Verslagen De Mortel.

De verslagen van 2024.

 

 

De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-

grinus gehuisvest is....

 

 

Deel 2.

 

 

------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

( klik op foto voor vergroting )

 

 

 

------------------------------------------------------------

Dinsdag 9 juli 2024 ~ slechtvalk in het raamkozijn aan de achterzijde van de Toren langs het  onverharde deel van de Hemelsbleekweg.

 

 

 

Heden morgen liet de zomer zich uitbundig zien. Naast wolkenvelden

kreeg de zon ruimschoots de kans om telkens door de breken. Ook de

aldaar wonende vogels lieten zich vrolijk horen vanuit de loofbomen waar

zij zaten. 

Bovenop de zendtoren was het stil. Sjef en ik keken telkens naar de top

ervan toen we eenmaal op de spottersplaats aanwezig waren.

Het hoge gras was er gemaaid zodat het beter toegankelijk was. De tweede

bank die jaren terug er gezet was, was verdwenen. Het zachte hout ervan

had het helaas niet langer volgehouden.

Datzelfde hout bezit ook de tafel met de twee daaraan bevestigde zitplaat-

sen. Ook dat heeft moeite met de tand des tijds. Maar het staat nog in het

plat getrapte gras.

We zagen dat het jacobskruiskruid iets meer aanwezig was. Maar het miste

toch de uitbundigheid van weleer.

Omdat het stil bleef rondom de Toren gingen we aan de wandel.

 

Opnieuw was de Snelle Loop dicht begroeid. Maar dat wordt telkens op

het einde van het zomerseizoen weggehaald. De bospaden waren erg goed

te betreden. Van wateroverlast was geen sprake meer. De loofbomen ston- 

den rijkelijk en gezond in hun blad. Het krijgt immers genoeg regenwater.

 

We kwamen aan op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg. De

Toren doemde op. Ik kreeg nadrukkelijk de zijde in het oog die deels achter

het dichte bladerdek van de loofbomen schuil ging.

En ja hoor. Daar zat ie weer: een van de twee slechtvalken in een lager

gelegen raamkozijn op de Toren. Vandaar dat ik hem veel beter wist te

"vangen" met mijn compact camera. Dat gaf mij zeer veel voldoening!

Je leek oog in oog met hem te staan. En dat was genieten!

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Ik ging met de verrekijker

nauwkeurig de Toren langs. Maar nee, daar zat geen tweede slechtvalk.

Of hij was wellicht dieper een van de ringen opgegaan, of bovenop het

torendak.

 

De middag lonkte. Sjef en ik waren voldaan omdat we toch een valk ge-

zien hadden.

We keerden weer huiswaarts de rust van het mooie plekje achter ons

latend om de drukte van de grote stad Eindhoven weer te ontvangen....

 

 

Sjef tijdens de wandeling.

Langs de Snelle Loop.

Jacobskruiskruid met zandoogje.

Slechtvalk in het raamkozijn op de Toren.

Slechtvalk.

De spottersplaats met een bankje minder......

 

 

 

---------------------------------------------------------------

Dinsdag 16 juli 2024 ~ slechtvalk in de nestkast.

 

 

 

Telkens ging de zon achter een dik wolkendek schuil. Het weer leek niet

echt te weten wat te willen.

Maar als de zon scheen wist deze toch wat zomer was en scheen ie uitbun-

dig. Onder deze weersomstandigheid waren Sjef en ik weer bij de slecht-

valken in De Mortel. Meteen zag ik op de spottersplaats dat een valk aan 

het nestkasthangen was. Daar nam het ruimschoots de tijd voor.

Telkens vingen Sjef en ik met de valk elkaars blikken.

We hoorden nagenoeg geen vogelgeluiden om ons heen. Het was ver-

stomd. Af en toe kraaide een kraai. Niet zijn hoogste lied want daar "bakt-

ie-niet-veel-van."

Omdat het bij nestkasthangen bleef gingen Sjef en ik aan de wandel.

 

Twee mosgroene auto's van Staatsbosbeheer passeerden ons op de He-

melsbleekweg. We doken toen het bospad op links van de Toren.

Hier en daar wuifde het jacobskruiskruid in de wind.

Tijdens de wandeling miezerde het af en toe omdat grijze wolken boven

ons passeerden. En dan plots was de zon er dan weer.

In het hoge gras lagen runderen van Aberdeen angus te genieten van

alles om hen heen.

Dat gaf een landelijke aanblik. 

Toen we weer terug liepen over het onverharde deel van de Hemelsbleek-

weg zagen we dat er geen slechtvalk aan die zijde van de Toren in een

raamkozijn zat. 

We maakten een praatje met de aldaar wonende bewoners, buren van de

slechtvalken BUS en 4NL.

Je mag raden waar het over ging.

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Valkje deed nog steeds aan

nestkasthangen. Maar op een gegeven moment kreeg het daar toch ge-

noeg van. Toen werd het beslist raamkozijnhangen op de Toren.

 

Het liep naar het middaguur. We besloten huiswaarts te keren. Op haar

fantastische ligfiets, door Hans gemaakt, kwam Karin ons tegemoet ge-

reden. 

We stapten uit. En dat werd een gemoedelijke conversatie. Altijd weer

fijn om ook haar weer te zien. En ja, zij en Hans zijn ook buren van de

slechtvalken.

 

We reden huiswaarts aan het begin van de middag nagekeken door 

raamkozijnhangertje.....

De Toren.

Nestkasthangertje.

Elkaars blikken gevangen.

Sjef aan de wandel.

De runderen liggend in het gras.

Ik ( Els ) tijdens de wandeling.

Raamkozijnhangertje.

"Tot de volgende keer."....

-----------------------------------------------------------

Donderdag 8 augustus 2024 ~ slechtvalk op het nestrooster.

 

 

Heden morgen onder een stralende zomerzon en een zeer aangename

temperatuur waren Sjef en ik weer te vinden bij de slechtvalken in De Mor-

tel. Donzige wolken sierden de blauwe hemel. Je werd er vrolijk van.

Helder keek ik de wereld in, en in sprankelende kleuren zag ik de Toren

tussen het groen en tegen de vriendelijke lucht. Een staaroperatie aan

beide ogen tegelijk maakte dit voor mij mogelijk. Ik bezag dit alles voor

voor het eerst. Dat gaf mij een dankbaar gevoel.

 

We zagen geen slechtvalk. We hoorden wel telkens een buizerd die daar-

mee zijn aanwezigheid kenbaar maakte, ook al zagen wij hem niet.

En tevens leek het dat de duiven op vakantie waren want ook die zagen

wij niet.

Soms naar een veiliger plek?

 

We ondernamen een zonnige wandeling tussen al het zomergroen.

Overal was het erg rustig. Het jacobskruiskruid was her en der uitge-

bloeid. Door de regen die telkens valt stond al het groen er weldadig bij.

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

We zagen nog steeds geen slechtvalk.

Twintiggggg????!!!! Zie ik er TWINTIGGGG omdat het té rustig was?

En zorgden deze valken ervoor dat zij voor de cams niet te zien waren?

En maakten zij daarom ook geen geluid!?

Ik knipperde eens met mijn ogen. Die kunstlenzen bedrogen mij toch niet?

Ik keek eens naar Sjef. Die bleef maar naar de Toren kijken. Hij leek niks te

zien. Ik keek toen om mij heen. Waar waren zij gebleven? Er was er al eerder

eentje teveel, maar dit. Ik vreesde dat mijn spiksplinternieuwe kunstlenzen

overdreven ijverig zijn geweest.

 

Maar plots klonk daar een roep van een slechtvalk. En ja, twee vlogen naar

de Toren. Eentje landde op het nestrooster. De ander verdween achter de

Toren.

 

Karin en Bennie maakten gezellig hun opwachting.

De slechtvalk op het nestrooster was weer op de wieken gegaan. We za-

gen hoe een van de twee valken de buizerd die we telkens hoorden en die

bij de Toren opdook, verjaagd werd. Ik wilde de buizerd met mijn fototoes-

tel vangen, maar dat lukte mij niet. Dat is bij mij altijd een dingetje: vlie-

gende vogels fotograferen. Wat jammer. De slechtvalk en de buizerd vlogen notabene boven ons.

Het nam niet weg dat we ongestoord gezellig aan het keuvelen waren.

 

Het werd 12 uur. Sjef en ik besloten om huiswaarts te keren. Karin deed

dat ook. Bennie bleef nog. We namen afscheid van elkaar. Wat fijn hen weer

gezien te hebben!

Onze auto reed aan. En tja, hoe kwam het toch dat er nog steeds twintig

slechtvalken op mijn netvlies geplakt zaten....

 

Zon en schaduw.

Zon en schaduw.

                            Sjef fotografeerde mij toen ik twee foto's maakte.

De Toren.

Slechtvalk.

Slechtvalk....

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------------

Woensdag 21 augustus 2024 ~ slechtvalk in een raamkozijn op de Toren.

 

 

 

Het plensde er goed uit de afgelopen nacht. Maar na regen komt er altijd

de zon die dan weer op de aarde schijnt. Alles wordt dan opnieuw beslist

vriendelijk. Deze morgen reden Sjef en ik in die weersomstandigheid

naar de slechtvalken in De Mortel.

Bij de Toren in De Mortel aangekomen zagen we geen valken. We streken

op het bengske op de spottersplaats neer om alles rustig in ogenschouw

te nemen.

Dat deden Sjef en ik niet alleen want Karin, buurvrouw van de slechtvalken,

en inmiddels lieve vriendin, keek op het bengske met ons mee.

Onder genoeglijk gekeuvel lieten beide slechtvalken zich mooi aan ons zien.

Ze cirkelden rondom de top van de Toren. Eentje ging in het raamkozijn

zitten waar voorheen de beluchter zat. De ander bleef rondom de Toren

vliegen, zwenkte af, en vloog hoog boven ons. Toen vloog hij terug rich-

ting Toren om uiteindelijk uit ons gezichtsveld te verdwijnen. Het ging er

heel rustig aan toe.

 

Gisteren daarentegen zijn er aanvallen geweest vanwege de komst van

een derde valk. Beide valken waren daar absoluut niet van gediend.

 

We keuvelden verder in de stilte van de natuur om ons heen. 

De man van Karin Hans was met de hond aan de wandel. Maar op een

gegeven moment merkte Karin op: "Hij blijft toch wel erg lang weg," om-

dat we hem in de bosrand links van de Toren zagen aankomen lopen.

Na afscheid van Karin te hebben genomen, omdat ze huiswaarts keerde,

gingen Sjef en ik aan de wandel.

 

De bosgrond vertelde ons niet al het regenwater te hebben opgesoupeerd.

Opvallend veel boomwortels in de bospaden lagen bloot door de grond

die weggespoeld was.

En ja hoor, wie kwamen we tegen: Hans, die een uitgebreid praatje maakte

met een wandelaar.

"Karin zoekt jou," zeiden we lacherig. We gaven ook te kennen dat we tegen

haar gezegd hadden "Hij is de hort op."

Hans keerde toen ook huiswaarts met zijn hond die naar aandacht vroeg,

en dat ook van ons gekregen had.

 

 

Sjef en ik liepen verder, de boomwortels vermijdend. Je moest goed uit-

kijken waar je liep. Dat deden we dan ook, ik al dan niet met zonnebril, 

en zelfs met bril, of zonder.

 

We kwamen heelhuids weer terug op de spottersplaats. De valk in het

raamkozijn was op de wieken gegaan. Het liep inmiddels naar het mid-

daguur.

 

Sjef en ik besloten weer huiswaarts te keren, waar twee vierpotertjes op

ons wachtten, en weer blij waren ons te zien....

Samen met Karin gezellig op het bengske.

Slechtvalk.

Weelderig groen.

In het mos....

 

 

 

-----------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------