Verslagen De Mortel.
De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-
regrinus gehuisvest is....
De verslagen van 2017.
Deel 1.
----------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
--------------------------------------------------------
Winterstilte.
Woensdag 18-januari 2017 ~ winterstilte op de spottersplaats.
Het gouden zonlicht was getemperd door de heiige atmosfeer die de natuur bepaalde.
Toen Sjef en ik in het begin van de middag bij de spottersplaats aankwamen overviel ons de winterse stilte.
Het landschap liet zien dat het -1 graden was.
Het vroor.
Verijsde sneeuwplekken bepaalde het grondoppervlak.
Alles tezamen gaf het een heel mooi winters plaatje.
Omdat het beslist koud was waren we warm aangekleed, zodat het ons niet te erg deerde.
Het was ook stil rondom de top van de Toren.
We zagen verder ook geen enkele vogel. De gevleugelden hadden her en der een verdekt plekje gevonden om de kou te trotseren.
Maar één vogel deerde dat niet. Het was een zilverreiger die steevast op diens plek bleef staan langs de waterkant van de Snelle Loop. Deze mooie vogel had honger.
Sjef en ik zetten onze wandeling weer in. Daar kregen we het ook war-mer van.
Meteen meldde een slechtvalk zich, alsof het tegen ons wilde zeggen: we zijn er wel, hoor!
Gakkend streek het op de grootste antenne neer, duidelijk roepend naar de ander die niet zichtbaar was.
Achter de Toren langs de Esperloop stond een tweede zilverreiger langs
de waterkant. Deze wist mijn fototoestel te vangen.
Wellicht zocht een koppel het water bij de Toren, en had deze ook ge-vonden.
Waar je ook keek ik werd bevangen door de sfeer die er heerste. Zo mooi!
De varens waren verschrompeld en leken de aardbodem te zoeken, waar het geen beschutting vond. Enkele scheuten wisten hun groene kleur vast te houden.
Het stugge gras was compleet vergeeld.
De paden waren hard van de vorst.
Sjef en ik spraken bijna niet tegen elkaar, omdat we de mooie natuur volgden.
Eenmaal op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg zagen we bij een van de daaraan liggende woningen een opgetuigde kerstboom staan, met de lampjes aan.
Het stond daar heel stil bij de woning. Het leek of ie graag naar binnen wilde, om te zeggen dat Kerstmis voorbij was.
We kwamen weer op de spottersplaats. De valk zat nog steeds op de grote antenne van de Toren.
Het gouden zonnetje scheen nog steeds.
Het was windstil.
In de loop van de middag keerden we huiswaarts.
In het nieuwe jaar, waarin een nieuw broedseizoen in het verschiet ligt, wisten we dat de valken zich er klaar voor maakten.
Graag maak ik mij daar ook klaar voor om er weer van te kunnen gaan genieten.....
Ik genietend van de mooie atmosfeer.
De grote waterplas.
Langs de grote waterplas, met zicht op de spottersplaats.
Langs de Snelle Loop.
In de verte in het midden de zilverreiger.
----------------------------------------------------------
Hup, wegwezen!
Woensdag 15 februari 2017 ~ in goud zonlicht.
Onder een een stralende zon, en windstil reden Sjef en ik deze morgen naar De Mortel.
Toen we op de Hemelsbleekweg aankwamen was er niemand.
We waren alleen op de spotterplaats.
Het was mooi om te horen hoe bedrijvig de vogels al waren. Hun buitelende vrolijke geluiden vertelden ons dat zij klaar zijn voor een volgend broedseizoen, en dat zij daar weer zin in hadden.
Het stemt ook de mens vrolijk.
Er was geen zuchtje wind rondom de Toren. Rondom de nestkast bleef het ook stil.
We wachtten op de valken die niet kwamen.
We ondernamen weer een wandeling. Je waande je in het voorjaar.
De gouden zon zette alles in een warme gloed.
We hoorden het takkende geluid van een specht tegen een boomstam.
We hoorden een nadrukkelijke roep van een vogel die telkens vlakbij ons was. Zien deden we de vogel niet. De roep leek op een buizerd. We twijfelden daarover, omdat het anders klonk, omdat het geluid van dichtbij kwam. We vonden het jammer dat we hem niet zagen.
De natuur rust, maar voelt de siddering van nieuw leven!
Een boom langs de Snelle Loop was gesneuveld. De top was afgebroken en lag in het water.
De runderen waren nergens te bekennen.
We kwamen weer terug op de spotterplaats. Opnieuw genoten we van het mooie winterweer.
We keerden weer terug op de spotterplaats.
Plotseling dook er een valk van de Toren af. Meteen werd het achterna gezeten door een tweede. Ze scheerden om elkaar heen. De een duldde de ander niet. Alsof het wilde zeggen: hup, wegwezen!
Hun poten kluwden in elkaar. Schetterend verdwenen ze uit ons zicht.
In eerste instantie dachten we dat het om VV en VM ging.
Van dit gedrag komen geen eitjes.
Waren zij het toch wel, en hadden zij een echtelijk meningsverschil? Of was een van de twee een vreemde valk?
Opnieuw werd het stil rondom de Toren. Toch bleven we omdat het een aangenaam verpozen was.
Toen de middag zich reeds had ingezet reden we toch huiswaarts.
Een ding weten we heel zeker: de gevleugelden onder ons zijn klaar voor een volgend broedseizoen.
En ja, de slechtvalken ook…….
De nestkast wacht.
Elsje wacht ook.
Tijdens de wandeling bekijkt Sjef de Toren.
De afgebroken boom.
De Toren.
In goud zonlicht.
---------------------------------------------------------
In heerlijk voorjaarsweer.
Dinsdag 14 maart 2017 ~ langs de Snelle Loop.
( eerste rechtstreekse verslag op deze site )
Deze dag was het voorjaar aangenaam voelbaar.
Rondom jou sidderde alles van nieuw leven om te gaan ontluiken.
's Morgens kwamen Sjef en ik aan bij de Toren waar de bedrijvige
slechtvalken wonen.
Want ja, bedrijvig zijn zij. Het wachten is op het eerste eitje.
Aan de gevleugelde wipjes ligt het niet waarom er gewacht wordt.
Het ligt aan de mens die wacht.
De natuur bepaalt bij deze mooie vogels wanneer het zover is.
We troffen een lege spottersplaats aan. Niet lang na onze komst maakte Piet ook zijn opwachting.
Er zat een valk op het nestrooster. Het ging om VM.
Ondertussen kwamen drie buizerds cirkelden om elkaar aangevlogen.
Ze passeerden de Toren om vervolgens achter de bosrand langs de
Hemelsbleekweg te verdwijnen.
We hoorden telkens gekwetter in de bomen achter ons op het landgoed.
Het bleek om een koppel groene spechten te gaan die ook heel bedrijvig
waren.
VM vloog van het nestrooster af. Hij maakte diens rondje om weer te-
rug te keren op de Toren. Hij koos nu de onderste ring. Via de scoop
van Piet zagen we dat hij daar een prooi had liggen.
Daar werd ijverig aan geplukt.
Er kwam een tweede valk. Het was VV.
Luidkeels werd er naar elkaar geroepen waarop VM ook weer het luchtruim koos.
Een buizerd zat vlakbij hem, maar koos toch zijn eigen weg.
VV belandde op de bekisting van de Toren direct onder de onderste ring. VM zag de kans schoon om haar te bevliegen.
Dat leverde wipje-niet-meer-te-tellen op.
VV bleef op de bekisting zitten.
VM vloog weg.
Sjef en ik maakten weer een wandeling onder de aangename zon.
Op het verharde deel van de Hemelsbleekweg troffen we helaas
veel doodgereden padden aan.
Het was daar waar de paddenafrastering niet aanwezig was.
We troffen een koppeltje padden aan op de weg.
Ik fotografeerde dit verliefde tweetal. Daarna duwde ik ze zachtjes
met mijn schoen naar de berm, zodat de pad telkens met sprongen
de goede kant op ging.
Pas daarna liepen we verder.
Je bespeurde ontluikend groen.
Op het veld achter de Toren zagen we opnieuw de zilverreiger, die ook
heel mooi zijn rondjes boven de Esperloop wist te maken.
De vrolijke vogelgeluiden buitelden over ons heen.
De paarden stonden ook weer in de aangrenzende wei.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. Er was ondertussen niets
gebeurd. We knoopten weer een praatje met Piet aan.
VV zat nog steeds op de bekisting van de Toren.
Er kwam een wandelaar die ons ook gezelschap hield.
Rond het middaguur gingen Sjef en ik weer naar huis.
Als het zo'n heerlijk weer is, is het voor mij vaak moeilijk loslaten
om de valken te verlaten.
Maar ach, er is altijd weer de volgende keer, en zeker nu VV en VM
zo ijverig zijn.
Pa en ma Nijlgans Bavaria hebben dat al ruimschoots bewezen: zij hebben zes of zeven jongen.....
VM op het nestrooster.
Samen op de spottersplaats onder een aangename voorjaarszon.
Valk VM.
Een buizerd.
Koppeltje padden. Ik dirigeerde ze naar de berm.
Voorzichtig voorjaarsgroen.
Sfeervol!
In het midden de zilverreiger.
---------------------------------------------------------
Bevangen door het jubelende lied van de vogels.
Dinsdag 4 april 2017 ~ pril voorjaarsgroen in het licht van de lentezon.
We kwamen deze dag in de morgen in De Mortel aan terwijl de lentezon
vrolijk scheen.
Daarnaast hadden Sjef en ik de wetenschap dat er drie valkeneitjes in
de nestkast liggen, die ijverig bebroed worden door VV en VM.
Het voorjaarsweer was heel aangenaam. Er was nauwelijks wind.
Op de spottersplaats namen we op een bengske plaats.
We werden direct bevangen door het jubelende lied van de vogels.
Zij waren goedgemutst omdat ook zij hun nestje hadden.
Het was heel stil bovenin de Toren. Er waren geen valkenklanken waar
te nemen. Onbevangen werden de eitjes bebroed.
Regelmatig wordt een derde valk gespot.
Dat zorgt voor onrust.
Maar al met al verloopt op dit moment alles rustig en vrij zorgeloos.
In deze situatie bevonden Sjef en ik ons.
Je werd er zelf rustig van.
Het was er zó rustig dat we geen enkele valk zagen. Dat was wel jam-
mer. Maar de wetenschap van het feit wat er in de nestkast gaande is
vergoed alles!
We ondernamen weer een wandeling.
Eenden vlogen af en aan.
Een enkele duif werd door ons gespot.
Spechten waren luid hamerend op een boomstam hoorbaar.
Een deel van de kudde Aberdeen Angus liet zich aan ons zien.
Het prille voorjaarsgroen was beslist nog niet overal te zien, maar het
dook her en der wel op. En dat hield ik nauwlettend in de gaten.
We keken ook telkens naar de torentop als deze opdoemde.
Het bleef er "valkenstil".
Tussen het gras dook hier en daar een verdwaalde paardenbloem op die
de rest nog niet had gevonden, omdat het er nog niet was.
Een aantal bomen waren door Staatsbosbeheer rood gemarkeerd om
omgehakt, dan wel gesnoeid te worden.
We keerden terug op de spottersplaats, waar we opnieuw alleen waren.
Het geroep van buizerds drong aan ons op.
We keken omhoog.
Zij kwamen rustig aangevlogen.
Het was een koppel die graag elkaars gezelschap zocht, en vond.
Ik heb ze kunnen fotograferen.
Inderdaad, geen valken gezien. Maar wat we wel zagen was ook de
moeite waard.
In de middag gingen we daarom toch voldaan naar huis.
We verlieten de Toren met de nestkast waarin iets moois gebeurt....
De torentop met de nestkast waarin iets moois gebeurt.
Ik genietend aan de wandel.
Voorzichtig voorjaarsgroen.
Een deel van de kudde Aberdeen Angus.
Sjef heerlijk aan de wandel.
De Toren doemde telkens op.
Buizerd.
Buizerd. Telkens bleef het koppel mooi bij
elkaar.... ( nu eventjes niet )
----------------------------------------------------------
Geen twee, maar vier valken!
Woensdag 19 april 2017 ~ de bomen trekken langzaam hun groene kleed aan.
Deze morgen zette onze auto weer koers richting De Mortel.
En zoals bij elke rit, ofwel op de heenweg, ofwel op de terugweg, zien
we meestal een torenvalk, of een buizerd.
Nu ook weer.
In dit geval dook een torenvalk neer op een omgeploegde akker. Vast
voor een lekker hapje.
De buizerd vloog heel laag. Hij scheerde op de thermiek zijn rondjes
beurtelings over bebouwing en over het veld.
Op de spottersplaats arriveerde gelijktijdig ook Piet te L.
Naast de spottersplaats stond de kudde Aberdeen Angus ijverig te
grazen, of liggend te genieten in de warmte van het zonlicht.
Een valk was met een prooi bezig op de Toren op de bekisting.
We wisten tevens dat de ander in de nestkast zat te broeden.
Helaas nu nog op twee eitjes.
De derde is door VV per ongeluk tussen zijn broedveren tegen zijn on-
derzijde geplakt meegenomen de nestkast uit!
De wisselwerking tussen VV en VM werkt perfect.
VM blijkt een ijverige broeder te zijn. VV krijgt daardoor overdag min-
der kans.
VM heeft reeds aan ons laten zien niet alleen een mooi, maar ook een
opvallende valk te zijn, door diens karakter.
Hij heeft iets guitigs.
We hoorden het gegak in de nestkast van de broedende slechtvalk.
De valk kwam er ook even uit, het nestrooster op.
Er kwam een valk aangevlogen die op de linker antenne bovenop de
Toren ging zitten.
Het was de valk die voorheen met prooi bezig was.
De valken waren alert, want er kwamen twee andere valken aangevlogen richting Toren.
Ze scheerden en buitelden om en over elkaar heen.
Soms waren ze meer van elkaar verwijderd, om elkaar uiteindelijk niet
los te laten.
Gelukkig bleken ze totaal geen aandacht voor de nestkast te hebben.
Ze doken hoe langer hoe meer de hoogte in, totdat ze verdwenen in de
bewolking.
De valk op de antenne vloog weg.
In de nestkast werd het stil.
Sjef en ik ondernamen weer een wandeling in het uitbundige zonlicht,
maar in een koude noordoosten wind.
De bomen waren bezig om langzaam hun groene kleed aan te trekken.
Vogelgeluiden bereikten opnieuw onze oren.
Op een der velden wandelden een koppel nijlganzen. Ook zij zochten elkaars gezelschap en vonden die.
Bij de aangrenzende paarden wei met de ontelbare paardenbloemen
aangekomen, hoefden we niet veel moeite te doen om weer aandacht te
krijgen van het Friese paard, de hengst.
Ons stemgeluid, onze liefkozende knuffels liet deze zwarte schoonheid
zich maar weer al te graag welgevallen.
Telkens is het moeilijk afscheid nemen.
Toen we aanwandelden sjokkende de hengst ons achterna. De merrie vergezelde hem daarin.
We bleven nog op de spottersplaats waar we weer in gezelschap waren
van de runderen die een praatje van mij ook telkens waarderen.
Het was weer rustig rondom de nestkast.
De middag liet des te meer bewolking aan ons zien, maar de zon hoefde
zich niet te lang verstek laten gaan.
Voldaan keerden Sjef en ik weer huiswaarts.
Ondanks het vroegtijdige trieste einde van een eitje verloopt het broed-
seizoen vrij rustig, ook al weten vreemde valken deze locatie ook te vinden.....
De kudde Aberdeen Angus naast de spottersplaats.
"Aandacht krijgen vind ik heel leuk."
De valk die voor de antenne kiest.
Daar zit ie dan.
Rechts een andere valk hoog in de lucht.
Ik aan de wandel. Een warme jas was geen luxe.
Dood hout.
Voorjaarsgroen.
"Graag wil ik aandacht."
Dat kreeg hij van ons volop......
----------------------------------------------------------
Geen vier valken, maar....... (!)
Maandag 8 mei 2017 ~ gele brem in de berm van de Hemelsbleekweg.
Die middag waren Sjef en ik weer present bij de slechtvalken in De Mortel.
Ondertussen wonen er twee witte donzige kuikentjes in de nestkast
samen met hun ouders.
Er wordt uitstekend voor de twee donzige mini-valkjes gezorgd!
Het lenteweer komt maar moeizaam op gang, maar dat stoort de valken
niet.
We zaten alleen op de spottersplaats.
De vorige keer zagen we vier valken.
Hoeveel zagen wij er nu: nul!
We troostten ons met de gedachte dat er eentje in de nestkast zat met
twee donzige pluisjes die zullen uitgroeien tot ook twee mooie valken.
Prooien vlogen er genoeg rond (!)
Omdat we niet dwars door de nestkast heen konden kijken, ondernamen
we weer een wandeling.
De gele brem langs de kant van de weg maakte je met diens gele kleur
beslist vrolijk. Ook het zonnetje wrong zich door het grijze wolkendek heen.
De loofbomen, de struiken, boden je het mooie frisse voorjaarsgroen.
We mochten meekijken hoe de kudde Aberdeen Angus beslist voor na-
komelingetjes had gezorgd.
Ze lagen/stonden rondom de spottersplaats.
Een blauwe reiger bereikte onder vleugel-klappend kabaal de Snelle Loop
om een visje te verschalken.
Her en der leek een tapijt zijn uitgespreid van kleine dennenappels.
Het knarste af en toe onder je schoenzolen als je even niet oplette.
Mijn oren waren gespitst of we de keelklanken zouden horen van de
slechtvalken. Dan hadden we toch iets tastbaars.
Meer nee hoor, de valken hielden zich valkenstil.
Het "ge-roekoe" van prooitjes was wel telkens hoorbaar, evenals de vro-
lijke klanken van de andere vogels.
We kwamen weer op de spottersplaats terug.
De zon liet aan ons zien ijverig te willen zijn.
Dat bood je een lente-achtige verpozing op de plaats waar vaak genoeg
iets te spotten valt.
Ik had nog het nest nijlganzen op mijn netvlies die jaarlijks bivakkeren
bij de brouwerij met een B.
Zes al reeds uit-de-kluiten-gewassen jongen lopen daar al rond.
Ondanks dat het aangename lenteweer nog niet erg wil lukken deert dat
het nieuwe leven niet.
Met deze wetenschap keerden we in de namiddag weer huiswaarts......
Nieuw leven.
Op de spotterplaats.
Volkomen onverwachts een andere auto. Een Chrysler Neon.
Gele brem.
De kudde Aberdeen Angus.
Vrolijk fris voorjaarsgroen.
--------------------------------------------------------
Nabij twee geringde kuikentjes.
Maandag 22 mei 2017 ~ waakzame VV op het nestrooster.
Op deze zomerse lentedag gingen Sjef en ik maar wat graag naar de slechtvalken in De Mortel.
Toen we er in het begin van de middag aankwamen had ik twee geringde
kuikentjes op mijn netvlies.
Voordat we gingen had ik ze in de nestkast zien liggen via de webcam.
Ze lagen platvloers heerlijk lui te wezen.
De onlangs geringde donsjes namen het ervan.
Hun verenpak is reeds zichtbaar onder het verdwijnende dons.
Broertje en zusje lagen vredig dicht tegen elkaar aan toen ik mijn woning verliet.
Eenmaal op de spottersplaats stelden we onze natuurkijker op.
We waren er alleen.
We wachtten op de dingen die komen gingen.
Langs de Snelle Loop waggelden een stel wilde eenden.
Het wachten duurde niet lang.
Er kwam een valk aangevlogen.
Er werd een torenrondje gevlogen. Het verdween even uit het zicht.
Niet lang.
De valk landde op het nestrooster.
Door de scoop zag ik dat het om VV ging.
Voortdurend keek ze om zich heen, om telkens een blik in de nestkast te werpen.
Je zag haar bezorgde blik en lichaamstaal.
VV blijft waakzaam ook al heerste er rust rondom de nestkast.
Dat vond ik zo mooi om te zien.
Ik verhuisde van bengske naar picknicktafel.
Daar maakte ik een opname van VV. Jammer dat ik haar niet zo van dichtbij kon vangen als wat de scoop wel deed.
Toch was ik tevreden.
VV maakte weer haar rondje om even te verdwijnen.
Heel lang hield ze dat niet vol. Ze dook het nestrooster weer op.
Ik hoorde toen de lieve keelklanken van de twee kuikentjes.
VV ging even de nestkast in.
Daarna vloog ze weer een rondje om zich opnieuw op het nestrooster te installeren.
Met dat beeld voor ogen maakten Sjef en ik weer een wandeling.
Dat was heel aangenaam onder de weldadige lentezon.
Deze dag liet aan ons zien dat de zomer eraan komt.
Overal was het groen uitbundig aanwezig.
De natuur had het nieuwe leven weer rijkelijk ontvangen.
We kwamen weer terug op de spottersplaats.
VV zat niet meer op het nestrooster.
We bleven nog even, omdat het er heerlijk toeven was.
De rust die dit plekje telkens bezit komt altijd bij me naar binnen.
Toch lieten we het los naarmate de middag vorderde, om weer huis-
waarts te keren.
Maar ik weet dat ik telkens de rust van dit plekje weer pakken kan....
Copyright © 2017 VWG Gemert
Dit lag op mijn netvlies.
Terwijl VV op het nestrooster zat.
Kan niet missen!
Uitbundig lente.
Je wordt er vrolijk van.
Sjef tussen het groen.
Sfeervol!
----------------------------------------------------------
Koeien, kalfjes, slechtvalken, juvenielen.
Woensdag 31 mei 2017 ~ het takkende, vliegende juveniel jongetje.
Deze dag begon vroeg.
Het was de dag waarop onze zoon Marcel aangaf met ons naar de Bra-
bantse Kluis te willen en naar de slechtvalken in De Mortel.
Hij had eigelijk neer moeten strijken in Benidorm.
Noodgedwongen moest hij thuisblijven vanwege een middenoorontsteking.
Ook al vliegen slechtvalken dat het een lieve lust is, in zo'n geval mag
een mens niet vliegen!
Partner Patrick was wel gegaan omdat hij er verplichtingen had. Hij had
er verscheidene optredens bij de John de Bever and Friends reis.
Heel graag gaven we gehoor aan Marcel's wens.
De dag begon dus vroeg door hem van het NS station op te halen.
We boden hem een leuke dag.
Het weer zat ook mee.
Als eerste streken we tegen half 11 neer bij de Brabantse Kluis waar
het altijd rustig en aangenaam toeven is.
In het gezelschap van koeien en kalfjes genoten we van chocolademelk
buiten op het terras.
Boerenzwaluwen vlogen af en aan.
Er was een nest met jongen in de nok van het beschutte dak op het
buitenterras.
De ouders hadden het er druk mee. Zij waren mensen gewend. Hoog boven hen vliegen was geen optie. Daarom kon je ook beslist van hun gezelschap genieten.
De kalfjes genoten van de warme lentezon.
De koeien lieten onze knuffels graag welgevallen.
Daarna reden we naar de Toren.
Onderweg erheen zagen we twee slechtvalken in de lucht.
Ze buitelden vrolijk om elkaar heen, en raakten telkens speels elkaars
poten aan.
Wellicht ging het om VV en VM.
Op de spottersplaats aangekomen waren we in het gezellige gezelschap van spotters Ton en José.
Sjef installeerde de scoop.
Al vrij snel was er actie.
Op de webcambeelden had ik vanmorgen al kunnen vernemen dat juveniel jongetje de grote stap had gewaagd. Hij was gaan takken!
De actie kwam nu wederom van jongetje juveniel.
Nauwelijks van zijn witte jasje bevrijd kon hij niet langer meer wachten.
Meisje juveniel keek gespannen toe. Hier en daar zag je nog witte pluk-
jes van haar ook verdwijnende witte jasje.
Jongetje hipte van het nestrooster af, en kreeg overtuigend het heen
en weer. Eerst naar rechts, toen naar links. Omdraaien, een spurtje
maken, en jawel, vliegend het nestrooster op.
Het was zijn eerste minivluchtje!
Meisje juveniel bleef maar kijken, wat haar broertje allemaal uithaalde.
Marcel keek regelmatig ook door de scoop, dan wel door de verrekijker.
Ook hij volgde jongetje juveniel nauwkeurig.
Ik deed dat zo goed mogelijk met mijn fototoestel.
Ik hielp José hiermee met haar toestel.
Een oudervalk maakte een torenrondje rondom de top, om waarschijnlijk
aan de achterzijde er op neer te strijken.
Het werd rustig rondom de nestkast.
Sjef en ik ondernamen met Marcel onze gebruikelijke wandeling.
De natuur daar liet zich weer van zijn beste zijde zien.
De kudde Aberdeen Angus stond op het veld achter de Toren.
Ze hielden zich op bij de Esperloop.
Eentje stapte het water in om een oversteek te maken, naar twee
zwarte kalfjes die zich bij de bomen ophielden.
Ik denk de moeder van een van de twee.
De twee kalfjes werden allebei in de gaten gehouden.
We troffen op de grond ontelbare dennenappeltjes aan.
Zij sierden de bosgrond.
De varens waren ook weer rijkelijk aanwezig.
We kwamen weer terug op de spottersplaats die inmiddels door Ton en
José verlaten was.
Er kwam een oudervalk aangevlogen. Het dook linea recta de nestkast in.
Ik vermoedde met een prooi.
De oudervalk verdween meteen weer.
Marcel inspecteerde met mobiel de webcambeelden. Er lag een prooi
in de nestkast wat meisje juveniel aan het plukken was.
De middag vorderde.
Omdat we nog meer voor Marcel in de planning hadden verlieten we
het mooie plekje.
En ja, het is er altijd heerlijk toeven.
We verlieten tevreden de Hemelsbleekweg waar twee juvenielen in
zeer goede doen zijn.....
Copyright © 2017 VWG Gemert
Jongetje juveniel aan het takken. Nagekeken door meisje juveniel.
Brabantse Kluis nabij De Mortel: Marcel in gezelschap van de koeien.
Marcel daarna bij de kalfjes.
De chocolademelk was heerlijk.
Gedrieën op het bengske. Gefotografeerd door José.
Dank je wel, José!
Rechts van de nestkast jongetje juveniel.
Onder het nestrooster door vindt jongetje juveniel ook leuk.....
.....om vervolgens rechts van de nestkast te gaan zitten.
Weer rechtsomkeert.
Om met een eerste minivluchtje op het nestrooster te belanden.
Op het nestrooster.
Meisje juveniel keek voortdurend toe.
Tijdens de wandeling. Langs de Snelle Loop.
Zomers lentegroen.
De kalfjes worden in de gaten gehouden.
Zo zien twee heren eruit die een pauze nemen.
Dennenappeltjes sieren de bosgrond.
---------------------------------------------------------
Mooie vluchten.
Woensdag 14 juni 2017 ~ we werden getrakteerd op mooie vluchten van de
juvenielen.
Vlucht....
Zinderend zonlicht trilt in de lucht.
Zwevende valken die de trilling trotseren.
Imposant is hun vlucht in het heldere blauw.
In een zachte bries die langs de trilling zucht.
Mijn blik vangt elke beweging hoog in de lucht.
Een kloppend hart wordt diep geraakt.
De keelklank van deze roofvogel bereikt mijn oor.
Ik voel mij gelukkig bij het zien van hun vlucht....
Els 14 juni '17.
Het zonlicht nodigde Sjef en mij uit om weer naar de valken in De Mortel te gaan.
We gingen deze morgen dan ook maar al te graag.
De Toren stond in de blakende zon.
We streken op een bengske op de spottersplaats neer.
Het was stil rondom de torentop.
De twee juvenielen waren op de vlucht gegaan en dat doen zij erg goed!
Je ziet ze op de webcam niet veel meer omdat het luchtruim lonkt!
Al snel kwamen er meer spotters, waaronder Piet.
Het bleef stil.
Maar plotseling werd dat anders!
Er kwam een oudervalk aangevlogen richting Toren, mét prooi!
De twee juvenielen stoven er luidkeels achteraan.
Ze doken rechts achter de Toren op, op een van de ringen.
Er doemde een vreemde roofvogel op.
Piet en zijn metgezel konden hem niet duiden.
Sjef en ik ook niet.
Een valk vloog vlakbij, maar leek zich niet aan de vreemde vogel te storen.
De vreemde roofvogel vloog van de Toren vandaan.
Daarna lieten de juvenielen samen, dan wel beurtelings aan ons zien
wat vliegen was.
Ik raakte bevangen door de behendigheid waarmee zijn hun (duik)vluchten maakten!
Hoe jong ook, het zijn direct al ware luchtacrobaten.
Enkele zinnen dwarrelden door mijn hoofd.
Klaar, om in een gedicht te verpakken.
Telkens doken de juvenielen achter op de Toren, daar waar de prooi moest liggen.
Toen het rustig werd, en de valken zich niet lieten zien, ondernamen Sjef en ik weer een wandeling.
Voortdurend zagen we een opblaasbaar oranje gekleurd bootje langs de
kant liggen van de grote waterplas achter de Snelle Loop.
We vroegen ons telkens af wat die daar deed.
Tijdens onze wandeling werd deze vraag beantwoord.
Een aantal mensen waren een traject aan het uitzetten voor een survi-
val langs de Snelle Loop voor kinderen van een basisschool.
Gezellige praatjes over en weer werden al snel gemaakt.
Kikkers in de grote waterplas kwaakten dat het een lieve lust was.
Ze sprongen uit het water om er ook weer snel in te verdwijnen.
Ontelbare varens stonden her en der in vrolijk groen ook mooi te wezen.
Het zonlicht in dit prachtige weer maakte alles extra vrolijk.
We kwamen weer terug op de spottersplaats waar Gerrit112 inmiddels ook was gearriveerd.
Ik kon de spotters mededelen waar het bootje voor dient.
Daarnaast kon ik ze vertellen dat er een juveniel op de onderste ring aan de achterzijde van de Toren zat.
Het werd voor ons tijd om weer te vertrekken.
De morgen had reeds plaats gemaakt voor de middag.
Ik nam afscheid van de spotters met de woorden: "Er is altijd weer een
volgende keer.".......
Niet te duiden roofvogel.
Niet te zien op deze opname. Maar dit is de valk met prooi.
Niet te duiden roofvogel.
Niet te duiden roofvogel.
Juveniel.
Juveniel.
Genieten langs de bosrand.
Sjef nabij het gekwaak van de kikkers.
Gespannen kabels boven te Snelle Loop. Onderdeel van de survival.
Langs de Snelle Loop.
Weelderige varens.
Met mos bedekt....
--------------------------------------------------
Dit is het einde van deel 1.
Het tweede gedeelte en het slot vind je op de pagina VERSLAGEN DE MORTEL 2017 - 2.
--------------------------------------------------