Verslagen De Mortel.
De Wondere Wereld biedt je nu de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco Pere-
grinus gehuisvest is.....
De verslagen van 2012 -
deel 2.....
---------------------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
--------------------------------------------------------
Tussen de buien door.....
Dinsdag 17 juli 2012 ~ Pa rechts en het vreemde bekende vrouwtje links elk op een torenlamp.
In juli van dit jaar wilde het maar niet zomeren.
Vandaar dat je tussen de vele regenbuien door moest laveren, ongeacht welke bezigheid je buitenshuis ook had.
Ik tik dit in de verleden tijd neer, omdat ik weet dat aan de horizon toch weer die zon gaat schijnen en de regenbuien zal doen verdwijnen.
Op deze dag dus niet.
Sjef en ik profiteerden van het feit dat er ruime opklaringen waren voorspeld.
Vandaar dat onze neuzen en de autoneus richting De Mortel wezen.
We liepen en reden de neuzen achterna.
We troffen een Toren aan die er stil bij lag, op een enkele wandelaar na, en toch weer die schetterende kauwen en eksters bezat.
Maarrrrr....we hadden tijdens ons toeven op de spottersplaats continue gezelschap van de valken. Pa en het vreemde inmiddels bekende vrouwtje waren beiden thuis, en deden aan torenlampje-zitten.
Met de kijker bij onze twee kijkers zagen we duidelijk aan het formaat dat links het vrouwtje zat, en rechts Pa.
Zijn Belgische madammeke is in training om weer sterke vleugels te krij-gen na haar herstel.
De hoop van iedere tweebener is, dat dit lukt!
Wat gaat zij dan doen? Keert zij terug?
Wat gaat Pa dan doen? Herinnert hij zijn Belgische madammeke nog?
Wat gaat het vreemde bekende vrouwtje doen? Vertrekt zij, omdat zij het onderspit moet delven, omdat S2 hopelijk weer sterk genoeg zal zijn, om dit voor elkaar te krijgen?
Tevens gun ik dit mooie vrouwtje alle geluk van de valkenwereld!
Veel vragen die nog allemaal beantwoordt moeten worden, omdat deze dag in juli de antwoorden nog niet weet.
Twee eitjes zijn gesneuveld, en eitje drie is door VWG weggehaald.
Pa en het vreemde bekende vrouwtje kregen hiermee hun vrijheid terug.
Geen mooie nakomelingen die wij mensen spelend hoog in de lucht rondom de Toren boven dat mooie plekske kunnen aanschouwen.
Geen Pa en 2OR die kunnen toekijken hoe goed hun kroost het doet.
Geen 2OR meer, die bij Pa ingetrokken was.
Zij heeft door toedoen van het vreemde vrouwtje deze plek gewond verlaten.
Pa is nog steeds een blijver.
Sjef en ik ondernamen weer een wandeling en troffen overal weer het bloeiende jacobskruiskruid aan.
Op het achterveld voorbij de Toren stonden loom twee zwarte schoonheden te grazen van de Aberdeen Angus kudde.
Door de vele regen waren de beplantingen enorm gegroeid. Het was opvallend hoeveel varens er stonden.
Boomtakken hingen zwaar en laag over de bospaden.
Langs de Snelle Loop was ook de begroeiing rijkelijk aanwezig.
De aarde was nat, en tevens extra vruchtbaar.
Nat of niet.
Ik genoot.
De wandeling geeft mij telkens verrassende beelden.
Daarna verbleven we ruimschoots op de spottersplaats.
We ontdekten de familie Nijlgans.
Eentje verkoos een paaltje. Daarom werd ie eventjes een paalzittertje.
Dat was een komisch gezicht.
Pa en het vreemde bekende vrouwtje bleven ons gezelschap houden.
Ze keken het luchtruim in en hadden daadwerkelijk nu alle tijd van de wereld. En dat is best wel veel.
Stapelwolken en dan weer de blauwe lucht daartussen.
Dat leverde telkens de stralen op van de zon die alles direct vrolijker maakten.
Telkens hoorden we de roep van een buizerd. Hij liet zich niet aan ons zien.
De valken bleven zitten.
Toen wij weer huiswaarts keerden wierp ik er weer een blik op.
Wat zijn het toch mooie vogels....
Copyright © 2012 VWG
Gemert
Daags ervoor dit sfeerbeeld die ons vertelt bij deze dreigende lucht dat er veel regen aankomt!
Daags erna ~ zouden de twee valkjes mij nu aankijken?
Het vreemde inmiddels bekende vrouwtje.
Verder digitaal ingezoomd.
Het bloeiende jacobskruiskruid.
Het kruis van jacob heb ik niet kunnen ontdekken wel het rupsje in het
midden...
( foei, Elsje toch).
Bosrand nabij de Toren.
Pal achter de Snelle Loop.
Een bed van varens.
Langs de Snelle Loop dit prachtige resultaat na het
rooien van bomen.
"Ik zie jou, en jij ziet mij." Alert gedacht ook al ging dat loom.
Links het vreemde bekende vrouwtje, rechts Pa elk op een torenlamp.
Nijlgans Paalzittertje.
---------------------------------------------------------
Extra ingezonden belangrijk bericht!
PANTERDIVISIE.
Tot mijn verbijstering heb ik geconstateerd dat de zandophoging
tegenover de Toren in gebruik is genomen door luipaarden, ook
bekend onder de noemer panter.
De zandophoging was oorspronkelijk aangebracht voor de aldaar
voorkomende zwaluwen.
Maar zij hadden er totaal geen interesse in.
Daarentegen bij de Schotse hooglanders en vervolgens de Aberdeen
Angus runderen wel.
Zij zijn nu echter verdreven door het luipaard.
Met hun welbekende pantervelletje vallen zij direct op.
Ik heb de gemeente Gemert/Bakel hiervan in kennis gesteld.
Tot mijn stomme verbazing geloven zij mij niet!
Vandaar dat wij mortelaars gedwongen worden om zelf de nodige
veiligheidsmaatregelen te gaan treffen.
Ik heb alvast betonnen palen van 30 meter hoog besteld. Morgen
worden zij bij mij gebracht.
Gaas die hanteerbaar opgerold is heb ik reeds in mijn bezit.
Kippengaas voldoet niet.
Bij een praktische bouwmarkt heeft men mij een dusdanige zware
kwaliteit geleverd waar je een gepantserd voertuig aan kunt hangen.
Dan nog raakt het niet beschadigd of kapot.
Ik weet dat zeker omdat legerplaats Oirschot nog plenty van zulke
voertuigen bezit en bereid was er eentje aan te hangen. Na een lieve
glimlach van mij hingen ze er zelfs nog negen bij!
Ik heb een graafmachine weten te charteren.
We bezitten nu de mogelijkheid om de spottersplaats tegen dergelijke
gepantserde viervoeters te beschermen.
De zijde waarlangs het veld ligt met de zandophoging langs de
Hemelsbleekweg kan voorzien worden van dezelfde palen en het
gaas, omdat ik voor een aardig vrachtje heb gezorgd.
Ik heb een vrachtwagen weten te bemachtigen.
Ik heb het voorrecht om zelf achter het stuur plaats te mogen nemen
om al het materiaal snel op de plaats van bestemming te krijgen.
We moeten natuurlijk nagenoeg per direct goed beschermd verder kun-
nen spotten.
Ik heb de eigenaar van de vrachtwagen echter niet durven te vertellen
dat ik géén rijbewijs heb....
Els ~ vrijdag 20 juli '12.
---------------------------------------------------------
Op een warme zomerdag....
Donderdag 26 juli 2012 ~ Dit zijn de buren van de slechtvalken.
Op deze dag bereikte de temperatuur 29 graden celsius.
Er stond een windje en dat maakte de zonrijke natuur aangenaam.
Het warme zomerweer waar we dan toch op getrakteerd werden, belette Sjef en mij niet om naar de Toren te gaan.
Erg vroeg in de middag waren we er dan ook.
We streken met onze tuinstoeltjes in de lommerrijke schaduw neer achter de Snelle Loop tegen de bosrand aan.
Blikjes frisdrank lieten onze dorst lessen.
Er vlogen protesterende kraaien en kauwtjes af en aan.
Maar zij protesteren altijd wel ergens tegen.
We zagen geen valk op de rijzende kolos de Toren.
We hadden ook een blikveld op de nestkast die stil en eenzaam daarboven stond te wezen.
Hoewel!
Een "bevroren" webcambeeld liet ons deze dag voortdurend weten dat er een duif ingedoken was!
Een waaghals typetje!
Plotseling geplons in de Snelle Loop.
Een ree kwam van de overkant aangespurt via het dammetje in het voortstuwende water. Hij rende pijlsnel het water over om aan onze zijde Sjef en mij in de gaten te krijgen.
Roeffff!
Niet ver van ons vandaan koos hij niet het hazenpad, maar het reetjespad, om uit ons gezichtsveld te verdwijnen achter ons de bossen in.
Ik vloog met diezelfde pijl uit mijn tuinstoeltje, en griste het fototoe-stel uit de fototas.
Maar kennelijk gebruikte Reetje toch een andere pijl dan welke ik hanteerde.
Ik kreeg dat schitterende beestje niet goed in het fotovizier.
De lens bleef maar focussen.
Kortom, ik heb er helaas geen foto van kunnen maken, ook al zat dit bruine reetje best wel dicht bij die tweebeners.
Een reiger klapwiekte laag over de Snelle Loop, en dook vervolgens naar beneden, om er een visje te vangen.
De slechtvalken hebben interessante buren.
Zij zijn zwart/wit gevlekt. Zij zijn nieuwsgierig en kunnen je loom koeachtig blijven aankijken.
Loom of niet het heeft altijd toch wel wat.
Wat dan?
Het is aandoenlijk koe-achtig!
Achter hoorden we telkens het geroep van een buizerd.
Het hoort er helemaal bij!
Ik dook de bossen achter mij weer in.
Dat leverde weer mooie plaatjes op!
We zaten daarnaast lang op dit aangename plekje.
We sloten het bezoek af om er weer te gaan wandelen.
Het werd weer rondje-toren.
Dan liepen we door de warme zon, dan weer in de schaduw.
Het wisselde elkaar keurig af.
Daarom was deze wandeling erg goed om te doen, warm of niet.
En Elsje kan er ook voortaan beter tegen.
Tijdens het Torenrondje ontdekten we aan de achterzijde een valk op de bovenste Torenlamp.
Gelukkig....toch nog een valk gezien.
Na de wandeling stapten we weer in de auto die in de schaduw van en bij de Toren geparkeerd stond.
We verlieten het mooie rustige plekje met het mooie reetje op ons netvlies.....
Dorstlessend.
Bloeiende jacobskruiskruid.
Bloeiende jacobskruiskruid.
In de schaduw.
Loom weten ook zij wat schaduw is.
"Ik ben best wel mooi, hé."
Voorbij de bossen achter de Snelle Loop.
Schaduw en zonlicht.
Mooi hé!
Rustgevend.
---------------------------------------------------------
Een zomerse augustus dag.
Vrijdag 10 augustus 2012 ~ een eerste aanzet van de herfst.
De augustusmaand laat mooie zomerdagen aan ons zien.
Zo ook op deze dag.
De middaguren lokte ons weer naar de Toren in De Mortel.
Sjef en ik streken op de spottersplaats tegenover de Toren in De Mortel neer, waar we al gauw de keelklanken van een slechtvalk herkenden.
Van spotter Piet hoorden we dat een valk zich bezig hield met een duivenprooi.
Gerrit te E. was er ook, evenals Mieke.
Er kwam nog een spotter die ik niet kende.
Het is ook goed te merken dat het hoogseizoen is wat vakantie betreft.
Vele fietsers passeerden de spottersplaats.
Twee jonge dames op twee identieke fietsen probeerden het bengske ook uit.
Sjef en ik hadden het groene tafelbankje opgezocht.
Wij bleven op een gegeven moment op de spottersplaats alleen achter om verder te genieten van het moois om ons heen.
We hadden reeds een buizerd en een slechtvalk in het luchtruim kunnen aanschouwen.
Met deze wetenschap ondernamen Sjef en ik een wandeling kris-kras door het beboste gebied achter de Snelle Loop.
Het jacobskruiskruid was veelal uitgebloeid.
Alles blakerde in het zonlicht.
De meeste vogels hielden zich gedeisd.
De hoge grashalmen wuifden in de zomerwind.
Tegen een boomstam ontdekten we het eerste herfstspoor. Het leek op een elvenbank.
Veel viel er verder niet te beleven.
Ik liep er rond met de gedachte hoe het S2 zal vergaan wanneer zij, als alles goed gaat, de vrijheid terug krijgt niet eind deze maand/begin september , maar eind september/begin oktober.
Ik ben benieuwd of ze haar plekje weer terug zal vinden, of terug wil vinden.
Mijn emotie zegt tegen dat alles "Ja."
En ook dat het allemaal goed zal gaan.
De middag liet ons komen, en liet ons ook weer gaan.
In onze stad terug gekeerd werden wij ook daar ondergedompeld in de aangename zomerzon.....
Zonovergoten met mooie schaduwen. Rechts het elvenbankje (?)
Wuivende grashalmen.
Elsje wuift mee.
Sjef in de schaduw.
Recht tegenover de Toren.
--------------------------------------------------------
De roep van de buizerd.
Donderdag 23 augustus 2012 ~ een reiger geduldig wachtend nabij de Toren om een heerlijke maaltijd te kunnen vangen.
Heel vroeg in de middag posteerden we ons weer aan de bosrand achter de Snelle Loop in De Mortel in het zicht van de Toren en met een blik op de nestkast.
Direct hoorden wij de roep van de buizerd.
De roep is heel herkenbaar en hoort ook helemaal thuis op dit mooie plekje.
De roep van ook deze prachtige roofvogel bleven wij de gehele middag horen.
Een reiger klapwiekte weer laag langs de Snelle Loop en vond zijn plekje waar voorheen het meertje van de nijlganzen waren.
De reiger loerde op een maaltijdje.
Ook Sjef en ik dachten aan een "maaltje" en voorzagen ons zelf van een hapje en een koffiedrankje.
Sjef bleef achter bij onze tuinstoelen.
Ik maakte een wandeling in het langgerekte bosgebied daarachter.
Stil en langzaam liep ik naar daar waar de reiger zich bevond.
Ik nam foto's op grotere afstand en van dichterbij van deze langpoot, omdat ie aan de waterkant zo mooi stond te wezen.
Ik merkte opnieuw een eerste herfstspoor op tegen een grillige boomwortel aan.
De natuur raakte verstild na het werk van een maaier deels langs de Snelle Loop, die spoorslags verdween,
en van een boomzaag die op het landgoed even gehanteerd werd.
De roep van de buizerd weerklonk opnieuw nadrukkelijk.
Ik kwam weer terug op mijn tuinstoel-stek, om vervolgens getuige te zijn dat plots een valk hoog rondom de Toren cirkelde, terwijl een andere valk vanaf de Toren met zijn welbekende keelklank reageerde op het vertrek van die ander.
De valk in de lucht was een mooi groot exemplaar.
We keken beslist naar het vreemde, inmiddels bekende vrouwtje.
Zij cirkelde hoger en hoger totdat zij niet meer te zien van.
Enkele passagiersvliegtuigen vlogen over, bezig met een landing in het zicht van de vlieghaven.
Een tweede reiger kwam laag scherend langs ons, om achter de bosrand links van de Toren te verdwijnen.
Een buizerd.
Hij cirkelde nabij de Toren en ik wist hem "vast te leggen."
In de verte weerklonk de roep van een andere buizerd.
We hadden duidelijk de indruk dat degene die riep en degene die boven ons rondcirkelde bij elkaar hoorden.
De buizerd verdween.
Niet lang daarna kwam de grote vrouwtjesvalk weer terug.
Op de Toren hoorden we Pa hierop reageren.
Het vreemde bekende vrouwtje dook bovenop het dak van de Toren.
Wie weet zat Pa daar ook ergens.
Beiden waren thuis.
Toen de middag beslist gevorderd was reden Sjef en ik weer naar huis.
In de verte was de roep van de buizerd weer hoorbaar.....
De inwendige mens werd niet vergeten.
De top van de Toren.
Opnieuw een eerste herfstspoor.
Nabij de bosrand.
Sfeervol.
Op deze foto is de reiger blauwer van kleur. Ik denk door de grotere afstand tenopzichte van mij en de reiger.
Een blik op de plek die de reiger ook wist te vinden.
Mooi zonlicht.
De roep van de buizerd....
---------------------------------------------------------
De eerste herfstsporen.
Dinsdag 18 september 2012 ~ varens nabij de Toren.
Het weer vertoonde de eerste herfsttrekjes.
Het waaide, de dagen worden korter, en de temperatuur is aan het zakken.
Toch was het deze dag best wel aangenaam ondanks het gepopel van de herfstwind.
De zon priemde telkens tussen het wolkendek door.
Sjef en ik bemanden deze morgen rond 11 uur de spottersplaats.
Er was geen valk te bespeuren.
Het afgelopen weekend kenden de valken de nodige herrie vanwege de jaarlijkse tractor pulling van buurman Boer.
Luide mensenstemmen knalden door de speakers en motorgeronk van de voortploegende tractoren denderde over het anders zo stille en aangename natuurgebied.
Nu loeide het weer vanwege de koeien die het weiland weer mochten bemannen.
De Angus Aberdeen runderen lagen aan de andere zijde van het hek.
De zwart/wit gevlekte koeien namen aan eigen zijde er kennis van.
Nieuwsgierig keken de runderen elkaar aan.
Ze hadden van elkaar niets te duchten.
Vandaar dat zij hun eigen gang weer gingen.
Tussen dat alles door maakten Sjef en ik weer onze wandeling.
We kwamen de eerste daadwerkelijke herfstsporen tegen.
Een reiger ging op de wieken omdat hij ons zag.
Staatsbosbeheer had menige boom doen sneuvelen om de natuur volgend voorjaar weer voldoende te laten gedijen.
De varens lieten telkens hun hardgroene grillig gevormde bladeren zien.
En dat vind ik telkens heel erg mooi.
Een valk bemande de rechter torenlamp.
Het viel ons ineens op, nadat we de Aberdeen Angus runderen en de zwart/wit gevlekte koeien nauwlettend in de gaten hadden gehouden.
Het was moeilijk te zien of het om Pa ging, of om het vreemde inmiddels bekende vrouwtje.
Wat gaat er gebeuren als in het najaar S2 weer haar vrijheid terug krijgt?
Keert zij op haar stek terug?
Wordt zij door Pa herkent?
Wil zij Pa weer terug hebben?
Accepteert het vreemde vrouwtje dit?
Allemaal vragen waarvan wij het antwoord nog niet kennen.
Mijn emotie wil graag dat S2 haar plek weer terug krijgt.
Mijn emotie zegt dat het mooie vreemde inmiddels bekende vrouwtje ook een mooie eigen plek krijgt en ook voor sterke nakomelingen zal zorgen.
We zagen dat de reiger schuin tegenover de spottersplaats een nieuwe plek vond langs de Snelle Loop.
De rust was weer gekeerd na een luidruchtig weekend.
Ik gun het de mooie natuur daar en de dieren die er wonen.
Voldaan keerden Sjef en ik in de eerste helft van de middag weer huiswaarts......
Op de spotterplaats.
De Aberdeen Angus runderen.
Pal tegenover de Toren vind je deze weelderige varens.
Schuinsweg beslist achter de Snelle Loop.
Daaraan voorbij tref je dit moois aan.
Achter de Toren tijdens het torenrondje.
De eerste daadwerkelijke herfstsporen.
De Toren gezien nabij het onverharde
deel van de Hemelsbleekweg.
Ze zijn nieuwsgierig naar elkaar en tasten elkaar af. Toen was het goed.
Valk op de bovenste linker torenlamp.
--------------------------------------------------------
De herfstwandeling ~ 1.
Zondag 21 oktober 2012 ~ tijdens de wandeling kwamen we dit moois tegen.
Deze dag behoorde tot de uitzonderlijk zachte herfstdagen.
Er scheen een voorzichtig zonnetje.
De wind was vriendelijk voor de natuur.
De herfst had al behoorlijk veel sporen neergelegd ook al dook beslist nog altijd het laatste zomergroen op.
Sjef en ik brachten deze middag in De Mortel door.
Er was minimaal één valk op de hoge Toren aanwezig, maar op dat moment voor ons via de spottersplaats niet zichtbaar.
We verkeerden in het plezierige gezelschap van Gerrit112 en Kuiko/Ton.
Het gesprek dat onderling ontstond had een onderwerp dat iedereen raakt.
S2!
Helaas heeft zij het niet gered!
Zij was begonnen aan de laatste fase bij de mens met als doel om gezond en sterk terug te keren in de vrije natuur.
Het is daar waar deze prachtige natuurvogel zich in haar element voelde.
De mens had besloten om niets aan het toeval over te laten.
Zij maakten het risico voor S2 zo klein mogelijk dat haar toch weer iets kon overkomen, vanuit een voor haar lichamelijke zwakkere positie.
Zij wilden haar daarom weer zo sterk mogelijk maken.
En dan wordt S2 in de laatste trainingsfase getroffen door Myasis!
Het verdriet is groot bij alle betrokkenen, en bij alle valkenvrienden/dinnen!
Vergeten zal ik haar nooit meer!
Pa verkeert nu in het gezelschap van een nieuw vrouwtje na Ma, na S2, na 2OR.
Het is het vreemde inmiddels welbekende vrouwtje die in het roerige broedseizoen van dit jaar de nestkast én Pa geclaimd heeft.
Pa berust daar nu in.
Hopelijk staat hen het komende jaar een mooi broedseizoen te wachten!
Sjef en ik ondernamen een herfstwandeling.
De natuur om ons heen vertelde mij dat dit zeker weer ging lukken.
Her en der doken de paddenstoelen op.
Veel hadden zijn beste tijd gehad, maar veel lieten zich op zijn mooist zien.
Het geschuifel onder je beschoende voeten tussen de talrijke verkleurde herfstbladeren gaven jou het optimale herfstgevoel.
Het fototoestel heeft "overuren" gedraaid om elk welbekend plekje weer vast te leggen.
Ook al gaat het om diezelfde plekjes, het is telkens weer anders, het is telkens weer nieuw!
Langs de Snelle Loop stond ik in de bosrand te fotograferen.
Plotseling bereikte een snelle pas tussen de begroeiing en lage knappende takken door mijn gehoor.
Ik nam de foto die ik wilde maken.
"Een reetje!" riep Sjef.
Ik keek naar daar waar pal achter mij het rennende geluid vandaan kwam.
Rakelings langs mij af, nog geen 10 meter van mij vandaan, maakte een ree zich uit de poten.
Terwijl ik mij naar het prachtige beestje keerde staakte het even zijn pas. We hadden oogcontact.
En dan roefffff.....ging het in dat zelfde tempo weer verder, om al gauw te verdwijnen richting veld achter de Toren.
Omdat dit alles zo nabij mijn persoontje afspeelde, en zo snel, kon ik dit niet fotograferen.
Wat jammer.
Maar de ontmoeting vergeet ik nooit meer.
Zó mooi!
Op het veld achter de Toren graasde een deel van de kudde Angus Aberdeen runderen.
Dat liet zich wel sfeervol fotograferen.
We waren met dit mooie herfstweer niet de enige wandelaars.
Twee buizerds cirkelden er rond.
Een reiger stond langs de Snelle Loop stil en statig.
Kraaien waren vaak luidruchtig.
Maar ook zij horen bij de stilte van de natuur rondom de Toren.
Bij terugkeer zagen we een valk op de linker bovenste lamp zitten.
Ook dat was weer een plaatje waard.
Het maakte de wandeling compleet.
Gerrit attendeerde me op de ree, die ook hij en Ton ijlings zagen passeren langs de spottersplaats!
Ik vertelde hem mijn relaas.
Dat was inderdaad genieten!
Sjef en ik benutten het bengske op de spotterplaats.
Gerrit en Ton waren vertrokken.
We lieten ons onderdompelen in de stilte en de schoonheid van de natuur met onze blik op de valk op de Toren.
De herfst heeft ook op dit mooie plekske met zijn penseel de bekende kleuren achter gelaten.
Temidden daarvan wonen de valken.
Ook zij maken zich klaar voor de winter, om met goede moed het voorjaar in te gaan......
Tja, en dan is fantasie toch een leuke eigenschap om toch weer iets
met die bijzondere ontmoeting te doen:
( en op de een of andere manier heb
ik dit toch al eerder gezien....)
We gaan aan de herfstwandeling beginnen.... Klik op foto.
---------------------------------------------------------
De herfstwandeling ~ 2.
Zondag 11 november 2012 ~ een prachtige sfeerfoto achter de Toren!
Bankhangen is gemakkelijker dan het lijkt te zijn.
Dat deden Sjef en ik op de elfde-van-de-elfde op deze zondagmiddag.
We keken naar buiten en zagen het park aan de voorzijde liggen in een gouden gloed.
Het was een prachtige herfstdag.
En daar klonk de lokroep van de Toren weer.
Ik bedacht mij geen moment en hield op met hangen op de bank.
Sjef hield dat ook niet langer vol en stond pal na mij náást de bank.
Het mooie herfstweer lokte ons beiden naar buiten.
We tuften pal daarop naar De Mortel.
Onderweg zagen we in de waterplas van brouwerij Bavaria het gedobber van koppel Nijlgans.
Ook dit koppel weet dat het in Brabant goed toeven is.
Op de spottersplaats bij de Toren aangekomen troffen we Piet te L. aan en een echtpaar die ook gecharmeerd was van het mooie plekske met zijn unieke bewoners.
Pal voor onze aankomst werden er door hen drie valken gezien.
Eentje zat nog bovenop de Toren.
Na een geanimeerd gesprek maakten Sjef en ik onder de gouden zon er onze tweede herfstwandeling.
Naast kale loofbomen trof je daarnaast verkleurde loofbomen aan.
Onder de schuifelende beschoende voeten waren de ritselende afgevallen verkleurde bladeren niet te tellen. Dus telden wij ze ook niet.
Het koppeltje nijlganzen die nabij de Toren wonen lieten zich snaterend en laag vliegend aan ons zien.
Een deel van de kudde Aberdeen Angus runderen stond op het veld ge-noeglijk te grazen.
De groene varens stonden overal nog groen te wezen.
Omgezaagde boomstammen lagen her en der verspreid. Zij leveren een mooi sfeerbeeld op!
Een groot passagiersvliegtuig ronkte laag boven in het luchtruim.
Het gevaarte verstoorde de natuur niet.
We waren beslist niet de enige wandelaars. Ook vierpoters onder de hondachtigen lieten er zich genietend zien.
Ook Sjef en ik genoten van onze tweede herfstwandeling.
Terug op de Hemelsbleekweg zat de valk nog steeds bovenop de Toren.
Alles lag gehuld in een gouden warme gloed.
Het plekske liet opnieuw aan ons weten wat herfst is en dat je daar intens van kunt genieten.
Voldaan keerden Sjef en ik op het einde van de middag huiswaarts met de wetenschap dat het goed is geweest dat we niet aan het bankhangen thuis zijn gebleven....
De grazende Aberdeen Angus runderen.
Sfeerplaatje.
Geniet-Elsje.
Geniet-Sjefke.
"Gouden" herfstkleuren.
De fiere Toren in de herfstzon.
Sfeerplaatje.
Schuinsweg achter de Toren.
Tenslotte dit prachtige sfeerplaatje nabij het onverharde deel van de Hemelsbleekweg.
---------------------------------------------------------
Een zeer zachte dag in december.
Zondag 23 december 2012 ~ tussen de kale takken rijst de Toren op.
Pal voor Kerstmis kende de decembermaand plotseling uitzonderlijk zachte dagen.
De verkouden neusjes van Sjef en mij stonden die dag richting De Mortel, ondanks de aanhoudende regenkansen.
Maar vanwege de voor de tijd van het jaar hoge temperatuur tuften we naar de Toren die bij aankomst ons een grijze aanblik gaf.
Er was geen valk te bespeuren.
Wel zagen we via de spotterplaats deze middag een eenzame zilverreiger nabij de Snelle Loop.
Er vloog geen enkele vogel rond.
De wind trok aan onze jassen, maar vertelde ons ook dat het niet koud was.
De vogels hadden zich beschut opgesteld. Zij kennen er de voor hen ideale plekjes om de wind en de regen te omzeilen.
Sjef en ik verlieten op een gegeven moment de spottersplaats en gingen aan de wandel.
We kwamen een fanatieke jogster tegen die ons vriendelijk groette, terwijl zij de pas er stevig inhield, weer of geen weer.
Achter de Toren stond een "verdwaalde" Aberdeen Angus in het natte gras te happen.
Daarboven hing een grijze lucht, met een hopeloos zonlichtje, want er was geen doorkomen aan.
Sjef en mij bleef een regendruppel niet bespaard.
Het werden er meer dan een.
We gedroegen ons als die jogster, namelijk volhardend. We bleven van de natuur genieten.
Mooi is het er altijd, weer of geen weer.
Gehaast waren we niet tijdens onze wandeling langs en onder de hoge naald -en loofbomen.
Je hoorde het geruis van de wind en de neervallende regendruppels.
Deze geluiden vertegenwoordigen de stilte van de natuur.
Het geeft je rust.
Gelukkig hebben we er ook droge momenten gehad.
Na onze wandeling zagen we opnieuw de zilverreiger, die zich nog steeds niet al te moe maakte.
Gelukkig hebben we er toch een gevleugeld dier gezien.
In de namiddag reden we weer naar huis.
We namen voor dit jaar afscheid van de hoge Toren, met zijn bewoners.
De valken hebben we dan wel niet gezien.
Maar we weten dat deze schitterende vogels er wonen.
En wat hoop ik dat het voor hen in het nieuwe jaar een mooi broedseizoen wordt....
Langs de Hemelsbleekweg.
Hetzelfde mooie boompje.
De zilverreiger.
Aan de wandel.
Sfeervol.
Wederom een sfeerplaatje.
De vlekjes waren voorheen regendruppels. De lens van het fototoestel werd meermalen schoon gemaakt.
De laatste herfstsporen.
En ook dit valt onder de categorie SFEERPLAATJE.
--------------------------------------------------
Dit is het einde van VERSLAGEN DE MORTEL 2012 - 2.
In VERSLAGEN DE MORTEL - 2, op de subpagina Verslagen De Mortel 2013
gaan we weer even vrolijk verder....
-------------------------------------------------