Verslagen De Mortel.

De Wondere Wereld biedt je nu de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco Pere-

grinus gehuisvest is.....

De verslagen van 2007 -

deel 2.....

-----------------------------------------------------

( klik op foto voor vergroting )

--------------------------------------------------------

Een rustige middag bij de valken.

Zo. 17 juni '07- een jong bij de schotel op de tweede ring van onderen af.

 

We koppelden de Vaderdagmiddagvisite aan een bezoek aan onze geliefde familie Slechtvalk!
Onze zoon Marcel met zijn partner Patrick en zelfs meer dan dat, hadden bij hun voorlaatste Torenbezoek met Sjef en mij geen valkje gezien! Dat moest goed gemaakt worden natuurlijk!
Toen we er met zijn vieren arriveerden wist Frank ons precies te vertellen hoe laat we er waren.

 
We waren er om 15.25.
Ans, Fernand met Ronald zaten reeds gezellig op het geducht waar te nemen en gezellig te keuvelen. Ook Sander was er en de mama_van de gang en meerdere spotters.
Was het druk op het spottersveld? Nee, het was niet druk op deze Vaderdagse zondag!
Maakte de familie Slechtvalk zich druk, ook al weten zij niet wat Vaderdag is. Hoewel, misschien Pa.
Ook onze geliefde slechtvalkfamilie maakte zich niet druk.
We gaan weer klokje kijken. Dat maakt het beeld weer compleet.
Frank maakte ons rond half vier attent op een valk op de rand van de onderste ring nabij de rechtse schotel van ons af gezien.
Veren zweefden in het rond. Een prooi werd er slechtvalk-ijverig geplukt.
Om 15.37 vertrok een andere valk van de tweede ring links onder naar de schotel van de onderste ring.
Om 15.40 is de valk die reeds op de onderste ring zat er weg.
Om 15.45 landde S2-Sterre op de onderste ring. We denken dat ze daar weer opnieuw is gaan zitten, na die eerste waarneming van ons dankzij Frank.
Om 16.00 zaten daar twee valken!
Marcel en Patrick waren er nu  beslist niet voor niets!
Tussen al die "toren geringde" waarnemingen door hebben we Hope en/of Faith ook heerlijk rondom de Toren zien vliegen. Zelfs een jong recht boven ons!
Om 16.30 zat S2-Sterre nog steeds ge-relaxe'd op de rand van de onderste ring.
Dorine en Piet kwamen tussen al die waarnemingen door ook nog even.
Deze keer hadden Marcel en Patrick hun fototoestel bij zich die een veel groter zoombereik heeft. De foto hier boven bewijst dat reeds!
Tegen vijf uur verlieten Marcel en Patrick voldaan de Hemelsbleekweg om richting Roermond te gaan.
Om kwart over vijf verliet de een na de ander het spottersveld. Frank was eerder vertrokken.
Niet lang daarna lag het spottersveld er verlaten bij.
Het is de plek die ons allen zoveel moois biedt ook op Vaderdag.
Rustig of niet, elke slechtvalk beweging is de moeite waard....

Marcel ziet door de scoop een juveniel, in de nabijheid van vader Sjef.

De Toren onder een prachtige wolkenpartij!

Het veld achter de spottersplaats onder een mooi wolkendek!

---------------------------------------------------------

Op een druilerige middag bij de slechtvalken.

Zondag 24 juni 2007 - dankzij Sophie heb ik deze foto door haar via de

scoop van Piet gemaakt van de valk op de torenlamp.

Het was vandaag een grijze druilerige zondag in juni.
Het was kil en een paraplu was geen overbodige luxe.
Toch lokte de Gemerttoren ons. Hup, alle spullen weer in de auto en er op af.

 
Rond half vier komen we er aan en treffen er Sophie, Krokus, Lambert, Dorine en Piet en Gerrit.
Ook Kuiko dook nog op. Daarnaast zijn er ook andere bekende gezel-

lige spotters!
Deze keer heb ik slechts twee foto's met jullie te delen. Graag had ik via de telescoop S2-Sterre dichtbij in het vizier gehad op de foto. Maar het fo-toestel weigerde. Tot twee keer toe een set nieuwe batterijen erin. Weer geen medewerking van ons anders altijd ijverige fototoestel. Piet pakte even hun batterijen: bingo!
Weer lukte het me niet om S2-Sterre goed in het vizier te krijgen. Ik liet het daarbij, met heel veel dank aan Piet!
Het betekende dat wij zelve een set fantástische goede merkbatterijen bij ons hadden.

Om 15.30 vloog een valk naar de Toren. Dat was voor ons de enigste daadwerkelijke slechtvalkactie.
Een valk zat heerlijk rustig op de lamp. Dat was S2-Sterre. Wat had ik haar graag in de picture gehad!
Maar Sophie lukte het gelukkig wel! Ik hoop voor haar dat ie héél erg goed gelukt is!
Om 16.11 scheerde er een koppel reigers over de Snelle Loop en verdween over de bosrand heen links van de Toren. Schitterend!
De gehele tijd zat Hope of Faith op de tweede ring van onderen af bovenop het topje van een stang.
Heerlijk keek hij ook genoeglijk om zich heen.
Geen opzienbarende vliegbewegingen, prooitjes vangen of van dien aard.
Maar elke keer geniet ik van welke slechtvalkaanwezigheid dan ook!
Als je S2-Sterre op haar gemakkie op de bovenste lamp ziet zitten, onder de onderste ring links in dit geval, dan ben je weer meteen "verkocht". Dat is net zo goed genieten!
Je hebt meteen ook weer die onderlinge klik op het spottersveld.
Ik kreeg een hartverwarmende 'dankjewel" van Sophie om datgene wat ik deel. Het is het gebaar van haar wat tekenend is van wij als mensen bij dit gehele slechtvalkgebeuren!
Dat zei ik dan ook prompt! We zijn in feite vreemden voor elkaar. Meteen is er toch die klik. Het is schitterend wat we met elkaar doen en wat we met elkaar delen!

De Gemerttoren is in feite helemaal niet mooi. Maar dat zie ik niet meer. De Toren heeft een bijzondere betekenis gekregen. Krokus haakte terecht hierop in. Ze wees naar de Toren en ze zei dat het om datgene gaat wat op de Toren zit en dat dat ons samenbindt!
Dat klopt helemaal.
Prachtig is het dat de mensen om de familie Slechtvalk heen een en dezelfde passie hebben en daarin heel veel goeds en heel veel moois met elkaar delen.
Daarom: DANKJEWEL JULLIE LIEVE ALLEMAAL......

Ik maak op de spottersplaats aantekeningen voor het verslag.

Foto gemaakt door Sophie van Sjef en ik.

De Toren.

---------------------------------------------------------

Onder een schitterende lucht bij de valken.

Zondag 1 juli 2007 - de top van de Toren met de nestkast.

Als je naar omhoog keek vandaag raakte je opnieuw bevangen door de mooie Hollandse luchten waar we vandaag de eerste dag van juli op getrakteerd werden!
In typisch Hollands zomerweer waren mannetje Sjef en ik om half drie weer op onze geliefde plek!
Ans begon joviaal naar ons te zwaaien. Onverwachts kon zij met mannetje Fernand er gelukkig ook zijn!
We zagen meteen Hope en Faith heerlijk vliegend rondom de Toren. Tien minuten later landde er een op het nestrooster. Twee anderen vlogen er krijsend om heen.
Ondertussen waren Kuiko, Mamalot/José met haar man, Lambert met Marian, Roosje en een spottende vakantieganger uit Den Haag gekomen, die in Uden neergestreken was en de valken ook volgde!
Een andere voor mij onbekende spotter voegde zich ook gezellig bij ons.

Ik trakteerde op gelidle'de koekjes die grif van hand tot hand gingen, en van handje naar mondje.

 
Werd het weer gezellig? Tuuuuurlijk werd het weer gezellig!
Was het boeiend aan slechtvalkactiviteiten? Ja hoor, ook dat!
Onderwijl zat er doodleuk bovenop de nestkast een suïcidale duif!
Om 14.44 streek een valk op de grote antenne, en had duifje in het snotje
oftewel in het snaveltje! Althans, dat was wat valkje het liefst wilde!
Valkje was ongedurig, was het niet met duifje eens dat het daar zo zat! Valkje kwetterde protesterend, antenne af, cirkelend boven duifje en hup die antenne weer op.
Mannetje Sjef en ik probeerden ons nieuwe fototoestel uit, omdat de andere toch kuren had!
Valkje hielp deels daaraan mee!
Valt niet mee, om plotsklaps veel meer te kunnen inzoomen en het handje stil te houden!
Om 14.46 verliet duifje de nestkast! Aha, dacht valkje en HUP er achteraan!
Een fladderend valkje, waardoor duifje toch net iets sneller was!
Ze verdwenen voor ons uit het zicht!
Om 14.49 drie valken bij de Toren. Eentje dook op de Toren. Om 15.10 zagen we opnieuw een valk op de grootste antenne zitten. Om 15.20 was ie er weer af.
We zagen toen hoe Hope en Faith tikkertje speelden rechts van de Toren.
PRACHTIG! Toen drie valken bijeen en pal erop allevier! YES!
Om 15.26 vlogen er twee naar de Toren en gingen op de tweede ring van boven af gezien genoeglijk bij elkaar zitten.
Maar wat ons allemaal op viel was, dat de valken erg onrustig waren.
Veel onrustige, maar wel mooie vliegbewegingen, met veel gekwetter en gekrijs, gezien!
Om 15.30 was de familie Slechtvalk hoog in de prachtige bewolkte lucht weer compleet! WOW!
Een vloog toen in een schitterende duikvlucht weg!
Toen moesten wij zelve een duikvlucht maken, omdat het hevig begon te regenen. Roosje was ondertussen rondje-toren aan het maken.
Kuiko, Ans en Fernand zochten als eerste de spottersplaats weer op.
Na de bui was al weer snel door allemaal de plaats weer bemand!
Om 15.43 hoorden we S2-Sterre een geluid maken, gezeten op het

rooster wat niet meer in deze periode thuis hoort! Het was een gakkend aandachtstrekker-geluid!
Roosje die weer bij de Toren stond na haar rondje-wandeling zag hoe S2-Sterre "kontje-wiebelige" bewegingen maakte!
"Het zal toch niet waar zijn!" was mijn kreet! NESTELGEDRAG!?
Om 15.50 zaten er twee valken op een der ringen van de Toren.
Kuiko en Roosje hadden een valk in de kijker erg hoog in de bewolkte lucht.
Plotseling zag ik het ook. Om 15.55 speelde een van de jonge valken voortdurend met een zwaluw, boven het veld achter de spottersplaats!
Om 16.04 opnieuw een valk bij de Toren. Boven de bosrand vervolgens weer veel valk-vliegbewegingen.
Pal erop streek er een valk pal voor de buitencam op de dakrand van de Toren neer.
Ondertussen was Kuiko huiswaarts gekeerd, met verrekijker, notitieblokje en balpen!
Zijn voortreffelijk verslag op zijn mooie site heb ik reeds gelezen!
Om half vijf begon het weer te regenen. Iedereen verliet de spottersplaats.
De bui trok snel over. Mannetje Sjef had voor mij vlug even een kaneelsteel gehaald op de kleine kermis in De Mortel.
Frank maakte zijn opwachting.
Ik wenste hem SUCCES bij zijn waarnemingen, in de hoop, dat hij een prooioverdracht zou gaan zien!
Hij was zogezegd de wisseling-van-de-wacht! De valken hadden ons vanmiddag tegen een schitterende lucht aan

ons weer veel laten zien.....

De Toren onder een mooie lucht.

Valk geheel rechts bovenop de antenne.

Digitaal zoompje: handje stilhouden, want er is een valkje te zien!

Ans (rechts) en ik maken notities.

Achter de spottersplaats doemde deze prachtige wolkenpartij op!

De Schotse hooglanders.

---------------------------------------------------------

Zaterdag 7 juli 2007 - juveniel op de onderste ring achter het hekwerk

meer naar links.

Na al die regen van de afgelopen week lokte dit aangename julizonnetje van vandaag ons naar de Gemerttoren.
Om kwart over drie kwamen we de Hemelsbleekweg opgereden. We parkeerden onze auto nabij de ingang van de zonnige spottersplek.
Sjef installeerde de telescoop en ik installeerde mij zelve....
Joviaal werden we door Lambert en Kuiko begroet en door een even gezellig spottersechtpaar die ik ook al eerder ontmoet had!
Lambert haalde zijn telescoop en videocamera erbij voor het geval dat er iets te filmen mocht zijn.
Hij probeerde of hij met ons nieuwe fototoestel de jonge valk van dichtbij kon fotograveren, maar dat lukte niet.
Op dat moment zaten er namelijk twee valken bovenop de Toren in ons gezichtsveld waarvan er een jong op de onderste ring zat achter het hek.
Sjef zag rood aan de snavel en dacht: oei, gewond! En zo "verdacht" stilletjes zat ie erbij!

Ik mee kijken en zag niets roods aan het snaveltje. Kan zijn omdat ik mijn brilletje altijd af doe om door de telescoop te kijken, zodat ik op zo'n moment niet ge-multifocaal't ben. 
Om 15.41 vlogen er twee in de lucht van ons vandaan over het veld heen, richting bos.
Het werden kleine stipjes tot zij niet meer te zien waren.
Ondertussen zaten de andere twee nog steeds op de Toren.
En ja, 2+2=4....Vier valken.....Goed meegeteld.
Daarna was nog alleen de valk op de onderste ring voor ons te zien.
Om 15.50 gekrijs op de Toren. De jonge valk bij het hek op de onderste ring zat er nog steeds rustig te wezen en behield de grootste aandacht van mannetje Sjef.
Dat rood aan die snavel....tja......
Ik zei dat dit wellicht van een prooihapje was.
Lambert keek door de scoop, Kuiko keek door de scoop en ook zij zagen niets verontrustend!
Het gekrijs van het onzichtbaar ander valkje duurde voort, waarop Kuiko besloot om eens de zaak nader te gaan bestuderen. Hij wandelde richting Toren, zo rond vier uur.
Hij had me reeds laten opspringen en om kijken naar een buizerd.
Toen ik om keek bleek hij gemotoriseerd te zijn! 
Els toch, je WEET dit toch bij Kuiko. 
Ondertussen zagen we over de bomen achter de Hemelsbleekweg een reiger vliegen. Mooi!
Om 16.15 vloog er een valk opnieuw weg, vanuit de Toren vandaan, constateerde Kuiko, die inmiddels weer bij ons terug was.
Aan het gekrijs op de Toren had hij kunnen waarnemen dat de tweede valk achterop ergens op de Toren zich zo druk zat te maken. Zien deed hij ook daar de valk niet.
Het echtpaar en mede-spotters verlieten met hun fietsen met een "Houdoe" het spottersveld.
Om 16.28 bleek de valk op de onderste ring weg te zijn, net op het moment dat Sjef de scoop weerin de tas deed.
En ja, er kwam een antwoord op Sjef's rode-snavel-vraagstuk. 
De jonge valk Hope of Faith had links van ons af gezien op de onderste ring een prooi liggen!
Na een mini-vluchtje keerde hij daar ogenblikkelijk bij terug en begon verwoed zijn heerlijk maaltje verder te plukken! Zijn snaveltje zou alleen maar roder worden.

Verheffende dingen vanmiddag? Nee, dat niet!
Moest ik even naar de Toren en was manlief mijn chauffeur? Ook dat...
Geniet ik, ook al gebeuren er geen spectaculaire dingen? Ook dat!
Toen we om kwart voor vijf, nagezwaaid door Kuiko en Lambert, wegreden wist ik, dat het toch weer goed was.
Sjef en ik hebben alle vier de valken gezien en dat is méér dan goed....

Via de scoop kijk ik naar de top van de Toren. Rechts van mij staat

Lambert.

SCHITTEREND!

---------------------------------------------------------

Op een heerlijke julimiddag.

Zaterdag 14 juli 2007 - juveniel op de onderste ring precies voor het hekwerk. Foto genomen met een steeds beter stilinzoomhandje.

Het was opnieuw heerlijk toeven bij de Gemerttoren!
Mannetje Sjef en ik waren er om 2 uur. Ronald, Petra, Harry, Kuiko,Lambert, Mieke en Gerrit waren er ook.
Pal erop arriveerden Ans, Fernand en hun zoon Maurice.
Van alle kanten doken de klapstoeltjes op en toen heerlijk de lucht afturen!
We werden ingelicht door de vroegere spotters, want zij hadden al heel wat valkenactiviteiten gezien!
Om 14.24 kwam een jong aangevlogen richting Toren. Om 14.36 gebeurde dat opnieuw, maar dat was meer fladderen te noemen. Het jong ging op de onderste ring zitten rechts op de hoek van de Toren.
Om 14.40 kwam een sperwer over gevlogen. Anderen bevestigden de

soort vogel. Hij vloog over het veld langs de Toren af en weg.
Pal erop kwam de verre reiziger geheel uit Belfast gespot!
Het was Belfastchild met Christell en Marjanne.
Ze werden meteen op hun spotterswenkjes bediend. Om 14.55 valken-gekrijs komend vanuit de achterzijde van de Toren, terwijl de jonge valk nog steeds goed zichtbaar op de onderste ring zat.
Om 14.55 heerlijk zwevend op de thermiek kwam er een roofvogel over het veld heen aan. Gerrit wist te vertellen dat het om een buizerd ging. Ik heb hem goed kunnen waarnemen en kunnen ontdekken dat deze nog in het bezit was van zijn staart. 
Om 15.08 begon de jonge valk op de onderste ring plotseling te eten. Vandaar dat ie daar was gaan zitten! Daar lag voor hem een kant en klaar hapje!
Om 15.10 was het etende jong ineens weg. Het kon zijn dat ie dieper op de ring was gaan zitten.
Ondertussen hadden jarige-Kuiko, Mieke en Gerrit de spottersplaats verlaten.
Belfastchild wilde dolgraag een wandeling gaan maken. Maar er was hem ook heerlijke koffie door Harry beloofd. Ach, dat was immers geen probleempje. Het zou het kleine rondje-Toren zijn!
Ik bood hem aan om dat met hem te gaan doen, en Ans vroeg ik ook mee.
Het werd De Snelle Loop, bij het dammetje, het bruggetje, het meertje, waar het wemelde van de padjes, libelle's, vlinders....en ach....Belfastchild's fototoestel maakte overuren. 
Om 15.50 toen we nabij De Snelle Loop waren zagen we S2 heel laag over het veld aan komen vliegen
om plotseling hoogte te maken om vervolgens samen met een jong rondom de Toren te gaan cirkelen.
Op de spottersplaats had niemand de laagvliegende S2 gezien!
In de bossen zagen we waar spechten hun "tikkertje" op sommige boom-stammen hadden gemaakt.
We kwamen paddenstoelen en zelfs een elvenbankje tegen, en Belfastchild liet ook dat met zijn fototoestel niet ongemoeid!
Hij genoot net als Ans en ik met volle teugen!
We zagen ook regelmatig de valken rondom de Toren vliegen!
Ook presenteerde zich voor ons een schitterende pauw, langs de

ook inmiddels wereldberoemde zandweg. Lambert kwam aangereden om huiswaarts te keren en moest Belfastchild de trieste mededeling doen dat de koffie op was!
Het rondje-toren had bij het zien van zoveel moois langer geduurd!
Om 16.30 luid gekwetter rondom de Toren van drie valken!
Eentje ging achterop de Toren zitten op de onderste ring.
Om 16.45 waagde weer een valk zich lager vliegend.
We waren inmiddels weer terug op het spottersveld, waar onder andere ook Jonne inmiddels gearriveerd was. We keuvelden gezellig nog wat.
Tegen vijf uur verlieten Sjef en ik het veld, wetende dat we vrijdag 20 juli weer bij "onze"valkjes zullen zijn en bij onze lieve Forumvrienden!
Hadden de slechtvalken hun best gedaan?
Ja, dat doen ze altijd! Ook veel vliegbewegingen gezien!
Maar het ZIJN is voor mij al ruimschoots voldoende....

Gezellig met v.l.n.r. Sjef, ik, Maurice, Ans en Fernand.

Aan de rand van het veld een heuse tweelingboom!

Valk cirkelend rondom de Toren.

Het hoge water weer iets gezakt in de Snelle Loop.

"Belfastchild" maakte deze foto van Ans (rechts) en mij op het veld bij het

bloeiende jacobskruiskruid.

Een pauwoogje op het veld tegenover de Toren.

De Snelle Loop door groen omgeven.

Paarden in de wei langs de zandweg.

---------------------------------------------------------

Tijdens regen en donderige buien.

Vrijdag 20 juli 2007 - blauwe reiger aan de waterkant bij de Snelle Loop.

Nooit heb ik geweten dat een lange middag in De Mortel zo avontuurlijk kon zijn bij harde regen en donderige buien....
Ik weet dat vanaf vandaag!
En dan te bedenken dat ik geen notitieblokje deze keer gebruikt heb!

Misschien lag het wel daar aan. 
Om 11.50 waren manlief Sjef en ik weer op de spottersplaats bij de Toren.
Mamalot met haar partner was er, zijn naam is me even ontschoten... , Dorine en Piet waren er, Kuiko, Lambert, Christell met haar zoon, Belfastchild en Cloud.
Met gebob'te Cloud maakte ik amicaal kennis. Voor het eerst zie ik onze kalief! Om 12.15 waren Ans en Fernand er.
Inmiddels waren Kuiko , Dorine en Piet weer gegaan.
De lucht werd grijzer en grijzer en de eerste druppels begonnen te vallen.
Mamalot besloot om huiswaarts te keren. Het zag er niet hoopvol uit, als je naar die grijze lucht keek!
Er was dan ook geen valkje te zien. En bij dit alles maakten ondertussen Lambert met Cloud, Christell, haar zoon, en Belfastchild een boswandeling.
En plotseling begon het hevig te regenen! Druipnat keerden Lambert, Cloud, Christell en haar zoon en Belfastchild terug!
We besloten om op de komst van Ava en haar vriendin te wachten.
Plots kwam er een grijze auto aangereden. Het was ONZE HANS!
Ans en ik waren bijzonder blij hem daar aan te treffen!
Wat fijn dat hij er was, en dat hij tussen twee ziekenhuisbezoeken door toch nog op ook zijn geliefde plek kon zijn!
Ans maakte kennis met hem. Ik had al eerder dat genoegen.
Hij wilde heel graag er even zijn!
De ontmoeting was er zelfs een met de nodige emotie's!

LIEVE HANS, IK WENS JE ALLE GOEDS! HEEL VEEL STERKTE!

Het was in en uit de auto met paraplu's. Dat deed ook Marjanne die regen of niet er ook graag weer was!
Gerrit kwam even en legde ons uit waar Ava en haar vriendin waren.
Ook Lambert wist waar het was en hij besloot er heen te rijden.
Gerrit ging weer. Het regende zo erg, dat hij zo iets had van, ik kijk het allemaal thuis wel af. 
Lambert was snel terug. Ava was er met haar vriendin. Zij verbleven nabij Grotel's Hof voor twee dagen.
Hans ging weer, blij bekenden gezien te hebben en ook zijn geliefde plek!
Er reed niet lang daarna een autocaravaan naar Grotel's Hof, nabij de Toren. Een mooie herberg die echt de Brabantse sfeer uitstraalt en waar Gerrit's broer de eigenaar van is!
Pal erop waren Ava en haar vriendin er ook waar we allerhartelijkst kennis mee maakten!
Graag hadden we voor hen er voor over om elkaar te kunnen ontmoeten!
Als één grote familie leek wel, vanwege die fantastische klik onderling, dronken we allemaal wat.
Aangenaam binnen, terwijl het buiten regende!
En toch, hoe kwam het dan dat we plotseling drie sneeuwuilen zagen, keurig bij elkaar in een boomtak, waar ik behoedzaam in een vaardige sluiphouding naar toe sloop en er een professionele foto van kon maken?
Hoe kwam het dat we een reiger van zéér nabij konden spotten, die je zelfs kon aanraken!?
Hoe kwam het dat we plotseling een stel wilde varkens zagen?
Hoe kwam het dat we een gigantische boot in De Snelle Loop zagen varen? Het ontging ons dat hij er wel heel erg gedateerd uit zag!
En hoe kwam het dat zelfs een buizerd met ons koffie dronk!?
Dat lag aan die harde regen, die ons beeld vertroebelde, ook al zagen wij dat alles vlijmscherp!
De bewijzen lever ik erbij. Het was zonder meer op zijn Grotel's ge-Hof't....

HET WERD DROOOOGGGG!!!!
De autokaravaan keerde terug naar de Toren. We waren er om half vier.
En wie zat er rechts op de Toren op de lamp? Ja hoor, Pa!
Er werd meteen druk gespot. Immers, het was beter dan niets!
Ennn.... het was onze geliefde Pa!
S2, Hope en Faith waren nergens te bekennen!
Deufke kwam er ook gezellig bij.
Belfastchild, Christell en haar zoon, Ava met haar vriendin deden rondje-toren.
Sjef en Fernand wandelden het bos in, achter het veld.
Toen we eenmaal weer allemaal bij elkaar zaten, was Pa even van plekje veranderd, maar koos toch weer snel voor zijn lampje!

We namen afscheid van Belfastchild, Christell en haar hele lieve zoon en Cloud met een nadrukkelijk Tot Ziens!
We werden op Pa getrakteerd in een mager maar warm zonnetje, een reiger, een roek, een aalscholver, een nijlgans, zwaluwen en duiven!
Ik hoop voor Ava en haar vriendin dat zij, als zij, wie weet morgen, er nog een kijkje nemen, meer valken zien!
Maar toch, het werd een hele lange maar bijzondere Valkenmiddag, tot half zes!
De saamhorigheid is enorm!
De Klik zit op de juiste plek!
Wat heb ik KANJERS van hele lieve vrienden en vriendinnen bij gekregen!

Familie Slechtvalk met jullie schitterende woonomgeving, wat ben ik jullie BIJZONDER DANKBAAR
voor al het moois wat het met ons als mens doet!

Regen of niet, met Cloud/Bob hadden Ans en

ik de grootste lol!

Gespotte uiltjes.

Een zeilboot varend door de Snelle Loop (!)

Zet het op een lopen, want het zijn wilde varkens (!)

Vergrote foto ter waarschuwing!!!

De reiger die een aaitje toeliet.

Sjef en Fernand aan de wandel.

---------------------------------------------------------

Woensdag 1 augustus 2007 - de achterzijde van de Toren,

gezien bij de zwaluwenboerderij.

Vanmiddag zijn Sjef en ik langdurig bij en rondom de Gemerttoren geweest.
We troffen er Roosje alleen en genietend op de spottersplaats aan op het bankje. Ze had de verrekijker
in de aanslag. Pa Slechtvalk zat op de bovenste lamp aan de rechterzijde bovenaan de Toren. Pa's geliefde plek.
Terwijl we ons bij Roosje installeerden vond Sjef bij de ingang op het rechterpaaltje geprikt een volge-
schreven notitieblaadje van Gerrit uit Eersel. Daar stonden zijn notitie's op van zijn waarnemingen vroeg
in de morgen!

BESTE GERRIT, BEDANKT VOOR DIT ORGINELE GEBAAR!

Op deze wijze wil jij jouw waarneming met ons delen!
Hier volgt als eerste de letterlijke waarneming van Gerrit uit Eersel:

"Woensdag 1 aug. 2007.

6.30 1 valk op rechterlamp en 1 valk op de trommel 2de ring B.
en alarm in de toren.
7.45 Mieke op bezoek.
8.15 op trommel vertrekt richting De Mortel.(valk)
8.20 Valk op lamp verdwijnt uit zicht op de 1ste ring.
8.40 Axima komt alarm uitzetten.
8.45 een hertje langs de Loop.
8.50 Mieke gaat home.
9.30 Ik ben er ook "van tussen".

Groeten "Gerrit uit Eersel".

Deze middag zijn Sjef en ik van half twee tot kwart voor vijf op onze ge-liefde plek geweest.
Roosje was er ook nog niet lang en genoot van haar koffie en broodje, van Pa slechtvalk en van alles om haar heen.
Wij begonnen met haar mee te genieten, via onze eigen oogjes, dan wel via onze oogjes met verrekijker of met scoopje.
Natuurlijk babbelde ik met Roosje over haar fantastische idee van de fotowedstrijd en vooral haar beschilderd bord wat zij zelf volledig maakt en dat er tegenoverstelt!
Op haar fototoestel liet ze mij de schets zien op het bord.
Het vordert en vordert en hoe!!
Ontzettend knap en ontzettend mooi!
En een ontzettend mooi gebaar!
Er komen spotters bij. Geurtje met haar man en een ander stel uit Leiden die een dagtocht maakten om afscheid te nemen van dit broedseizoen!
Zij zijn forumlezers en ware slechtvalkfans!
Geurtje wil graag meer gaan posten op Planetforum. Een post staat er.
Meteen was er weer die fantastische onderlinge klik wat dit slechtvalk-gebeuren tot een bijzondere maakt!
Ook andere spotters namen even een kijkje.
Even klokken:
14.20: Pa gaat na een langdurige zit van de lamp en vliegt weg.
14.25: een gil van een buizerd boven de bosrand achter het veld en de Snelle Loop.
14.30: links van de Toren, achter de Hemelsbleekweg prachtige vliegbewegingen van een koppel buizerds!
Via de verrekijker zag je nauwkeurig vanwege de lichtval hun schitterende bruintinten!
Ondertussen zaten er twee nijlganzen te genieten van het zonnetje achter de Snell Loop.
Na een koffie -babbel -en Pa Slechtvalkspotpauze maakten Roosje en ik een langdurige wandeling!
Sjef bleef bij Geurtje en haar man en het stel uit Leiden.
Roosje en ik liepen alsmaar rechtdoor, via het veld achter de toren, langs de uitloper van de Snelle Loop af.
SCHITTEREND!
We babbelden volop en zagen heel wat moois en dat leverde de nodige foto's op.
"Sjef, ik maak deze keer twee of drie foto's", zei ik voordat we naar De Mortel reden.
Waarom worden het er toch meer en meer en sla ik ze iedere keer zorgvuldig op?
Libelle's vlogen af en aan. De waterplanten bloeiden welig!
Een reiger kwam laag over het veld aangevlogen. Helaas mistten ons beider fototoestel hem.
Hij streek achter de begroeiing achter de Snelle Loop neer, uit het zicht.
We kwamen op de rijweg achter de Toren uit en sjokten naar de zwa-luwboerderij waar wij zelf neerstreken.
Niet vanuit een vliegbeweging, maar vanuit een loopbeweging en op een zwaluwbankje.
Daar genoten we volop van de vele vliegbewegingen van deze snelle kleine vliegers en van hun toonladder!
Het kan je een waar muziekstuk opleveren!
We hernamen de wandeltocht en kwamen kwikstaartjes op een pas gemaaid veld tegen en een landelijk wit "stilleven", maar dat was Roosje's ontdekking.
Ik fotografeerde de paarden, maar nu nabij de rijweg, wat ik al eerder vastgelegd heb.
We sloegen vervolgens rechtsaf het onverharde deel van de Hemelsbleekweg op.
De Gemerttoren dook weer op.
Ogenblikkelijk zagen we twee valken. Beurtelings vliegend en op de ringen van de Toren.
Ze riepen naar elkaar. We vermoedden Pa en S2-Sterre.
Pa koos uiteindelijk weer zijn geliefde plek, de bovenste lamp aan de

 rechterzijde van de Toren vanaf de spottersplaats gezien.
Dit alles gebeurde rond de klok van vier uur.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. Geurtje en haar man waren er niet meer.
Gerrit kwam ook nog even. Niet Gerrit uit Eersel, maar Gerrit die ook op zijn Grotel's Gehof't is!
Boven de bosrand achter het veld en de Snelle Loop, cirkelden weer de buizerds, onder luid gegil. Een typisch geluid van hen. Het was weer het koppel, die er ook een nest heeft.
Ondertussen hadden Sjef en het Leidse stel gezien hoe of Pa, of S2-Sterre met een prooi was aan komen vliegen, en ermee op een van de ringen was gaan zitten.
Om kwart voor vijf verlieten Roosje, Sjef en ik de spottersplaats met een jofiaal Tot Ziens naar het Leidse stel die intens van deze dagtocht genoot!
In onze auto's zwaaiden we Roosje vaarwel.
Het was opnieuw gezellig met haar en met de anderen!
Het was opnieuw genieten op deze prachtige zomerdag in augustus van al het moois bij en rondom de Gemerttoren.
De hoofdrolspelers waren en blijven de Slechtvalken!
Hope en Faith gaan steeds meer hun eigen weg.
Het zijn gelukkig sterke vogels geworden, die het vast gaan redden.....

Pa op de torenlamp.

Sjef in het zicht van de Toren.

Aan de bosrand van de Snelle Loop.

De Snelle Loop.

Omgevallen boom nabij de Snelle Loop.

De Toren gezien vanaf het achterveld.

Schitterende begroeiiing langs de Esperloop.

Gezwaluwde notenbalk bij de zwaluwenboerderij.

Paarden nabij de rijweg achter de Toren.

De paarden in het zicht van de Toren.

Pa op zijn geliefde plekje op de lamp van

de Toren.

---------------------------------------------------------

Een rustige middag bij de Toren.

Zondag 12 augustus 2007 - de achterzijde van de Toren vanaf het veld gezien.

Je hebt nu duidelijk een "day after" gevoel.
Je weet nu, als je naar onze geliefde plek gaat, dat het er stil is.
Maar dan besef je plotseling, dat het er altijd stil is.
De natuur gaat daar rustig zijn gangetje.
Ondertussen is er een rustiek plekje verschenen wat als spotters-
plaats gecreëerd is, uit respect voor al die vogels die er wonen, en die
er neerstrijken.
Maar de plek is er vooral dankzij de Slechtvalkspotter!
Manlief Sjef en ik strijken op die plek op het bengske neer, en zijn er alleen.
Overal die stilte. Zelfs de pauwen lijken hun stem verloren te hebben!
Met de verrekijker volgen we de Gemerttoren die er verlaten bij staat.
Onwillekeurig sta ik op en raap afval van het spottersveld op en deponeer
dat in de afvalbak.
Je hebt het gevoel ook daar thuis te zijn. Ik hanteer nog net niet de

stofzuiger!
We besluiten om een rondje-Toren te doen, met een stuk veld-achter-de-Toren erbij!
Dat leverde ons de Schotse hooglanders op, nijlganzen en hoog boven ons een rond circelende buizerd, die overduidelijk aan muisjes denkt!
Opnieuw is het genieten in de bossen, waarin telkens de Toren opdoemt, ons aller baken, waar op de top de ziel zit van dit gehele gebeuren!
We bereiken het onverharde deel van de Hemelsbleekweg. Om 10 over half drie zit
daar aan de achterzijde op de bovenste lamp van de Toren Pa of S2-Sterre.
Het is overduidelijk een volwassen valk, gezien de kleur van de snavel.
De valk zit rustig, poetst zijn/haar veren en kijkt heerlijk om zich heen.
Het is goed zo. Pa of S2-Sterre mogen nu het er ook goed van nemen.
Zij beiden hebben een enerverend broedseizoen achter de rug, wetende, dat er twee sterke jonge valken nu hun eigen weg hebben gekozen.

Met die wetenschap keren we huiswaarts en met de intentie om er altijd terug te keren, ook na de "day after"......

Turend Elsje op het bengske.

Sjef zit er ontspannen bij.

Grazende Schotse hooglanders.

Pa of S2 op de torenlamp.

---------------------------------------------------------

In een aangenaam temperatuurtje bij de Toren.

Zondag 19 augustus 2007 - bosgebied achter de Toren, en voorbij het on-

verhaarde deel van de Hemelsbleekweg.

We konden het weer niet laten om weer af te zakken naar De mortel in deze aangename temperatuur in een getemperd zonnetje. We troffen de spottersplaats onbemand aan. In de berm stond een auto. Daar parkeerden we onze auto achter. Ik zeg "we" maar als ik het autostuur had gehanteerd en het gaspedaal had gepoot was die an- dere auto wellicht enkele centi-meters gekrompen, en oeffff....., dat kan ik Lambert niet aan doen! Je snapt ém al, ik kan niet auto rijden, ook al weet ik hoe een autostuur en een gaspedaal eruit zien. Ennn....ik weet hoe Lambert's auto eruit ziet....

We gingen samen op het verlaten bengske zitten gescoopt en wel. Ondertussen zat er een reiger langs de kant van de Snelle Loop. Het was nagenoeg dezelfde plaats als van vorige week zondagmiddag! Om 15.05 cirkelde er een valk boven het dak van de Gemerttoren. Hij/zij dook erachter, om daar vast en zeker een zitplaatsje te zoeken. Sjef bleef op de spottersplaats, terwijl ik naar de zandweg wandelde, zodat ik de achterzijde van de Toren met mijn verrekijker af kon speuren. En ja hoor, er zat een valk op de bovenste lamp. Ik kon niet de kleur van de snavel waarnemen. Maar ik vond de borstveren opvallend bruin! Een jong? Ik dook er even de bossen in, en dat leverde bovenstaande fraaie foto op. Onderwijl liet de valk de o-zo vertrouwde roep horen. Voor mijn gevoel waren weer alle ingrediënten aanwezig! Ik wandelde weer terug naar de spottersplaats  waar inmiddels Lambert naast Sjef genoeglijk keuvelend sa- men op het bengske zaten. Ik overhandigde hem namens Ans en mij de Peregrinus-ontmoeting 2007 d.v.d wat ook hij dubbel en dik ver- diend heeft! Hij was zichtbaar verrast en er heel erg blij mee! Het bleef rustig op en rondom de Gemerttoren. Ondertussen begonnen grijze wolken hoog boven de Toren zich op te stapelen.

Gedrietjes besloten we, dat dit het voor vanmiddag weer was. Elkaar nazwaaiend reed ik de Hemelsbleekweg af, dankzij mijn privéchauffeur Jeff.... De auto wordt behendig telkens weer op zijn De Mortel's bestuurd, dus dat geeft mij iedere keer de verzekering dat er altijd weer een volgende keer is....

Sjef ziet een valk.

Ik tuur tevergeefs.

Onverhard deel van de Hemelsbleekweg.

Onze geliefde vogel....

---------------------------------------------------------

In het grijs bij de grijze Toren.

Woensdag 5 september 2007 - aan de voet van de grijze Gemerttoren.

In het grijs reden Sjef en ik naar de Gemerttoren die ook, tja, grijs getint is.
Eenmaal daar troffen we er Gerrit aan. Ik hield ogenblikkelijk een pluutje boven hem en mij, spottend op het spottersveld.
Er viel af en toe wat regen waar de mot in zat.
Maar het was om te doen, zoals Gerrit in zijn verslag op zijn site ons reeds vertelde.
Het notitieblokje had ik niet nodig. We scoopten ons en we tuurden beur-telings door de kijker heen.

Gerrit had reeds drie valken in het vizier gehad. Wij zagen er twee. Ik dacht dat ik Pa op de bekende lamp zag zitten.
Op de bovenste ring een jong (?) Ik kreeg hem/haar "in" mijn scoopoogje en riep: "Hoe moet ik dat zien?
Een wit hoofddeksel?"
Ik keek nog eens. Tja, onmiskenbaar een slechtvalk aangezien de wangvlek overduidelijk aanwezig was.
Helaas zat hij/zij met de rug naar ons toegekeerd. De kop zag er blond geplukt uit. Ik zag geen geel aan de snavel.
Gerrit keek via de scoop. Een jong in de rui? Hij meende wat geel aan de snavel te zien. Een wat ouder jong ( ? )
Als het een jong is, concludeerden wij, dan is het een vreemd jong die op doortocht is. Maar een jong in de rui?
BEDANKT, Gerrit dat je hierover je huiswerk hebt gemaakt!
Na zo'n tien minuten trok dat jong weer verder. Hij/zij koos het grijze luchtruim.
Ik wandelde naar de zandweg, waar geen valk zat. Nummer drie zat aan de achterveld zijde.
Ik hoorde reeds de pauwen en zag er ook een die buiten het hek sjokte over het onverharde deel van de Hemelsbleekweg. Hij riep naar een ander op het terrein van huis "Het Vossenhol".
Deze riep ook terug.
Ik dook even aldaar de bossen in. Nat of niet het blijft er genieten!
Eenmaal weer terug op de zandweg, kuierde de pauw daar nog steeds.
In de verte stond een bruine schotse hooglander op een afstandje achter de afrastering nieuwsgierig die pauw gade te slaan.
Ik leek ook op een schotse hooglander, want ik was net zo nieuwsgierig.
Maar ik was er een met een fototoestel om mijn nek bungelend.
De pauw is gewend aan de kleur groen. In mijn groene jack gehuld naderde ik voetje voor voetje de pauw.
Pauwtje dacht: "Oef, er zit beweging in dat groen en het heeft twee poten!"
Dus ik bleef stilstaan. Ik zag pauwtje denken. Toen had pauwtje meer lef en kwam mij tegemoet gelopen. Dat vond mijn fototoestel opperbest.

 
Na dat pauwenavontuurtje keerde ik terug op het spottersveld waar Gerrit en Sjef keuvelend de Toren in de gaten hielden.

Pa Slechtvalk verkoos zijn warme lampje nu toch voor het koudere grijze luchtruim.
Gerrit nam afscheid van ons met een "Tot Ziens" naar elkaar.
De grijze Toren bleef aan de spotterszijde leeg. Pa keerde niet terug.
We vermaakten ons toen met de schotse hooglanders die talrijk er genoeg-lijk aan het grazen waren.
Drie nijlganzen hadden reeds hun vliegkunsten aan ons laten zien. Ook de aanwezige reiger in luid geschreeuw deed dat eventjes voor ons, om een eindje verder weer in het veld nabij de Snelle Loop neer te strijken.
Reigertje dacht: "Nu kunnen jullie mij goed fotograveren. Ik waag mij dichter bij jullie!" Tweebener Elsje deed dat dan ook. 
Ook de schotse hooglanders waren geduldige fotomodelletjes.
Ook al zat er geen mot meer in de regendruppels, en druppelde het zelfs helemaal niet meer, besloten we om huiswaarts te keren.
Nee, niet op doortocht net als de jonge valk, maar op terugtocht, wetende dat er weer een heentocht is opnieuw naar die grijze Gemerttoren....

Nabij de spottersplaats de Schotse hooglanders.

"Ik vind mij zelf heel mooi."

Regen of niet, het is er altijd mooi.

De boomstammetjes liggen er nog steeds.

Geschotst Elsje.

Geschotst Sjefke.

Mooi, hé.

Een toepasselijk kiekeBOETJE door de blauwe reiger.

"Ik ben een "vreemdgangertje".

Ja, je komt er allerlei gevleugelde vrienden tegen!

---------------------------------------------------------

Gezelligheid bij de Toren.

Donderdag 20 september 2007 - Sjef kijkt naar de grijze Toren.

Na een "Amelandavontuur" gingen Sjef en ik opnieuw op avontuur naar de Gemerttoren!
Daar valt op het ogenblik heel wat te beleven, aangezien onze Toren kaler en kaler wordt!
We weten nu gelukkig dat we ons hierover geen zorgen hoeven te maken!
We zijn er twee uur geweest.
Op en rondom het bengske op de spottersplaats troffen we er gezellig keuvelend Christel, Cloud (Bob), José, Marjan, Rionne, Mapi, Piet en Dorine aan.

Prompt kwam Cloud op ons af en trakteerde ons gul op een overheerlijke appelflap van de plaatselijke bakker in De Mortel. Helemaal Cloud. 
Errigggg lekker, Cloud! BEDANKT!
Er viel geen valkje te bespeuren op of rondom de Toren, aangezien er druk gewerkt werd.
Het groepje slechtvalkspotters hadden ook het genoegen gehad om de Toren in te kunnen en naar boven te gaan!
Het is ze van Harte Gegund!
De hooglanders waren er ook, evenals de reiger op zijn/haar vaste stekje.
Nabij de boerderij op het einde van het veld sjokte een hele kudde koeien richting boerderij, met hun achterwerk naar de Toren gericht.
Zij hielden de kale grijzaard duidelijk voor gezien. Aan een achterwerk zitten immers geen ogen. En waarom zoiets ACHTERWERK heet....hoewel. 
Op een gegeven moment vloog er iets roofvogelachtigs boven de bosrand achter de Snelle Loop.
Aan de vliegbewegingen te zien en de vleugels ben ik toch geneigd om te zeggen dat het om een slechtvalk ging.
Er was nog een voorval. Ik kan daar niet omheen.
We hadden klapstoeltjes meegenomen, ja, die nieuwe!
Sjef wilde gaan zitten. DACHT ie! Heel langzaam gleed hij met klapstoeltje en al naar achteren.
Hij raakte met het hoofd zonder veren het draad met die puntjes! OEF!
Er werd wat gelachen....Piet en Dorine snelden te hulp.
Ik zat op het andere klapstoeltje naast Sjef. Piet en Dorine aan de ene kant en ik aan mijn kant trokken Sjef met klapstoeltje en al weer overeind.
Sjef hoeven we gelukkig niet te vergeten, maar het klapstoeltje wel .
De achterpoot was helemaal verbogen. Op de knik ervan was Sjef achterover getuimeld. Hij heeft geluk gehad dat hij langzaam naar achteren was gevallen.
Op een gegeven moment namen we van allemaal afscheid, na een gezellig samenzijn zoals altijd het geval is!
Sjef en ik zijn op het spottersveld nog enige tijd gebleven en maakte toen nog een rondje- toren wandeling.
De eerste schreden van de Herfst is ook daar definitief gezet.

Ons fototoestel deed weer zijn best.
Wanneer je ook gaat, het is er altijd genieten.....

Ik kijk naar een kale Toren, nu de schotels erop weg zijn.

De Snelle Loop.

De eerste sporen van de herfst.

Een voort sjokkende beauty!

Overal is het mooi.

Een mooi doorkijkje.

En daar heb je de paarden weer.

---------------------------------------------------------

Woensdag 3 oktober 2007 - de Gemerttoren in de herfstnevel.

Zo laat als de Herfst vorig jaar inzette, zo vroeg is de inzet van de herfst dit jaar! Overal duiken ook rondom de Gemerttoren de herfst-tinten op. Mannetje Sjef en ik waren vanmiddag weer op de geliefde plek van ons allemaal. We troffen de Toren via de spottersplek aan in grijs gehuld. Nevelslierten trokken langs de Toren, terwijl de Herfst-wind geen enkel briesje gaf. Alles leek gebukt te gaan onder die grijze deken. Van mist was geen sprake, maar de Herfstnevel was volop aanwezig, waardoor alles wat je zag je een echt Herfstplaatje gaf! Er was geen slechtvalk te zien! Er was ook geen bankmail. De koker was helemaal leeg. Op het veld stonden de Schotse hooglanders ook weer genoeglijk te grazen. Je hoorde hun diepe gehijg en het grappige geluid van trekkend gras, en het smakelijk kauwen erop.

Plotseling om 15. 25 een grote vogel boven rondom de Toren. Het was vliegen, fladderen en zweven, zodanig, dat Sjef dacht dat het niet om een valk ging. Ik volgde hem met de verrekijker, en zag al gauw dat het om een van "onze" slechtvalken ging. Pal erop dook hij/zij op de boven-ste lamp rechts van de Toren, onder de onderste ring. De scoop kwam erbij. Ik heb hem/haar een kwartier lang continue in de gaten gehouden. Aan de rechterpoot zat een zilverkleurige ring. Aan de linkerpoot zat ook een ring, maar ik kreeg niet de kans om de kleur ervan te kunnen onderscheiden. Het was een volwassen valk. Ik had sterk de indruk dat het om Pa ging, gezien zijn houding en zijn omvang. Heerlijk zat ie daar. Op een gegeven moment kwam er een vrachtwagen over de Hemels-bleekweg aange-denderd. Dat had valkje ook in de gaten. Hij volgde de vrachtwagen volledig, totdat het geluid van de ronkerige motor ver-stomde. Valkje voelde links, rechts, druppeltjes op zijn bevederde lijf vallen. Valkje spiedde omhoog, daar waar die druppeltjes vandaan moes-ten komen. Het had geregend, en het drup- pelde van de torenringen nog een beetje na. Dat leverde voor slechtvalk-verslindend-Elsje mooie genietmomentjes op... Valkje zette zijn verenpak uit. Hij strekte voortdurend de poten. Oef, wat onlogisch lijkend groot tenopzichte van de blond gespikkelde buik! Wat een komische poothouding! Beurtelings deed ie dat om en om met zijn poten. Valkje liet zien hoe enorm zij zijn, door één klauw op een van de grijze doppen te leggen, bovenop de lamp! WOW, zeg! Door dat voort-durend gedruppel, poetste valkje zich daar waar pardoes een druppel neer kwam. Ik kreeg een onderdoorkijkje van de vleugels en van de zich telkens uitgespreide prachtige staart, met zijn bruin gestreepte onderkant. Opnieuw een WOWTJE waard!

Met dat alles op mijn netvlies was het met Sjef heerlijk wandelen rondom de Toren, en dat leverde al vlug de eerste herfstplaatjes op! Toen we weer bij de spottersplaats waren, zat Pa er nog steeds. In die wetenschap ver-lieten we rond half vijf de Gemerttoren. Pa geniet maar heerlijk verder in de grijze Herfststilte. Ook wij weten dat het er mooi is, en dat we weer terug zullen komen. En dit vooral vanwege onze ge-liefde hoofdrolspelers....

DE SLECHTVALKEN VAN DE MORTEL.....

Tegenover de Toren.

Langs de Toren af dit inkijkje.

Ik blijf ook van hen genieten.

We hebben aandacht voor elkaar.

Black beauty's.

Elvenbankjes.

Gezien via het veld achter de Toren.

Tweesprong.

Sjef op de spottersplaats.

Genietend Elsje.

--------------------------------------------------------

Donderdag 18 oktober 2007 - de fiere Toren in de herfst.

Op deze mooie herfstdonderdag zijn Sjef en ik weer heerlijk bij de Gemerttoren geweest.
De Toren stond fier in de felle herfstzon, tussen ontelbare verkleurde herfstbladeren van menige loofboom.
We liepen meteen naar de spottersplek en genoten op het bengske van al het moois om ons heen. We waren er alleen.
Met de verrekijker speurden we de Toren af. Stil was het daar boven. Er was geen valk te zien. Er vlogen wel duiven rondom de top, die nu niets er te vrezen hadden.
Daar boven tegen het harde blauw, wit aftekenend, kwam heel hoog een vliegtuig over gevlogen.
Hij vloog zo hoog, dat je hem niet hoorde.
Sjef en ik besloten om onze tweede Herfstwandeling te gaan waar makenDe Herfst had zijn schreden ook daar nóg nadrukkelijker neergezet.
Ik wist dat dit veel herfstplaatjes kon opleveren. Ik wist dat ik me weer zou verdrinken in al die mooie herfstbeelden.
De natuur verliest weliswaar het zomerleven, maar met de wetenschap om het in het voorjaar in al zijn ontluikende schoonheid weer terug te krijgen!
We doken de bossen in achter de Toren, langs het onverharde deel van de Hemelsbleekweg. WOW!
Daar hoorden we de schrille roep van de slechtvalk!
Ook nu tijdens het herfstgenieten was de slechtvalk in onze nabijheid. PRACHTIG!
We liepen vervolgens weer rondom de Toren, tevens de bosrand afspeurend achter de Snelle Loop, waar naar bleek, het nog vrij groen zag. Maar ook daar had de herfst de eerste kleuren gelegd.
We raakten niet uitgekeken, bij zoveel mooie herfstkleuren om je heen, en onder je beschoende voeten.
Sjef repareerde een afrastering nabij de Snelle Loop, om de Schotse hooglanders af te schermen. Zij graasden genoeglijk op het grote veld achter de Toren in het aangename herfstzonnetje.
Na al dat herfstschoon kwamen we weer terug op de spottersplek.
We ploften op het bengske neer. Niet uit vermoeidheid, maar uit voldaan-heid.
De slechtvalk liet aan ons zien er nog steeds te zijn, door rondom de Toren te vliegen en een donkergrijze wolk in te duiken. De zon liet even verstek gaan.
Het leek inderdaad of de valk dat voor ons deed.
Met een voldaan gevoel gingen we weer huiswaarts, een fiere Toren achter ons latend badend in allerlei herfstkleuren....

Wandel mee.... Klik op foto.

--------------------------------------------------------

Woensdag 7 november 2007 - toepasselijke tekening uit 2006.

Het was guur. Het was kil. Er viel af en toe motregen.
Echt herfst!
Dat alles leverde een sfeervol derde Herfstbezoek op bij de Gemerttoren.
Vele bomen lieten hun naakte takken zien, grillig omhoog stekend in de grauwgrijze lucht.
Weer andere bomen waren sterk verkleurd, waaraan je ook zag, voor een deel ook hun blaadjes verloren te hebben.
Alle ingrediënten waren aanwezig om een laatste herfstwandeling te kunnen maken.
Als eerste voerden Sjef en ik een inspectie uit gericht op de Toren, op de spottersplaats, die er voorheen verlaten bij lag.
De Toren was leeg.
Maar niet lang. Omdat ik al enkele herfstplaatjes schoot, en we daardoor allebei even niet op de Toren
letten, zat om kwart voor drie plotseling Pa Slechtvalk er, op de bovenste lamp aan de linkerzijde.
Dat was voldoende.

Wetende dat we weer gevalk't waren gingen we weer op pad.
Als eerste de zandweg, om even de Toren aan de achterzijde te kunnen aanschouwen.
Niets. Geen S2 te bespeuren.
We staken via het bruggetje het veld linea recta over, om daar in de bossen te duiken.
Het is daar waar Lambert de twee reeën of hertjes mooi heeft weten te filmen.
We struinden dat gehele stuk af, Schotse hooglanderhoopjes liggend tussen de vele afgevallen bladeren, ijlings ontwijkend....
Deze kolossale mooie viervoeters waren in geen velden of wegen te bekennen.
Ons fototoestel legde weer enkele herfstbeelden vast.
We maakten de oversteek weer terug via het bruggetje.
Daar was een visser neergestreken, om er enkele visjes te vangen.
We keerden terug op de spotterplek en streken op het bengske neer.
Pa Slechtvalk zat nog steeds heerlijk de warmte van de lamp te koesteren.
Niets deerde hem. Niet die twee welbekende tweebeners, zij met dat ding voor het oog die Els blijkt te heten, en hij zonder veren, die naar Sjef luistert....
Ook niet de herrieschoppende kraaien, die het voortdurend op de duiven gemunt hadden.
Luidkeels werden zij door die zwarte oproerkraaiers telkens opgejaagd en weggejaagd.
Pa bleef zitten. Ook toen de zware bewolking even van wijken wist, en wat zuinige zonnestralen door liet.
Op het einde van de middag verlieten we voldaan de Gemerttoren, Pa Slechtvalk op de warme torenlamp achterlatend.
Als we er weer terug keren, weten we dat alle bomen kaal zullen zijn, want de herfstbladeren vallen ook daar rijkelijk naar beneden.
Maar terug keren doen we, maand na maand, jaar na jaar......

De Toren gezien vanuit de ingang van de spottersplaats.

De verkleurde bosrand opzij van de Toren.

Op de spottersplaats.

Aan de bosrand.

In de bosrand.

Herfstblad-schuifel Sjefke.

Herfstblad schuifel Elsje heeft het blaadjes tellen maar opgegeven.

Mooi doorkijkje.

Zicht op de Toren.

---------------------------------------------------------

Vol verwachting klopt ons hart.

Vrijdag 30 november 2007 - De top van de Toren.

Regen of niet, al dan niet waar de mot in zit, donker of niet, mannetje en ik zijn vanmiddag weer op ons allen geliefde plek geweest rondom de Toren!
Je ziet de grijze hoge kolos afstekend tegen een zware donkere grijze lucht.
Het geeft ogenblikkelijk een sfeerplaatje!
Direct denk ik zelf aan de donkere sfeerplaatjes die ik reeds maar al te graag wilde schieten.
Je kijkt naar omhoog via de spottersplaats die er nat en verlaten bij ligt.
Het interesseert mij geen ziertje dat het er nat en kil is.
Want....ik geniet. Je ziet de nestkast. Je weet dat Pa en S2 deze maand hun stek zijn trouw gebleven.
Wie weet doen zij dat de komende maand ook, en overwinteren zij uiteindelijk toch niet elders.
En als je dan zo naar boven kijkt, is het, zoals het welbekende Sinterklaasliedje ons zelfs bij dit gebeuren zegt: vol verwachting klopt ons hart!
De waarnemingen van ons hier onder elkaar zeggen, dat Pa en S2 hoe langer hoe meer op elkaar ingesteld raken! Dat is de reden waarom wij allemaal verwachtingsvol uitkijken naar het nieuwe broedseizoen van
2008!
Ik zie een valk boven op de Toren, wederom op de rechtse bovenste lamp, vanaf de spottersplaats gezien.
Ik denk onwillekeurig aan Pa, omdat ik hem daar telkens zie zitten.
Zeker zal ik het niet weten, omdat Sjef en ik genietend en wel, hem voortdurend op de rug gezien waarnemen.
Het wordt droog als we weer een wandeling maken. En deze waarneming levert ons in dit donkere weer, de sfeerplaatjes op die ik graag wilde hebben!
Ze laten ons denken aan de donkere dagen voor Kerstmis, maar vooral als eerste aan de toepasselijke gure sfeerdagen van het Sinterklaasfeest.
De hooglanders graasden, weer of geen weer, op het veld achter de Toren, links achter de Snelle Loop.
Voor de eerste keer begaven we ons ook op het binnenterrein van de Toren, zodat ik vanuit een geheel andere hoek het hoge gevaarte kon fotograferen.
Na de wandeling zit -waarschijnlijk- Pa nog steeds op de warme lamp, naar beneden turend om alles daar in de gaten te houden.
Er was geen enkele vogel die er vloog. Maar dat hadden wij met dit weer ook niet verwacht.
Dat hoefde ook niet. Ik gokte al op Pa. En ik denk, dat Pa ons hiermee ook op onze wenken bediend heeft.
Ondanks het kille weer, ondanks het donkere weer, leverde juist dankzij dat de sfeer op die ik er graag wilde proeven en de vast gelegde beelden wat ik ervan verwachtte.

Mannetje en ik hebben er weer genietend rond gelopen, het kille weer trotserend....

Gepluut Elsje.

Opzij van de Toren.

Het bruggetje over de Snelle Loop.

Tussen de bomen door in het midden zicht op de Toren.

Langs de Snelle Loop.

Het inmiddels bekende poortje.

Sjef aan de wandel.

Is DIT bij de Toren?!.......

....want als je dit ziet!

----------------------------------------------------------

Vrijdag 21 december 2007 - de Gemerttoren in winterse nevelen gehuld.

Wie kon bevroeden dat mannetje en ik deze week ons plekje zouden aantreffen in winterse nevel en met het wit van de rijp die op de takken ligt en als een witte deken over de landerijen sluiert.
Het lag voor deze week al in de planning en dan tref je, na alle kerstvoor-bereidingen zoiets moois aan!
Het was bitterkoud. Maar er was een witte winterse stilte.

We begonnen onze wandeling op de spottersplaats die er verlaten bij lag.
De top van de Toren was versluierd. We zagen een flauwe rode gloed van de bovenste torenlampen.
We konden net niet ontwaren of daar onze geliefde valken op zaten.
In dit prachtige winterlandschap genoten we van alles om ons heen.
Het fototoestel klikte vele malen, want je wilde zoveel mogelijk vastleggen.
Het bruggetje voelde winters koud aan. Omgevallen bomen, delen van stammen met grillige takken
eraan, al dan niet met dorre bruine bladeren gaven je in dit winterland-schap het ouderwetse Kerstgevoel.
Ik wist dat er een huis op ons wachtte die ons na deze kou weer warm zou ontvangen met alle Kerstingrediënten zoals jij dat het liefst ziet!
Dat gaf een heerlijk gevoel. Voor mij was het hele plaatje compleet.
"Hé, wat voel ik me hier toch altijd fijn!" zei ik vanmiddag tegen Sjef.
Ondertussen begon ik zere voeten en handen te krijgen van de kou. Maar  ik kon me er niet druk om maken.
Het Torenrondje leverde mij een ongekend mooi winterlandschap op.
Een koppel ganzen vloog elkaar boven de Snelle Loop gakkend achterna.
In de paardenwei langs de bosrand trof ik de paarden weer aan die ik al vaker gefotografeerd heb.
Ook nu lieten zij zich weer gewillig fotograferen. Ze stonden op een dusdanige afstand dat ik geen storende factor voor hen betekende.
Sjef raapte een paar grillige takken op, die we laten drogen, voor onze Kersthoek van 2008!
Na de wandeling waren we verkleumd.
Het deerde ons niet. Dat klinkt ongelooflijk, maar toch is het waar.
Sjef weet dat mijn hart bij dit plekje ligt en gaat daarom heel erg graag met mij mee.
We kwamen weer bij onze vertrouwde spottersplek terug. We wierpen nog enkele blikken op de Gemerttoren.
Het was ons laatste bezoek van 2007. Wat zal 2008 ons brengen?
De installatie en beide cams zijn er nog steeds. Mijn gevoel zegt van vandaag: ook Pa en/of S2.
Het kan weleens een Bijzonder broedseizoen 2008 worden daar

boven op die Toren!
Wat hoop ik dat we daar weer via de cams dagelijks van nabij getuige van kunnen zijn!
Met een beetje een onbestemd gevoel van alle onverwachte ontwikkelingen van deze week, door die onzekerheden, verlieten we de Hemelsbleekweg.
We stopten voorbij De Mortel, om een blik op dat knusse dorp te werpen.
Het fototoestel deed weer zijn werk. Het legde vast dat aldaar beslist sneeuw lag! Direct er omheen was
niets gevallen. Dat was een apart gezicht.

Toen reden we naar huis in de wetenschap dat De Mortel met al zijn natuurschoon en zijn mooie gevleugelde bewoners voor altijd onze plek  zal blijven , waar we iedere keer naar terugkeren, om de slechtvalken te kunnen blijven gadeslaan....

Wandel met ons me.... Klik op foto.

---------------------------------------------------

Dit is het einde van VERSLAGEN DE MORTEL 2007.

In VERSLAGEN DE MORTEL 2008 gaan we weer even vrolijk verder...

---------------------------------------------------

------------------------------------------------