Heden wordt verleden.
Deel 5.
Hierin vertel ik je gebeurtenissen van mij privé.
---------------------------------------------------------
( klik indien mogelijk op foto voor vergroting )
---------------------------------------------------------
Onvergetelijk kater-vriendje Flipje.
vrijdag 18 september 2020.
Foto ~ 23 mei 2020.
Helaas hebben we afscheid moeten nemen van ons onvergetelijk
lief kater-vriendje Flipje.
Evenals bij lief hondenmeisje Jamy is het ook bij hem heel snel ge-
gaan.
Binnen twee weken ging zichtbaar zijn gezondheid achteruit.
In de tweede week ging het razendsnel.
We raadpleegden de dierenarts in de hoop dat hij nog een toekomst
had. Helaas was dat niet het geval. Flipje had nierfalen en een grote
tumor in de buikholte tussen de gal en de lever.
Helaas hebben we hem in moeten laten slapen.
De katerbroertjes Flipje en Fransje vormden een onverbrekelijke eenheid.
Hun gedrag naar elkaar toe was bijzonder.
Fransje heeft op een unieke manier afscheid van Flipje genomen.
Terwijl Flipje in de geopende transportmand lag in zijn blijvende volle-
ge rust, liep Fransje telkens naar hem toe. Hij ging geregeld erbij zitten.
Tot twee keer toe duwde hij zijn snuit nabij Flipje's kopje volledig in diens
vacht. Dat hield hij enige tijd vol. Dat was bijzonder.
En toen liep hij er vandaan.
We hebben Flipje in onze tuin een mooi plekje gegeven.
Fransje zoekt ons nu extra op. Van ons krijgt hij dan ook extra aandacht.
Gelukkig trekt Fonsje ook met Fransje op, daarnaast leeft Fonsje beslist
ook zijn eigen leventje.
Rust zacht, lieve, onvergetelijke grote vriend......
---------------------------------------------------------------------
Onvergetelijk kater-vriendje Fransje.
Maandag 28 september 2020.
Ruim een week na het afscheid van lief Flipje hebben we geheel
onverwacht afscheid moeten nemen van lief kater-vriendje Fransje,
het broertje van Flipje.
Hij kreeg last van zijn darmen. We dachten eerst aan een virus,
maar het begon op een verstopping te lijken.
Hij at en dronk volop, was bedrijvig in en buiten het huis.
Daarom dachten we niet aan het ergste.
Helaas moest de dierenarts constateren dat het wel ernstig was.
Zijn nieren functioneerde niet meer en zijn darmen. Hij had, zomaar
leek wel, geen levenskansen meer.
Om een lijdensweg voor te blijven hebben we hem laten inslapen bij
de dierenarts.
Thuis nam kater Fonsje uitgebreid afscheid. Hij stapte deels het
transportmandje in en besnuffelde Fransje's lijfje. Hondje Luna
ging voor het mandje staan, en besnuffelde de situatie.
Een heel apart span zijn we zo snel achter elkaar kwijt geraakt.
Apart zoals zij zich naar elkaar als een twee-eenheid gedroegen.
Apart naar ons toe zoals zij zich aanhankelijk en liefdevol gedroegen.
In onze tuin, nabij Flipje, heeft hij zijn rustplekje.
We missen jullie.......
Maar nu zijn jullie weer bij elkaar.
------------------------------------------------------------------
Challenge.
----------------
zondag 25 april 2021.
Er doolde een challenge op Facebook rond. Ik zag hem bij zoon Marcel
verschijnen.
Hij had daar serieus aan deelgenomen. Want hij had alles waarheidsge-
trouw ingevuld.
Ik dacht: ik moet iets met deze challenge doen.....
En dit is het resultaat:
Challenge....
📷 Huwelijk: ik heb wel van trouwen gehoord.
📷 Echtscheiding: Schei*en doe ik écht elke dag.
📷 Kinderen: ik heb ze nog niet geteld.
📷 Petekinderen: ik heb ze niet van Pete.
📷 Huisdieren: ze mogen van mij ook buiten lopen.
📷 Operaties: dat is te ingewikkeld.
📷 Tatoeages: is dat Frans?
📷 Piercings: ik hou niet van pieren.
📷 Geschoten met een geweer: mag een buks ook?
📷 Een baan beëindigd: je kan beter een doodlopende baan vermijden.
📷 Ooit op tv geweest: heel vaak via YouTubjes.
📷 Ooit op de radio geweest: mag een ceedeetje ook?
📷 Op een eiland geweest: nee, want ik kan niet zwemmen.
📷 Een hert aangereden: ik zie ze liever op een afstand. Dat is genieten.
📷 Huilen om iemand: vaak is een teeveeprogramma (met mensen erin) om te janken.
📷 Verliefd worden: ik heb graag de vlinders niet in mijn buik, maar om mij heen.
📷 Iemand zien sterven: de "stervende zwaan" vind ik zo zielig.
📷 In de VS geweest: Vat Sal ik daarop zeggen....
📷 Vervoerd in ambulance: op de fiets is leuker.
📷 Karaoke zingen: niet karakaoke maar met mijn eigen stem.
📷 Skiën: ik loop liever.
📷 Waterskiën: ik loop liever.
📷 Schaatsen: ik heb nog nooit een scheve schaats gereden.
📷 Windsurfen: ik ga sowieso al met de wind mee.
📷 Motorrijden: dat maakt een rot-herrie.
📷 Paardrijden: arm paard als ie op wielen moet.
📷 Bijna dood: ik ben als de dood voor water.
📷 Trainen in de sportschool: ik ben al lang geleden op school geweest.
📷 Ooit op de achterbank van een politieauto: ik ga liever naast de
bestuurder zitten.
Weer een "challenge". Ik dacht daar moet ik toch iets anders mee doen....
( vind jij vast ook wel leuk, Marcel.)
19-8-2020 - ik loop liever.....bij de valken in De Mortel....
------------------------------------------------------------------
Vaccinatie tegen covid 19.
Maandag 7 juni 2021.
De tweede prik.
Prik één reeds gehad.
Locatie Eindhoven.
Pfizer nummer twee....
Heden middag: "Sjef, we kunnen beter wat eerder aanrijden. Bij de eerste vaccinatie hadden we een uur reistijd nodig," opperde ik.
"Dat is goed," was Sjef het daarmee eens.
Dus reden we deze middag op tijd aan. In ons geval moeten we Eindhoven
volledig oversteken om bij de prik-locatie te komen. Maar we hadden bijna
alle niet-te-tellen stoplichten mee. We waren er na 25 minuten.
"Sjef, we zijn veel te vroeg." zei ik.
"Ach, wat maakt het uit, "vond Sjef.
"Dat maakt wel wat uit. Je wordt geacht je aan de afgesproken tijd te houden, omwille van de anderen die geprikt moeten worden."
Sjef mompelde.
De parkeergarage die ervoor gereserveerd was was nu afgesloten.
We reden verder het sportterrein op waar de locatie lag. Het viel ons op
dat het wemelde van de wandelaars. Zij waren overduidelijk niet voor
hun plezier aan het wandelen. In hun handen zaten vaccinatiepapieren
geklemd.
Er kwam een jonge verkeersregelaar aangelopen. Sjef hield hem aan.
"Waar kan ik mijn auto parkeren?" De man legde het ons duidelijk uit.
We reden naar de desbetreffende plek, en parkeerde onze auto.
Komt er een andere verkeersregelaar naar ons toe gehold.
"U mag hier niet parkeren. Dit is voor invalide. Of mankeert een van U iets?"
Ik keek langs mijn tuniek en pantalon. Daar zag ik niks vreemds aan.
"We hebben niets," antwoordde Sjef eerlijk, en voegde eraan toe: "Maar
we zijn door die ander (hij wees ernaar) naar hier gestuurd. Die zei dat we
de auto hier mochten neerzetten."
"Die heeft niks te zeggen!" sneerde de wat oudere verkeersleider. De man
legde ons uit waar wel te mogen parkeren.
We reden verder door. Maar daar hield het op. We wilden niet over een
grasveld en fietspaden rijden. De oudere verkeersleider had het niet goed uitgelegd.
De man kwam ons weer tegemoet gelopen. "Zet hem maar in de berm
neer," zei hij gehaast." Dank je wel!" zei Sjef.
De lange rij wandelaars zwol aan. Er was een computerstoring. Men wist
niet hoe vlug deze te verhelpen om nog meer chaos voor te blijven. Voor
Sjef en ik zat er niet anders op om achteraan in de lange rij buiten aan te
sluiten. "Over 1,5 meter afstand bewaren hebben ze hier buiten schijnbaar
niet van gehoord," was ik inmiddels net zo kriegelig als die chaotisch
verkeersleiders. Ik hield de tijd in de gaten. En wat bleek? De tijd waarin wij
veel te vroeg waren werd aardig opgevuld. Inmiddels loste de rij zich snel
op. Men had het computerprobleem weten op te lossen.
"In de rechterarm graag," verzocht ik de dame die mij prikte, "omdat ik
links ben."
Ik ging in de goede positie er al klaar voor zitten.
"Nee hoor, ik prik U in de linkerarm. Dat is beter. Omdat u links bent blijft
Uw arm meer in beweging en krijgt U eventueel minder last van Uw arm."
"Bij de eerste prik ben ik ook rechts geprikt. Ik heb nergens last van gehad."
"En ik prik U niet rechts. Ik ga er ook niet anders voor zitten!"
Volgens mij had zij een klap van de computerstoring gehad.
Om verder gekrakeel voor te blijven liet ik haar links prikken. Ik kreeg meteen last van mijn arm. Maar ach, dat gaat toch wel weer over.
Ik wilde er weg. Sjef mocht ook al niet een foto van mij maken. Hij had beter kunnen zeggen dat hij een journalist was. Maar, wat de prikkende dame niet wist was, dat de foto al was gemaakt.
Ik bedankte de dame voor de prik. Ik was immers blij de tweede Pfizer gekregen te hebben.
Na een kwartier konden we eindelijk weer de buitenlucht in waar het zonnetje vrolijk scheen.
Wat doorgaans erg goed verliep, was het vanmiddag een chaos waar Sjef en ik middenin terecht gekomen waren. Toch voldaan reden we naar huis. We wisten dat we voor 90 á 95 % beschermd waren tegen corona. Je doet dit voor de ander, en voor jezelf en daar ben ik deze locatie dankbaar voor....
En toch plaats ik de foto......
-----------------------------------------------------------------
Verhuizing van koopwoning naar huurwoning.
juli - oktober 2021.
Locatie Eindhoven.
Na 38 jaar verlieten wij onze tweede koopwoning.
We hadden een flatwoning gehuurd.
Toewijzing kregen we in juli.
Sleuteloverdracht vond in augustus plaats.
Het onderhoud van onze koopwoning werd ons te zwaar.
Met leedwezen hebben we van deze grote woning afscheid
genomen.
Maar we zijn weer heel blij met de flatwoning.
In onderstaande fotoreportage zie je het gehele verhuis-
proces....
KLIK:
-----------------------------------------------------------------
Gesetteld in onze nieuwe flatwoning......
Vrijdag 29 oktober 2021.
Nagenoeg gesetteld. Ons dagelijkse ritme hebben we weer opgepakt....
Kijk met ons mee....
Klik:
--------------------------------------------------------------
Bijzonder....
Donderdag 31 maart - vrijdag 1 april 2022.
O ja, ik weet dat er ook slechtvalken in onze stad Eindhoven wonen.
Ik weet ook dat zij graag in de hoogte verblijven.
Ik weet ook dat zij dat graag opzoeken.
En wat schetst mijn verbazing deze donderdag aan het begin van de
avond? Er landt een slechtvalk op de rand van de balustrade op ons
balkon. De landing wordt keurig uitgevoerd achter het gaas van de
kattenren. De rand is nogal breed dus ja, dat was voor de slechtvalk geen probleem.
Heel snel pakte ik ons fototoestel. En "knip". Ik moest snel zijn voordat
hij mij zag achter het raam van onze slaapkamer. Daar had ik mij verdekt
opgesteld.
Pal daarop ging hij op de wieken in een ruime bocht. Snel was hij verdwe-
nen omdat het immers snelle vliegers zijn.
Mijn dag kon niet meer stuk....
1 april.....
'k Hoop het wel een keer zo aan te treffen....
----------------------------------------------------------------
Voor de eerste keer in de flatwoning in een volledig
Halloweenjasje....
Zondag 23 oktober 2022.
Dat was een jaar eerder wel even anders.
We waren eind oktober wel gesetteld, maar net niet helemaal.
Nu uiteraard wel.
...en deze twee zijn niet griezelig. Zij zijn verrukkelijk lief....
----------------------------------------------------------------------
Kerstversieren.
woensdag/donderdag 7- 8 december 2022.
Zoals we dit jaarlijks doen. Nu ook in onze flatwoning.
7-12-2022.
8-12-2022.
--------------------------------------------------------------------
Kerstspullen opruimen/bergen.
di./wo. 3 en 4 januari 2023.
En ook weer in onze flatwoning werden de kerstspullen
zorgvuldig opgeruimd en opgeborgen.
di. 3 januari '23.
wo. 4 januari '23.
En klaar!
-------------------------------------------------------------------
Tweede boek illustraties van zus Ans!
Titel: De Schuilnaam.
Geschreven door Jetty Hage.
Augustus 2023.
Tweelingzus Ans heeft opnieuw een kinderboek geïllustreerd.
Het eerste kinderboek was van schrijfster Marja Visscher,
getiteld "Rara, dat ben ik".
Opnieuw ben ik ontzettend trots op haar.
Ik kende reeds de illustraties zowel van de omslag als van in het
boek, en mijn trots is meer dan terecht....
Uitgave kinderboek "De Schuilnaam": 28 augustus 2023.
De omslag van het boek.
Drie illustraties van het boek.
19-9-2023 ~ die dag het boek gekregen van Ans. Dank je wel!
