Verslagen De Mortel.

De Wondere Wereld biedt je nu de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco Pere-

grinus gehuisvest is.....

De verslagen van 2008 -

deel 2.....

---------------------------------------------------------------------

( klik op foto voor vergroting )

--------------------------------------------------------

Op een aangename zomerdag.

Maandag 23 juni 2008 - valk op de antenne, net onder de top.

Op deze aangename zomerdag met een heerlijk zomerbriesje zijn Sjef en ik vanmiddag weer bij de Toren geweest.
Als eerste bezochten we Grotel's Hof waar het op het terras aange-naam toeven was.
Boven de boombladeren heen liet de Toren ons nog net zien blakend in de zon.
Daarna reden we er naar toe. De Toren lokte.
Op de spottersplaats troffen we de aloude bekende Freek aan en de valkengenieter waar wij al veel eerder mee kennis hadden gemaakt, maar wiens naam mij ontschoten is.
De naam slechtvalk is mij niet ontschoten. Eentje zat bij de nestkast bovenop de Toren en eentje zat in het venster van een de torenraam-pjes. Valkje was niet weg te branden, omdat het in de schaduw zat.
Achter de Snelle Loop hoog boven de bossen speelde een valk met de witte wolken. Wolkje in, wolkje uit om uiteindelijk in die verre einder te verdwijnen.
Sjef en ik deden weer rondje-Toren in dit heerlijke weer. Nabij het meertje het dichtst bij de Toren hoorden we de welbekende valkenroep die ons als muziek in de oren klonk.
Er streek een valk op de grootste antenne neer. Een ander cirkelde er om heen. De valk in het venster zat er nog steeds. Via de ingezoomde lens zag ik dat het weleens een jong kon zijn.
We vervolgden onze weg rondom de Toren. We hielden de grijze kolos iedere keer als ie tussen de bomen opdoemde in de gaten. Op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg zagen we ruimschoots de ach-terzijde. Er was daar geen valkje te zien.
We keerden weer terug op de spottersplaats. De valk op de antenne was weg. Ook de valk bij de nestkast.
Valkje in het venster bij het vierde raampje rechts van boven af gezien zat er nog steeds.
Die maakte zich niet moe. Valkje genoot alleen maar.
Dat deden wij ook, samen met de twee andere spotters.
Even kreeg het spottersveld een oranje kleurtje omdat Freek even zijn visie gaf over Neerland's laatste wedstrijd in het EK.
Toen keerden de sprankelende kleuren in de zomerzon weer terug.
Met die wetenschap keerden Sjef en ik weer voldaan huiswaarts ......

Aangenaam toeven op het terras van Grotel's Hof.         

De Toren gezien vanaf het terras van Grotel's Hof.

Valk in het venster van een torenraam.   

 De Toren in de zomerzon.

Het kikkerpoeltje nabij de Toren.

Helaas niet scherp. Valk op de antenne.

--------------------------------------------------------

Op een zomerdag in juli.

Vrijdag 4 juli 2008 - het veld voor de spottersplaats nabij de Toren onder  een dreigende lucht.

 
Na vele thuiszwoegjes bij het klussen in huis is het aangenaam toeven bij onze valken!
Deze middag moesten Sjef en ik er heen. Even geen rondvliegende behangrolletjes, maar rondvliegende valkjes.... (we waren aan de schoonmaak, beter gezegd een renovatieproject-zucht-)
Onderweg er naar toe viel de regen met bakken naar beneden. En of dat niet genoeg was kregen wij ook een hagelkadootje op de koop toe!
Het klaarde geleidelijk aan op. Maar toch zagen we letterlijk en figuu-rlijk de bui hangen.
Na "De Koperen Hoorn" bewonderd te hebben, omdat ik een hoorn van koper simpelweg mooie dingen vindt, togen we vol goede moed naar de Toren, waar op de spottersplaats de voor ons twee hele bekende spot-
ters genoeglijk op het bengske zaten, en waarmee het ogenblikkelijk weer gezellig keuvelen was!
We werden door hen keurig op de hoogte gebracht over de stand van slechtvalkzaken.
Eentje zat op de onderste ring van de Toren. Die hadden wij dan ook direct in het vizier.
Een ander, niet zichtbaar, zat er ook. Weer een andere valk had een mislukte duivenprooivlucht gehad, met een duikvlucht, maar duifje dook ook en verdween in de bomen.
Zodoende wisten wij dat er toch enige actie bij de Toren was geweest.
Boven het veld zag je de open gebroken lucht, met daarnaast de drei-gende wolken die toch weer kwamen opzetten.
Er woei een zeer aangenaam zomerbriesje en de temperatuur was ook niet verkeerd.
Een geelgorsje maakte zijn opwachting op een der paaltjes van de spottersplaats.
Het was een jong. Ze worden ook weleens schrijvertjes genoemd. Sjef snapt dat eigenlijk niet, zo vertelde hij me vanmiddag, want waarom hebben wij deze vogeltjes dan nooit met een schrijfpen gezien.
Plotseling actie! Er vloog een tweede slechtvalk van de Toren af, terwijl de andere op de onderste ring er nog steeds zat.
De fladderende valk vloog als een speer op een groep meeuwen af die in een ruime v-vorm richting De Mortel vlogen. Aan het vliegen te zien en de manier waarop deze prooivlucht uitgevoerd werd, duidde dit op een jonge valk. Valkje wist van geen wijken, zodat de meeuwen luidkeels fladderend naast elkaar van angst verder vlogen, op eentje na.
Aha, dacht valkje, jij bent de mijne!
Valkje vloog zwenkend, fladderend, zwoegend de schreeuwende meeuw achterna.
Valkje zette een duikvlucht in, maar brak die weer snel af, omdat de meeuw weg draaide en de groep weer op zocht.
Sjef en ik maakten toen weer onze traditioneel geworden wandeling.
Terwijl we in de bossen kuierden, nabij de Snelle Loop, hoorden we valkengeroep hoog in de lucht.
We zagen tussen de hoge naald -en loofbomen door twee valken de bossen naderen.
De roepende valk vloog een opvallend grote valk achterna, die met een rustige vleugelslag naar de Toren vloog.
De roepende valk fladderde meer. Beiden doken bovenop de Toren. We denken dat het hier om S2 ging en om een jong.
Tijdens ons Torenrondje werd de lucht alsmaar dreigender en ja hoor, de eerste regendruppels begonnen te vallen en mondde uit tot een ware hoosbui.
We schuilden van boompje naar boompje en doken uiteindelijk onze auto in, die in de berm stond van de Hemelsbleekweg. De twee andere spot-ters hadden ook hun auto opgezocht.
We waren goed nat en wilden de bui afwachten. Maar de lucht, naast lichtere plekken, bleef er dreigend uit zien.
We besloten huiswaarts te keren.
Onderweg lieten we de laatste regendruppels achter ons en het klaarde helemaal op.
Ondanks dat alles hebben we in mooie bewegende beelden en met die mooie valkenroep onze valken ter plekke weer gezien, wetende dat het uitstekend met ze gaat.....

Sjef keuvelend met de twee andere spotters.    

Valk op de onderste ring van de Toren.

 Het jacobskruiskruid tiert er welig.

Dreigende wolkenmassa. 

Het geelgorsje op een spottersplaatspaal.

Schrijvertje (geelgorsje) dichtbij........geen  schrijfpennentje te zien. 

Het dammetje in de Snelle Loop in het open veld.  

---------------------------------------------------------

Op ons mooie Torenplekske.  

Vrijdag 11 juli 2008 - de Toren in een sfeervolle tegenlichtopname, onder dreigende wolken....



In de namiddag streken Sjef en ik weer op de spotterplaats neer op ons mooie plekske bij de Toren.
Wij waren er alleen. Althans wat de tweebeners betreft.
Ogenblikkelijk zagen we een jonge valk op de bovenste lamp zitten. Het riep regelmatig en keek voortdurend alle kanten op.
Op het veld langs de spottersplaats af liepen de Schotse hooglanders weer loeiend genoeglijk te grazen.

Wij voelden ons beslist niet alleen. Dat was de reden waarom ik zonder Sjef een wandelingetje kon maken met het fototoestel bungelend om mijn hals.
Sjef bleef de spottersplaats gezelschap houden.
Al snel werd ik tijdens mijn wandeling blij verrast door Vreemdgangertje! Hij bleef mij voortdurend aankijken. Ik bleef hem voortdurend aankij-ken. Onze blikken lieten elkaar niet los. Vreemdgangertje keek mij nieuwsgierig en wijs aan.
Ik ben ook, naast de slechtvalken, voor dit leuke kereltje gevallen!
Ik hoorde opnieuw valkengeroep en zag dat een valk om de toren cirkelde, terwijl de jonge valk nog steeds op de bovenste lamp zat, links van de spottersplaats af gezien.
Ik liep verder. Plots vloog een reiger vlakbij mij op, om een heel stuk verder langs de Snelle Loop weer neer te strijken.
Naarmate ik het kabbelende water naderde, naarmate ik het genoeglijke gekwaak van kikkers gewaar werd.
De Schotse hooglanders bleven mij met hun blikken achtervolgen. Dat is ook de reden waarom het vooral geen slechtvalkspottertje vandaag was, maar hooglanderspottertje tussen de hoge halmen door van het weidse veld.
Op een gegeven moment ben ik weer op mijn gemak terug gewandeld. Vanuit de verte zag ik Sjef zitten aan het nieuwe groene zitelement op de spottersplaats. Ik kwam naderbij. Ik dook de berm van de Hemels-bleekweg in, rakelings langs de sloot af. Ik richtte het fototoestel op Sjef stiekem tussen het struikgewas door. Ik wilde namelijk vastleggen, hoe hij zonder veren, steunend met zijn gezicht in zijn handen, een slaperig oogje dicht deed! Sterker nog: twee dichte slaperige oogjes!
Ik hoopte dat je een kanon kon afschieten!
Niks hoor, Sjef hoorde mijn sluipende tred. Dit kiekje kon ik vergeten. Sjef was weer klaar wakker!
Ik ging bij hem zitten.
De jonge valk op de lamp zat er niet meer.
Meteen werden we op een mooie zweefvlucht getrakteerd van een valk.
EEN DUIF!
De zwevende valk zag de smakelijke prooi ook! Hij/zij maakt een ruime bocht en ging boven de duif hangen.
Plotseling dook hij in een geweldige vaart naar beneden. De duif schrok en dook fladderend naar beneden de bomen in.
De valk ging hem/haar achterna. Dit gebeurde voor ons op het einde van het veld, links opzij van de Toren.
Ze waren buiten ons gezichtsveld verdwenen.
Een kwartier later hoorden we valkengeroep bovenop de Toren. We zagen de valk niet.
Opnieuw dook de reiger op, om aan onze zijde weer langs de Snelle Loop neer te strijken.
Kraaien vlogen af en aan in een aangenaam zomerzonnetje hoewel er dreigende wolken waren.
Toen geronk hoog in de lucht achter de Toren. Het was een helicopter. Het vertelde ons ogenblikkelijk dat het vliegen beslist wel een menselijk technisch hoogstandje, of hoogvliegertje is!
Maar ik geniet vooral toch van de mooie vogels in de lucht.....

Achter het jacobskruiskruid de Schotse hooglanders.

Ik speur de Toren af.

Juveniel op de bovenste lamp. 

Een blik op het veld vanaf het toegangshek.

Ik nader de kudde Schotse hooglanders.                         

Even de bossen in voor dit mooie blikveld.

Zie ik dit nu goed.....?                                                          

Ik zie het héél goed, dit is Vreemdgangertje!

Onze blik houdt elkaar vast.  

Dit wijze kereltje heeft ook mijn hart gestolen!

Dit exemplaar kan zonder douchecabine.

Vierpoter wiens poten nat zijn.                         

Dit is genieten!

Aan de bosrand bij de Toren.

---------------------------------------------------------

Trudy-Meeting 19-7-2008!

Zaterdag 19 juli - de Toren tijdens de meeting onder zomers blauw....



In het kleine lage land reden vanuit alle richtingen auto's naar het zuiden des land's.
Zij reden naar een Toren die staat in het Brabantse De Mortel.
Dat kleine lage land liet hiermee zien tot grote hoogte te kunnen stijgen en in daden groot te kunnen zijn!
Alle autoneusjes wezen naar het zuiden omdat bewoners van dat land weer iets moois lieten zien.
Een zekere Trudy had nadrukkelijk voeling van een trap gehad, en dat lijfelijk ondervonden met plekken in de kleuren van de regenboog!
Liever had zij de Erna-meeting nadrukkelijk gevoeld, wat zich enkele weken geleden afspeelde bij die Toren!
Het is daar waar deze mensen als één grote groep zich graag omheen scharen, omwille van de slechtvalken die daar wonen. De Toren had hen gul deze huisvesting gegeven!
Deze groep mensen zaten op een forum en deelden elkaars bevindingen via webcams die ons de beelden van die valken laten zien.
Zij vormen inmiddels een hechte vriendengroep!
Niet alleen de webcambeelden zijn belangrijk geworden, maar ook het meebeleven ter plekke bij de Toren!
De autoneusjes reden op zaterdag 19 juli richting het zuiden, omdat Trudy alsnog dit graag wilde. Dit betekende dat de vriendengroep er ook voor haar wilde zijn! Het is daar waar alles om draait: de slechtvalken boven-
op die grijze, logge Toren in De Mortel!

Sjef en ik zijn een van hen en we reden naar die mooie plek, terwijl ons autoneusje naar die plek wees.
In Helmond kwamen we in een file terecht. Dat betekende oponthoud. Maar dat nam niet weg dat we onder een grijze lucht op die bijzondere plek aan-kwamen!
De groep van die dag was nagenoeg compleet op de spottersplaats. Het is die plaats met van die takken eromheen met daarlangs het draad met van die puntjes eraan.
Het regende. Dat deerde deze groep niet. Paraplu's in vrolijke kleuren staken de hoogte in met daaronder vrolijk kwebbelende mensen.
Ogenblikkelijk zag ik Trudy gezellig babbelend met Gerrit. Onze blikken vingen elkaar. Direct was er die hartverwarmende knuffel met die unieke klik, waarvan we wisten dat die er al was!
We zagen elkaar voor het eerst in het echt, maar we kenden elkaar al langer vanwege de vriendschap die wij met alle anderen al samen hadden.
Ik begroette, samen met Sjef, ook allerhartelijkst de anderen, waaronder Marijke die er weer heerlijk bij was , omdat zij fantastisch goed herstel-lende is en onder blij gemoed, omdat zij heerlijk Oma ge-worden is!
Ook Pernille was er voor het eerst, met voor haar, evenals voor Marijke, morteldagje -achter-elkaar-nummertje-twee!
Bij haar was de begroeting ook hartverwarmend!
De prooitafel was weer rijkelijk gevuld met prooitjes van iedereen onder elkaar. Wij voegden het onze daaraan toe.
Trudy zag via onze scoop voor het eerst van zéér dichtbij S2 op de bovenste lamp links en Pa op de bovenste lamp rechts! Haar verrukte gezicht sprak boekdelen!
De jonge valken maakten hun mooie vluchtjes, terwijl ouders Slechtvalk zich niet al te moe maakten.
Na 13.00 uur hield S2 het lampje-zitten voor gezien. Dat betekende dat een lampje vrij kwam en Margreeth genoodzaakt werd de Toren weer recht te zetten! Lampje-zitten kan de Toren soms uit balans doen geraken! Ans wist deze actie van Margreeth op de gevoelige digitale plaat vast te leggen.
De weergoden besloten om ons een blauwe lucht en een warme zon aan te bieden, naast een paar windstootjes en ontelbare regendruppels. Maar de meeting was al geslaagd!
Twee jonge valken speelden tikkertje hoog in de lucht. Bui de Buizerd bleef deze keer veiligheidshalve boven het bosgebied achter de Snelle Loop. Twee reigers verdedigden het grondgebied. Van welke twee was het nu?
Ronald ontdekte een valk met prooi. Menigeen volgde de valk, die moei-zaam op een der ringen van de toren neerstreek, en de prooi begon te plukken.
Toen liet de valk de prooi ongemoeid.
Zelfs een duikvlucht rechts van de Toren liet een valk aan ons zien, totdat het verdween achter de bomen.
Ook nu lieten de valken aan ons zien, rekening te houden met deze mee-ting, omwille van Trudy.
Door de groep is een groepsfoto voor Trudy ook niet vergeten!
Afscheid nemen van elkaar gebeurde zoals gebruikelijk onder elkaar met een nadrukkelijk Tot Ziens en met veel vrolijkheid.
Sjef en ik trakteerden ons zelf nog op een Toren-rondje, onder een vrolijke warme zomerzon.
Om 18.00 uur verlieten Sjef en ik deze mooie plek met de wetenschap dat deze fantastische vriendengroep weer een Bijzondere meeting hadden volbracht wat zij Trudy maar al te graag gegeven hebben....

NA GISTEREN IS VOOR MIJ DE TOREN TOT GROTE HOOGTE GESTEGEN....

De Toren tijdens de meeting in het grijs.               

Blauw te zien!

Het veld opzij van de spottersplaats.  

Het "gemeete" prooigebied.

De Snelle Loop.

De Snelle Loop temidden van zomers groen.    

Het veld linksachter de Toren.      

Tussen het draad door met van die puntjes er aan.

Bosgezicht.

Mosgebied.      

   Zoon Marcel maakt mijn kapsel nog uniek!

Zonnige Marleen -en Adrie-meeting!

Mooi beauty-bruintje.

 Sjef geniet tijdens ons Torenrondje.

Rustig landelijk plaatje.   

Ik lach tevreden want.....

.....ik zag Vreemdgangertje weer! 

 Moeder en kind Black. Een juweeltje!

----------------------------------------------------------

Ik nabij de bosrand achter de Snelle Loop.

De top van de Toren gezien vanaf de bosrand.   

Het kikkerpoeltje tussen de Hemelsbleekweg in en de Snelle Loop.

---------------------------------------------------------

Op een rustige middag.

Dinsdag 19 augustus 2008 - de Snelle Loop.



Vanmiddag hebben Sjef en ik met zijn tweetjes lang op de spottersplaats gezeten op het bengske.
De Toren trok weer en we reden er weer al te graag naar toe.
We wilden gisteren al gaan, maar de regen hield ons tegen.
Het was stil bij de Toren. We troffen een valk aan op de bovenste lamp rechts van de spottersplaats af gezien.
Heerlijk ontspannen zat ie daar voortdurend naar beneden te turen, zonder van houding te veranderen.
Plots dook een valk links vanachter de Toren boven de bomen op. Aan het formaat te zien en aan de trefzekere vleugelslag denken we dat het hier om S2 ging.
Af en toe werd je een zacht valkengeluidje gewaar naast het nadrukkelijke geruis van de wind die duidelijk deze middag aantoonde er aanwezig te zijn.
De wind trok aan je kleren, maar was niet zo krachtig om je van het bengske af te laten tuimelen.
Een buizerd vloog op vanaf het veld achter de Snelle Loop, en liet zijn/haar stem horen, om vervolgens laag scherend uiteindelijk de hoogte te kiezen, een tussenstopje te maken in een der bomen aan de bosrand, om toen definitief weg te vliegen.
Van zo nabij hebben we er nog niet eerder een buizerd gezien. Het was zo dichtbij dat we zagen dat het om een volwassen buizerd ging!
We maakten ook weer een wandelingetje voor en achter de Snelle Loop. We kwamen verschillende bruine Schotse hooglanderhoopjes tegen laag bij de grond.
De prachtige beesten zelf waren op geen veld te bekennen.
Daarna was het weer heerlijk toeven op het bengske met, we denken Pa, nog steeds op de bovenste lamp rechts van de Toren.
Een reiger kwam laag aangevlogen en posteerde zich aan spotterplaats-zijde langs de Snelle Loop. Hij/zij had vast en zeker honger.
Was het een opzienbarende middag? Kregen we spectaculaire valkenbeelden te zien?
Nee, niets van dat alles. Maar dat is beslist niet altijd nodig. Je soupeert dit mooie plekske sowieso altijd tot en met je tenen op.
Je kunt je er heerlijk ontspannen en je sores totaal vergeten. Je ondergaat het geruis van de wind door de bomen.
Je ondergaat je blikveld op de mooie valken. Je ziet het vliegen van andere vogels, zoals de duiven, de reigers, de zwaluwen en de buizerd.
Je hoort het geruis van het voortkabbelende water van de Snelle Loop. Je ziet de libelle's boven het veld rondvliegen.
Elk bezoek is anders. Elk bezoek is boeiend, omdat de natuur zich aldaar in al zijn facetten heel mooi laat zien. De natuur heeft er de slechtvalken toegelaten, waarvan wij nu opnieuw weten, dat er een mooi valkenseizoen is afgesloten...

 De bossen achter de Snelle Loop.

Valk op de torenlamp. Waarschijnlijk Pa.   

Vrijdag 5 september 2008 - een natte, maar altijd knusse en mooie spottersplaats.



Gisteren voorspelde men al regen, maar de zon liet zich beslist zien.
Vandaag dacht ik: dan zal het nu ook wel niet zo'n vaart lopen.
Ik wierp een schuin oogje op de buienradar en zag dat er een regenfront akelig dichtbij Brabant zat.
Ik dacht: 't Zal wel weer.
We reden vanmiddag naar de Toren en weldra begonnen de eerste regendruppels te vallen. Het zonnetje deed vergeefse pogingen om door het steeds dikker wordende wolkendek heen te priemen.
Eenmaal op de spottersplaats was het nagenoeg droog en zochten we het bengske op.
Er was geen valkje te bekennen. Ook de schotse hooglanders lieten zich nergens zien. Ik kijk ook altijd met genoegen naar deze prachtige dieren!
Zonnevogel kwam in haar auto aangetuft in gezelschap van haar hond Ayla. Met haar is het ook altijd gezellig babbelen.... met Zonnevogel dus.
Daarna maakte zij een Torenrondje en zij zag dat er toch een valkje zat op de rechterlamp van de Toren geheel bovenaan.
Sjef meende dat ook al, maar ik zag niks, zelfs niet door de verrekijker. Vandaar dat we besloten dat er geen valkje zat....'t is wat.
Ook wij gingen weer een Torenrondje lopen gepluut en wel, want dat was beslist nodig, hoewel de bomen je ook de nodige beschutting gaf.
We zagen Gerrit112 arriveren en ook weer weggaan, want het regende op dat moment behoorlijk.
In tegengestelde richting kwamen we Zonnevogel met Ayla weer tegen na hun Torenrondje. Opnieuw babbelden we gezellig en toen namen we weer afscheid van elkaar.
We hoorden telkens het ijsvogeltje, maar zien deden we dit mooie vogeltje niet. We bleven hiervoor extra langer op dat plekje staan, de regendruppels trotserend.
Op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg aangekomen zagen we een valk hoog rondom de Toren zijn/ haar rondjes maken, om vervolgens weer op die lamp neer te strijken.
Valkje had even de vleugels gestrekt. Het zou me niets verwonderen dat dit Pa moest zijn deze middag.
Fotograveren ging moeilijk vanwege de regen. Op een foto is er wat condens te zien.
Al met al eindigden we weer op de spottersplaats die vijf minuten later nat en verlaten er bij lag, omdat we deze rustige en mooie plek verlieten.

Geen opzienbarende dingen gezien. Nee, dat niet. Maar telkens geniet ik op deze plek, waarvan ik weet dat daar vier hele mooie valken in dit mooie broedseizoen zijn groot gebracht....

Langs de Snelle Loop.    

In de bossen achter de Toren.

Verrassinkje: Pa en S2 badderend in de Snelle Loop!

---------------------------------------------------------

Onder een aangenaam herfstzonnetje.

Vrijdag 26 september '08 - de Toren in de warme herfstzon.

Na alle behangbeslommeringen lokte de aangename herfstzon Sjef en ik weer naar de Toren.
Het bengske op de spottersplaats was niet leeg toen wij neerstreken op het groene bengske aan de groene picknicktafel.
Er was geen valkje te bespeuren daarboven op de Toren, die stralend stond te wezen onder de warme gloed van de zon.
Er kwamen nog twee spotters waaronder onze Steenarend met een J van Jan. 
Hij had twee valken achter op de Toren waargenomen, gezien vanaf het onverharde deel van de Hemelsbleekweg. Zodoende wisten we ons verzekerd van de nabijheid van onzevalken.
Jan ontdekte als eerste een buizerd nadat we diens mooie roep al gehoord hadden.
Al heel snel zagen we er enkelen die naar elkaar riepen. Ze vlogen dan wel hoog, dan wel erg laag, ook over de spottersplaats heen. WOWWW!
Jan verzekerde ons dat die laatste een vrouwtje was gezien het forse formaat. Het zonlicht bescheen de onderzijde van deze prachtige vogel. Via de verrekijker kon je de veren en de tekening aan de onderzijde erg goed zien, evenals de krachtige kop met de doordringende blik!
De buizerds verdwenen alle richtingen in, waarna een sperwer ook weer nabij de spottersplaats zijn/haar opwachting maakte. We werden eventjes op andere roofvogels getrakteerd en dat was ook ontzettend genieten!
Langs de Snelle Loop had tussen tapsgewijs staande paaltjes in een reiger zijn/haar beschut plekje gevonden om toe te kunnen slaan als hij/zij een lekker visje zou zien. Geheel de tijd heeft hij/zij daar gestaan.
Een andere reiger zwenkte laag over de Snelle Loop, om vervolgens boven de bomen weg te vliegen.

Toen ondernamen Sjef en ik weer ons Torenrondje, nu in tegengestelde richting dan we gewend zijn te doen. We begonnen met het onverharde deel van de Hemelsbleekweg, om de valken achterop de Toren te kunnen zien zitten.
De valken waren echter verdwenen.
In de bossen achter de Toren hoorden we het getik tegen een boom en de roep van de specht. Behoedzaam liepen we naar de plek waar de geluiden vandaan kwamen. Pal boven ons ging een bonte specht van boom naar boom en behamerde het met diens snavel.
Ik kreeg ruimschoots de kans om deze nijvere mooie vogel te kunnen fotograveren. Ook een WOWWW'TJE waard!
We ontdekten de eerste sporen van de herfst.
Nabij de Toren hoorden we de vertrouwde welbekende geluiden van de valken. Op de Hemelsbleekweg lopend tuurden we naar omhoog naar de Toren. We zagen ze niet.
Op de spotterplaats troffen we onder andere Steenarend met een J, niet meer aan. Wel was Gerrit112 inmiddels er, die het luchtruim afspeurde. Naast de valkengeluiden had hij de valken ook gezien.
We maakten nog een gezellig praatje met hem. Daarna keerden we huis-waarts, met de wetenschap dat elk bezoek anders is, elk bezoek even mooi, ook al hoor je alleen maar de valken, en zie je ze niet.
We wisten in ieder geval dat ze in onze nabijheid waren. En dat kan al ge-noeg zijn..........

Rustiek hoekje.

De grote bonte specht ontdekt.

Wat is dit ook een mooie vogel!  

De eerste herfstsporen.

Mijn persoontje genietend langs de Snelle Loop.

---------------------------------------------------------

Vrijdag 17 oktober 2008 - de Toren omringd door herfstkleuren.

Na een druk weekje lokte de herfstzon Sjef en mij weer naar onze Toren in De Mortel.
Daar aangekomen stond het bengske weer uitnodigend op de spotters-plaats te wachten. Wij namen graag dankbaar deze uitnodiging aan.
Er zat een valk heerlijk te genieten op de bovenste lamp rechts van de Toren. Het is inmiddels een bekende valkenplaats.
Boven het veld links van de spottersplaats nam een torenvalk diens bekende vlieg-bidhouding aan. Een ander voegde zich bij hem/haar om samen te vertrekken.
Onderweg naar de Toren toe hadden we een plensbui gehad, maar nu zaten we in een voorzichtig zonnetje van de herfstkleuren en de herfststilte te genieten.
Dat lokte ons de naburige bossen in, waarbij het herfstzonnetje tegen ons zei: "Ik ga nu nog nadrukkelijker voor jullie schijnen!" En zo geschiedde.
Het was windstil en daarom beslist aangenaam in deze mooie omgeving.
Wederom wist ik dat dit mij ook dit jaar weer menige herfstfoto zou gaan opleveren!
Het fenomeen deed zich ( achteraf) voor dat de foto's op 17 oktober '08 genomen werden en op 2 februari 2006.
Gerrit112 die ook een genietende wandeling ging maken had dit fenome-naal stuntje al heel snel in de gaten.
Op het veld achter de Toren stonden de Schotse hooglanders weer ge-noeglijk te grazen.
Mannetje en ik waren ook op "schorsjacht" voor in onze 'kerstbak" waar alles elk jaar in staat.
Terwijl Sjef daar naar op jacht was dacht een schitterend Schots hooglandervrouwtje: "Wat is dat voor een interessante stier! Dát moet ik toch eens van zeer nabij bekijken!" en het mooie bruine beest kwam
zonder enige schroom dichterbij. Toen wisten wij zeker dat het de moeder was van Vreemdgangertje!
Ondertussen streken een zestal kraanvogels in het veld tussen de ruig behaarde dieren neer om al heel snel hun verdere weg in de lucht te ver-volgen.
Telkens hoorden we de indrukwekkende roep van de buizerd.
In de bossen gekomen hoorde je het geklop tegen de bomen van de specht.
De wandeling kris-kras rondom de hoge grijze Toren leverde ons ruimschoots schors op voor de komende Kerstdagen van omgevallen bomen, wiens jasje van schors aan het loslaten was.
De wandeling leverde ons ook mooie herfstbeelden op waar ik altijd zo van kan genieten.
We liepen onder het zicht van de slechtvalk die zelf ook zat te genieten daar hoog bovenop de Toren.
We wisten opnieuw toen de middag nagenoeg voorbij was dat we al dit moois weer gezien hadden in de nabijheid van de Falco Peregrinus......

KLIK:

---------------------------------------------------------

Een nieuw thuis voor Pa en S2.

Vrijdag 14 november 2008 - het nestrooster zonder het vertrouwde beeld,

de eerste nestkast.... 



Vandaag stond het knusse eerste huisje van Pa en S2 er voor het laatst.
Het was ook het knusse huisje van Ma!
Er werd een nieuw huisje voor de twee valken geplaatst door de tweebeners die deze vogels voorgoed in hun hart gesloten hebben.
Het is een solide hoompje van trespa die wind, regen, hagel, sneeuw en een stormpje trotseren kan!
De oude kasseien door Pa speciaal uit België gehaald.....zijn daarin weer keurig terug gelegd.
Tweebener Elsje en Sjef, je weet wel, hij zonder veren, zaten niet achter de computer ,maar wilden ter plekke de laatste minuten van het eerste ver-trouwde huisje meebeleven omdat ze die mogelijkheid ook hadden.
Om 14. 00 u. waren we ter plekke. Maar eerst hadden we nog een op-warmertje in Grotel's Hof.
Om 14.30 u. waren we op de spotterplaats waar we al heel snel gezellig gezelschap kregen van Kuiko en Zonnevogel.
De wind trok aan, terwijl we de laatste minuten van het eerste huisje mee beleefden.
Ik dook in mijn jas, en maakte foto's. Vaak heb ik de eerste nestkast gefotografeerd. Nu wist ik dat het bijzondere foto's gingen worden!
Nooit meer zal ik deze nestkast meer kunnen fotograveren daarboven op de Toren!
Pa en S2 waren op de Toren.
Dan zie je hoe de werkzaamheden een aanvang kregen.
Roel was met cams in de weer. Lambert zag je veel bij de nestkast samen met onder andere Martin Manders van Vogelwacht Gemert.
Dan zie je ook dat de nestkast in etappe's verdwijnt. Het nestrooster lag er plotseling verlaten bij.
S2 was de eerste die protesterend met een mopper-slechtvalk-keelklankje rondom de Toren ging vliegen.
Ze zag hoe de nestkast verdween. Pa volgde haar in zijn protest.
Op een gegeven moment kwam S2 over de spotterplaats heen aange-vlogen, en wilde richting nestkast gaan.
Ze bleef fladderend pal boven voor ons hangen. Ze leek te denken: verhip, da's ook wat, ik zie geen huisje meer!
Wij op de spotterplaats lachten hierom. Nee hoor, niet uit leedvermaak, maar vanuit een tweebenersoog gezien kwam dit komisch over.
Op een gegeven moment vetrokken Pa en S2. We hebben ze niet meer terug zien komen.
Zij keken wellicht elders de kat uit de boom. Oftewel zij keken de tweebener het torendak af.
We kregen het kouder en kouder. Aangezien ik in feite niet echt fit was, besloot ik een Torenrondje te lopen om warm te worden.
Ook Sjef leek dat een uitstekend idee.
Dat leverde nog een enkel herfstplaatje op en een blik op ook onze geliefde Schotse hooglanders die achter de Toren genoeglijk in het gras aan het happen waren.
We kwamen weer terug bij de Toren, waar Kuiko aan de kuier was over de Hemelsbleekweg. Zonnevogel was inmiddels huiswaarts gekeerd.
We zagen hoe er gewerkt werd aan het spiksplinter nieuwe huisje voor Pa en S2 en de twee nieuwe cams.
Het werd kouder en het werd steeds donkerder.
Te donker om van beneden af de eerste foto te kunnen maken van de nieuwe nestkast.
Jammer.
Maar we wisten dat de Kanjers daarboven hun uiterste best deden om alles goed voor elkaar te krijgen.
Rond 16.30 u. verlieten we de Hemelsbleekweg in de wetenschap dat er toch weer een volgende keer is.
Graag zie ik dan de nieuwe nestkast waar Pa en S2 dankbaar gebruik van gaan maken, omdat opnieuw de tweebeners hen een mooi huisje gegeven hebben.

Daar vertrouw ik op....

De laatste minuten van de eerste nestkast.   

Het is nu aftellen........

De werkzaamheden op het dak beginnen.

De nestkast wordt verwijderd. 

Rondje Torenwarmloopje.

De Schotse hooglanders achter de Toren.    

Volop herfst.

 Vele herfstkleuren.

Vrijdag 14 november '08 - tijdens de werkzaamheden aan de nieuwe nestkast.

---------------------------------------------------------

Op een mooie decemberdag.

Vrijdag 19 december 2008 - de Toren met de nieuwe nestkast......



Vandaag was het een mooie dag in december.
Er scheen van tijd tot tijd een zonnetje en het windje was erg goed om te doen.
De temperatuur had een regenkou-sfeertje, maar dan had je het wel gehad.
Hup, de warme winterjassen aan, aangename wintertruien eronder met daar onder natuurlijk ook iets anders loop je zo voor l....., althans hij zonder veren......
Ja, en ik dan.....
Met andere woorden: goed warm ingepakt brachten we deze vrijdagmiddag weer bij de Toren door.
Een jaar geleden zag deze mooie plek er mooi wit uit vanwege de rijp. De Mortel zelf had een sneeuwtraktatie gehad.
Nu was dat niet, maar werd je direct getroffen door de pure schoonheid van de naakte bomen.
Op de spotterplaats aangekomen en op het bengske neergestreken namen we direct een valk op de rechterbovenlamp waar: Pa.
De Schotse hooglanders waren nergens te bekennen.
Het was erg rustig rondom de Toren.
De nieuwe nestkast maakte ook niet al te veel herrie, maar staat er als een rots in de branding. Dat is ook juist de bedoeling voor de rotsbroeders Pa en S2!
Pa besloot om een vluchtje te maken, en weg was ie.
Wij besloten om weer een Torenrondje te maken in het winterse bos, waar alle blaadjes aan de bomen verdwenen waren.
Langs de Snelle Loop zat een witte reiger deels verborgen. We slopen er naar toe, in de hoop hem te kunnen fotograferen.
"Ik dacht het niet!" moet Snowreigertje gedacht hebben want hij ging op de wieken. Jammer zeg! We volgden hem op diens vlucht met de mooie statige rustige vleugelslag achter de kale bomen, en weg was ie!
In de bossen nabij de Toren hoorden we het welbekende valkengeluid. Pa.
Na heerlijk van de koude boslucht en de mooie omgeving gesnoven en genoten te hebben, keerden we op de Hemelsbleekweg terug, en Pa zat weer op zijn lamp.
We keerden op het bengske terug. Weldra kwam S2 aangevlogen en die koos de linkerbovenlamp.
Zij deden beiden nu aan lampje-zitten.
Wij deden aan bengske-zitten dat is bijna hetzelfde dus ik kon hen niets verwijten, ook al gebeurde er weinig.
Maar dat weinig was toch genoeg. Het blijft mooi om naar twee zulke mooie vogels te kijken.
Na enige tijd bengske zitten vorderde de middag en besloten we weer om huiswaarts te keren met de wetenschap dat beide valken gewoon thuis zijn met de Feestdagen....


DAG VALKJES TOT HET NIEUWE JAAR WAARIN IK JULLIE VEEL GELUK TOEWENS....

Turend Elsje naar Pa.   

De bossen tegenover de Toren.

Sjef aan de wandel.

 In de bossen achter de Toren.

Statige naaldbomen.

De zon speelt met de stammen van de naaldbomen.........

------------------------------------------------

Dit is het einde van  Verslagen De Mortel 2008.

In Verslagen De Mortel 2009 gaan we weer even vrolijk verder...

------------------------------------------------

------------------------------------------------