Verslagen De Mortel.
De verslagen van 2019.
De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-
grinus gehuisvest is....
Deel 1.
------------------------------------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
------------------------------------------------------------
Een eerste groet in het nieuwe jaar!
10 januari 2019 - we worden door een valk begroet.
Op deze koude ochtend waren Sjef en ik weer in De Mortel.
Het was een eerste groet aan dit mooie plekske in het nieuwe jaar.
Het vuurwerk is verstomd, de oliebollen zijn versmaden, de kerstspul-
len zijn zorgvuldig opgeborgen. Een heel nieuw jaar ligt voor ons.
Op de linkerantenne van de Toren zagen we vanaf de spottersplaats
een valk zitten.
Het leek van diens kant ook op een eerste groet naar ons toe in dit
nieuwe jaar.
Sjef en ik zaten goed warm aangekleed op een van de bengskes.
We waren ze al tegen gekomen: een zeer grote zwerm duiven geze-
ten op de Hemelsbleekweg. Ze stoven op toen we aangereden kwamen.
We zagen nu dat ze neergestreken waren op het veld links van de
spottersplaats achter de Snelle Loop.
Telkens vlogen ze massaal op langs de bosrand. Dan doken ze de bomen
in, dan weer doken ze terug in het veld.
De slechtvalk-prooitjes waren voor het oprapen(!)
We gingen aan de wandel, terwijl de valk ongestoord in de antenne bleef
zitten, met diens rug naar de zwerm duiven toe (!)
De bekabeling van de glasvezel stak op de twee inmiddels bekende
plaatsen nog steeds onaangeroerd boven de grond uit. Maar in en net
buiten De Mortel was men weer volop met de bekabeling bezig.
Het is maar goed dat de zendtoren een eigen straalverbinding heeft!
Er is melding van blikseminslag.
Maar ik neem aan dat dit snel verholpen wordt!
In de bossen zagen we dat het rooien nog volop aan de gang was,
evenals het ruimen van de sporen van de gevolgen van de januaristorm
van afgelopen jaar.
Het bood je op verschillende plaatsen een ruimer blikveld.
Stil was het overal. We waren dan ook de twee enigste wandelaars.
De looppaden waren modderig naast het drassige tapijt van de afgevallen
eikenbladeren, door de aanhoudende regen die gevallen was.
We kwamen weer terug op de spottersplaats.
De valk zat niet meer op de antenne.
We weten inmiddels dat beide valken er nog steeds zijn.
Dat stemt ook mij gerust.
Rond het middaguur gingen we weer huiswaarts.
Het mooie plekske heeft ook voor de rust van de winter gekozen, om
straks in het voorjaar het nieuwe leven weer te ontvangen....
Valk op de antenne van de Toren.
De valk.
Elsje is warm aangekleed tegen de kou.
Aan de bosrand zit de zwerm duiven.
Sjef hult zich ook in een warme jas.
Stormsporen.
Ruimer blikveld door het rooien.
Sfeervol....
----------------------------------------------------------------------
Verstild....
Donderdag 24 januari 2019 - Verstild....
Verstild....
Het maagdelijk wit heeft de aarde bedekt.
De contouren vervagen zij worden verzacht.
Voetstappen die geruisloos worden gezet.
De afdruk is zichtbaar in het witte tapijt
De sporen zijn duidelijk je raakt ze niet kwijt.
Mens en dier belopen de paden.
Een ree die ijlings diens weg vindt,
om de voetstap van de mens te ontlopen.
Een specht tikt zachtjes tegen een stam.
Hij heeft reeds zijn boom in diens bezit.
Verankerd vanuit het maagdelijk wit.
Geruisloos passeert ook de mens de paden.
Je raakt niet uitgekeken wat dit plekje je biedt.
Je wordt bevangen door de rust om je heen.
De witte winterwereld heeft het omarmd.
En heeft het in diens kilte verwarmd.
En ik kijk, en ben alleen maar stil....
Els ~ januari 2019.
In de morgen waren we bij de valken in De Mortel.
We werden gelokt door de witte wereld om ons heen.
Het was weer even geleden dat we dit mooie plekske in De Mortel
in een winters kleed hadden gezien.
Het was koud, maar gelukkig windstil.
Geruisloos had dit mooie plekske de winter ontvangen.
Op de spottersplaats werden we meteen blij verrast met beide
valken.
Een zat op de linker grote antenne bovenop de Toren.
De ander vloog van de Toren weg nagestaard door de ander.
We zijn niet lang op de spottersplaats gebleven, vanwege de kou.
We gingen aan de wandel.
Waar je ook keek de aarde was bedekt met een wit tapijt.
Je zag in al dat wit de sporen die mens en dier erin hadden achter-
gelaten.
We herkenden de sporen van reeën.
Een ander dier moet ook van dit plekje gebruik gemaakt hebben.
Het zijn de dieren die ook hier wonen en alle paden en bomen feilloos
kennen.
We keken veel om ons heen, in de hoop een dier te ontdekken.
Maar dat bleek vruchteloos.
Het water in de Snelle Loop was niet bevroren. Het water kabbelde
dan ook voort.
We hoorden het zachte geklop van een specht.
Verder was het volkomen stil.
We letten zelf goed op waar de voetstappen te zetten, omdat alles
was bedekt, en contouren vervaagd waren.
Veelal droegen de kale takken sneeuwvlokjes die ontelbaar gevallen
waren.
Van weer andere bomen had de wind er grip op gekregen en had
er de vlokjes verloren.
We kwamen weer op de spottersplaats terug.
Beiden valken waren er niet meer.
Maar het gaf ons een goed gevoel ze beiden gezien te hebben.
In de middag reden we weer rustig naar huis bij al het wit.
Koning Winter was ook dit mooie plekje niet vergeten....
Wandel met ons mee....
Foto's genomen met de compact camera.
Klik:
---------------------------------------------------------------------
Bij gebrek aan iets anders....
Dinsdag 12 februari 2019 ~ zwerm duiven.
Heden morgen waren Sjef en ik weer in De Mortel.
We weten inmiddels dat het nieuwe valkenkoppel elkaar heel leuk vinden.
En zij dragen samen een belofte.
Beiden willen heel graag op deze locatie een nieuwe generatie voortbren-
gen.
Laten we hopen dat in dit broedseizoen dit ongestoord zal gaan verlopen!
Op de spottersplaats zagen we meteen dat er geen valk thuis was.
Heel jammer, maar ook zij mogen natuurlijk even een visite afleggen.
Opvallend was het gekraai van kraaien vanuit de bosrand.
Omdat het op de Toren heel stil bleef, ondernamen we weer een wan-
deling.
Al snel ontdekten we waar al het gekraai vandaan kwam.
Een zwerm kraaien zat achter de Toren in een aantal bomen.
Voortdurend vlogen zij af en aan en leken ruzie met elkaar te hebben.
Ik stond stil bij de bomen en hield het stelletje in de gaten.
Ik dacht: "Bij gebrek aan iets anders, oriënteer ik me maar op andere
gevleugelde vrienden, die immers ook de moeite waard zijn."
Kom ik dus midden in een kraaienruzie terecht.
Ruzie of niet ik wist ze snel te fotograferen.
Sjef stond naast mij en hield ze ook nauwlettend in de gaten. Mijn
handje beschermend vasthouden hoefde hij niet, want ik waande mij
niet in de Hitchcock film "Birds".
Toen we doorliepen was de ruzie nog niet beslecht.
Ik had ondertussen toch iets anders "slecht" op mijn netvlies, ook al
waren zij niet thuis.
We zagen de sporen van het bomen rooien.
Bomen lagen her en der nog om. Takken waren bij elkaar gelegd.
Veel is er gerooid. De Toren is daardoor beter tussen de bomen zicht-
baar.
We kwamen ook weer enkele runderen Aberdeen Angus tegen.
Ze hapten genoeglijk in het gras.
We kwamen weer terug op de spottersplaats.
En weer dacht ik: "Bij gebrek aan iets anders...." speurde ik met de
verrekijker de bomenrij af achter de Snelle Loop.
In een van de bomen zag ik een behoorlijk aantal duiven in de kale tak-
ken zitten. Dat was ook een fotootje waard.
En alsof ze wisten dat ik ze gadesloeg, want plotseling gingen ze op de
wieken. Het bleek weer om de grote zwerm duiven te gaan!
Het was indrukwekkend, en daarom ook een foto waard!
Het bleef stil rondom en op de Toren.
Het was middag geworden.
De bewolking boven ons werd ijler, zodat de zon voorzichtig de kans
kreeg om door te breken.
Die kans zou het dan ook ruimschoots krijgen.
We besloten om weer huiswaarts te keren, met de wetenschap dat het
belangrijkste element voor een geslaagd broedseizoen weer aanwezig is.
Hopelijk wordt dit nieuwe koppel dat ook gegund.
Rijdend op de Hemelsbleekweg rinkelde onze mobiel.
We namen op.
Een keelklank lijkend op een slechtvalk deelde ons mede dat we even
moesten stoppen, verrekijker erbij, en moesten kijken naar de bomen
die de duiven in hun bezit hadden genomen.
En tja, daartussen zaten de twee valken watersnavelig bij zoveel
prooitjes!
Onthutst bij dit beeld heb ik er geen foto van genomen....
Berkenbomen in de berm van de Hemelsbleekweg.
Sfeervol. Links zie je een grijs stipje van onze auto.
Aan de wandel.
Sjef ziet de Aberdeen Angus runderen.
De ruziënde kraaien.
Takken bijeen na het rooien.
De Toren is telkens beter zichtbaar.
Duiven in de kale bomen achter de Snelle Loop....
----------------------------------------------------------------------
Narnia.....
Narnia 2005, Aslan ~ computeranimatie.
Donderdag 7 maart 2019 ~ VM, het mannetje, op de grote antenne van de
Toren.
We stapten deze morgen in onze auto en reden naar De Mortel.
Daar aan gekomen deed ik het portier open en stapte ik de wereld van
de slechtvalk binnen.
Ik waande mij in Narnia.
Dat beeld doemde in mij op, omdat Sjef en ik het afgelopen weekend in drie avonden naar de drie mooie films hadden gekeken.
De verhalen van de Britse schrijver C.S. Lewis hebben in de films het
respect gekregen dat deze schrijver verdient.
Telkens als ik op dit plekje uit de auto stap gaat er een wereld voor
mij open. Er komt een rust over mij heen die heel moeilijk te omschrijven is.
Nu moest ik aan Narnia denken, omdat het zonlicht het beeld dat voor
mij lag gevangen hield en mij een mooie wereld liet zien.
In mijn fantasie zag ik in de verte de leeuw Aslan lopen. Het koninklijke
dier dat iedereen in bescherming neemt.
Op de spottersplaats rukte een harde wind aan onze kleren.
De wind die er voor zorgde dat de bomen de verhalen aan ons door konden geven van de slechtvalken die er wonen.
Telkens hoorden we het gakkende geluid van een slechtvalk in de nestkast.
In de verte was het geroep van buizerds hoorbaar.
Plots kwam er een tweede valk aangevlogen. De cirkels rondom de Toren
waren moeilijk te nemen door de windvlagen die tegen het beton van de
Toren op botsten en aan het gevederde lijf rukten.
De valk verdween luidkeels, wellicht op het dak.
We wisten meteen dat het vrouwtje in de nestkast zat, en het mannetje
bovenop de Toren.
Ook zagen we hoe dit koppel gehecht is aan elkaar, want ze verlie-
zen elkaar niet uit het oog.
De rust keerde terug, op de harde wind na.
We maakten een wandeling, waarin het zonlicht telkens speelde met
de bomen en de struiken.
Het water van de Snelle Loop volgde onstuimig diens weg.
Op het veld achter de Toren stonden enkele zwarte runderen van
de kudde Aberdeen Angus. Dus in Narnia kwamen zij ook voor.
De bomen vertelden ons dat we telkens omhoog moesten kijken, daar waar de keelklanken van de slechtvalken vandaan kwamen.
Dat deden we dan ook.
Graag bleef ik me aan Narnia vasthouden, omdat het mooie bebossing
kent, net zo mooi als in De Mortel.
De grond was drassing door de regen die gevallen was.
Sjef en ik laveerden telkens tussen de modderige waterplassen door.
We kwamen weer terug op de spottersplaats.
Ik had met mijn compact camera het nieuwe vrouwtje kunnen fotogra-
feren in de nestkast, terwijl ik bij de Toren gestaan had.
Het mannetje dook weer op en riep telkens naar het vrouwtje.
Het vrouwtje vloog de nestkast uit, en bleef even het mannetje volgen.
Hun keelklanken verraadden hun verbondenheid met elkaar.
Dat leverde een extra mooi schouwspel op.
Het vrouwtje keerde ook weer terug in de nestkast.
Het mannetje trotseerde de harde wind en koos de grote antenne op
de Toren uit, om er op te blijven balanceren. Zijn verendeken wapperde
mee in de wind.
Het mannetje ging opnieuw op de wieken, om buitelend het blauw van de
lucht te kiezen, dan wel de grijze en witte wolken, waarin het af en
toe verdween.
De keelklanken verstomden. Het werd stil
Het mannetje was achter de Toren verdwenen.
De wind raasde voort.
Er klonk gebrul vanuit de bosrand tegenover de Toren.
In mijn fantasie was dat Aslan die ons beschermde.
In werkelijkheid doolde daar een van de runderen rond.
We stapten in de middag weer in onze auto. We sloten de portieren.
De werkelijkheid drong weer aan mij op.
Maar de wereld van de slechtvalk in De Mortel laat je graag sprookjes-
achtige beelden zien, waarin fantasie en werkelijkheid met elkaar ver-weven zijn. Maar waarin ik de werkelijkheid nooit uit het oog zal ver-
liezen.
We reden aan en verlieten de Hemelsbleekweg.
Waarschijnlijk is NV, het nieuwe vrouwtje, zwanger.
Ik hoop dat Aslan dit nest goed zal beschermen....
Ik waande me in Narnia.
Prachtig sfeerbeeld!
Sjef aan de wandel.
Daar waar flink gerooid is.
Verstild.
Daar waar het brullende geloei vandaan kwam.
Het vrouwtje in de nestkast.
Dichterbij. Ze kijkt omhoog omdat zij het mannetje in zijn vlucht ziet.
De Toren waar het zich allemaal afspeelt.....
-----------------------------------------------------------------
Broedtijd.
Maandag 1 april 2019 ~ er wordt in de nestkast ijverig gebroed.
Rond het middaguur waren Sjef en ik in De Mortel.
Op de spottersplaats neergestreken keken we voortdurend naar de nestkast.
Want daar worden heel ijverig drie mooie valkeneieren uitgebroed.
Het samenspel tussen NV en VM is mooi om te zien ter plekke, maar
ook via de cambeelden.
Zoals gewoonlijk heeft ook bij dit koppel de vrouw "de broek aan" ook
al is een broek bij NV nergens te bespeuren. Zij bebroed de eitjes
fanatiek en vindt het moeilijk om te wijken.
Overal om ons heen hoorden we jubelende vrolijke vogelgeluiden.
Echt lente!
Hier en daar dook het voorjaarsgroen voorzichtig op. Het begin is er.
We gingen aan de wandel, omdat de valken zich niet lieten zien.
Een grote buizerd klapwiekte boven de bosrand achter de Snelle Loop.
Toen dook hij weg achter de kale kruinen van de bomen.
Het veld rondom de spottersplaats was gemaaid. Dat bood je een on-
natuurlijke aanblik.
Achter de Toren langs de waterkant van de Esperloop stond een blauwe
reiger. Zijn blik was zeer geconcentreerd op het water gericht.
Maar zit er nog wel vis in het voortkabbelende water, door de situatie
van de vorige droge zomer?
Op het bospad was een boom gevallen.
Wellicht de storm van maart niet overleefd.
We stapten er overheen om onze weg te volgen. Veel ligt er nog van
de januaristorm van het afgelopen jaar.
Men laat altijd het een en ander liggen, nu ligt er veel.
Sommige bomen hellen nog steeds gevaarlijk.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. Nog steeds was het stil
daarboven.
We hoopten ze beiden wisselend te zien. Immers, beide valken zijn op
de nestkast gericht omdat er volop gebroed wordt.
Soms wordt er een derde valk gezien. Deze is weleens brutaal door
op het nestrooster te landen. Tot nu toe vormt de derde valk geen
echt gevaar.
Het bleef stil daarboven. We kregen geen valk te zien.
Plots bedacht ik mij wat ik vannacht op de cambeelden gezien had!
Dat roofdier zat met een zwiepende dikke staart vanaf het nestrooster
de nestkast in te kijken. Een jong dier zo te zien, maar toch.
De verlekkerde blik naar de nestkast sprak boekdelen.....
....ik hoop dat het vals alarm is.....
Copyright © VWG Gemert 2019.
OEIIIIIII!!!!!.....EEN KAT!!!....... OFFFFFF........
Voorzichtig voorjaarsgroen.
Heerlijk genieten van de prille Lente.
Voorzichtig lentegroen.
Blauwe reiger langs de Esperloop.
Sjef aan de wandel.
De omgevallen boom over het bospad.
De eerste paardenbloemen......
---------------------------------------------------------------------
De Goede week.
Woensdag 17 april 2019 ~ valk VM op de bekisting van de Toren.
In de morgen van deze woensdag arriveerden we weer in De Mortel.
Het was de Paasweek, oftewel de Goede week.
Erg goed lukte de zon niet om door de bewolking heen te breken.
De zon kreeg een minimale kans, maar goed was deze niet.
Op de spottersplaats trok de wind aan onze kleren.
Dat was ook niet zo goed.
Buitelende vogelklanken bereikten ons oor.
Dat was wel goed.
In de nestkast lag vrouwtje valk op de drie eitjes die elk moment
nieuw leven zullen geven.
Ook dat is goed.
Op de bekisting van de Toren zat mannetje valk het gebied om hem
heen af te speuren. Ja, er was rust, en dat is ook goed.
De twee mensen op de spottersplaats zaten te genieten, en dat was ook
niet verkeerd.
Omdat het verder rustig bleef gingen deze twee mensen aan de wandel.
Het waren Sjef en ik.
Beentjes-strekken is ook goed.
Tijdens de wandeling ontdekten we meer bomen die alsnog omgevallen waren na de storm in maart.
Dat was minder goed.
Ze liggen gevaarlijk voor de wandelaars en voor de dieren die er rond-
scharrelen. Best wel verkeerd.
Het water in de Snelle loop kabbelt weliswaar voort, ook wel lopen ge-
noemd m.b.t. tot de naam, maar staat erg laag. De bedding kon je
erg goed waarnemen.
Maar dat komt vast wel weer goed als het gaat regenen.
Er stonden nog loofbomen en struiken kaal, er er stonden loofbomen en
struiken gehuld in voorzichtig groen, dan wel pril voorjaarsgroen.
Ook dat is goed. Het getuigt van nieuw leven. Dat is zeer zéker goed.
Tijdens de wandeling cirkelden plotsklaps twee valken ontspannen bij
elkaar. Betekende dit een wissel, of toch niet?
Ging het om een derde valk? Van agressief gedrag was totaal geen
sprake.
Ik stond met mijn fototoestel in de aanslag, maar bomen beletten mij
om de twee valken te kunnen fotograferen.
Dat was een beetje minder goed.
Waarom een beetje minder?
Omdat het wel goed zat tussen de twee valken.
Dan is even-niet-een-foto-kunnen-maken niet zo belangrijk
We keerden terug op de spottersplaats.
Opnieuw zat de valk op de bekisting van de Toren onder de onderste
torenring op hetzelfde plekje.
Voor ons hipte een witte kwikstaart in het gras. Dit mooi gevleugelde
beestje wist ik wel te kieken.
En ja, dat was goed.
Kwikstaartjes scharrelen er wel meer rond. En dat is prima.
In de middag keerden we weer huiswaarts met een tevreden gevoel.
En dat is goed, en zeker in de Goede week, en vooral nu we weten
dat er nieuw leven in de nestkast op komst is....
VM op de drie eitjes vlak voordat we vertrokken naar De Mortel.
Copyright © VWG Gemert 2019.
VM op de bekisting van de Toren.
VM.
VM.
De nestkast waarin ijverig gebroed wordt.
Nabij de spottersplaats.
Voorzichtig voorjaarsgroen.
Omgevallen bomen.
Ik aan de wandel.
Sjef had gehurkt de foto van mij genomen.
En tja, toen moest ie overeind....
Dood hout.
Pril voorjaarsgroen.
Een veld vol paardenbloemen.
Tenslotte het parmantige witte kwikstaartje....
---------------------------------------------------------------------
Nieuw leven.
Dinsdag 7 mei 2019 ~ NV, het vrouwtje, op het nestrooster nabij haar drie
kuikentjes.
Men voorspelde dat het deze dag droog zou blijven, na de vele regen
die we in mei kenden.
Zelfs hagel en natte sneeuw werd niet geweerd.
Graag gingen Sjef en ik naar De Mortel.
Want er is ook daar weer nieuw leven in de nestkast van de slecht-
valken.
Alles verloopt prima. De drie kuikentjes doen het heel erg goed.
De wisselwerking tussen het mannetje en het vrouwtje verloopt vlek-
keloos, en dat is mooi om te zien.
Toen we deze morgen bij de Toren aankwamen en ons installeerden
op de spottersplaats, zagen we het vrouwtje NV op het nestrooster
zitten dicht bij haar drie kuikentjes.
Ik had direct al onze compactcamera in de aanslag.
In het gras, opzij van de spottersplaats, lagen kalveren van de kudde
Aberdeen Angus. Dat gaf je ook al direct een voorjaarsgevoel, te
midden tussen het uitbundige voorjaarsgroen.
Voorzichtig brak de zon door tussen de grijze wolken.
De valk vloog van het nestrooster af, en verdween.
Sjef en ik maakten toen onze wandeling.
In de Snelle Loop stond weer meer water. Het kabbelde lustig voort.
In het veld achter de Toren stond tussen het gras in de verte een
blauwe reiger.
Het wolkendek brak steeds meer open. Ook al mocht het warmer zijn,
het gevoel dat het lente was kregen we zodoende toch wel.
Om ons heen hoorden we merels vrolijk naar elkaar fluiten: de vrouw-
tjes en af en toe een mannetje.
We kwamen weer terug op de spottersplaats.
Plots dook er een buizerd op. Hij vloog rakelings langs de Toren.
Meteen daarop wist een valk hem in te halen. De valk stootte tegen
de buizerd aan, en leek daarmee tegen de buizerd te zeggen: weg jij,
je hebt hier niets te zoeken.
De buizerd vervolgde kalm zijn weg. De valk zag dat, en toen was
het goed.
De valk begon rondom de top van de Toren rondjes te maken.
Weldra verscheen een tweede valk. Ze vlogen speels om elkaar heen.
Na een ruime draai rondom de top van de Toren vloog de valk linea-
recta de nestkast in. Ik had de indruk dat dit het vrouwtje was.
De andere valk, waarschijnlijk VM, dook in de grote linker antenne.
Ze waren allebei weer thuis, en de drie parmantige kuikentjes waren
niet meer alleen, en zouden ook weer spoedig eten krijgen.
Rond het middaguur gingen we weer naar huis. Het wolkendek sloot
zich weer.
Voldaan kwamen we weer thuis, omdat wij ook met eigen ogen op-
nieuw konden zien, hoe goed beide ouders voor hun kuikentjes
zorgen.....
Copyright © VWG Gemert 2019.
Pal voordat we vertrokken: de drie kuikentjes op één hoopje.
NV op het nestrooster.
NV.
Aberdeen Angus kalveren.
Lenteachtig langs de spottersplaats.
Detail.
Sjef op de spottersplaats.
De zon wist door te breken.
Volop voorjaarsgroen.
Te midden tussen het groen.
Sfeervol.
De Snelle Loop met begroeiing, en weer met voldoende
water.
Het veld achter de Toren.
Valk op de linker grote antenne,
waarschijnlijk VM.
VM.
--------------------------------------------------------------------
Bijna juvenielen.
Donderdag 23 mei 2019 ~ mooie begroeiing langs de Snelle Loop en pal naast
het bruggetje.
Op deze mooie lentedag waren we 's morgens weer bij de slechtvalken
in De Mortel.
We waren er alleen, dus ook samen alleen op de spottersplaats.
Er was geen valk boven in de Toren te bespeuren, ook niet vliegend
rondom de Toren.
We waren in de wetenschap dat in de nestkast drie geringde bijna
juvenielen zitten.
Ik zoomde met de compact camera in op de nestkast in de hoop drie,
of twee, of een te zien zitten.
Maar ik zag ze net niet. Toch maakte ik een foto om het idee van.
Het zijn drie prachtige exemplaartjes. Zij doen het goed en groeien
hard!
We hoorden rondom voortdurend het gezang van kleine vogels.
We zagen ze niet.
We hoorden hevig gefladder in een van de bomen langs de Hemels-
bleekweg. Het bleek om een duif te gaan, die vervolgens zijn/haar
weg vond langs de Toren af. Een waaghalsje dus.
We hoorden of zagen geen buizerds.
We hoorden of zagen geen kauwtjes.
We hoorden of zagen geen kraaien.
Niets van dat alles.
Wel hoorden we het voortdurende gekwaak van padden.
We gingen aan de wandel en kwamen de padden in de grote plas tegen.
Het was de nieuwe generatie die talrijk was. Ze hadden elkaar heel
wat te vertellen.
Toen ze Sjef en mij zagen sprongen ze roef, roef, roef het water in.
Ik stond met ons fototoestel in de aanslag, maar het toestel zag hen
net niet.
Nergens waren de runderen te bespeuren.
Het zinnetje "net niet" of "niet" kwam vaak langs.
Wel zagen we hoe mooi groen alles was. En omdat het dat was zagen
we hier en onderweg hoeveel bomen er gesneuveld zijn door de lang-
durige extreme hitte en droogte van de vorige zomer.
Daar schrokken we best wel van.
In de Snelle Loop was er geen visje te bespeuren. Ook die zagen we
dus niet.
We zagen wel dat de begroeiing langs en in de Snelle Loop wist wat
snel groeien betekent.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. Het was inmiddels mid-
dag geworden.
Er woei een heerlijk windje.
Af en toe ging de zon schuil achter vriendelijke donzige wolken.
Er kwam een passagiersvliegtuig aan gevlogen richting Eindhoven.
Tja, ik weet ook wel dat wij daar wonen. Dat hoefde dat brommende
geval ons echt niet te vertellen.
We zagen heel wat liever wat anders vliegen.
Maar dat gebeurde dus niet.
We verlieten weer de Hemelsbleekweg.
Omdat wij geen ogen van achteren hebben zagen we niet dat er twee
slechtvalken net met de priemende ogen boven de dakrand ons grin-
nikend nakeken.
Door het geronk van onze auto hoorden wij ook niet de een tegen de
ander zeggen: "Had Els die kat in april maar niet op het nestrooster
moeten zetten", "Vind ik ook. Nu hebben WIJ een geintje met haar
uitgehaald. Hahahahaaaaaaa....."
Copyright © VWG Gemert 2019.
De geringde bijna juvenielen, pal voor ons vertrek naar De Mortel.
Hierop zie je ze wel.
De nestkast met daarin de geringde bijna juvenielen.
We zagen ze dus net niet.
Ik op de zonovergoten spottersplaats met de
compact camera in mijn hand.
Sjef op de spottersplaats in een lentebriesje.
Ik op het bengske aan de bosrand die jubelplanken bezit.
De Toren gezien vanuit de bosrand achter de Snelle Loop.
Weelderig groen!
Het groen in rijkelijk zonlicht.
IJverige begroeiing in de Snelle Loop....
------------------------------------------------------------------
Speciaal gebleven....
Donderdag 6 juni 2019 ~ "Kijk eens wat ik al kan!"
Na donderende buien van afgelopen nacht, felle bliksemschichten en
zware regenval was de natuur rustiger geworden toen de dag aanbrak.
Deze morgen gingen Sjef en ik weer richting De Mortel.
Ik had het beeld van de webcam op mijn netvlies staan, gezien, vlak
voordat wij vertrokken.
De drie inmiddels takkende juvenielen waren thuis: eentje in de nest-
kast en twee op het nestrooster.
Toen we op de spottersplaats aankwamen keek ik onmiddellijk omhoog.
Ik was benieuwd.
De drie juvenielen waren er nog.
Ze leken tegen ons te zeggen: "We zijn speciaal voor jullie gebleven."
Ik had snel onze compact camera in de aanslag!
We genoten van hun aanwezigheid, ook al zagen we de twee juvenielen
op het rooster, en zagen we niet de juveniel in de nestkast.
Maar dat vonden we niet erg. Wat we zagen was wel zo mooi.
Ik smolt bij het beeld ervan.
Uit voorzorg hadden we ook onze natuurkijker bij ons die de juvenielen
telkens heel dicht bij ons bracht.
Ik ontdekte plots dat er een ouder in de grootste antenne van de Toren
zat. Het fototoestel zag dat ook.
Voldaan gingen we aan de wandel.
Er was opvallend weinig vliegverkeer van de duiven.
Ook slechts één koppel kraaien passeerden hoog boven ons.
Daarentegen wemelde het van nieuw leven in de grote plas aan padden.
Telkens waren ze ons te snel af als ze hop-hop-hop in het water
sprongen om hen te kunnen fotograferen.
Het weelderige groen lag er overal weldadig bij.
In de Snelle Loop stond het water beslist hoog. Deze had reeds veel
regenwater opgevangen.
We troffen her en der gebroken takken aan, vanwege het erg ruwe
weer die we gehad hebben.
We moesten oppassen tijdens het lopen, anders zou je een uitschuiver
kunnen maken over de talrijke kleine dennenappels die er her en der
lagen.
We kwamen weer terug op de spottersplaats.
De juvenielen waren er niet meer. Ze scharrelen graag rond op de
bovenste torenring, daar waar zich de nestkast bevind.
We bleven nog een hele tijd op ze wachten.
Maar we waren erg tevreden wat wij van hen vanmorgen gezien hadden.
We waren hen daar dankbaar voor.
Voldaan gingen we in de middag naar huis.
Bij thuiskomst:
een cambeeld vertelde me op het forum dat ESP een kort vluchtje
gemaakt had.
De juvenielen doen het buiten gewoon goed, en dat geeft je een heel
tevreden gevoel......
Copyright © VWG Gemert 2019.
Cambeeld vlak voordat we vertrokken -- "Wij blijven speciaal voor jullie thuis."
Twee juvenielen.
Samen.
Samen.
Een ouder op de grootste antenne bovenop de Toren.
Ik bij de natuurkijker op de spottersplaats.
De roostercam.
Weelderig groen.
Sfeervol aan de bosrand achter de Snelle Loop.
Sjef leunend tegen het "jubelbengske".
De eerste waterlelie in de Snelle Loop.
Sfeervol!
Speels zonlicht....
------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------
Dit is het einde van deel 1.
Het tweede gedeelte en het slot vind je op de pagina VERSLAGEN DE MORTEL 2019 - 2.
--------------------------------------------------