Verslagen De Mortel.

De Wondere Wereld biedt je nu de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco Pere-

grinus gehuisvest is.....

De verslagen van 2011 .

---------------------------------------------------------------------

( klik op foto voor vergroting )

--------------------------------------------------------

In de regenkou.....

 17-1-2011 - een knuffelmoment van het Schotse hooglandertype.

In de regenkou gingen Sjef en ik voor het eerst in het nieuwe jaar naar de Toren in De Mortel.

De lucht was grijs, totdat een voorzichtig zonnetje door het grijs probeerde te wringen.

Dat lukte niet echt. Maar de zon gaf aan al dat grijs een wat warmere gloed.

Op de spottersplaats trok de wind aan onze jassen en liet weten dat het niet echt warm was,

ook al was de vrieskou verdwenen.

Er was geen valkje te bekennen.

Rechts op de balustrade rondom het torendak was de nieuwe webcam duidelijk te zien.

Om warm te worden ondernamen we weer onze gebruikelijke wandeling onder het nieuwsgierige oog van de kudde welbekende Schotse hoog-landers die rondom de spottersplaats stonden.

Eenmaal aan de wandel zagen we hoe men de zaak grondig langs en rondom de Snelle Loop had aangepakt.

De rietkragen waren weggehaald, menige struik en boom was verdwenen.

Nu kan het weer geducht gaan groeien in het komende voorjaar.

We liepen naar het meertje in de hoop er het koppeltje nijlganzen te zien. Zij waren echter in geen velden of wegen of waterplas te bekennen.

Tijdens ons Torenrondje hoorden we de valken.

Eentje vloog van de Toren vandaan, de ander bleef gakkend achter.

Gelukkig, we wisten ons toch in het gezelschap van de valken!

Stil was het overal op het geruis van de wind door de struiken en bomen na.

Een zwerm kraanvogels boven ons onderbrak even de stilte.

Boven de Snelle Loop zetten zij hun koers voort.

Op de spottersplaats terug gekomen stonden de ruig behaarde vierpoters nog steeds nieuwsgierig te wezen. Daarnaast holden ze elkaar ook speels achterna.

Er was geen valk meer te bekennen.

De wind trok weer aan onze jassen, terwijl we op het bengske zaten.

De lucht werd weer grijzer.

Het was tijd om weer huiswaarts te keren.

Nabij de brouwerij van Bavaria liet de reiger ons zien er honkvast te zijn bovenop een lantaarn.

Keer op keer maakt ie ons duidelijk best wel zin in een pilske te hebben.

Van mij mag ie.........

Ik geniet op de spottersplaats van de Schotse hooglanders om mij

heen.

 Aan de bosrand achter de Snelle Loop.

Voorbij de bosrand.

 Met een blik op de naaldbomen.

 Achter de Toren.

 Weer terug op de spottersplaats.

---------------------------------------------------------

Bezoekje met een verrassende gast.

 Dinsdag 15 februari 2011 -  erg mooi uitzicht op de Toren.

Het rustige weer lokte Sjef en mij weer naar de Toren.

We wilden dit vorige week al doen vanwege het lenteachtige weer, maar door omstandigheden ging dat niet door.

Daarom genoten we er vanmiddag des te meer van.

Bij de Bavaria brouwerij zat lantaarnreiger er weer, om vervolgens naar de daar aanwezige waterpartij te duiken , waar vast menig bierflesje in geledigd wordt...(grapje)

We hebben niet echt lang op de spottersplaats gezeten.

Er zat een valk op de bovenste dwarsstang van de grootste antenne van de Toren.

Een zilverreiger klapwiekte over het veld richting Snelle Loop.

Een militair vliegtuig kwam ronkend laag over gevlogen.

We wandelden in een rustig tempo naar het meertje van de nijlganzen.

Er was geen gans te zien. Tja, het is de Nijl ook niet...(dit is ook een grapje)

We namen een ruimschoots Torenrondje, zodat we de Schotse hooglan-ders weer tegenkwamen.

Telkens liet een buizerd ons weten ook in de buurt te zijn.

We zagen hem niet, maar we hoorden hem wel.

Ons blikveld strekte zich uit achter de Toren over het veld.

Toen werden we verrast door een welkome gast, die even kwam aangewipt.

Met gracieuze bewegingen in een snel tempo kwam er een ree aangehold. We hielden ons gedeisd,

en durfden nog nauwelijks iets tegen elkaar te zeggen.

Ik begon te fotograferen.

Vaak was dit schitterende elegante beest mij te snel af.

Het stak snel de Snelle Loop over om vervolgens aan de kant te klauteren en verder te lopen, nabij de Schotse hooglanders.

Toen stond het elegante dier stil.

Ik had mijn fototoestel alweer in de aanslag.

Mis!

We werden gezien.

En roeffff......weg! Dezelfde weg terug werd weer gevolgd.

Maar al met al hebben wij ruimschoots van dit mooie bruine schepseltje mogen genieten.

Dat neemt niemand ons meer af.

We liepen weer verder en hoorden een voor ons bekend gakkend valken-geluid.

Het klinkt voort o-zo vertrouwd in de oren.

Dankzij Hanny en Yvonne weet ik nu dat we geen "wipje" van Pa en S2 in de antenne hebben gezien,

maar gehoord...( geen grapje, maar erriggg serieus)

Terugkerend bij de Toren stond daar een militair voertuig met twee mili-tairen in vol ornaat.

Op het voertuig zat, leek wel, luchtafweergeschut.

Ze blijven met hun p*ten van onze valkjes af.

Het luchtruim is van de valken, en de Toren ook...( wellicht geen grapje)

Opnieuw ronkte het militair vliegtuig over.

Lager dan laag!

Echt gezellig zo bij en boven een beschermd natuurgebied.

Afghanistan is de  andere kant op, heren...( waarschuwend grapje)

Gelukkig vertrok het militair voertuig weer die absoluut niet in zo'n vredig landschap thuis hoort.

Ondanks het militaire machtsvertoon was de natuur gelukkig rijkelijker aanwezig.

Het plekje bood ons weer allerlei ingrediënten die ons er daarom telkens laten terugkeren....

 Een valk op de bovenste dwarsstang van de antenne.

 Sjef even op het bengske.

Achter de Snelle Loop.

 Achter de Snelle Loop.

 Achter mij is de Toren zichtbaar.

Er komt iets mooi aan.

 Rrroeffff....naar de Snelle Loop.

 OEFFF....tweebeners...wegwezen!

De Schotse hooglanders.

 Afghanistan is de andere kant op!!!

---------------------------------------------------------

Grijs maar immer kleurrijk.

Vrijdag 18 maart 2011 - De Toren tegen een grijze lucht.

Op deze grijze dag van maart togen Sjef en ik naar de Toren.

Door omstandigheden werden we er nu wel naar toe gedreven uitbundig zonnetje of niet.

Op een nat bengske op de spottersplaats streken we neer, waar we een plaid overheen hadden gelegd.

Er was geen valk te zien. Toch wisten we dat er in de nestkast twee lieve eitjes liggen.

En ons vermoeden was dat S2 er bovenop lag.

Overal hoorde je de vogels fluiten. Ondanks het grijs van de dag is dit mooie plekske altijd mooi en kleurrijk.

Omdat er geen valkenactiviteiten waren ondernamen we op een slakkengangetje onze gebruikelijke wandeling die ons achter de Snelle Loop voerde en ons een Torenrondje lieten gaan.

Het koppeltje nijlganzen zagen we niet.

Die bereiden vast ook weer een nieuw nestje voor.

Onze wandeling was nog vers toen een valk kwam aangevlogen die telkens langs de top van de Toren afscheerde. Dat was een mooi gezicht.

De valk zat ook vaak pal boven ons. Het formaat vertelde ons dat het hier om Pa moest gaan.

Hier en daar zag je voorzichtig voorjaarsgroen die vaak nog leek te twij-felen.

We genoten van de wandeling die ons ook weer een blik gunde op de Schotse hooglanders die op het veld achter de Toren genoeglijk stonden te grazen.

Op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg aanbeland zagen we een valk op de bovenste Torenlamp zitten.

Vanaf de spotterplaats gezien spreek je in dit geval over een torenlamp achter de Toren.

Met wapperende borstveertjes zat de valk naar beneden te kijken.

Omdat het ook wat heiig was, was het moeilijker om door de verrekijker te zien of het daadwerkelijk om Pa ging.

Nabij de spottersplaats gekomen zaten er twee ruziënde kraaien op het veld tussen de Toren en de spottersplaats.

In de verte hoorden we het fanatieke geklop van een specht.

Ook al was het een grijze dag in maart, alles siddert van nieuw leven om binnen korte tijd al dat moois weer aan ons te kunnen laten zien......

 Ik zie een valk boven mij vliegen.

 Nabij de Toren.

Nabij het welbekende poortje.

  Rechts van het welbekende poortje.

 Achter de Toren.

---------------------------------------------------------

Wat heerlijk om weer op dit plekske te zijn....

 Maandag 6 juni 2011 - Eindelijk weer op het bengske.

Een klik op de site van de webcams en ik zag twee juvenielen op het nestrooster en een juveniel in de nestkast.

Het zonnetje scheen en de temperatuur was heerlijk.

Ik snakte naar het mooie plekske in De Mortel die ik vanwege mijn gezondheidssituatie vanaf half maart heb moeten missen.

Sjef en ik besloten er nu eindelijk heen te gaan. Ik beschouwde het als een testcase voor mij zelf.

Het betrof de autorit er naar toe en de wandeling rondom de Toren.

Deze middag in een vrolijk zonnetje reden we er naar toe. En hoe-rrrrraaaa.....ik kon de lengte van de rit aan.

Onderweg liet meubelzaak Goossens ons weten via een reclame aan de gevel dat zij op Hemelvaartsdag geopend zijn.

Wat attent dat deze zaak de klant dit een jaar van te voren laat weten (!)

Onderweg ook zat de familie Nijlgans Bavaria langs de waterkant van de brouwerij in het gras.

Ik genoot.

Onze auto draaide De Mortel in en al het bekende kwam weer voorbij.

Ik genoot.

We draaiden de Hemelsbleekweg op die er uitnodigend uit zag in het zonlicht.

We stopten voor de ingang van de spottersplaats die er verlaten bij lag.

Maar niet lang.

Maar wat graag nam ik samen met Sjef op het bengske plaats, waar ik een blik wierp op de Toren.

Eindelijk zag ik deze grijze kolos weer, met een juveniel op het nestrooster en eentje gezeten bij de linkercam.

Ik genoot.

Pa en S2 en even een juveniel trakteerden ons buitelend en tikkertje-spelend op een vliegshowtje recht boven ons.

Ik genoot.

Het welbekende gakje van de juvenielen bereikte telkens ons oor.

Een oudervalk nam plaats op een stang op de middelste Torenring.

Een ander was het daar niet mee eens. Krijsend scheerde hij/zij langs paalzittertje af, maar die bleef doodleuk zitten. Wie wie was weten we niet, want het ging allemaal best wel snel.

We ondernamen onze wandeling op ons gemak.

Ik beschouwde dit ook als een testcase voor mij zelf.

Ik genoot.

Een wandelaar met een jachthond maakte het al te bont.

De man stond zelf aan de rand van de bosrand achter de Snelle Loop te kijken hoe zijn jachthond de familie Nijlgans de stuipen op het lijf joeg!

De ganzen wisten paniekerig gakkend niet waar ze het zoeken moesten.

Een paar keer had de hond bijna een nijlgans te pakken.

Sjef schreeuwde naar de man of ie gek geworden was, en dat hij de hond tot de orde moest roepen.

Dat gebeurde op een gegeven moment.

De nijlganzen zaten elders beduusd in het veld.

Hun meertje bleef voorlopig even leeg.

Hier genoot ik niet van.

Er klonk kikkergekwaak in het ganzenmeertje, dus helemaal leeg was ie niet.

Het gras was op veel plaatsen geel vanwege de langdurige droogte.

Tijdens onze wandeling lieten de vliegende valken zich telkens aan ons zien.

Ik genoot.

Ik genoot van de schoonheid daar, de stilte zo samen alleen met mijn Sjefke.

In alle rust kon ik alles weer tot mij nemen.

Overal hoorde je de bedrijvige vogels fluiten.

Telkens hoorden we de welbekende keelklanken van de valken.

Het hele plaatje was weer compleet.

We keerden terug naar de spottersplaats.

Een valk zat inmiddels op de rechter bovenste Torenlamp.

We besloten om weer huiswaarts te keren.

Ik kwam erg moe, maar erg voldaan weer thuis.

Ik had het volbracht, met de wetenschap dat dit bezoek voor mij altijd bijzonder zal blijven......

Coyright @ 2011 VWG   Gemert.                                                                                                                   

Maandag 6-6-2011 - En toen moest ik er heen.

Juveniel op het nestrooster, juveniel bij de linker webcam.

Oudervalk op het paaltje op de middelste Torenring.

Links onder de ondersteuning van de Torenring daarboven vliegt een valk

weg.

 Iets verder uitgezoomd hetzelfde tafereel.

 Sjef genietend gezeten op het bengske.

 De kleine kikkerpoel nabij de Snelle Loop.

 De nijlganzen zijn even niet te zien.

 Het baken de Toren.

Achter de Snelle Loop nabij de Toren.

Opnieuw achter de Snelle Loop nabij de Toren.

Mooi blikveld opnieuw achter de Snelle Loop nabij de

Toren.

 Genietende Els.

En dit vloeide als van zelf over mijn toetsenbord. Emoties die daarop haar weg vonden.....

WONDER.....

Plotseling voelde ik me een klein radertje in het grote geheel.

Het geheel dat Wonder heet.

Om mij heen ging alles verder, alles bruiste van de energie.

In mij werd me verteld dat niet alles meer klopte en dat werd mij te veel.

Teveel van dingen te weinig, ik voelde mij klein in de Wonderen

om mij heen.

Niet beseffend dat klein heel groot kan zijn.

Dan krabbel je weer op, je bent daar druk mee doende en voel je 

datgene dat Wonder heet.

Het dringt tot je door dat je daarin staat niet alleen.

Je gaat weer in jezelf geloven, het radertje binnen dat mooie bestaan.

Je voelt je herleven en luistert naar je zelf.

Vanaf nu zal ik herboren leven, niets zal meer hetzelfde zijn.

Alles is alleen maar mooier op de weg die ik wil gaan.

Ik besef meer dan ooit tevoren dat ik bij dat Wonder hoor......

Els 15 mei 2011.

 6-6-2011 - de drie juvenielen.

Refresh beelden

Copyright @ 2022 VWG GEMERT.

All right Reserved.

---------------------------------------------------------

Zaterdag 17 juni 2011 - De Toren onder een schitterende wolkenpartij.

Voor zaterdag 17 juni had mijn tweelingzus Ans een Meeting op slechtvalkpoten gezet in De Mortel n.a.v. een tweede lang Brabants weekend van Ingrid. Zij was nu in het gezelschap van haar vriendin

Janke.

Het werd tevens voor mij een bijzondere Meeting.

De vraag is of ik er bij kon zijn, na de ernstige ziekte die ik gehad heb.

Het vorige bezoek was tevens een testcase voor mij.

En ja hoor, ik kon erbij zijn samen met Sjef.

Ik maakte niet de volle uren van de Meeting, maar wel de uren vol van de middag.

Om half twee troffen we een lege spottersplaats aan. Na een hevige regenbui in de middag begrepen we meteen dat het hele gezelschap de lunchpauze doorbracht in herberg Grotel's Hof, er vlakbij.

We reden daar naar toe.

En ja hoor. Ans' schaterlach hoorde ik al meteen en direct zag ik de hele groep op het buitenterras.

Terwijl ik met Sjef kwam aangelopen viel mij een hartverwarmend juigend welkomsapplaus ten deel, die mij vertelde dat iedereen blij was mij weer te zien, dat ik erbij kon zijn omdat zij mij dat zo gunden, evenals het feit dat ik aan het opknappen ben, en dat wat ik achter mij heb liggen van mij aan het afschudden  ben, zij mij daarin stimuleren.

Een lange zin, dat wel, maar eentje met veel emotie. De warmte die ik op dat moment voelde was enorm. Het besef zulke lieve vrienden/dinnen te hebben maakte mij blij en stemde mij dankbaar.

Nu kon ik persoonlijk mijn dank uitspreken dat ik zoveel Beterschapskaarten van hen ontvangen had.

Ik deed dat ook voor diegenen die niet op de Meeting aanwezig waren.

Ik kon kenbaar maken dat dit echt helpt, en dat ik hiermee dan ook echt vooruit kan. Het ging ook weer gepaard met de nodige emoties. Mijn zitplekje op het terras bood mij als het ware steun.

En de twee boeketten bloemen die ik van hen ook ontvangen heb versche-nen daarna voor mijn geestesoog. Maar ik was te geëmotioneerd om die nog te benoemen.

Iedereen zat heerlijk te drinken en te eten. Sjef en ik kozen voor een grote mok chocolademelk met slagroom.

De weergoden waren ons gunstig gezind. Er waren brede opklaringen met beslist zon.

Dus dat betekende dat iedereen weer massaal naar de spottersplaats terug ging.

De picknicktafel werd weer een schranstafel zoals het ook behoord te zijn bij een dergelijke gezellige meeting.

In Sjef's tas zat een heel mooi aandenken van Ans in een blauwe enveloppe. Een foto van haar getekende vliegende slechtvalk.

Wij hadden er ieder een.

We zagen de valken dan ook weldra vliegen. Eentje zat weer op de Torenlamp. Het leek Pa wel die zijn kroost in de gaten hield . Twee van de drie vlogen er.

Ik maakte samen met menig mortelaartje een half Torenrondje.

Onder andere Sjef bleef op de spullen letten op de spottersplaats.

Ook Ingrid kon voor de tweede keer weer van al het moois daar genieten.

Aan de voet van de hoge Toren zagen wij daarboven twee juvenielen vliegen.

Ik zorgde ervoor dat ik daarvan de mooiste foto maakte (!)

We hadden veel lol, vanwege hilarische uitspraken van menigeen.

En heerlijk, lachen is gezond. Ik soupeerde dat tot en met mijn tenen op.

Familie Nijlgans zat voltallig in het veld nabij hun meertje.

Mijn fototoestel deed telkens weer zijn werk.

Het water stond weer hoger in de Snelle Loop na de droogte die we gehad hebben.

We hoorden kikkers. We hoorden vrolijk de vogels fluiten. De wind joeg door het gebladerte van de bomen. Maar de temperatuur was niet echt onaangenaam, dus kon je dat goed hebben.

Voldaan keerden we op de spottersplaats terug, waar ik mijn maag weer van lekkers voorzag.

Hij was al goed gevuld door een overheerlijke appelflap van Bob.

Bedankt Bob, en zeker nadat ik lotnummer 5 raadde en er nog eens vier naar huis kon nemen!

We kregen twee keer een fikse bui. Dat leverde schitterende wolkenpartijen op, waar ons kleine landje beroemd mee is geworden!

Dat was aan menig fototoestel besteed!

De tweede regenbui was ongenadig hard.

Het liep naar 16.00 uur.

Toen besloot iedereen om huiswaarts te keren.

Iedereen had een erg goed gevoel, want de Meeting was weer heel erg geslaagd.

Na het moment van afscheid nemen stapten Sjef en ik in onze auto.

Een Meeting die voor mij een ingrijpend verhaal daaraan vooraf kende, en dat ik er nu bij heb kunnen zijn.

Ik ga nu voorwaarts met mijn neus vooruit, met een dag van blijvende herinneringen aan een warm applaus, aan vele knuffelmomenten, en hartverwarmende opbeurende woorden, en de valken die ons gezelschap hielden.

Het houdt mij op de been, ook al zal ik nog moeilijke momenten kennen, omdat het je onzeker heeft gemaakt.

Maar mijn blikveld kijkt vooruit met een vrolijke zon in het vizier........

ANS, ENORM BEDANKT VOOR DEZE MEETING.

HET VIEL OP HET JUISTE MOMENT.........

Hier zit ik op het buitenterras van herberg Grotel's hof in heel lief gezelschap.

Valk op de bovenste Torenlamp rechts.

Sjef en ik genietend op de spottersplaats. Links is Bob goed zicht-

baar.

 Ans geniet met mij mee.

Tijdens de wandeling aan de voet van de Toren loste ik

het op om de mooiste valkenfoto te maken (!)

Marijke (links) en Ingrid (rechts) oplettend voor elk detail

tijdens de wandeling.

De Snelle Loop nabij het kikkermeertje, alwaar de kikkers zich

lieten horen.

 Achter de Toren.

De Snelle Loop vervolgt zijn weg.

 José in mijn gezelschap. Hier gingen enige oefenpose's aan

vooraf ( grinnik).

 Dat leverde zelfs een fotosessie op !

 Een sfeerplaatje achter de Toren!

 Ik hou van Holland....

 De Toren weet zich onder een prachtig wolkendek.

---------------------------------------------------------

Opnieuw onder een prachtige wolken-partij.

Vrijdag 1 juli 2011 - de Toren weet zich weer in gezelschap van een prachtige wolkenpartij.

Later in de morgen reden Sjef en ik weer naar De Mortel.

Bij de waterpartij van brouwerij Bavaria zat de familie Nijlgans Bavaria voltallig.

Het zonnetje scheen vrolijk toen we bij de Toren aan kwamen.

Meer spotters tuurden op de spottersplaats naar de valken die zich beslist lieten zien.

We hoorden regelmatig het gakkende geluid van S2.

Stilletjes hoopte ik dat de juvenielen het weer lager bij de grond zouden zoeken.

Maar als daar niks te vinden valt blijven ze natuurlijk wel weg.

Dus een mooi fotootje ervan maken was er voor mij niet bij.

Maar de familie Nijlgans bevond zich wel laag bij de grond. Het was een troostrijke gedachte dat zij zich wel lieten fotograferen, bij gebrek aan al wat valk was tussen de grashalmen.

Maar de familie Slechtvalk liet weer wel aan ons zien wat vliegen was.

Keer op keer zagen wij dat boven ons gebeuren. Dan laag, dan hoog.

Een valk vloog met een zware prooi tussen de poten een aantal rondjes, om vervolgens moeizaam op de onderste ring van de Toren te belanden, waar de prooi geplukt werd. Bijna kukelde de prooi over de rand van de ring, maar een grote valkenpoot wist dat te voorkomen.

Een juveniel zat dit alles gade te slaan en wachtte geduldig. 

Maar toen het keurig voor hem/haar bleef liggen liet hij/zij de prooi ongemoeid.

Achter leken een stel kraaien voortdurend ruzie met elkaar te hebben.

Maar ja, wij tweebeners keken er wel telkens naar, maar dachten: dat zoeken zij zelf maar uit.

Sjef en ik maakten ook weer een wandeling. Eerst een gedeelte achter de Snelle Loop en daarna weer het Torenrondje.

Het nestrooster werd meerdere keren bezocht. Ook de nestkast kreeg even een bezoekje.

Keer op keer keken we naar boven naar de Toren.

Het bloeiende jacobskruiskruid dook her en der weer op en trok aan ons fototoestel.

Ook zij waren foto's waard.

De familie Nijlgans liet ons fototoestel niet ongemoeid. Had ik toch laag bij de grond wat twee vleugels bezat de mogelijkheid om daar wel plaatjes van te maken.

Bedankt familie Nijlgans.

Achter de Toren werden wij blij verrast door een koppel reigers. Zij vlogen sierlijk pal boven de grashalmen in cirkels en kozen vervolgens het luchtruim.

We werden getrakteerd op een regenbui. Maar het dichte gebladerte van de loofbomen diende voor ons succesvol als paraplu.

Op de spottersplaats werden we weer met de valken geconfronteerd.

Op een gegeven moment gaven zij aan een siësta te willen gaan houden. De keelklanken van de juvenielen en het gegak van S2 verstomden.

We zagen S2 op de dakrand van de Toren nabij de linkercam, en Pa op het nestrooster.

De middagzon bescheen opnieuw de Toren bij een lucht met prachtige wolkenpartijen.

Toen keerden Sjef en ik huiswaarts met S2 en Pa bovenop de Toren op 

ons netvlies.

Ook al waren de valken niet naar beneden gekomen, ik heb toch weer intens genoten samen met Sjef.

En ik ondervond dat ik veel minder vermoeid geworden was.

Op de terugweg kwamen we bij de brouwerij van Bavaria weer de nijl-ganzen tegen.

In Eindhoven werden we wederom op een regenbui getrakteerd.

Maar geen enkele regendruppel staat de mooie herinnering aan dit Torenbezoek ons in de weg.....

Klik op foto....

---------------------------------------------------------

Wat hebben wespen en dieven met elkaar gemeen?

 Dinsdag 19 juli 2011 ~ een zeer goede vraag!!

Deels in de morgen, en deels in de middag die dag brachten Sjef en ik de tijd door bij de familie Slechtvalk in De Mortel.

Zo zachtjes aan breekt de tijd aan dat de drie mooie juvenielen van pa en S2 voorgoed op de wieken gaan op hun definitieve levensweg.

Reden genoeg om weer op dit mooie plekske te zijn.

Op de spottersplaats zag ik vanaf de Hemelsbleekweg een ander heerschap genietend spotten, ook zonder veren.

Ik wist dat dit Gerrit (E) moest zijn. Kon niet missen.

Mieke hield hem gezelschap.

Wij voegden ons bij hen.

In onze klapstoelen gezeten zagen we hoe rondborstige S2 in het zonnetje zat bovenop de Toren in de grootste antenne. Ik zou er harkerig van worden, maar zij niet.

Een andere welbekende Gerrit met de cijfers 112 achter zijn naam kwam er ook gezellig bij.

Direct viel hem van mij een felicitatie ten deel met klapzoenen, omdat hij geridderd was vanwege zijn waardevolle verdienste bij de brandweer. Ridder Gerrit liet zich dat lachend welgevallen. Zijn paard had hij thuis gelaten. Hij had een ander vervoersmiddel bij zich waar boodschappen in lagen voor de inwendige mens.

Twee juvenielen kwamen ietwat fladderend aangevlogen. Eentje dook achterop de Toren.

Telkens hoorden we het geroep van buizerds.

Opeens werden we geconfronteerd met wespen en dieven.

Wat hebben die nu met elkaar gemeen!?

Eigenlijk niks.

Maar De Mortel werd er die middag wel mee geconfronteerd.

Ik ving ze op de gevoelige fotogeheugenkaart.

Het ging om de wespendief. Een koppel nog wel.

Deze wijsheid heb ik van Gerrit112 geleend.

BEDANKT GERRIT112!

Met mijn toch best wel wespendiefdigitaalinzoomhandje wist ik ze vast te leggen, ook al bleven zij deels langs en deels recht boven ons rondcirkelen.

Beslist ook een WOWWWWW-tje waard!

Tevens heb je nu het antwoord dat wespen en dieven toch iets gemeenschappelijks kunnen hebben.

Dankzij Gerrit te E wist ik dat de schotse hooglanders te duur werden. Dat had hij van Staatsbosbeheer vernomen.

Ze zijn er dan ook niet meer.

Opnieuw dankzij Gerrit te E in diens verslag van vandaag weet ik welk runderdier de mooie schotse hooglanders rondom de Toren gaat vervangen.

Deze runderen schijnen goedkoper te zijn.

In diens verslag zag ik dit...(eventjes van Gerrit te E gejat (!)....(grapje).....)

Angus runderen (Aberdeen Angus) is een Schotse runderras veel gebruikt in de rundvlees productie. Ze werden ontwikkeld van runderen van nature voor in de graafschappen Aberdeenshire en Angus in Schotland , en staan bekend als Aberdeen Angus in de meeste delen van de wereld. Ze zijn van nature ondervraagden ( hebben geen horens) en effen zwart of rood hoewel de uier wit kunnen zijn. Er zijn altijd rood en zwart , zowel individuen in de populatie , en in de VS ze worden beschouwd als twee aparte rassen - Red Angus en Black Angus . Black Angus is de meest populaire vleesrassen van vee in de Verenigde Staten , met 324.266 geregistreerde dieren in 2005.

BEDANKT GERRIT VOOR HET VERKRIJGEN VAN DEZE WAARDEVOLLE INFORMATIE!

Ook van deze dieren zullen wij gaan genieten!

Zij zijn heel erg mooi!

( Ik zal de schotse hooglanders wel gaan missen )

Piet te L.  in gezelschap, kwam de spottersplaats ook bemannen.

Niet lang daarna vertrokken Gerrit (E) en Mieke.

Sjef en ik gingen weer heerlijk onder de zomerzon aan de wandel.

Een reiger ving onze blik, evenals de altijd rumoerige kraaien.

Toen we achter de Snelle Loop wandelden hoorden we valkengekrijs.

Alledrie de juvenielen kwamen haastig "kletsend"  aangevlogen. Ze leken elkaars luchtruim niet te gunnen. Flink fladderend "duwden" zij zich  tegen de Toren aan.

Ze doken er vervolgens op.

Het jacobskruiskruid kreeg opnieuw mijn aandacht.

De Snelle Loop kende opnieuw aan beide zijde weelderige begroeiing.

Het Torenrondje liet aan ons zien dat het flink hersteld was van de droogte.

Alles lag er weldadig en fris groen bij.

Op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg aanbeland hoorden we opnieuw valkengekrijs.

Ik wist niet dat gekrijs zo mooi in de oren kon klinken.

Nu weet ik inmiddels al jaren dat dit wel kan!

Voldaan in de middag reden Sjef en ik weer naar huis.

Alledrie de juvenielen hebben zich gelijktijdig aan ons laten zien luidruchtig en wel.

Het zijn sterke vogels geworden.

Zij laten ons weten dat het weer een mooi broedseizoen is geweest......

Klik op foto.

--------------------------------------------------------

Bij een aangenaam zomer-temperatuurtje.

Vrijdag 5 augustus 2011 - eenden in de Snelle Loop schuinsweg achter de Toren.

Onder een aangenaam zomertemperatuurtje waren Sjef en ik deze middag weer bij de Toren in De Mortel.

Op het moment dat wij aan kwamen gereden kwam Gerrit(E) de He-melsbleekweg opgelopen om elders de situatie in ogenschouw te nemen.

Op de spottersplaats troffen wij Piet en Dorine aan, Mieke en Piet uit Lieshout.

Niet lang daarna kwam Ton ook, die ook al snel aan de wandel ging.

Sjef en ik keuvelden op de spottersplaats met de gezellige spotters. Mij was tevens een hartverwarmende begroeting door Dorine en Piet ten deel gevallen na alle toestanden i.v.b. met mijn gezondheidssituatie.

Dat deed mij heel erg goed.

We zaten er met een dubbel gevoel.

We wisten dat we madammeke S2 niet zouden zien.

Helaas is zij getroffen door een hagelschot van wellicht een jager?

We zullen dat denk ik nooit weten.

De natuur van het vogelrijk zal uiteindelijk het antwoord geven hoe het verder gaat met de valken in De Mortel.

Een valk zat op het nestrooster. Een ander vloog met grote regelmaat een rondje.

Laag over de Snelle Loop scheerde eerst een en toen twee reigers.

Hen ook te zien vliegen blijft een mooi schouwspel.

Gerrit(E) kwam weer terug om daarna huiswaarts te keren.

Toen maakten Sjef en ik weer ons Torenrondje, terwijl de anderen ook naar huis gingen.

De zomerzon was erg aangenaam.

Ondanks de matige zomer was het heerlijk om er weer te zijn.

Deze augustusdag liet toch aan ons zien wat zomer is.

Overal was het erg rustig. Je hoorde de vogels niet.

Zelfs de kraaien hielden zich wat dat betreft gedeisd.

De wandeling liet ons weer de varens zien die volop rondom de Toren groeien.

Fier staken de naaldbomen rijzend de hoogte in.

De loofbomen lieten licht hun bladeren meedeinen in het warme zomer-windje.

De paarden in de aangrenzende wei hapten in het gras en sloegen met hun staart om vliegen te weren.

Op de Hemelsbleekweg kwamen we Ton weer tegen die zijn fototoestel in de aanslag had om een valk hoog rondom de Toren te kunnen volgen.

De drie juvenielen worden niet meer gezien.

Zij zijn sterke valken geworden dankzij Pa en S2.

Pa weet zich nu in het gezelschap van een jonge vrouwtjesvalk.

Een tweede wordt op dit moment niet meer gezien.

In het vogelrijk van de valken was al snel bekend dat het vrouwtje van De Mortel niet was teruggekeerd op haar stek.

Sjef en ik verlieten de Hemelsbleekweg met de wetenschap dat drie mooie juvenielen zijn uitgevlogen op weg voor een eigen leven.

We weten ook dat S2 aan het herstellen is.

In ons hart hopen we dat zij zal terugkeren naar Pa.

Maar de natuur zal daar over beslissen........

 Mijn persoontje aan de wandel.

  Langs de Snelle Loop.

Eendje speelt kiekeboetje.

 De weldadig groeiende varens.

 De Toren.

 Erg sfeervol!

 Ook al zo mooi.....

---------------------------------------------------------

 Vrijdag 19 augustus 2011 - zomerplaatje achter de Snelle Loop.

Bemand met onze tuinstoelen betraden we deze middag het veld tegenover de Toren.

We streken neer langs het water waar de nijlganzen wonen.

Nu even niet.

Het zonnetje was erg aangenaam.

Kraaien waren geducht in de weer, van de valken viel even niets waar te nemen.

Totdat er eentje fladderend bij de Toren verscheen.

Laag over het veld voor ons klom hij/zij vliegend naar boven.

De onderzijde van de valk bezat een donker verendek.

Een juveniel.

De manier van vliegen deed ons ook aan een juveniel denken.

Ietwat stuntelig bereikte hij/zij een der onderste ringen.

Er is deze week een juveniel van dit jaar opnieuw gesignaleerd. Wie weet was het deze juveniel.

Zo ja, is het een zij.

Toen werd het opnieuw stil boven rondom de Toren.

Ik maakte een wandelingetje in de bossen daarachter. Sjef bleef van de rust om hem heen in zijn tuinstoel genieten.

Ik genoot tussen de bomen van alle groenschakeringen rondom mij.

Eenmaal weer naast Sjef neergestreken zagen we weer een valk. Dit exemplaar leek een volwassen valk aan de manier van vliegen te zien.

Gakkend gelijk S2 dook hij/zij ook op een der ringen van de Toren.

Wat er verder bij de nestkast gebeurde konden wij niet waarnemen.

Vanaf onze zitplaats is de nestkast niet te zien.

Opnieuw werd het rustig daarboven.

Toen besloten we om ons torenrondje weer te gaan maken. We hoorden telkens geloei van runderen.

Wie weet konden we voor de eerste keer de nieuwe kudde Angus runderen aanschouwen.

En ja, we troffen de kudde in de verte aan op het achterveld links van de Toren gezien.

Moeizaam maakte ik er de eerste foto van.

Maar vast en zeker zal ik ze nog veel beter kunnen gaan fotograferen als ze dichter bij de Toren komen.

We maakten op ons gemak ons torenrondje.

Telkens hielden we de Toren in de gaten. Gakkend valkje bleef gakken. Kennelijk was het duidelijk ergens niet mee eens.

Toen we de Toren weer naderden leek het wel of er een valkengeschil beslecht moest worden.

Een nadrukkelijke valkenconversatie bereikte ons oor.

Zien deden we niets.

Maar onze oortjes vingen voldoende op.

We hadden onze auto pal bij de Toren geparkeerd.

Onze wandeling eindigde daar.

In het zomerzonnetje reden we weer naar huis.

Nog steeds is het spannend bij de Toren.

Pa zit er niet stil, eenzaam en verlaten.

Valkenvrouwtjes weten hem feilloos te vinden....

 Turend naar een valk.

Als dit geen relaxen is, wat is het dan wel....

 Mooi blikveld.

Volop zon.

 Gezien vanaf de bosrand achter de Snelle Loop.

  In de bossen achter de Snelle Loop.

Een digitaalinzoomzwoeghandje.....van de kudde Aberdeen Angus. Niet

op zijn Aberdeens, maar op zijn Hollands.

---------------------------------------------------------

Uit de wind.......

 Dinsdag 13 september 2011  -  turend naar de Toren.

De herfstwind is al voelbaar, na een matige zomer. Ondanks de wind gingen Sjef en ik weer naar de Toren in De Mortel.

We kozen met onze tuinstoeltjes weer voor een plekje bij de waterpartij waar elk voorjaar de nijlganzen wonen. De wind had geen vat op dat plekje.

Dat vonden wij prima.

Boven de Toren hingen prachtige wolken, die een vleugje blauw daartussen lieten zien.

Daaronder bevonden zich plotseling drie valken.

Zij namen duikvluchten en lieten zich meedeinen op de wind. Zij lieten ook keer op keer hun vleugels werken. Een valk koos ook even voor de onder-ste Torenring.

Een vreemd vrouwtje is voortdurend in gezelschap van Pa.

Wat gebeurt er als S2 de Toren weer weet te vinden na haar herstel?

Mijn emoties vertellen mij bij dit gebeuren, dat ik hoopvol gestemd ben!

Twee statig vliegende reigers lieten zich ook aan ons zien.

Ze streken, de een na de ander, met een geringe tijd daartussen, neer achter de Toren nabij de Snelle Loop.

Ik maakte een wandeling achter de Snelle Loop in de bossen en dat leverde enkele sfeervolle foto's op.

Sjef paste op beide tuinstoelen.

Eenmaal weer terug genoten we samen van de rust die is teruggekeerd na de jaarlijks tractorpulling.

Een groep kraaien liet weten dat zij weer luidruchtig aanwezig waren.

Maar daar trokken wij ons niets van aan.

Toen ondernamen Sjef en ik weer het Torenrondje.

De Snelle Loop was uitgebaggerd.

Overal lagen er dennenappels en eikels in het zand. Zij waren massaal aanwezig.

In het aangrenzend weiland keken drie paarden ons nieuwsgierig na. Ze stonden gedriëen bij elkaar.

Na deze rustige wandeling waarin je alleen maar geniet, zochten we onze auto weer op die geduldig op ons had gewacht.

We reden weer huiswaarts met de wetenschap dat ook dit mooie plekje zich weer klaar maakt voor de herfst.....

Mooie wolken boven de Toren.

 Sporen van de naderende herfst.

  Elsje kroop voor deze foto even over de grond (!)

Sfeerplaatje.

 Geen enkele boom ontgaat mij.

 Achter de Toren.

  De eerste herfstbladeren.

--------------------------------------------------------

Op een zomerdag in de herfst.

Maandag 26 september 2011 - op een mooie zomerdag in de herfst tegenover de Toren.

Op deze mooie warme septemberdag lokte het rustieke plekje ons weer 

naar de Toren in De Mortel.

Het leek zomer, maar de eerste najaarssporen vertelt je dat de herfst toch echt begonnen is.

De zomer was grillig en deed wat ie wilde.

Het trok aan je kleren, rukte aan de bomen en liet het veelvuldig regenen vaak in gezelschap van onweer.

Vandaag was daar niets meer van te merken.

De opening van de herfst laat ons aangenaam verrassen.

We brachten onze tijd eerst op de spottersplaats door.

Sjef en ik ondernamen een wandeling opzij van de Toren achter de Snelle Loop.

In de verte aan de rand van het open veld achter de Toren zagen we de kudde Aberdeen Angus runderen weer.

Dat was de reden waarom wij afdwaalden van onze gebruikelijke route.

Ik wilde deze overzeese robuuste dieren dichterbij aanschouwen.

Dat gebeurde dan ook.

Een heel groot exemplaar keek ons met die typische lome slome koeblik aan, terwijl ie aan het herkauwen was. Je was geneigd als je in die ogen keek om die lome slome blik van dat beest over te nemen.

Ongewild, als ik niet oppaste, herkauwde ik mee, omdat dat herkauwen voorspelbaar ritmisch te werk ging.

En wat kunnen die beesten loeien!

Een Schotse hooglander kan daar nog wat van leren. 

De kudde leverde mooie plaatjes op. Zij voldeden aan mijn verwachting.

Sjef's mobieltje rinkelde. Dat leverde voor Ans een live-Torenverslag op.

We belandden weer op de spottersplaats die er weer stil, eenzaam en ver-laten bij lag.

Het was heerlijk rustig en goed toeven op het bengske.

Een laag vliegende reiger liet aan ons horen ook flink kabaal te kunnen maken.

En toch, het hoort bij de stilte van de natuur aldaar.

Drie spotters namen op de groene bengskes plaats, waarvan ik er een van kende.

Hij had inmiddels ook kennis gemaakt met mijn site.

Hij is dan ook hier van harte welkom.

Pa liet weer aan ons zien van welke lamp hij bovenop de Toren hield.

Hij liet ook aan ons zien dat hij nog altijd rondom de Toren kon vliegen, om toch weer voor dat lampje te kiezen.

Een buizerd liet zich horen. Hij liet zich niet zien.

Na weer een heerlijk Torenbezoek keerden we weer huiswaarts.

We weten dat elk moment de herfst echt kan toeslaan.

We weten dan ook dat dit weer mooie kleuren zal gaan opleveren, ook op dit mooie plekske.....

Sjef aan de wandel.

De kudde Aberdeen Angus.

 Twee bruine en een zwarte.

 En toch....het is herfst.

Rustiek plaatje.

Twee bruine exemplaren.

Ik werd zelluf sloom bij deze rundachtige aanblik.

 Ans zorgde ervoor dat ik niet langer koeachtig sloom was.

Herfstkleuren.

--------------------------------------------------------

Maandag 24 oktober 2011 ~ herfstkleuren naast veel groen rakelings langs de Toren.

Een overdadige herfstzon stond die middag aan een strakblauwe hemel.

Een straffe zuidoosten wind rukte aan de Toren in De Mortel.

Maar aangezien deze herfstwind bestendig is zal hij nooit omvallen.

De wind trok aan onze jassen toen Sjef en ik op de spottersplaats op het bengske zaten.

Maar onze jassen uittrekken kon ie niet.

Het groen is nog volop aanwezig naast de sfeervolle verkleuring van de herfst.

Hoe we ook keken, we zagen geen valk.

We kregen de hoofdrolspelers deze middag niet te zien.

Anderen namen deze rol over.

Het was de kudde die Aberdeen beroemd heeft gemaakt.

Het werd dan ook een bezoek van ons van een hoog koe-gehalte.

We hebben heel wat runderlapjes zien rondlopen nabij de Toren.

We ondernamen onze eerste herfstwandeling.

Een reiger klapwiekte weg richting Snelle Loop, zoals ie bij elk bezoek van ons doet.

We zagen twee keer een roofvogel wegvliegen. Een kleine en een grotere.

Het waren geen buizerds. We zagen dat aan de vleugels.

Wat dan wel? Dat zal een vraagtekentje blijven.

Ondanks het nog vele groen bereikten ons ook de herfstkleuren die hun warme gloed toonden in het felle zonlicht.

Opvallend was ook dat de varens nog niet levensmoe waren. Zij hadden hun groene kleedje ook nog aan.

Denneappeltjes en eikels knapten onder ons schoeisel.

Eenmaal op het verharde deel van de Hemelsbleekweg aanbeland kregen we nadrukkelijk aandacht van de Aberdeen Angus kudde.

De runderen  sjokten over het afgerasterde veld langs de weg met ons mee.

Toen Sjef en ik op de spotterplaats kwamen en op het groene bengske neervleidden, met onze neus richting Toren, bleven de runderlapjes koe-achtig op een afstandje naar ons kijken.

Mmmmm....die tweebeners zitten alleen maar....we wagen ons dich-terbij.

Dat deden zij tot aan de afrastering.

Wij tweebeners strekten onze benen en wisten de afrastering ook te vin-den.

De kudde vond zelfs dat best.

Visa versa werden het koeachtige blikken naar elkaar.

Toen bij al die runderlapjes de nieuwsgierigheid was gestild graasden zij weer verder en waren wij niet interessant meer.

Het leverde mooie plaatjes op.

We zaten te genieten op het groene bengske.

Onder een stralende zon reden we in de loop van de middag weer naar huis.

Geen valkenactie gezien, maar wel nadrukkelijk kennis gemaakt met prachtige vierpoters bij heel mooi herfstweer.

Ondanks het nog vele groen hebben we toch van een mooie herfstwan-deling kunnen genieten....

Klik op foto.

---------------------------------------------------------

 Maandag 14 november 2011 ~ volop herfst.

Opnieuw troffen we in de novembermaand een zonovergoten Toren aan.

Sjef en ik zetten vroeg in de middag onze auto in de berm van de Hemelsbleekweg  neer tegenover de ingang van de spottersplaats.

We troffen er Piet te L. aan met zijn spottersuitrustig.

Bovenop de Toren zat op de grote antenne een valk, en op het nes-trooster zat er een.

Zij genoten van het aangename herfstzonnetje.

Vele bomen rondom ons waren kaal. Verschillende bomen waren ook verkleurd en deels kaal.

Sjef en ik genoten op de spottersplaats van de twee valken. Een van de twee was OR2 het nieuwe vrouwtje van Pa. Ik meende waar te nemen dat de valk op het rooster dit vrouwtje was.

We keuvelden met Piet die ook volop met het spotten van andere vogels bezig was.

De valk op het nestrooster vloog weg.

De valk op de antenne vloog weg, maar keerde er telkens terug.

Die had duidelijk het heen-en-weer.

Sjef en ik besloten om onze tweede herfstwandeling te maken.

Daarin werden we niet teleurgesteld.

De reiger zat aan de waterkant van de Snelle Loop, de runderen uit Aberdeen, en die nu toch nadrukkelijk ook Morteltjes zijn geworden, kwamen we ook weer tegen.

Alles blakerde opnieuw in het zonlicht.

Het fototoestel deed ijverig zijn werk om al dat herfstmooi weer foto-grafisch vast te leggen.

Onze dochter Astrid deed naar ons een mobiel rinkeltje. Dat leverde wandelend rondom de Toren in de mooie omgeving een gezellig gesprek op.

Onze voeten schuifelden door de afgevallen eikenbladeren die roodbruin op de bodem lagen.

Het water in het ganzenmeertje stond heel erg laag in de poel.

Regendruppels hebben we de laatste tijd weinig gezien. Vandaar.

Tijdens de wandeling liet een van de valken aan ons horen nog steeds een keeltje te kunnen opzetten.

Het antennezittertje bleef op en neer vliegen.

We belandden weer bij de spottersplaats die nu door Piet verlaten was.

Een valk op de antenne, een op het dak van de Toren.

Sjef had het laatst genoemde waargenomen, ook al was ie zelf niet bovenop de Toren geklommen.

In de loop van de middag reden we weer richting Eindhoven.

We weten dat S2 beslist aan het herstellen is.

Wat zal er gebeuren als zij haar vrijheid weer terug krijgt.

De tijd die voor ons ligt zal het ons vertellen....

 Valk op het nestrooster. Wellicht het nieuwe vrouwtje OR2.

De Toren tegen een strakblauwe lucht, en fel afstekend door

het zonlicht.

 Nabij de Snelle Loop.

 Achter het ganzenmeertje.

 Mijn persoontje in het zicht van de Toren.

 Een blik op de Toren.

 Verkleurde eikenbladeren.

 Deels gevuld, deels kaal.

 Sjef met een zonovergoten bolletje......zonder veren.

 Nabij de Snelle Loop.

 Sjef, kijk jij even om....Dank je wel. Graag gedaan.

  Poortje-hangen. En wat heb ik toch met pinkjes (!?)

Tegenover de Snelle Loop.

Sfeervol.

 Het fototoestel speelt met de zon.

 Sfeerplaatje vanwege het mooi vallende zonlicht.

---------------------------------------------------------

Op een rustige koude vroege winter-dag.

Maandag 19 december 2011 ~ mooi sfeerplaatje met aan de horizon de Aberdeen Angus runderen.

Vanmorgen zag de aarde wit.

Een heel dun wit laagje bedekte de bodem.

Koning Winter liet aan iedereen zien dat hij in aantocht is.

Op 22 december mag hij zijn schreden daadwerkelijk zetten.

De aarde voelde de zonnestralen die heel subtiel de kale bomen aan-raakten.

Sjef en ik bezochten in de vroege middag het mooie plekje bij de Toren in De Mortel.

Aldaar zagen wij het mooie winterse beeld dat koning Winter ons reeds gaf.

Het was nagenoeg windstil.

De zon gaf welhaast elk facet een oranje/geel tintje.

De aanblik was een WOW'tje waard!

We keken op het bengske op de spottersplaats om ons heen.

Sjef had zijn welhaast veerloze bolletje bedekt met een warme muts.

De kou rondom zijn oren deerde hem niet.

Mijn bolletje bezat ruimschoots een van nature warm vachtje.

Er was geen valk te bekennen.

We zagen dan ook op het dak van de Toren dat pal achter de nestkast gewerkt werd.

Busjes van een werkmaatschappij stonden op het binnenterrein geparkeerd aan de voet van de Toren.

We besloten om weer een wandeling te maken.

Toen we daar goed en wel aan begonnen waren werd onze aandacht getrokken door gakkende aanvliegende ganzen.

Luidkeels scheerden zij laag over het veld om nabij de grote waterplas achter de Snelle Loop neer te strijken.

Het was het  bekende koppel.

Zij waren daar waar zij zich thuisvoelden.

Het waren de nijlganzen.

Achter de Toren plotseling opnieuw gekwetter.

Het trok opnieuw onze aandacht.

Hoog in de bomen in een rap tempo zaten twee eekhoorntjes elkaar van boom naar boom achterna. Het was met het menselijk oog bijna niet te volgen.

Het koppeltje leek ruzie te hebben.

Ze waren het duidelijk niet met elkaar eens.

Wat zijn het toch mooie rappe beestjes!

Telkens werden we verrast door groepen duiven die ook aan ons lieten zien wat vliegen was.

Kraaien lieten telkens hun keelgeluiden horen, omdat zij altijd wel ergens ruzie om maken.

Achter de Toren op het open veld zagen we een aantal zwarte runderen die voorgoed vastzitten aan Aberdeen maar ook aan Angus!

In het zonnetje stonden zij in het gras te happen.

Na onze wandeling namen we weer op het bengske op de spottersplaats plaats.

Met de verrekijker speurden we de Toren af.

De valken keken liever elders de kat uit de boom, of beter gezegd de mens uit de Toren.

We genoten van de stilte om ons heen en de rustieke schoonheid van het mooie plekje.

Het werd ons laatste Torenbezoek van dit jaar.

Het was een veelbewogen jaar voor Sjef en voor mij.

Maar ondanks dat blijven wij maar al te graag deze mooie plek trouw.

Een plek waarin je je heerlijk kunt ontspannen, en waar je je altijd fijn voelt.

Het komend broedseizoen van de mooie gevleugelde bewoners van de hoge Toren zal anders zijn.

Pa is in het gezelschap van een ander mooi groot Duits vrouwtje 2OR.

Hij weet niet dat zijn vorige Belgisch vrouwtje in hele goede handen is en herstelt van een ernstige verwonding!

Hij kan niet weten dat S2 terug zal keren in de natuur.

En wat niemand nog weet is, wat gaat S2 dan doen?

Kent zij haar plekje nog?

Haar dan weer sterke vleugels zal haar brengen naar daar waar zij het liefst naar toe wil......

Sjef waant zich in de Noordpool.

Genietend Elsje met een inmiddels erg bekende sjaal om haar hals van

het wereldmerk MARIJKE!

De nijlganzen.

Langs de Snelle Loop.

Achter de Toren.

In de naakte schoonheid van hun bestaan.

Tot slot de vertrouwde Toren.

-----------------------------------------------

Dit is het einde van Verslagen De Mortel 2011.

In Verslagen De Mortel 2012 gaan we weer even vrolijk verder....

-----------------------------------------------

------------------------------------------------