Verslagen De Mortel.

De verslagen van 2024.

De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-

grinus gehuisvest is....

Deel 2.

------------------------------------------------------------------------------------

( klik op foto voor vergroting )

------------------------------------------------------------

Dinsdag 9 juli 2024 ~ slechtvalk in het raamkozijn aan de achterzijde van de Toren langs het  onverharde deel van de Hemelsbleekweg.

Heden morgen liet de zomer zich uitbundig zien. Naast wolkenvelden

kreeg de zon ruimschoots de kans om telkens door de breken. Ook de

aldaar wonende vogels lieten zich vrolijk horen vanuit de loofbomen waar

zij zaten. 

Bovenop de zendtoren was het stil. Sjef en ik keken telkens naar de top

ervan toen we eenmaal op de spottersplaats aanwezig waren.

Het hoge gras was er gemaaid zodat het beter toegankelijk was. De tweede

bank die jaren terug er gezet was, was verdwenen. Het zachte hout ervan

had het helaas niet langer volgehouden.

Datzelfde hout bezit ook de tafel met de twee daaraan bevestigde zitplaat-

sen. Ook dat heeft moeite met de tand des tijds. Maar het staat nog in het

plat getrapte gras.

We zagen dat het jacobskruiskruid iets meer aanwezig was. Maar het miste

toch de uitbundigheid van weleer.

Omdat het stil bleef rondom de Toren gingen we aan de wandel.

Opnieuw was de Snelle Loop dicht begroeid. Maar dat wordt telkens op

het einde van het zomerseizoen weggehaald. De bospaden waren erg goed

te betreden. Van wateroverlast was geen sprake meer. De loofbomen ston- 

den rijkelijk en gezond in hun blad. Het krijgt immers genoeg regenwater.

We kwamen aan op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg. De

Toren doemde op. Ik kreeg nadrukkelijk de zijde in het oog die deels achter

het dichte bladerdek van de loofbomen schuil ging.

En ja hoor. Daar zat ie weer: een van de twee slechtvalken in een lager

gelegen raamkozijn op de Toren. Vandaar dat ik hem veel beter wist te

"vangen" met mijn compact camera. Dat gaf mij zeer veel voldoening!

Je leek oog in oog met hem te staan. En dat was genieten!

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Ik ging met de verrekijker

nauwkeurig de Toren langs. Maar nee, daar zat geen tweede slechtvalk.

Of hij was wellicht dieper een van de ringen opgegaan, of bovenop het

torendak.

De middag lonkte. Sjef en ik waren voldaan omdat we toch een valk ge-

zien hadden.

We keerden weer huiswaarts de rust van het mooie plekje achter ons

latend om de drukte van de grote stad Eindhoven weer te ontvangen....

Sjef tijdens de wandeling.

Langs de Snelle Loop.

Jacobskruiskruid met zandoogje.

Slechtvalk in het raamkozijn op de Toren.

Slechtvalk.

De spottersplaats met een bankje minder......

---------------------------------------------------------------

Dinsdag 16 juli 2024 ~ slechtvalk in de nestkast.

Telkens ging de zon achter een dik wolkendek schuil. Het weer leek niet

echt te weten wat te willen.

Maar als de zon scheen wist deze toch wat zomer was en scheen ie uitbun-

dig. Onder deze weersomstandigheid waren Sjef en ik weer bij de slecht-

valken in De Mortel. Meteen zag ik op de spottersplaats dat een valk aan 

het nestkasthangen was. Daar nam het ruimschoots de tijd voor.

Telkens vingen Sjef en ik met de valk elkaars blikken.

We hoorden nagenoeg geen vogelgeluiden om ons heen. Het was ver-

stomd. Af en toe kraaide een kraai. Niet zijn hoogste lied want daar "bakt-

ie-niet-veel-van."

Omdat het bij nestkasthangen bleef gingen Sjef en ik aan de wandel.

Twee mosgroene auto's van Staatsbosbeheer passeerden ons op de He-

melsbleekweg. We doken toen het bospad op links van de Toren.

Hier en daar wuifde het jacobskruiskruid in de wind.

Tijdens de wandeling miezerde het af en toe omdat grijze wolken boven

ons passeerden. En dan plots was de zon er dan weer.

In het hoge gras lagen runderen van Aberdeen angus te genieten van

alles om hen heen.

Dat gaf een landelijke aanblik. 

Toen we weer terug liepen over het onverharde deel van de Hemelsbleek-

weg zagen we dat er geen slechtvalk aan die zijde van de Toren in een

raamkozijn zat. 

We maakten een praatje met de aldaar wonende bewoners, buren van de

slechtvalken BUS en 4NL.

Je mag raden waar het over ging.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Valkje deed nog steeds aan

nestkasthangen. Maar op een gegeven moment kreeg het daar toch ge-

noeg van. Toen werd het beslist raamkozijnhangen op de Toren.

Het liep naar het middaguur. We besloten huiswaarts te keren. Op haar

fantastische ligfiets, door Hans gemaakt, kwam Karin ons tegemoet ge-

reden. 

We stapten uit. En dat werd een gemoedelijke conversatie. Altijd weer

fijn om ook haar weer te zien. En ja, zij en Hans zijn ook buren van de

slechtvalken.

We reden huiswaarts aan het begin van de middag nagekeken door 

raamkozijnhangertje.....

De Toren.

Nestkasthangertje.

Elkaars blikken gevangen.

Sjef aan de wandel.

De runderen liggend in het gras.

Ik ( Els ) tijdens de wandeling.

Raamkozijnhangertje.

"Tot de volgende keer."....

-----------------------------------------------------------

Donderdag 8 augustus 2024 ~ slechtvalk op het nestrooster.

Heden morgen onder een stralende zomerzon en een zeer aangename

temperatuur waren Sjef en ik weer te vinden bij de slechtvalken in De Mor-

tel. Donzige wolken sierden de blauwe hemel. Je werd er vrolijk van.

Helder keek ik de wereld in, en in sprankelende kleuren zag ik de Toren

tussen het groen en tegen de vriendelijke lucht. Een staaroperatie aan

beide ogen tegelijk maakte dit voor mij mogelijk. Ik bezag dit alles voor

het eerst. Dat gaf mij een dankbaar gevoel.

We zagen geen slechtvalk. We hoorden wel telkens een buizerd die daar-

mee zijn aanwezigheid kenbaar maakte, ook al zagen wij hem niet.

En tevens leek het dat de duiven op vakantie waren want ook die zagen

wij niet.

Soms naar een veiliger plek?

We ondernamen een zonnige wandeling tussen al het zomergroen.

Overal was het erg rustig. Het jacobskruiskruid was her en der uitge-

bloeid. Door de regen die telkens valt stond al het groen er weldadig bij.

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

We zagen nog steeds geen slechtvalk.

Twintiggggg????!!!! Zie ik er TWINTIGGGG omdat het té rustig was?

En zorgden deze valken ervoor dat zij voor de cams niet te zien waren?

En maakten zij daarom ook geen geluid!?

Ik knipperde eens met mijn ogen. Die kunstlenzen bedrogen mij toch niet?

Ik keek eens naar Sjef. Die bleef maar naar de Toren kijken. Hij leek niks te

zien. Ik keek toen om mij heen. Waar waren zij gebleven? Er was er al eerder

eentje teveel, maar dit. Ik vreesde dat mijn spiksplinternieuwe kunstlenzen

overdreven ijverig zijn geweest.

Maar plots klonk daar een roep van een slechtvalk. En ja, twee vlogen naar

de Toren. Eentje landde op het nestrooster. De ander verdween achter de

Toren.

Karin en Bennie maakten gezellig hun opwachting.

De slechtvalk op het nestrooster was weer op de wieken gegaan. We za-

gen hoe een van de twee valken de buizerd die we telkens hoorden en die

bij de Toren opdook, verjaagd werd. Ik wilde de buizerd met mijn fototoes-

tel vangen, maar dat lukte mij niet. Dat is bij mij altijd een dingetje: vlie-

gende vogels fotograferen. Wat jammer. De slechtvalk en de buizerd vlogen notabene boven ons.

Het nam niet weg dat we ongestoord gezellig aan het keuvelen waren.

Het werd 12 uur. Sjef en ik besloten om huiswaarts te keren. Karin deed

dat ook. Bennie bleef nog. We namen afscheid van elkaar. Wat fijn hen weer

gezien te hebben!

Onze auto reed aan. En tja, hoe kwam het toch dat er nog steeds twintig

slechtvalken op mijn netvlies geplakt zaten....

Zon en schaduw.

Zon en schaduw.

                            Sjef fotografeerde mij toen ik twee foto's maakte.

De Toren.

Slechtvalk.

Slechtvalk....

-----------------------------------------------------------------

Woensdag 21 augustus 2024 ~ slechtvalk in een raamkozijn op de Toren.

Het plensde er goed uit de afgelopen nacht. Maar na regen komt er altijd

de zon die dan weer op de aarde schijnt. Alles wordt dan opnieuw beslist

vriendelijk. Deze morgen reden Sjef en ik in die weersomstandigheid

naar de slechtvalken in De Mortel.

Bij de Toren in De Mortel aangekomen zagen we geen valken. We streken

op het bengske op de spottersplaats neer om alles rustig in ogenschouw

te nemen.

Dat deden Sjef en ik niet alleen want Karin, buurvrouw van de slechtvalken,

en inmiddels lieve vriendin, keek op het bengske met ons mee.

Onder genoeglijk gekeuvel lieten beide slechtvalken zich mooi aan ons zien.

Ze cirkelden rondom de top van de Toren. Eentje ging in het raamkozijn

zitten waar voorheen de beluchter zat. De ander bleef rondom de Toren

vliegen, zwenkte af, en vloog hoog boven ons. Toen vloog hij terug rich-

ting Toren om uiteindelijk uit ons gezichtsveld te verdwijnen. Het ging er

heel rustig aan toe.

Gisteren daarentegen zijn er aanvallen geweest vanwege de komst van

een derde valk. Beide valken waren daar absoluut niet van gediend.

We keuvelden verder in de stilte van de natuur om ons heen. 

De man van Karin Hans was met de hond aan de wandel. Maar op een

gegeven moment merkte Karin op: "Hij blijft toch wel erg lang weg," om-

dat we hem in de bosrand links van de Toren zagen aankomen lopen.

Na afscheid van Karin te hebben genomen, omdat ze huiswaarts keerde,

gingen Sjef en ik aan de wandel.

De bosgrond vertelde ons niet al het regenwater te hebben opgesoupeerd.

Opvallend veel boomwortels in de bospaden lagen bloot door de grond

die weggespoeld was.

En ja hoor, wie kwamen we tegen: Hans, die een uitgebreid praatje maakte

met een wandelaar.

"Karin zoekt jou," zeiden we lacherig. We gaven ook te kennen dat we tegen

haar gezegd hadden "Hij is de hort op."

Hans keerde toen ook huiswaarts met zijn hond die naar aandacht vroeg,

en dat ook van ons gekregen had.

Sjef en ik liepen verder, de boomwortels vermijdend. Je moest goed uit-

kijken waar je liep. Dat deden we dan ook, ik al dan niet met zonnebril, 

en zelfs met bril, of zonder.

We kwamen heelhuids weer terug op de spottersplaats. De valk in het

raamkozijn was op de wieken gegaan. Het liep inmiddels naar het mid-

daguur.

Sjef en ik besloten weer huiswaarts te keren, waar twee vierpotertjes op

ons wachtten, en weer blij waren ons te zien....

Samen met Karin gezellig op het bengske.

Slechtvalk.

Weelderig groen.

In het mos....

-----------------------------------------------------------------

Dinsdag 17 september 2024 ~ overstekende runderen met jongen van de 

kudde Aberdeen Angus door de Snelle Loop.

Het was een prachtige nazomerdag in de maand september.

Extra vroeg reden Sjef en ik in de morgen in de uitbundige zon naar De Mortel.

Deze dag nodigden ons uit om daar naar toe te gaan. Wij gaven daar erg

graag gehoor aan.

Er aangekomen namen we ons plekje weer in op de spottersplaats.

Het was erg stil daarboven op de Toren. Hoe ik het grijze hoge gevaarte

ook afspeurde met de verrekijker die toch van heel dichtbij alles zag, ik

kon er geen slechtvalk van maken.

Daarom besloten we om in de benen te gaan  voor een zonrijke wandeling.

Al snel werden we aangenaam verrast door de kudde Aberdeen angus.

De runderen besloten om een oversteek te maken dwars door de Snelle

Loop om van het ene grasland naar het andere grasland te gaan.

Tegen ze babbelend liep ik hen tegemoet om ze te fotograferen. Ik voelde

mij veilig vanachter het prikkeldraad die mij van hen scheidde. 

Zij hadden geen haast. Sjef en ik ook niet. We lieten ze rustig passeren.

Het gaf een zeer mooie aanblik. Hun poten raakten de bodem van de

Snelle Loop. Het water kabbelde om hen heen.  Toen zij de oversteek

gemaakt hadden liepen Sjef en ik weer door. Genoeglijk begonnen de

zwarte en bruine runderen in het gras te happen op het veld achter de

Toren.

De wind  blies door de bomen. Dat gaf een rustgevend ruisend geluid.

Toen we over het onverharde deel van de Hemelsbleekweg liepen keek

ik weer nauwlettend naar de Toren of daar soms een slechtvalk zat.

Maar helaas niet.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Niet lang daarna kwam

Hans, de man van Karin, naar ons toe met hun hond Meis.

We hadden een gemoedelijk gesprek over de natuur aldaar aanwezig.

Daar kan Hans boeiend over vertellen. Hij weet er ontzettend veel van.

Er kwam een slechtvalk aangevlogen. Hij/zij bleef rondom de top van de

Toren cirkelen. Ik probeerde hem/haar met mijn compact camera te "van-

gen". Maar helaas lukte mij dat niet. De valk verdween uit ons gezichtsveld

opzij van de Toren.

Hans zag plots een andere valk rechts van de Toren langs de rij bomen.

Het dook op een paaltje. Ik zoemde met mijn camera in. Een torenvalk?

Soms een uil, omdat hij zo met diens kop heel lenig draaide? 

Het viel niet mee om hem te fotograferen, vanwege de afstand. Maar ik

heb er mijn best op gedaan.

Daarna zag ik op het leesvenster van de camera dat het toch om een torenvalk ging. En aan de kop te zien leek het om een mannetje te gaan.

We namen afscheid van Hans toen hij huiswaarts keerde en wij huiswaarts

keerden.  Weer gezellig om hem ook weer ontmoet te hebben.

Onderweg naar huis passeerde boven ons een erg grote groep ganzen

Dat was prachtig om te zien!

Kortom, deze mooie zonrijke morgen kon niet meer stuk....

Zon en schaduw.

Zomers!

Zon en schaduw.

Tijdens de wandeling.

Tijdens de wandeling.

De overstekende kudde.

Doel bereikt.

Zon en schaduw.

De torenvalk.

De torenvalk.

------------------------------------------------------------------

Woensdag 23 oktober 2024 ~ slechtvalk in het kozijn van een torenraam.

De zon scheen volop deze middag in Eindhoven. Naarmate we de stad

uitreden naarmate de zon schuil ging achter de mist die over de lande-

rijen hing en de blauwe lucht raakte.

Toen we De Mortel inreden trok de mist op. We kwamen op een sfeervolle

spottersplaats terecht. De nevel wist het veld te vangen en de zon zag ook

kans door te dringen. Over het veld lag witte dauw die waarschijnlijk een

onder-nul temperatuur had gekend. Deze sfeervolle aanblik was een foto

waard! 

Het was erg stil daarboven op de Toren. Er was geen slechtvalk te bespeu-

ren. In een boom schuin achter ons ging een Vlaamse gaai tekeer. Hij ver-

stoorde de stilte. Totdat hij een gerieflijke tak vond en daarom zijn snavel

dicht hield.

Omdat het stil bleef in een aangename temperatuur besloten we om onze

eerste herfstwandeling te gaan ondernemen.

Het verkleurde blad dook overal op, naast het groen dat ook beslist nog

aanwezig was. Maar de kleurrijke jaargetijde die de natuur laat rusten was

toch overduidelijk aanwezig. De "nevelige" zon, de nevel die telkens de

bosgrond wist te vinden, en de paddenstoelen maakten de herfstsfeer com-

pleet.

Ik hou van de herfst omdat deze de natuur de kans geeft om bij te komen

van de uitbundigheid van de zomer. De warme kleuren van het herfstblad

krijg je cadeau. En daar ben ik dankbaar voor.

Onze beschoende voeten schuifelden door de bladeren die als een tapijt

de bodem bedekte.

Af en toe kwam een duif boven ons langs gevlogen. Verder waren wij er

alleen.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. We zaten er nog niet erg

lang toen een slechtvalk kwam aanvliegen richting de Toren. De valk

streek in een raamkozijn neer. 

Niet voor heel lang. Weldra koos hij weer het luchtruim, vloog zijn ron-

djes om vervolgens voor een ander kozijn op de Toren te kiezen. Daar

bleef hij zitten. 

Sjef en ik keuvelden samen gezeten op een bengske. We genoten van

de sfeer om ons heen waar wij nu onderdeel van waren. Af en toe reed

er een auto over de Hemelsbleekweg om rustig diens weg te volgen.

De middag koos ook zijn weg en vorderde.

We besloten om huiswaarts te keren nagekeken door de valk op de Toren.

We reden de zonrijke stad tegemoet.....

Wandel met ons mee....

KLIK:

------------------------------------------------------------------------

Dinsdag 12 november 2024 ~  warme herfstkleuren.

In de morgen reden Sjef en ik weer naar De Mortel voor onze tweede

herfstwandeling. De lucht zag grijs, maar het leek erop dat de wolken-

massa ging wijken. Toen we De Mortel naderden zagen we blauw in de

lucht. De zon liet zich heel af en toe voorzichtig zien. De grijze wolken

lieten dat uiteindelijk toe.

We arriveerden en nestelden ons op de spottersplaats.

Voor ons lag achter de afrastering een opgestapelde berg afval afkom-

stig vanuit de Snelle Loop. Daarin had men het lopende water weer

keurig schoongemaakt. De voorheen weelderige begroeiing had weer

zijn best gedaan.

Er was geen valk te zien. Dus besloten we om onze wandeling te gaan

ondernemen. De warme herfstkleuren nodigden je daartoe uit.

Op de bosgrond lag inmiddels een dik bladerentapijt. Je moest nu zeer

zeker uitkijken waar je liep. De uitgestoken boomwortels lagen daar ver-

raderlijk onder.

Bomen waren kaal, bomen droegen de verkleurde bladeren, bomen waren

nog groen, hoewel je de ietwat verkleurde aanslag al zag. Wederom zag

je dat niet alle bomen nog steeds niet gezond waren. Hopelijk gaat dat in

de nabije toekomst toch nog gebeuren. Het is de reden waarom een aantal

loofbomen niet verkleurden maar verdorde bladeren lieten zien.

We zagen hoe keurig de Snelle Loop schoongemaakt was, zodat  het

voortkabbelende water vrij spel had.

We kwamen een stel wandelaars tegen. Ze beleefden plezier aan het feit

dat Sjef en ik elkaar aan het fotograferen waren. De man bood ons aan

om ons beiden te fotograferen. Dat  wilden we graag. Hij stelde leuke

ideeën voor. Lachend maakten we daar gebruik van. Ik gaf dit lieve stel

mijn site door, zodat zij de foto's zelf ook konden gaan zien.

Na bedankjes onzerzijds gingen we ieder weer onze eigen weg.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Weldra vloog er een slecht-

valk rondom de top van de Toren, om er telkens achter op neer te strijken,

buiten ons gezichtsveld.

Plotseling gegak achter ons. Een grote groep ganzen in v-vorm passeer-

de boven ons tegen een inmiddels weer grijs wolkendek aan. Het gaf je

niet alleen een extra herfstgevoel maar ook een extra wintergevoel.

Want ja, de temperaturen dalen.

Het middaguur was reeds verstreken toen we huiswaarts keerden.

De tweede herfstwandeling op dit mooie plekske had ons weer niet teleur-

gesteld.....

Wandel met ons mee....

KLIK:

----------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------