Verslagen De Mortel.
De Wondere Wereld biedt je nu de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco Pere-
grinus gehuisvest is.....
De verslagen van 2009 -
deel 2.....
---------------------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
--------------------------------------------------------
Genieten van spelende juvenielen.....
Maandag 28 juli 2009 - de Toren.
Deze morgen reden we in heel mooi zomerweer naar het mooie plekske rondom de Toren in De Mortel.
We waren er rond half 12.
Op de zonovergoten spottersplaats troffen we José alleen aan mét koffie.
Terwijl wij genoeglijk met elkaar aan het keuvelen waren werden er bekertjes heerlijke koffie gevuld en vonden de juvenielen het tijd worden om tot actie over te gaan.
Er dook er eentje roepend het nestrooster op om vervolgens weer op de wieken te gaan al snel in het gezelschap van twee anderen. Ze leverden buitelingen, zweefrondjes, vliegrondjes en een genoeglijk kwetterend tikkertje - spel. Daarmee toonden zij het vliegen volledig te beheersen. Ze verdwenen al roepende naar elkaar in het wolkendek links opzij van de Toren af gezien.
Maar niet voor lang of hup.....waren er weer twee die de antenne op en af gingen en eentje dook de lamp van Pa op.
Keer op keer werd er gevlogen terwijl het lampvalkje voorlopig een lampvalkje bleef!
Telkens woei er een heel aangenaam verkoelend windje over de spotters-plaats.
Een buizerd waagde zich nabij de Toren in mooie zweefbewegingen, dan wel in duikvlucht. Beslist een WOW'TJE waard!
Een andere buizerd waagde zich niet zo dichtbij de Toren. Weer een andere roofvogel scheerde laag over het veld tussen de Toren en de spotters-
plaats in. Het was geen buizerd, maar ook geen valk.
José verzekerde ons dat het om een sperwer moest gaan.
Koeien woonachtig op de aangrenzende boerderij zochten massaal de rust van het weiland op.
Een reiger wist weer een ideaal visplekje te vinden langs de Snelle Loop.
In de middag kwam Gerrit112 ons ook aangenaam gezelschap houden.
Lampvalkje koos het luchtruim. In één rechte lijn vloog hij/zij weg.
Voor José werd het tijd om huiswaarts te keren na zéér gezellig gezel-schap geweest te zijn met haar lieve en leuke verhalen en overheerlijke koffie!
BEDANKT VOOR DAT ALLES, JOSÉ!
Ik maakte nog een wandeling. Sjef bleef Gerrit op de spottersplaats ge-zelschap houden.
Ik zocht bewust te welig groeiende varens op. Ik trof ze rijkelijk aan in de bossen langs het onverharde deel van de Hemelsbleekweg. Dat leverde prompt mooie foto's op.
Ondertussen zag ik tussen de loof -en naaldbomen door hoe een valk luidkeels de Toren opzocht en op het dak verdween.
Na een aangenaam wandelingetje keerde ik weer terug.
Sjef en ik namen afscheid van Gerrit die nog een hele tijd zou blijven in het heerlijke zomerzonnetje.
Zo na half drie verlieten we de spottersplaats om de auto op te zoeken die ons altijd ijverig naar dit plekje brengt en ook weer terug.......
Kuierende koeien.
Juveniel lampvalkje.
Lampvalkje maakt zich mooi voor ons.
De koeien zoeken een aangenaam plekje.
Op weg naar de varens.
Ik wordt rijkelijk beloond.
WOWWWW!
Ik werp nog een laatste blik op de Toren. Tot de volgende keer!
---------------------------------------------------------
Afscheidsgevoel.............
Maandag 10 augustus 2009 - gezeten op het bengske met een af-
scheidsgevoel....
Onze auto tufden deze middag weer naar de Toren in De Mortel, waar alles in een weldadige zomerzon er bij lag.
We waren alleen toen we op de spottersplaats op het bengske plaats namen. De scoop was paraat om de juveniel te kunnen onderscheiden als we die zouden zien. De andere drie zijn door spotters niet meer waar-
genomen. Maar mijn fantasie laat me gelukkig nooit in de steek om dat geen belemmering te laten zijn, om toch afscheid te kunnen nemen van weer een fantastisch mooi broedseizoen van Pa en S2!
We zaten er dan ook duidelijk met een afscheidsgevoel. Daarin speelde fantasie geen enkele rol.
Zeker als je die ene juveniel deze middag niet waar nam.
Er zat een volwassen valk lampje-vast op de lamp van Pa. Dankzij de scoop kon ik bijna met zekerheid vaststellen vanuit de hoek spotters-plaats/Toren dat het nu niet om Pa ging, maar om madammeke Sterre
S2! Je zag het aan de mooie blonde borstpartij en de strakke wang-vlekken.
De kop van S2 maakte komische vele buiteltjes gericht op de lucht boven haar. Ondertussen wapperden de gespikkelde borstveren in de aangename zomerwind.
Daarnaast klapwiekten twee zilvergrijze reigers over de Snelle Loop op hun gemak weg, roepend naar elkaar.
Ik ondernam daarna weer in mijn eentje een wandeling achter de Snelle Loop.
Sjef koos weer voor het bengske.
Ik maakte een foto van S2 op de lamp, nabij de Toren. Vanwege de schuine hoekinval was de wangvlek ronder, maar ik twijfelde daarom toch niet.
Nabij het kikkerpoeltje, rakelings langs de Snelle Loop, maakte met lenige sprongen een kikker kwakend en wel dat ie weg kwam. Door zijn snelheid kon ik helaas niet vaststellen of ie een getakt kroontje droeg!
Continue hield ik de Toren in de gaten. Er was echter geen enkele vliegbeweging van de valken waar te nemen. Vanwege de hitte hoefde zij dit niet te laten. Want heet was het niet. Er heerste juist een ideale zomer-
temperatuur.
Ik sjokte de bossen achter de Snelle Loop in. In de verte lag de spot-tersplaats. Ik zag dat Sjef gezelschap had gekregen van enkele spotters.
In mijn eentje liep ik te genieten van de stilte, de varens, de velden en de bomen.
Bij bomen voel ik mij nu eenmaal ook erg thuis.
Toch moest ik ze los laten en weer terug keren. Maar daar was S2 weer op de lamp. Ik besefte dat we ons toch weer in het gezelschap wisten van een slechtvalk.
Sjef zat weer alleen op het bengske op de spottersplaats, waar ik met
hem nog enige tijd rustig zaten te genieten.
De middag vorderde en het werd toch weer tijd om te gaan. Maar ik weet immers dat er weer een volgende keer is!
Ik wierp nog één blik op de Toren, wetende dat mijn afscheidsgevoel een reden had.....
Osiris, Horus, Isis en Hathor ik wens jullie een Fantastisch Valkenleven!
Pa en S2 jullie hebben het weer geweldig gedaan....
Sjef ziet S2 op de Torenlamp.
Torenlampzittertje S2.
Nabij het kikkerpoeltje waar de kikker weg sprong.
De Snelle Loop.
Tussen het groen het kikkerpoeltje.
De bosrand achter de Snelle Loop.
Ik nader de bosrand.
De bossen uitlopend zie je de weidsheid achter de Toren.
Tenslotte dit rustieke bospad.
---------------------------------------------------------
Op een van die mooie zomerdagen....
Donderdag 27 augustus 2009 - de rustieke Snelle Loop.
Op een der vele mooie zomerdagen wat de zomer van 2009 kent tuften Sjef en ik als eerste naar de Koperen Hoorn in De Mortel, een wokrestaurant. Maar zij hebben ook verstand van chocolademelk niet in een wokje maar in een mokje.
Gezeten op het buitenterras genoten wij daar graag van na de klok van 12.00 uur.
Daarna reden we naar de Toren die tegen een grijs bewolkte lucht aan stond, waar lichte en donkere wolken de lucht overheersten. De temperatuur was weldadig zomers. Af en toe piepte de zomerzon tussen de wolken door.
We ploften op het bengske neer op de spottersplaats en Sjef ging er niet van vandaan.
Op de welbekende Torenlamp zat een valk. Via de meegenomen verrekijker met de extra grote vergrotingsfactor ( klinkt duur, maar het is gekocht bij de Al en de rest heet di) kon ik niet ontwaren om wie het ging.
Immers, er wordt telkens nog een juveniel gezien die het Toren-thuis-plekje nog altijd heel mooi vindt.
Ik maakte een Torenrondje. Het leverde mij mede-wandelaars op, dui-ven en kraaien en eindelijk voor mij, weer de Schotse hooglanders. Ze stonden loom te wezen op het veld achter de Toren.
Een hond met wandelaar wilde graag van mij aandacht, en kreeg die toen we elkaar op datzelfde Torenrondje weer tegen kwamen.
Gerrit112 kwam aangereden op het onverharde deel van de Hemelsbleek-weg om zijn rustige plekje op te zoeken aan de bosrand achter de Snelle Loop.
Op het verharde deel van de Hemelsbleekweg plots geschetter van een grote vogel pal achter mij boven het landgoed. Sjef meende van een slechtvalk, maar ik herkende er geen slechtvalk in. Voor mij was het geluid een groot ?
Ik kwam weer terug op de spottersplaats waar Sjef zat te genieten van de stilte en de mooie omgeving. Ik plofte naast hem weer op het bengske neer en genoot samen met hem nog een hele poos verder.
De valk op de lamp was op de wieken gegaan.
Inderdaad, verheffende valkbewegingen waren het niet. Maar we waren toch weer "gevalkt", dat zeer zeker wel.
Maar het mooie plekje vergoed ook heel veel op deze mooie zomerdag in augustus, die we tegen de klok van 14.3 u. weer verlieten......
Genietend bengk-Sjefke.
Bosrand tegenover de Snelle Loop.
Black Beauty poseert gewillig.
Een Schotse boomlander.
Torenfoto-niet-meer-te-tellen.
---------------------------------------------------------
Op het stille mooie plekje.
Vrijdag 11 september 2009 - mooie sfeerfoto van de Schotse hooglanders
op het veld achter de Toren.
Grote stapelwolken sierden heden middag de lucht boven de Toren en het natuurgebied in het Brabantse De Mortel.
Het was er stil toen we aankwamen. De weg erheen naar De Mortel sprak het tegendeel. Niet eerder we troffen het dorp aan autoverkeer zo druk aan. Wegbewijzering vertelde je waarom: "WK TRACTOR PULLING 11
SEPTEMBER".
Een ouderwetse omgebouwde touringcar vertelde ons dat deze helemaal uit Zweden kwam.
De oude touringcar reed naar daar waar het allemaal te doen was.
Op de spottersplaats aangekomen zagen we op het weiland van de aangrenzende boerderij aan het natuurgebied waar de wereldkampioen-schappen pulletje rijden met een tractor te doen is. Het was er een en al bedrijvigheid.
Staatsbosbeheer beheert dit weekend niet de natuur maar de denderende herrie van niet te tellen pullende tractoren.
Stil was het vanmiddag op de spottersplaats. Zelf maak je als vanzelf-sprekend ook geen luidruchtig lawaai.
Vanavond zal dat anders zijn en in dit weekend. Staatsbosbeheer heeft de velden waar je voortaan als rustige natuurliefhebber niet meer mag bivakkeren parkeervakken uit laten zetten door de organisatie van het
tractorspektakel. Wie verstoord nu de natuur? De rustige natuurlief-hebber, of de niet meer te tellen auto's die daar geparkeerd worden?
Ik begrijp Staatsbosbeheer niet.
Ik gun de mensen van harte tractor pullingplezier, maar zet er ook mijn vraagtekens bij, bij zoveel "geweld" in een beschermd natuurgebied.
Sjef en ik streken op het bengske neer en ontwaardden direct een valk op de dakrand van de Toren. Valkje zou daar blijven zitten. Valkje keek telkens achterom, omdat het met de rug naar de spottersplaats zat. Valkje leek tractoren te tellen, en te denken: oeffff, het is weer zover!
We zagen geen vogels vliegen. Het was er opvallend stil.
Ik ondernam in mijn eentje weer een wandeling. Ik bespeurde de eerste herfstsporen. Ik begroette de Schotse hooglanders weer die op het veld achter de Toren zich niet moe maakten. Ik hoorde een specht hoog in de bomen die weet wat boomstamkloppertje betekende.
In de Snelle Loop zwom de koi. Hij was me te snel af, om er een foto van te kunen maken.
Het ganzenmeertje lag er verlaten bij. Er was nog een laatste spoortje zichtbaar van de oranje kleurige algen.
Maar het toonde weer het beeld wat je van het thuismeertje van de nijlganzen gewend bent.
Ik genoot van de eerste herfstsporen en benutte dat om er mooie plaatjes van te maken.
Tenslotte keerde ik weer terug bij Sjef op de spottersplaats.
Valkje zat nog steeds op de dakrand. Ook hij/zij maakte zich niet al te moe.
Sjef en ik genoten alleen maar.
In onze rug priemde de grote bedrijvigheid van het gereed maken van de WK tractor pullingkampioenschappen.
Het plekje bij de Toren kende nog een grote rust. Maar dat zal even verstoord worden.
Gelukkig hebben we de wetenschap dat daarna die rust weer terug keert om weer te worden wat het is.
En dat betekent weer intens genieten van de rust en de schoonheid ervan...............
Daar waar de WK tractor pulling te doen is.
Ik zie de valk op de dakrand van de Toren. Achter mij het
uitgezette deel voor het parkeerterrein van WK tractor -
pulling.
Valk op de dakrand van de Toren.
Langs de Snelle Loop.
In de verte de Schotse hooglanders.
Herfstsporen. De begroeiing bij het ganzenmeertje.
Het thuismeertje van de nijlganzen.
Toch mooi, hé, ondanks Torenfotoo-
tje nummertje zoveel en niet meer
te tellen.
Ik zelf was hiermee een laaglandertje.
Ja, ik weet er alles van......maar......mooi hé........
--------------------------------------------------------
De Herfst heeft zijn schreden gezet.
Maandag 28 september 2009 - links S2 en rechts Pa elk op een Toren-
lamp.
De lucht was grijs en er waaide een herfstwindje toen we deze middag onze eerste stappen weer zette op de spottersplaats. Het bengske nodigde ons uit om er op plaats te nemen. Dat deden we toen ook.
Op de Toren zaten op de bovenste lampen links S2 en rechts Pa. Zij maakten zich totaal niet moe. Om hen heen was geen vliegend prooitje te bekennen. Wel vloog een ronkende helicopter boven de bosrand achter de Snelle Loop. Maar zo'n herrie-geval vinden de valkjes toch niet lekker. Dus had het van hen niets te vrezen.
Het oogde saai daarboven op de Toren. Maar zo voelde dat niet. Heel vreedzaam zat het mooie valkenkoppel te genieten nabij elkaar.
We hadden nog steeds iets spectaculairs op onze netvliezen staan. Daar hadden we geen Torenritje voor nodig, maar een bloemrijke tuin op eigen tuinterras.
Daags ervoor op zondagmiddag 27 september pal boven Sjef en mij, terwijl twee mokken gevuld met koffie ons gezelschap hielden, plotseling gekrijs in de lucht van twee kraaien. Zeer laag vliegend hielden zij een buizerd in hun kielzog. Het zonlicht speelde met diens onderkant en bescheen ook zijn zoekende kop met priemen de snavel en de ogen fel naar beneden gericht. De buizerd kon geen kant op. Pal boven ons en erg laag vloog het doelloze rondjes terwijl een van de kraaien aan zijn staart wilde hangen!
Toen waagde de buizerd een kloek duikje om vervolgens als een speer naar het park te vliegen.
De buizerd zag kans om in het ruigere gebied van het park naar beneden te duiken. De kraaien hadden daar schijnbaar genoeg aan en gingen hun eigen weg.
Dan daags erna tref je bij de Toren weer een weldadige landelijke bosrijke rust aan wat mij altijd als een geschenk uit de hemel komt vallen.
Ik deed weer alleen een wandelingetje en wordt direct geconfronteerd met het feit dat de Herfst ook daar zijn schreden gezet heeft. Links en rechts van mij hoorde je telkens de eikels vallen. Je hoorde totaal geen vogelgeluiden. Alle ijverige vogels hadden weer voor nakomelingen gezorgd. Hun arbeid is gedaan, dus maakten zij zich niet meer druk en waren hun keelgeluiden niet meer nodig om de partner te charmeren
en de vreugde van het voorjaar te bezingen, omdat de herfst zijn in-trede had gemaakt, na een schitterende zomer!
Die wetenschap deed mij des te meer beseffen dat het nu herfst is, en dat deze ook al zijn moois op zijn beurt aan ons allemaal mag laten zien.
Weer terug op de spottersplaats zat Sjef er nog steeds in het vizier van de valken die niet van wijken wisten. Maar waarom zouden ze ook. Ook zij hoefden zich niet meer druk te maken.
Ook zij hadden weer voor prachtige nakomelingen gezorgd die nu op eigen wieken waren gegaan.
We verlieten de Toren terwijl Pa en S2 hun verenpak poetsten nabij hun nestkast die zich boven hen bevond.
Daar was dit jaar weer iets heel moois ontstaan met de belofte dat dit voor het nieuwe broedseizoen voor deze slechtvalken weer mogelijk is, wan-neer het voorjaar hen weer roept.......
Sjef heeft Pa en S2 in het vizier.
Pal bij de Toren deze herfstkleuren.
Achter de Snelle Loop.
In de bossen achter de Snelle Loop.
En als je aldaar de bossen verlaat krijg je dit moois.....
---------------------------------------------------------
Een mooie herfstwande-ling.....
Maandag 26 oktober 2009 - lijkt op een zwamsoort aan de bosrand achter de Snelle Loop.
Het was op de 26ste dag van oktober nat en grijs. Maar dat deerde de Herfst niet.
Ook op een dergelijke dag kan Herfst toveren met het kleurenpalet!
En juist met een dergelijk weertype is in zijn grijsheid de Herfst op zijn mooist.
Nat was het ook deze dag. Menig regendruppeltje viel naar beneden vanuit een dichtbewolkte lucht die een zacht temperatuurtje voor deze tijd van het jaar liet neerdalen.
Sjef en ik trotseerden menig regendruppeltje om op een voor ons belangrijke dag op ons geliefd plekske te kunnen zijn.
Zesendertig jaar geleden zeiden wij elkaar voor het Leven het Ja-woord!
En juist op deze dag kon Sjef met mij weer een wandeling maken!
Het werd een prachtige Herfstwandeling!
Als eerste troffen we op het veld achter de spottersplaats de koppel nijlganzen aan, die zich niet al te moe maakten. We wachtten de laatste regendruppels af en begonnen aan onze wandeling.
Op de bovenste rechterlamp op de Toren zat een valk zich voortdurend heel ijverig te poetsen.
Die had natuurlijk menig regendruppeltje op en tussen de veren gehad.
Ik ben geneigd te zeggen dat het om S2 ging. Maar zeker weten doe ik dat niet.
Overal doemden de herfstkleuren op. Ons fototoestel maakte menig fotografisch herfstknipje.
Ik wist dat we voor het vierde jaar op rij weer een mooie herfstwandeling beleefden daar waar het zo goed toeven is!
Zelfs paddenstoelen lieten hun kopjes zien op een parmantig steeltje tussen de afgevallen herfstbladeren in het natte gras.
Het was een wandeling dat ons langs de Snelle Loop voerde en de bossen achter de Snelle Loop en het veld die je achter de Toren doet belanden.
We hielden het droog.
We hoorden menig tokje van vallende eikels.
We zagen totaal geen vogels vliegen. Zij hielden zich gedeisd.
Ook de bonte specht deed niet aan houtbewerking. Want het bekende gehamer was ook niet hoorbaar.
Onderwijl bleef de valk zich ijverig poetsen. Een aangenaam herfstwindje trok rondom de Toren.
Het was niet een windje dat je onaangenaam deed voelen. Dat viel reuze mee.
We eindigden weer bij de spottersplaats waar ik via de verrekijker de poetsende valk nauwkeurig gade sloeg.
Valkje was van een behoorlijk formaat. Wellicht keek ik inderdaad tegen S2 aan.
Dan werd het lichter, dan werd het donkerder en de regendruppels vielen weer.
Onze auto lieten we weer van de Hemelsbleekweg af zoeven met onze persoontjes erin.
We hadden opnieuw een hele mooie Herfstwandeling gemaakt met een valk in het vizier.
Deze middag kan voor ons niet meer stuk.....
Ik nodig jullie nu graag uit om met ons mee te wandelen......
Klik op foto.
---------------------------------------------------------
In windstil herfstweer.
Dinsdag 17 november 2009 - herfstkleuren nabij het bekende poortje.
In windstil grijs herfstweer waren Sjef en ik weer op het mooie plekje in De Mortel.
Deze keer kan ik niets vertellen over onze valkjes Pa en S2. Zij waren namelijk niet thuis.
Bivakkeren zij graag heel vaak op een lampje nu hadden zij schijnbaar iets anders te doen.
Ik kijk ook graag naar ze als zij op een lampje zitten. Zij zijn slimmer dan wij mensen.
Via zo'n torenlamp hebben zij gratis verwarming. Wij tweebeners zijn zo dom om voor verwarming te betalen. De valkjes pakken dat veel beter aan.
Sterker nog wij tweebeners betalen voor verwarming uit een radiator, uit de vloer en zelfs tegenwoordig uit de muur plenty en nóg trekken we warm schoeisel aan. De valkjes niet.
Hun gratis verwarmingslampje verwarmt voldoende hun poten, hoe enorm zij ook zijn.
Zo hé, hé, heb ik toch nog over onze valkjes kunnen babbelen ook al waren zij er niet.
Vanaf de spottersplaats ondernamen we weer een wandeling waarbij wij Ineke en haar hond Ayla tegen kwamen en dat leverde direct weer een genoeglijk praatje op.
Her en der zagen we de vliegenzwammen staan.
Vier nijlganzen scheerden in buitelende rondjes laag over het veld en de Snelle Loop. Ze gakten volop tegen elkaar.
Op het veld achter de Toren stonden de Schotse hooglanders. Zij maken zich nooit moe.
Waarom zouden ze ook, als zij mogen wonen in zo'n mooi rustig gebied!
Veel bomen zijn al kaal. En waar het blad nog aan zit is sterk verkleurd.
Op de grond wemelden het van de afgevallen eikels die onder je schoeisel een knapperend geluid maakten.
Natuurlijk legde ons fototoestel menig mooi herfstplaatje vast, zelfs de eerste foto van mijn nieuwe bril die vrolijk op mijn neus staat en mijn blikveld weer de nodige scherpte biedt.
Terug op de spottersplaats ontdekten we opnieuw geen valkjes. We zagen wel de dakcam op de nieuwe hoek van de dakrand. Het had tevens ook weer iets vertrouwds.
Voldaan keerden Sjef en ik weer huiswaarts na wederom een mooi herfstrondje.......
Via mijn nieuwe bril zie ik overduidelijk géén valkje.
Zij maken zich niet moe....
Inzoomertje.
Bosrand achter het meertje van de nijlganzen.
Sjef nabij de Toren en het meertje.
--------------------------------------------------------
Winterse beelden bij de Toren.
Donderdag 17 december 2009 - een verstilde spottersplaats.
Binnen in huis staat het Kerstgebeuren. De kerstboom fonkelt met zijn versieringen en de sprankelende lichtjes.
Als je naar buiten kijkt dwarrelen de sneeuwvlokken rijkelijk naar beneden.
Het is koud buiten.
De Herfst voelt zijn einde naderen , want Koning Winter heeft al aangeklopt.
De Adventstijd kent plotseling vroegtijdige winterdagen en biedt je het Kerstgevoel in al zijn puurheid.
Je raakt bevangen van de witte winterse stilte daarbuiten.
Sjef en ik kleden ons warm aan.
We trekken de voordeur achter ons dicht.
Temidden van de neerdwarrelende sneeuwvlokken die geruisloos naar beneden vallen rijden we naar het mooie plekske bij de Toren.
We treffen een spottersplaats aan die ook weet wat verstilde schoonheid is.
De Toren staat fier omhoog in de grijze sneeuwlucht.
De verrekijker laat ons weten dat er geen valkje thuis is.
We gaan ons warm lopen. Een wandeling in deze sfeervolle witte stilte is datgene waar je naar verlangt, vanwege al het moois om je heen.
De sneeuwvlokjes zijn beurtelings klein dan weer groot.
We kijken genoeglijk om ons heen en genieten alleen maar.
We zien de sneeuwlaag witter worden, omdat het onophoudelijk blijft sneeuwen.
Dit vinden we helemaal niet erg.
Deze dag was al geplend om naar de Toren te gaan. We werden rijkelijk vandaag getrakteerd!
Het waait nauwelijks. Jan de Wind weet dat zijn rol bijna is uitgespeeld.
Elk plekje rondom de Toren wordt door ons met volle teugen opgesoupeerd.
Geen enkel plekje wordt overgeslagen.
Het doet mij aan mijn winterliedje denken, wat ik voor mijn kinderen vroeger gemaakt heb, en dat ik jaarlijks in de winter toen zij klein waren voor hen zong, voor het slapengaan:
Sneeuwvlokjes vallen,
Daar liggen zij nu allen,
Alles ziet nu heel mooi wit,
Nergens waar geen vlokje zit....
.....het voelt net zo.
Het Torenrondje zijn we met heel veel plezier gelopen. We doen het op ons gemak om er volop van te kunnen genieten.
We hebben de tijd.
Twee reigers kiezen het luchtruim omdat zij ons zien naderen nabij de Snelle Loop.
Andere vogels zijn nergens te bekennen.
Wij zijn er verder helemaal alleen.
Het moment breekt aan om toch te vertrekken.
De sneeuwvlokken vallen nu massaal uit de grijze lucht.
Schitterend!
We stappen in onze auto.
We nemen afscheid van de Toren en de valkjes, ook al zijn onze gevleugelde vrienden niet thuis.
Of wellicht zitten zij in de nestkast.
Het afscheid is voor 2009.
In 2010 keren we maar al te graag weerom, met het vooruitzicht dat een nieuw broedseizoen dan
weer in het verschiet ligt.
TOT ZIENS SLECHTVALKEN!
We stappen de geopende voordeur weer binnen van ons huis, waar de warmte ons tegemoet
komt en onze viervoetertjes.
En waar het Kerstgebeuren ons ook weer gul ontvangt, om de fijne Feestdagen in te gaan........
KLIK:
----------------------------------------------
Dit is het einde van Verslagen De Mortel 2009.
In Verslagen De Mortel 2010, gaan we weer even vrolijk verder....
----------------------------------------------