants plekje in het witte vlakke land.
De akkers en weilanden waren in nevelen gehuld.
Op dat mooie plekje aangekomen stond daar weer die hoge zendtoren.
Zelfs de Toren had zich aangepast en wist zich in de nevel heel mooi te manifesteren.
De spottersplaats tegenover het hoge grijze gevaarte gelegen, liet je ook voelen hoe koud het was.
Er restte de twee mensen die er stonden maar één ding: gaan wandelen om de warmte van je lichaam extra te kunnen voelen.
Dat werd ogenblikkelijk gedaan.
De voetstappen klonken gedempt in de zachte sneeuwmassa.
Gegak van vreemde ganzen was hoorbaar.
Nabij de Toren werd één valk waargenomen, die op de bovenste linker torenlamp zat.
Deze gevleugelde vriend had daarmee warmte gevonden.
Langzij van de Toren zagen de wandelaars over de Snelle Loop, het water dat nog steeds "liep", twee reigers vliegen.
Het was de gewone reiger en de zilverreiger. Gelijktijdig doken ze naar beneden langs de waterkant.
Toen de twee wandelaars dat deel van de wandelroute bereikten waren ze verdwenen.
Zoniet, had dat een mooi plaatje opgeleverd.
Ondanks dat maakte de fotocamera "overuren" die de wandelaars bij zich hadden.
Het ene na het andere sfeerbeeld ontrolde zich en deed je rond kijken met een bewonderende blijde blik.
Het liet je de kou telkens vergeten.
Omdat het voorzichtig lopen was werd er niet snel gelopen, dus werd daar een ruime tijd voor ingenomen.
Dat betekende dat je van alles intens kon genieten.
De wandelaars kwamen toch verkleumd van de kou bij de spottersplaats terug.
De valk was op de torenlamp verdwenen.
Je voelde je vingertoppen en tenen niet meer.
Je handen leken van je armen af te vallen.
Gelukkig gebeurde dat niet, want anders was er geen enkel fotootje geknipt.
De auto werd opgezocht en waren de wandelaars geen wandelaars
meer, maar twee verkleumde mensen die één valk gespot hadden,
maar, daarnaast ook heel veel ander moois.
De verkleumdheid deed de autoverwarming loeien en de cabine verwarmen.
De auto reed over de Hemelsbleekweg richting Eindhoven.
Het wondermooie plekje werd verlaten.
De twee wandelaars die de kou getrotseerd hadden waren Sjef en ik.
En wat hebben we genoten van Winter Wonderland waar de valken wonen........
De foto's zijn geplaatst in een album...... Klik op foto.
---------------------------------------------------------
Paarden, worstenbroodje, chocolade-melk met slagroom en... en... ja, ook nog een slechtvalk.
Zaterdag 23 februari 2013 ~ koud maar erg leuk hebben oma Els en kleindochter Margriet het.
Rond het middaguur die dag reden Sjef en ik naar de Toren in De Mortel.
En dit op díe dag op verzoek van kleindochter Margriet die in dat weekend bij opa Sjef en oma Els een gezellig en vrolijk logeetje was.
We reden niet linea recta naar de valken in De Mortel. We streken als eerste in herberg Grotel's Hof neer, waar we warm en aangenaam geherbergd werden.
Het lekkers door ons besteld liet zich goed smaken.
Hete chocolademelk maakte je buik lekker warm, en bij Margriet deed het hartige warme worstenbroodje dat ook.
Buiten vielen de dwarrelende sneeuwvlokjes rijkelijk naar beneden.
Op een gegeven moment hield dat op. Maar we wisten dat dit tijdelijk zou zijn.
Die komende nacht zorgden een sneeuwdeken opnieuw voor een witte wereld.
Deze middag niet.
Na het warme verpozen in de herberg trotseerden we de kou op de spottersplaats nabij de Toren.
Er was geen valk te berkennen.
Maar ik beloofde Margriet dat we wellicht getrakteerd konden worden na de gebruikelijke wandeling.
We maakten weer onze gebruikelijk wandeling.
Je vergat de kou.
Ik genoot bij het zien hoe kleindochter Margriet genoot.
Ook zij vindt het er erg mooi, en is van de slechtvalken gaan houden.
Dennenappels op de grond passeerden haar voeten, en vonden een weg
in een draagtas.
"Voor thuis bij ons in de tuin, " zei ze.
Een heuse tak ging mee, als souvenir!
We liepen ons gaandeweg warm. Maar een warme das, en handschoenen was toch geen overbodige luxe.
Nabij het onverharde deel van de Hemelsbleekweg kregen de welbekende paarden ons in het vizier.
Margriet riep hen door een kliktoontje te geven.
De paarden, drie in getal, kwamen naar haar toe en bleven rakelings langs de afrastering staan.
Margriet is ook verzot op paarden. Dat leverde knuffeltjes en kusjes op.
Toen we weer aanliepen werden we nagestaard.
Het paard dat de kusjes van Margriet gemakkelijk toe gelaten had, sjokte over het veld een eind met ons mee.
We belandden op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg.
En wat zat er aan die zijde bovenop de Toren op de bovenste lamp?
Een slechtvalk.
"Slim, hoor," zei Margriet, "om op die warme lamp te zitten."
Dat vond ik dus ook.
Op een gegeven moment vloog de valk van de lamp af. In cirkels vloog hij/zij uiteindelijk van de Toren vandaan.
De beloofde slechtvalk had de belofte waar gemaakt.
Voldaan reden we weer naar huis. De kou waren we vergeten.
We hadden het vooral leuk gehad.
Een nieuw broedseizoen staat op de drempel.
Hopelijk brengt het Pa en het nieuwe vrouwtje Vievie veel goeds.......
Dat laat zich goed smaken!
Gezellig en warm.
Margriet heeft haar eigen verrekijker bij aanvang van de wandeling
in de aanslag.
Een klautertje waard.
Deze ook.
Naaldbomen.
De Toren.
Schuinsweg achter de Toren.
Even spelen met de zon.
Sfeerplaatje.
Eerst waren het er twee. Al heel snel waren het er drie.....paarden dus.
Een welverdiend kusje van Margriet....zelfs meer dan een.
Tot ziens, lieve paarden!
--------------------------------------------------------
Nieuw leven.....
Vrijdag 8 maart 2013 ~ bij de wandeling doemt de Toren regelmatig op.
De temperatuur op deze maartse dag was aangenaam.
Een zacht briesje blies langs je kleren.
Een voorzichtig zonnetje piepte af en toe tussen het lichtgrijze wolkendek door.
Reden te meer om aan de lokroep van de Toren gehoor te geven.
Begin van deze middag reden we onze auto de berm in recht tegenover de ingang van de spottersplaats met een ruime blik op de Toren.
Er zat een valk op de grote antenne bovenop de grijze kolos.
Een kolos die inmiddels thuishoort in de natuur aldaar.
We zagen in het veld links van de spotterplaats de nijlganzen weggedoken zitten.
Het welbekende koppel.
Vlakbij hen liet de kudde Aberdeen Angus runderen ons weten wat nieuw leven was.
Naast het ontstuimige lied van de vogels gaven deze vierpoters aan ons door dat zij al volop bezig waren om voor nakomelingen te zorgen.
Nu de valken nog.
Zij zijn nadrukkelijke bewoners in dit natuurgebied en inmiddels wereldwijd bekend.
Tot ver over de grenzen hopen we dat Pa het nu lukt om samen met zijn nieuwe vrouwtje VV oftewel Vievie voor nieuwe nakomelingen te zorgen.
Sjef en ik ondernamen weer onze gebruikelijke wandeling.
Het gaf ons een blik op de afzetting omwille van de paddentrek gehuld in een toepasselijk oranje tintje nu ons kleine land een koning zal krijgen.
Maar daarvan hadden de padden geen weet, laat staan een rund, en zelfs een slechtvalk.
Zowel op het veld langs de spottersplaats achter de Snelle Loop, als op het veld schuinsweg achter de Toren doken de runderen op.
Sjef en ik zijn voorzichtig naar de runderen met jongen gelopen en de nijlganzen.
Op een respectvolle afstand heb ik ze gefotografeerd.
Staatsbosbeweer was weer aanzienlijk aan het rooien geweest, omwille van de begroeiing.
Mijn blik ging telkens naar de Toren die je regelmatig zag opdoemen.
Daar vandaan lieten beide valken zich telkens horen.
Zij riepen naar elkaar.
Pa en Vievie zijn inmiddels aan elkaar gekoppeld.
Daar had Moeder Natuur heel mooi voor gezorgd.
De keelklanken horen thuis in dit gebied.
Het maakte onze wandeling compleet.
En wie stond ons beslist op te wachten langs de afrastering van de paardenwei?
Het was het paard die zich de liefdevolle kusjes van kleindochter Margriet maar al te graag had laten welgevallen.
Deze lieve viervoeter wachtte op knuffeltjes en kreeg deze van zowel Sjef als van mij dan ook ruimschoots.
Toen we afscheid namen zeiden we: "Tot de volgende keer!"
We keerden weer terug op de spottersplaats.
Die vertelden ons dat de luid roepende valken er wel waren, maar dat we ze vanaf deze plaats niet konden zien.
De Toren vertelden ons ook dat beide valken nadrukkelijk op de nestkast gericht zijn, omdat zij klaar zijn om een nieuwe generatie er hartelijk te ontvangen......
Twee Aberdeen Angus moeders met elk een jong.
Een welbekend blikveld gericht op het kikkerpoeltje.
Wandelend Elsje.
Een moeder met kalf sjokken naar de bosrand.
Nabij de bosrand.
De andere moeder met kalf. Zij liggen vlakbij het koppeltje nijlganzen (links).
Voorzichtig zonlicht.
Naaldbomen.
Sfeerplaatje.
---------------------------------------------------------
Onrust bij de Toren.
Donderdag 4 april 2013 ~ De Toren doemt altijd indrukwekkend op.
Op het einde van deze morgen reden Sjef en ik naar een ijzige Toren.
In het begin van de middag reden we een verlaten Hemelsbleekweg op.
Op de spottersplaats voelden we de koude noordoostenwind in onze rug.
De wind weet van geen wijken.
Het land gaat er al maanden onder gebukt.
De natuur ligt stil.
De vogelgeluiden zijn verstomd.
Maar als de lentezon zijn kans krijgt en de wind een zacht briesje gaat krijgen, zal de natuur ontwaken en in volle bloei komen.
Dan zullen de vogels hun keeltjes weer opzetten en hun vrolijke lied opnieuw laten horen.
Piet te L. en Gerrit112 kwamen de spotterplaats opgewandeld.
Hét onderwerp waren de valken.
Deze vogels zijn wél ontwaakt.
De twee vrouwtjes VV (Vievie) en 2OR zorgen opnieuw voor de nodige onrust.
Territoriale gevechten vinden er plaats.
Is VV zwanger?
Er liggen nog steeds geen eitjes in de nestkast.
Ook al is de lente nog niet actief, elders in ons land zijn in veel nestkasten slechtvalkeieren te bespeuren!
Echter nog steeds niet in De Mortel daarboven op die fiere grijze Toren!
VV weet telkens de nestkast te pakken, evenals Pa.
Maar tot nu toe heeft het nog niets opgeleverd.
Om de ijzige wind te trotseren ondernamen Sjef en ik weer een wandeling.
Een koppel eenden sloeg op de vlucht omdat zij twee wandelaars op twee benen zagen.
Op het veld achter de Toren graasde de kudde Aberdeen Angus in het gezelschap van een nieuwe generatie.
Aan de struiken en bomen zag je nog steeds niet het ontluikende voor-jaarsgroen.
Mens en dier snakken naar de voorjaarswarmte, evenals de bomen en de planten.
Piet stond ons bijna op het einde van de wandeling op te wachten. Hij maakte ons attent op de komst van een ooievaar. Op weg soms naar zijn/haar nest?
--- Bedankt Piet ---
Op de spottersplaats teruggekeerd zagen ook wij de ooievaar in de buurt van de Snelle Loop.
De grote lens werd uit geprobeerd van de spiegelreflexcamera, gericht op de ooievaar.
Ik gebruikte dat ook bij het inzoomen van de top van de Toren.
We hebben geen valken gezien, maar wel nadrukkelijk gehoord.
Hun keelklanken verraadden de onrustige situatie.
Gerrit112 was er niet meer.
Wel twee andere spotters die ik niet bij naam ken, bemanden de spotterplaats.
We bespraken onderling de ontstane problemen bij de valken.
De twee spotters bevestigden ook de territoriale gevechten!
Pa bevliegt nog steeds beide vrouwtjes!
Daarmee vertoont hij ongewoon valkengedrag.
Slechtvalken zijn immers monogaam.
Een van de twee spotters zag de week ervoor hoe Pa binnen een half uur beide vrouwtjes bevloog.
Zal het nu opnieuw gebeuren dat wederom door onrust er geen eieren komen?
Het zou zomaar kunnen.
Maar ik hoop écht van niet!!
Sjef en ik keerden weer huiswaarts.
De kou zat in onze botten.
Maar telkens moet ik er heen, omdat mijn hart iedere keer naar de Toren en naar die prachtige valken trekt.......
Zicht op het veld achter de Toren.
Elsje....knoop die jas dicht!
De natuur slaapt nog steeds.
Waar is het ontluikende groen?
De kudde Aberdeen Angus.
Een eenzaam lijkend kalfje, maar is het toch niet.
De ooievaar nabij de Snelle Loop.
De nestkast op de Toren die op slechtvalkeitjes wacht....
--------------------------------------------------------
Eindelijk lente!
Woensdag 17 april 2013 ~ VV op de bovenste torenlamp rechts.
Eindelijk wist de aangename lentewind de koude lucht te verjagen, zodat we heerlijk voorjaarsweer kregen!
Vroeg deze middag arriveerden we bij het valkennest, gehuisvest bovenop de zendtoren in De Mortel.
Je bespeurde hier en daar het langverwachte lentegroen. De natuur was er nog voorzichtig mee, leek wel. Maar het heeft dan ook een inhaalslag te leveren.
Maar dat gaat vast goed komen.
We troffen Piet uit L. op de spotterplaats aan. De Toren liet ons een valk op de bovenste torenlamp zien, aan de rechterzijde.
"Het vrouwtje VV," wist Piet ons te vertellen.
En waar was dan Pa?
Dat is een vraag die gemakkelijk te beantwoorden is, ook al konden we hem vanaf de spottersplaats onmogelijk zien.
Er zijn drie eitjes gelegd door VV. Ze heeft dit aan Pa te danken. Beurtelings worden zij nu bebroed.
Nu was het Pa's beurt.
Nog steeds weet 2OR, het vorige vrouwtje, van geen wijken. Immers, ook zij is door Pa bevlogen!
2OR gaat tot op heden, na het leggen van de drie eitjes, niet de nestkast in.
Ik hoop dat dát zo blijft!
Nu ook 2OR door Pa bevlogen is wil zij wellicht helemaal niet weg!
Ook zij moet zwanger zijn, of zijn geweest!
Een andere spotter kwam ook de spottersplaats bemannen.
Buizerds boven de Toren en boven ons lieten zich zwevend aan ons zien.
Mooi zeg!
Sjef en ik gingen weer aan de wandel.
Op het veld achter de spottersplaats was er volop nieuw leven te zien van de nu ook inmiddels bekende kudde.
Nijlganzen vlogen boven de Snelle Loop.
Ik denk dat zij weer een nest hebben, op hun nieuwe plekje.
Overal hoorde je de vrolijke buitelende vogelgeluiden.
Ook zij hebben een inhaalslag te leveren.
Aan de jubelende klanken te horen, gaat ook hen dat lukken.
Achter de Toren op het veld graazde eveneens de Aberdeen Angus kudde.
Een koppeltje eenden bleef in elkaars buurt zwemmend in de Snelle Loop.
In het kikkerpoeltje wemelde het van de kikkerdril.
Tijdens de wandeling hoorden we af en toe de bekende keelklanken van de valken.
Het was rustig daarboven.
Terug op de spotterplaats bleven we op het groene bankje nog enige tijd zitten, omdat de lentezon zo aangenaam was, zelfs het zachte briesje.
VV had de torenlamp verlaten, en had voor de antenne gekozen.
De middag vorderde.
Toen dachten we weer aan ons eigen nestje in Eindhoven.
We reden huiswaarts met de wetenschap dat Pa weer een nieuwe kans gekregen heeft.
Hopelijk wordt dat volledig waar gemaakt......
VV op de torenlamp.
VV buitelt met haar kop.
Ook de Aberdeen Angus kudde jong en oud geniet van de aangename lentezon.
Bruin van de zon (?)
Nieuwe generatie.
Voorzichtig voorjaarsgroen.
Paal-vasthoudertje.
Doorkijkje. In de verte de grazende kudde.
Sjef in het zonnetje.
Echt een sfeerplaatje!
De lente laat zich zien!
---------------------------------------------------------
Volop lente!
Zondag 5 mei 2013 ~ Eindelijk is het volop lente!
De lente is volop aanwezig!
Na een late en daardoor trage start staat nu de lentezon jubelend aan de blauwe hemel.
De bomen en de struiken hebben de warmte ervan gevoeld en laten ons dat nu weten.
De takken botten uit en laten het mooie voorjaarsgroen aan ons zien.
Op de Nationale Dag van de Vrijheid hadden Sjef en ik de vrije keuze om deze middag weer heerlijk naar een zonovergoten De Mortel te gaan bij de geliefde valken.
Onderweg er heen waren we er getuige van dat pa en ma Nijlgans bij brouwerij Bavaria weer voor nakomelingen hadden gezorgd.
Eenmaal bij de Toren aanbeland en bij de valken werden we op de spottersplaats door Piet te L. en door Gerrit112 begroet.
Vanuit de nestkast werden we de keelklanken van een valk gewaar.
Er wordt volop wisselend door Pa en VV gebroed.
2OR wordt ook nog telkens gezien, evenals andere valken, maar die vallen onder de categorie "doortrekker". Zij weten dus wat dat is en doen dat dan ook.
Gelukkig is er nu geen sprake van territoriale gevechten.
Wat dat betreft is het redelijk rustig rondom de Toren.
Een valk vloog gakkend van de Toren weg over ons heen om in het luchtruim te verdwijnen.
Het aangename zonnetje nodigde Sjef en mij vrolijk uit om onder diens zonnestralen weer een wandeling te gaan maken.
Dat deden we dan ook.
Waar we ook liepen overal was het frisse voorjaarsgroen ook hier te bespeuren. De natuur verricht een inhaalslag waarin het goed is ge-slaagd!
Ook de vogels geven daar maar al te graag gehoor aan.
Hun gezang hield Sjef en mij gezelschap.
Op het veld achter de Toren graazden de Angus Aberdeen kudde in het verse gras.
Spechten waren hoorbaar.
De paarden op het aangrenzende veld stonden tussen het felle geel van ontelbare paardenbloemen.
Hoe toepasselijk kun je het hebben.
Het gaf je ook een overdadige voorjaarsblik!
Na de wandeling belandden we op het bengske op de inmiddels lege spotterplaats.
Het was rustig toeven temidden van de zonrijke en mooie natuur waarin geen enkel groen blaadje over geslagen werd.
Allemaal hadden ze de kans gekregen om eindelijk tevoorschijn te komen.
En wij kunnen daar nu heerlijk van genieten.
Toen we weer huiswaarts keerden onder die weldadige zon besef je eens te meer wat intens leven is, en hoe belangrijk het is om in alle vrijheid daar volop van te kunnen genieten.....
Sjef in het zonnetje op de spottersplaats.
Aan de wandel.
Volop lentegroen!
Weldadig.
Weldadig.
Speels zonlicht schuinsweg achter de Toren.
Een tapijt van gras en mos.
Lente ten top!
---------------------------------------------------------
Warme Lente waar ben je?
Woensdag 22 mei 2013 ~ Nabij de Toren.
Wederom weet de Lente niet wie hij is.
Daardoor lijkt dit jaargetijde opnieuw te vergeten wat zijn taak is.
Een schraal zonnetje biedt ook al niet de nodige warmte.
Een hardnekkige noordwesten wind geeft de gevoelstemperatuur een nog lagere waarde, en dat terwijl de temperatuur ook niet "over naar huis te schrijven is."
Daarom schrijf ik niet naar mijn huis, maar liever naar de nestkast van de valken.
Zij zijn gevleugelde natuurvrienden die tegen een koudje kunnen.
Drie eitjes zijn succesvol uitgebroed. Dat resulteerde in drie donzige kuikentjes.
Helaas heeft een zwak kuikentje heel kort geleefd.
De twee anderen zijn gezond en doen het goed.
Moeder VV koestert haar jongen onder haar warme vleugels en voedt ze op tijd.
Pa brengt keurig de prooitjes.
Men dacht aanvankelijk 2OR nog gezien te hebben, maar dat is helaas niet het geval geweest.
De opvolgster van S2 is schijnbaar toch bij een eerder territoriaal gevecht helaas gesneuveld.
Dat gevecht is door geen enkele spotter gezien.
VWG heeft 2OR op de Toren gevonden op een der ringen.
Een triest einde voor deze mooie grote vrouwtjesvalk....
Sjef en ik arriveerden in het middaguur bij de Toren.
De spottersplaats lag er verlaten bij.
We streken op het bengske neer.
Onze ogen vingen telkens de nestkast. We waren er ons van bewust dat daarin moederkloekje VV
was met haar twee witte donzige kuikentjes.
Pa zagen we nergens.
De wind trok nadrukkelijk over het veld. Ook al bleven we bengske-zitten, op een gegeven moment leek ons een wandeling toch aangenamer.
Tijdens de wandeling vlogen drie ganzen snaterend schuinsweg over de Snelle Loop.
Vogelgeluiden bereikten voortdurend ons oor.
Hun lied is niet verstomd. Het leek of ze de Lente riepen, met de klanken: kom op joh, geef ons de warmte terug!
Heel nadrukkelijk stonden overal de frisgroene varens.
Zij waren ook heel ijverig geweest om weer beslist overal er aanwezig te zijn.
Dat liet ik tijdens onze toch aangename wandeling het fototoestel ver-tellen.
We zagen de nijlganzen niet. Toch moeten ze er zijn.
Wellicht verscholen, omdat er weer jongen zijn?
Na de wandeling deden we op de spottersplaats weer aan bengske-zit-ten.
Bah, wat was de wind onaangenaam.
Geen valkje viel er te bespeuren. Horen deden we hen ook niet.
Maar toch, de nestkast daar boven op die hoge Toren vertelden ons dat er weer nakomelingetjes zijn.
Hoe zal het zich daarboven nu ontwikkelen? Maar immers, Pa en VV doen het uitstekend!
Ik vertrouw op Moeder Natuur dat het nu goed zal blijven gaan.
Met die gedachte keerde ik met Sjef weer huiswaarts....
Een deel van het landgoed langs het verharde deel van de Hemelsbleekweg met een varens-deken.
Langs het verharde deel van de Hemelsbleekweg.
Varens tegenover de Toren.
Varens.
Wat mooi!
De varens in een mooi sfeerbeeld.
---------------------------------------------------------
Een echte lentedag met vier ringetjes.
Woensdag 5 juni 2013 ~ En óf dit mooi is, langs de Snelle Loop.
Eindelijk konden we een zomerse lentedag pakken!
Het windje was aangenaam, de lentezon jubelde aan de hemel in het gezelschap van prachtige wolkpartijen.
Rond het middaguur tuften Sjef en ik weer naar de Toren in De Mortel.
Een spiedende blik onderweg op de waterpartij op het terrein van de brouwerij met een B, vertelde ons dat pa en ma Nijlgans meer dan vijf nakomelingetjes hebben.
Leukkkk!
De Hemelsbleekweg vertelde ons niet veel later dat de Angus Aberdeen kudde ons koffie-leut-plekje bemande. Kennelijk houden zij ook van koffie (!)
We streken daarom op het bankje achter de Toren neer na een korte wan-deling.
Het was toen aangenaam genieten van de koffie, cake en de natuurrijke omgeving.
Ik had zo'n vermoeden dat deze week de twee kuikens van Pa en VV weleens geringd konden worden.
Na alles naar binnen te hebben geklokt en gegeten, plots de keelklanken boven bij de Toren van een valk die het ergens volstrekt niet mee eens was. Soms, omdat er gewerkt werd in de Toren? Er stond immers op het terrein ervan een werkbusje. Of werd de onrust veroorzaakt door het ringen van de kuikentjes.
We begaven ons naar de spottersplaats, alwaar wij al snel in gezelschap verkeerde door een voor ons ook bekende fervente slechtvalkspotter.
De nestkast was gesloten.
Toch geen ringetjes te vergeven vandaag?
Continue zagen we onrustig vliegverkeer dan van een valk, en dan van twee valken.
Om ongeveer 14.00 uur plofte er een op het nestrooster neer.
Wie was nu wie?
Onrust door een derde valk?
Of zagen we een onrustige Pa én een onrustige VV?
Nu weet ik dat de twee kuikentjes in de loop van de morgen allebei twee ringetjes hebben gekregen.
We weten nu dat het om een meisje en een jongetje gaat.
Vandaar die onrust en het werkbusje aan de voet van de Toren.
Het moment van ringen hebben Sjef en ik gemist.
We waren ook in het gezelschap van een koppel reigers, een koppel vliegende eenden en een koppel nijlganzen.
Het gezelschap van de kudde voldeed ook prima, omdat tussen de volwassenen ook verscheidene nakomelingetjes graasden.
Zo liefff!!!
Ondanks het feit dat we te laat waren om het ringen van nabij als het ware te voelen, hebben Sjef en ik weer ontzettend genoten.
Moederkloekje VV zorgt uitstekend voor haar jongen, en Pa laat zich daarin ook niet onbetuigd.
We kunnen tot nu toe gerust stellen dat we hier in De Mortel weer een "ouderwets" goed broedseizoen beleven..
Copyright © 2013
VWG Gemert
De kuikentjes worden geringd.
Volwassenen en jongen tref je bij de kudde Aberdeen Angus aan.
Boomgroep langs de Snelle Loop.
Sjef aan de loop langs de Snelle Loop.
Nabij de Snelle Loop.
Begroeiing langs de Snelle Loop.
Relax-Elsje.
Er werd aan de inwendige mens gedacht.
De top van de Toren.
Gefocust op de nestkast alwaar zich twee geringde kuikentjes bevinden.
---------------------------------------------------------
De juvenielen hebben het luchtruim gekozen....
Dinsdag 25 juni 2013 ~ De Toren onder een schitterende wolkenpartij!
Het was aangenaam zomerweer toen Sjef en ik deze middag weer door-brachten bij de valken in De Mortel.
Enorme wolkenpartijen passeerden boven ons terwijl we op de spottersplaats waren.
We waren er niet alleen. Onder andere Dorine en Gerrit112 waren er ook.
De twee juvenielen 2R en 2O hebben nu het luchtruim gekozen.
Nog altijd is de hoge Toren hun baken, waarop zich hun nestplek bevind.
Een juveniel, men dacht het mannetje, zat op de onderste torenring links van -ons af gezien.
Duiven vlogen af en aan.
Zij waren eventjes voor de valken niet interessant als prooi. Wellicht een paar uurtjes later wel (!)
Twee reigers vlogen in een ruime bocht boven de Snelle Loop. Een koppel.
Hun majesteuze vleugelslag laat mij ook altijd extra naar hen kijken.
Overal klonken de buitelende vogelgeluiden.
Het telkens doorkomende zonnetje tussen de wolkenmassa door liet je voelen dat het zomer was.
Na onze zit op de spottersplaats maakten we een wandeling door het mooie natuurgebied die blijft boeien.
Pal voor ons renden een jong konijntje via het veld over het verharde deel van de Hemelsbleekweg de berm in om in hogere begroeiing weg te duiken.
Op een gegeven moment hoorden we de keelklanken van de juvenielen.
Tussen de bomen door met een blik op de Toren vertelde ons dat een oudervalk rondom de torentop cirkelde.
De juveniel bleef roepen.
Toen we tijdens de wandeling dichter bij de Toren kwamen zagen we een juveniel fladderend bij de Toren.
Na ietwat gestuntel dook de juveniel de Toren op, op de onderste ring.
We kwamen weer terug op de spottersplaats.
Er was een oudervalk op de grootste antenne gedoken op het dak van de Toren.
Een juveniel was op het torenhek op het dak gaan zitten en liet aan ons zien wat het voor hem/haar betekent om vleugeloefeningen te doen.
Een prachtig gezicht!
De valkengeluiden waren verstomd.
De overige vogelgeluiden bleven en zwolden soms aan.
We verbleven nog enige tijd op de spottersplaats waar het goed toeven was.
Toen we huiswaarts keerden hebben de valken ons verteld dat zij volop nieuwe kansen dit jaar hebben gekregen.
Het is voor de valk, dier en mens goed toeven in dit mooie en rustige natuurgebied....
Juveniel net zichtbaar links op de onderste torenring.
Tegenover de Toren.
Sjef geniet van het uitzicht.
Tegenover de Toren en achter de Snelle Loop
kwam ik dat paaltje tegen.
Langs de Snelle Loop.
Begroeiing in de Snelle Loop.
Weelderig staan de varens achter de Toren.
---------------------------------------------------
Dit is het einde van deel 1.
Het tweede gedeelte en het slot vind je op de pagina VERSLAGEN DE MORTEL 2013 - 2.
----------------------------------------------------