Mijn gedichten die in woorden gevoelens bij je oproepen in die Wondere Wereld.....
Deel 1....
Copyright ~ Els van de Donk-Pennings.
----------------------------------------------------------
Gedicht “Ode aan de Slechtvalk” van Els – augustus 2006.
Dit naar aanleiding van het eerste broedseizoen van de
Falco Peregrinus dat ik via webcams, forumleden en ter
plekke dat jaar in het Brabantse De Mortel beleefde.
Sindsdien heb ik mijn hart aan deze schitterende roof-
vogel verloren.....
ODE AAN DE SLECHTVALK.
Een toren, hoog en log midden tussen het groen,
Twee slechtvalken in het luchtruim,
Bij elkaar vliegend, zoals ze vaker doen.
Zij kwamen van elders en zochten hun nest,
Zij vonden de plek en nestelden zich.
De natuur deed vervolgens de rest.
Vier eieren werden gelegd in de broedkast daar hoog op de toren.
Ze werden gekoesterd, verwarmd, dag in dag uit,
En bij elk ochtendgloren, keek de mens reikhalzend mee, zonder hen te storen.
Toen werden er vier jongen geboren.
Zorgzaam werden zij groot gebracht.
De ouders stonden klaar voor hen dag en nacht.
Van wit donzig klein tot aan hun verenpak,
Stevig op de poten het nestrooster op, net onder het beschutte dak.
Vleugels uitslaan en fladderen maar met een enorme kracht,
Daarmee toonden zij hun vleugelpracht.
En dan plotseling het luchtruim kiezen voor de allereerste keer.
Heerlijk dat vliegen zo op en neer,
Onder het waakzaam oog van Pa en Ma, heerlijk vliegend door de lucht,
Heerlijk zweven als de wind geen briesje zucht.
Buitelen, spelen, daar hoog bij de toren,
Daar waar zij onlangs werden geboren.
Voedsel leren vangen door de prooioverdracht,
Vervolgens zelf uit proberen tot aan de nacht,
Dan heerlijk slapen gevieren bij elkaar,
De jongen op het nest, Pa en Ma daar buiten, als een wakend ouderpaar.
De dag die kwam dat zij hun eigen weg moesten gaan.
Ze hadden geleerd om op eigen poten te staan.
Zij zochten ieder hun eigen plek:
Op weg naar hun eigen stek.
En de mens keek toe, ongestoord,
Uit respect voor de Slechtvalk zoals het behoort.
De liefde voor deze roofvogel werd hiermee geboren,
Dankzij het nest daar hoog op de Gemert toren,
Gelegen nabij de Snelle Loop.
En allemaal hebben we een stille hoop:
Dat het goed met ze zal gaan, ongeacht waar zij nu vertoeven,
Dat wij mensen, absoluut ons niet hoeven
druk te maken over het Valkenleven dat nu voor hen ligt.......................
Els - aug.~2006.
Ode aan de slechtvalk ~ juli 2006.
---------------------------------------------------------
Een Kerstgedicht....
HET LICHT....
Lang verwacht,
gebeurde die Nacht,
het Wonder in een eenvoudige stal.
Een Kind geboren wiens aangezicht,
wij mensen gaf het reddende Licht.
Het is Gods Zoon neergelegd in een kribbe met stro.
Het is het Licht dat wij nu ontsteken,
waar wij naar hebben uitgekeken.
Jaarlijks aanschouwen wij dat Licht.
Kon het altijd maar dagelijks branden,
gekoesterd worden door liefdevolle handen,
dan zal het Licht nooit doven.
Het Licht zorgt voor Verdraagzaamheid en zorgt voor Vrede.
Dat deed het al in een ver verleden.
Wat jammer dat men dit dagelijks vergeet.
Laat eens het Licht stralen elke dag.
Ontvang het met een blijde lach.
En laat het in jouw Hart ontwaken.
Dan is het er bovenal,
Het Licht dat het donker stal.......
Els - december 2007.
---------------------------------------------------------
Een jaar later in april 2008 uitte iedereen op eigen wijze op Ingrid's Forum een warme herinnering aan Ma Slechtvalk die een jaar eerder in De Mortel sneuvelde....
Herinneringen aan Ma.
Lijfelijk klein, maar o-zo dapper,
Geen versaagdheid, tot het einde strijdend.
Een moeder zich fel verdedigend,
Omwille van haar jongen in het nest.
Vaarwel Ma daar boven in die onmetelijke einder,
Waar jij alleen maar groter wordt, nimmer kleiner....
Els - 20 april 2008.
*** AFSCHEIDSFILMPJE VAN ROSTA/ AALTJE VAN MA***
--zondag 22 april 2007---
Opname's van de webcams en van Lambert's filmpje
waar Ans, Sjef en ik op deze trieste dag bij waren.
---BEDANKT ROSTA/AALTJE!---
---------------------------------------------------------
Het einde van een heel mooi broedseizoen.....
...2008.........
Pa Slechtvalk en moeke Sterre S2 hebben ons laten meegenieten van hun eerste nestje samen. Het is een heel mooi broedseizoen geworden waarin vier prachtige jonge valken zijn groot gebracht. In 2006 heb ik op Ingrid's mooie forum, voorheen Willem's Forum, mijn eerste plaatsing gezet. Het was het gedicht "Ode aan de Slechtvalk" gekoppeld aan mijn eerste slechtvalktekening wat een mooi eerste plekje kreeg op Ingrid's site "Ingrid's corner."
Dit mooie broedseizoen zette mij weer aan om weer een gedicht te maken, gekoppeld aan een slechtvalktekening.
GEDICHT....
De Vlucht van de Falco Peregrinus...........
Het luchtruim is hoog en het is wijd.
De vogel is daar boven in zijn element.
Daar bevindt zich de Falco Peregrinus.
Een ware vliegkunstenaar die zweeft en glijdt.
In duikvlucht om zijn prooi te vangen met een snelheid
waarin geen enkele vogel hem evenaart.
Hij gaat langs hoge bergmassieven, over het water en het land.
Hij doorklieft het hoge luchtruim en gaat daarin alsmaar voort.
Vele kilometers worden afgelegd in een ontzagwekkende vaart.
Hij is een rotsbroeder hoog boven alles heen.
Zijn roep, zijn schreeuw weerkaatst tegen de bergen.
Zijn stem wordt immer gehoord.
Hij is dan niet langer meer alleen.
Opnieuw vanaf een rotswand stijgt hij op zich afzettend met zijn enorme klauwen.
Hij kent het luchtruim als geen ander.
Hij voegt zich bij zijn soortgenoot.
Behendig zwenkend niet onbehouwen.
De wind voert hen mee door het hemelse blauw.
De sterke vleugels kennen vele slagen.
En voert hen verder weg.
Hoog boven de contreien in dag en dauw.
Voortdurend vliegend, afstanden spelen geen enkele rol.
Op alles wat hoog is wordt uitgerust.
Door weer en wind gaan zij verder.
Bij elk element in de natuur houden zij vol.
De Falco Peregrinus is onverzettelijk en toont bij diens prooivlucht
zijn enorme kracht.
Zwenkend draaiend en dan de duikvlucht,
Waarop hij die laatste stoot volbrengt.
Wat een vliegkunst, wat een pracht.
Zijn snelheid is van een unieke vliegvaardigheid.
Je blijft er ademloos naar kijken.
Het dwingt respect af voor deze soort.
Dit beeld op je nestvlies raak je nooit meer kwijt.
De vlucht van de Falco Peregrinus vervolgt zijn gang.
Met in zijn kielzog die ander.
Hij scheert over de lage landen.
En landt dan hoog boven de groene akkers.
Hij is daar waar hij moet zijn, dat wist hij al lang.
Het is daar waar hij wil zijn in dat lage land.
Hier wil hij zich gaan voortplanten.
Het gaat om het voortbestaan van zijn soort. Hier houdt deze vogel stand....
....Het is bovenop de Toren in De Mortel.....
Gedicht - Els – 12 mei 2008.
De vlucht van de Falco Peregrinus ~ juni 2008.
----------------------------------------------------------
HERFST.
Bomen in het vlakke land laten hun bladeren los.
Zij laten eerst hun mooie tinten zien voordat zij de aarde raken.
Bomen in de parken, in de steden en in het bos.
De voeten geworteld in de zwarte grond waar zij houvast maken.
De wind die aan de takken schudt en de bomen van hun kleed ontdoet.
De bomen staan stil en naakt in de koude winterdagen.
Totdat de Lente in haar voorzichtige warmte hen weer ontmoet,
En de bomen hun de bladeren in ontluikend groen weer schenkt, zonder te hoeven vragen......
Els - september '08.
Nabij de valken in De Mortel ~ 18-10-2007.
----------------------------------------------------------
WINTERSTILTE.
Kale bomen in een wit landschap staan verstild.
De naakte takken raken het grijs boven hen voorzichtig aan.
Zij hebben zich in de herfst van hun blad ontdaan.
Zij deden dit kleurrijk en ongewild.
De kale bomen tonen ons de naakte schoonheid van hun
bestaan.
De koude winter nam hen in zijn bezit.
En zette hen in een ongerept landschap neer puur en wit.
De takken lieten weemoedig hun bladeren gaan.
De kale bomen voelen de warmte als de winter zijn laat-
ste dagen telt.
De takken krijgen ontluikend hun bladeren terug.
Zij dragen het telkens volhardend en stug.
De bomen staan in de lentezon dan weer in het groene veld…..
Els – november 2008.
---------------------------------------------------------
ADVENT.
- Het is de tijd waarin het eerste Licht zich toont.
Het is het Licht dat in je ontvlamt en in je woont.
Het omsluit je hart en laat je niet meer los.
Het zal feller gaan branden straks bij de kribbe
in het mos.
- Het is de tijd waarin het Licht wat feller brandt.
Het is het Licht dat je begeleidt met geduldige hand.
Het laat je leiden naar de mooiste plek op aard'.
Door zijn eenvoud alles waard.
- Het is de tijd waarin het Licht steeds feller brandt.
Het is het Licht dat gezien wordt in elk land.
Het laat je de warmte steeds inniger voelen.
Het wil je laten zien wat daarmee te bedoelen.
- Het is de tijd waarin het Licht op volle sterkte zich toont.
Het is het Licht dat in je ontvlamt en volledig in je woont.
In die Stille en Heilige Nacht,
Leidt het je naar de Stal waar het Kind jou verwacht.....
Els - nov./december 2008.
--------------------------
KERSTMIS.
De stal met de kribbe....
Waar de sterren de plaats verlichten.
Waar ogen elkaar vangen
Waar engelen je berichten.
Waar mensen zo naar verlangen.
Waar de tijd lijkt stil te staan.
Waar alles juist naar de toekomst kijkt.
Waar Vrede naar je hart laat gaan.
Waar Liefde je hart verrijkt.
Waar een kribbe staat in een stal.
Waar een Goddelijk Kind jouw hart raakt.
Waar een ster komen zal.
Waar een os en een ezel de kribbe bewaakt.
Waar het Kind in de kribbe de mensheid ontmoet.
Waar het Kind je met veel Liefde omringt.
Waar de aanraking van de kleine armpjes streelt
jouw gemoed.
Waar het Kind met zijn stem jouw komst met
vreugde bezingt.
Waar wij mensen thuis komen en altijd Welkom zijn.
Waar wij mensen het Licht van de Vrede ontmoeten.
Waar de plek ons zegt, hier is het goed, hier is het
fijn.
Waar wij mensen de plek verlaten en helaas zullen boeten,
omdat de Vrede in het Licht vaak dooft....
Els -december 2008.
----------------------------
OUD/NIEUWJAAR.
De tijd.
Jaren lijken verloren in de tijd.
Zij zijn opgeslagen in jouw hart,
dus nooit echt kwijt.
De jaren her schrijven dat wat is
geweest.
De jaren die volgen bepalen wat de
toekomst brengt onbevreesd.
De tijd staat niet stil maar gaat
alsmaar voort.
Vergeet hem niet, let op de tikken,
opdat zij worden gehoord.
Snel niet vooruit en let op de tijd.
Dan gaat het minder snel en ben je
er dus niets van kwijt....
Els - december 2008.
Kerststal privé ~ 27-12-2007.
----------------------------------------------------------
Lentekleuren.
De bomen voelen de eerste lentewarmte als deze de aarde
raakt.
Dankbaar nemen de takken de eerste lentebode in ontvangst.
Dan ontluiken zich de eerste blaadjes in voorzichtig groen.
De bomen krijgen hun bladeren terug, door de lente die
nimmer verzaakt.
De bomen zien rondom hun voeten de eerste lentekleuren
verschijnen.
Bloemen in vele soorten laten voor het eerst hun kopjes zien.
Ze lijken te kunnen toveren met hun vele tinten in de lentezon.
Ze komen in de warmte tot volledige bloei om voorlopig niet te
verdwijnen.
De bomen zien al dit moois overal om hen heen.
De bloemen en planten tonen in volle pracht hun mooiste
kleuren.
De lentezon geeft hen dagelijks de warmte die zij nodig
hebben.
Zij is er voor deze nieuwe Lente, omdat zij aan de blauwe
hemel op tijd verscheen.
Els maart 2009.
Witte en bonte boerenganzen op het Eindhovense
Henri Dunantpark ~ 14 -4-2007.
----------------------------------------------------------
Een gedicht als troost als je een dierbaar persoon verliest....
Bij een verlies….
Niet altijd woorden……
Niet altijd woorden die jouw verdriet kunnen vangen.
Niet altijd woorden die zeggen wat te verlangen.
Zonder de woorden vang jij je verdriet.
Zonder de woorden deel jij jouw verlangen bij degene die jou verliet. Zonder woorden vertellen zij jou datgene waarvan jij bent vervuld. Degene die jij bent verloren zal voorgoed naar je luisteren met oneindig geduld.
Els - 16 juni 2009.
---------------------------------------------------------
ZOMER.
De wortels van de bomen zijn gehuld in de ochten-
dauw.
Boven hun kruin omspant zich het hemelse blauw.
De zon kleurt nog rood en belooft veel warmte.
De bomen wachten geduldig af in al hun kalmte.
De dag die vordert en laat de warmte tot zich
komen.
De zonnestralen beroeren de bloemen en de bomen.
De zon geeft een variëteit aan kleuren in optimaal
licht.
Het geeft je het weldadige zomerse gezicht.
Alles is vol leven, het benut het licht en de warmte
intens.
En wij kijken er genietend naar als een tevreden
mens.
De zomer lijkt eindeloos te duren in al haar weldaad.
Totdat de herfst zich aankondigt en de zomer gaat.
Els mei 2009.
Het gedicht behoort bij "De vier seizoenen" dat gebundeld op de pagina "Mijn gedichten - 2" geplaatst is......
Waterlelies op het Eindhovense Henri Du-
nantpark ~ 14-6-2009.
----------------------------------------------------------
Gedicht geschreven voor een heel dierbaar persoon.....
---------------------------------------------
LEVENSVUUR.
De wieken van een molen....
De wieken van een molen zijn de maalstroom van het leven.
Zolang zij zich bewegen wordt het hart geraakt.
Daarin brandt het levensvuur dat niet is te temmen.
Het zal jou de Spirit en de Warmte geven.
De wieken van een molen zijn de maalstroom van het leven.
Zij laten al draaiende alle ingrediënten passeren.
Het laat je intens voelen wat menselijke warmte is.
Het laat jou weten elk facet ervan te geven.
De wieken van een molen zijn de maalstroom van het leven.
Het zegt je te beschermen waar je ook gaat.
Het laat je een warme omarming voelen wanneer jij die nodig hebt.
Je staat in niets geheel alleen.
Het zal jou de Kracht en Levensspirit op het juiste moment weten te geven.....
Els - 19/20 juli '09.
---------------------------------------------------------
Gedicht geschreven voor een heel dierbaar forumlid....
Omarming.
Een omarming dat je raakt.
Het beroert je ziel en omvat je hele zijn.
Het is er op het moment dat juist dat moment maakt.
Het toetst je diepste innerlijk en verzacht elke pijn.
De omarming laat jou niet alleen staan.
Het troost je, het geeft je de nodige kracht.
Het geeft je zo nodig positiviteit en laat jou je weg verlichtend gaan.
Een omarming dat jou wil geven waar jij op wacht……
Els 5 augustus 2009.
--------------------------------------------------------
Gedicht geschreven voor een heel dierbaar overleden familielid....
Hart.
Volop in het leven, en daarmee vervuld.
Dan overvalt plotseling een stilte.
En is het opeens voorbij.
Een leven in al haar facetten en met het nodige
geduld.
Het hart treft ogenblikkelijk het gemis en raakt
dit aan met elke snaar.
Dan beseft het waarmee het immer wordt gevuld.
In jouw diepste ik is zij gaan wonen.
In je hart is zij voorgoed daar….
Els 8 augustus 2009.
---------------------------------------------------------
De pagina "Mijn Gedichten - 1" gaat verder op de pagina "Mijn Gedichten -2."
----------------------------------------------------------