Verslagen De Mortel.
De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-
regrinus gehuisvest is....
De verslagen van 2014.
Deel 2.
----------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
--------------------------------------------------------
Te midden van de kudde Aberdeen Angus.
Dinsdag 22 juli 2014 ~ De Toren nabij het weelderige jacobskruiskruid.
De weldadige warmte van de zomerzon liet Sjef en mij weer naar de Toren in De Mortel rijden.
Die middag onderweg erheen, leidde ons weer langs de brouwerij met een "B" en liet aan Sjef en mij de voltallige familie Nijlgans zien.
Het was een mooi beeld dat ons passeerde.
We kwamen op een verlaten spottersplaats aan, waar een aangename zomerbries overheen trok.
Het was stil.
We zagen geen enkele valk.
Plotseling hoorden we de welbekende keelklank van een valk bij de torentop.
Het voelde vertrouwd.
Het veld langs de Hemelsbleekweg was rijkelijk gevuld met de runderen van de Aberdeen Anguskudde.
Waar je ook keek overal hadden zij er hun plekje gevonden.
De schaduwplekjes vonden zij geen overbodige luxe.
Bij de mooie aanblik van de runderen ondernamen Sjef en ik weer een wandeling.
We doken het ruige gebied achter de Snelle Loop in om al dat moois te aanschouwen.
Het leverde ook een mooie foto van Sjef en mij samen op.
Er werd gezwaaid door iemand die in gezelschap van een ander nabij het nieuwe bengske vertoefde aan de bosrand achter de Snelle Loop.
We hadden al eerder het tweetal gezien, maar we herkenden de twee spotters niet.
We liepen naar hen toe.
Toen werd het héél bekend.
Eindelijk kon ik spotster Yvonne in de armen sluiten en haar vriendin Birgit.
En wat is het telkens wondelijk-mooi dat er meteen weer die hartver-warmende "klik" is.
Bij aangename en gezellige gesprekken lieten de valken zich uitgebreid aan ons zien.
We zagen er vier, waarvan twee beslist juvenielen waren.
Pa werd gespot door Yvonne na een vlucht, op de dakrand van de Toren.
Er werden speelse vluchten gemaakt. Ze lieten ook weer zien nog steeds te weten wat het spelletje "tikkertje" betekende.
Mooi!
Opeens ging een valk vanaf de Toren er als een speer vandoor.
Een drietal duiven had de valk in zijn/haar vizier gekregen.
Maar de duiven waren de valk te slim af.
Er werd geen prooi geslagen.
Iedere keer lieten de valken hun keelklank horen. Wat past het perfect in deze omgeving.
Het geluid ligt er verankerd.
Het werd wat rustiger.
Dat betekende dat we afscheid van Yvonne en Birgit namen met een nadrukkelijk "tot ziens".
Achter de Toren liep in het felle zonlicht een zilverreiger.
Statig zette deze trotse vogel zijn passen in het groen.
Ik heb heel wat foto's ervan genomen, maar het viel niet mee, want ik
wilde dit mooie gevleugelde dier niet storen.
Sjef vleidde op het bengske neer aan de bosrand achter de Toren, terwijl ik naar het veld liep waar het jacobskruiskruid talrijk bloeide.
Dat leverde ook weer sfeervolle foto's op.
Toen wandelden we samen verder.
Iedere keer lieten de valken aan ons weten er te zijn, met hun keelklank.
De Toren werd door Sjef en mij dan ook nauwlettend in de gaten gehouden.
De wandeling liet je de warme zon voelen.
We wierpen nog eenmaal een blik op de spottersplaats en de Toren toen
we de Hemelsbleekweg verlieten.
We reden aan met de wetenschap dat dit plekje altijd al het moois aan je
wil laten zien....
De foto's zijn talrijk.
Daarom staan ze sfeervol in een album.... Klik op foto.
---------------------------------------------------------
Geen duif te bekennen........
Zaterdag 9 augustus 2014 ~ de top van de Toren.
In het begin van de middag waren Sjef en ik bij de Toren in De Mortel.
We waren er alleen.
We kozen een van de bengskes op de spotterplaats.
Pa zat op zijn lampje nabij de onderste ring rechts van de Toren.
We genoten van de wisselende wolkenpartijen, en het vrolijke groen in het felle zonlicht.
We genoten van de stilte van de natuur.
Bij die stilte hoorde het aanzwellende geruis van de wind.
Het hoorde bij de serene rust.
De kudde Aberdeen Angus hield zich nabij de spottersplaats op, en naar later bleek, ook achter de Toren bij de bosrand.
Het bleef stil rondom de torentop.
Pa zat voortdurend alleen op zijn lampje.
De vier mooie juvenielen zullen hun eigen weg gaan volgen.
De een is daar sneller in dan de ander.
Maar gaan doen zij, na de uitstekende zorgen van Pa en VV!
Sjef en ik maakten weer onze wandeling.
Loom koeachtig keken de runderen ons aan toen wij hen passeerden.
Ik betrappeerde mij erop dat ik ze loom koeachtig ook aan stond te kijken. Elsje Fiederelsje liep toen maar door.
Langs de Snelle Loop vloog een zilverreiger tussen het groen. De statige vogel had ons in het vizier gekregen.
Langs een der bospaden lag een berg donzige veren van een duif.
Van duifje was niets meer over. We hoefden ons niet af te vragen wie dat op zijn/haar geweten had.
We liepen verder.
Het jacobskruiskruid was er bijna uitgebloeid.
De bomen deinden mee in de aangename zomerwind.
We kwamen terug op de spotterplaats.
Pa was vertrokken.
Een grote zwerm kraaien streek cirkelend op het veld links voor ons neer.
Ze maakten niet veel kabaal.
Vervolgens vlogen zij op. Ze kozen opnieuw het luchtruim om erin te ver-dwijnen.
Het viel ons op dat we geen enkele duif zagen.
Zijn zij soms de valken te slim af, of hielden zij een siësta?
Ik denk het laatste.
We verlieten in de tweede helft van de middag de spottersplaats.
De bengskes werden verlaten tussen het groen, om een volgende keer ons weer gul te ontvangen....
Genietend op het bengske.
De kudde Aberdeen Angus.
Heel koe-achtig nieuwsgierig.
Inderdaad, de tweebeners komen dichterbij.
Elsje smelt bij deze aanblik.
Zomers plaatje!
Langs een der bospaden.
Zon en schaduw.
In een tapijt van mos.
---------------------------------------------------------
Onder een indrukwekkende lucht.
Zondag 24 augustus 2014 ~ tegenover de Toren achter de bosrand.
Deze middag arriveerden we op een zonovergoten Hemelsbleekweg nabij de Toren.
We zagen dat het best wel druk was op de spottersplaats, dus kozen Sjef en ik ervoor om de rust op te zoeken van het plekje achter de Snelle Loop aan de bosrand, gezeten op het bengske.
Sjef bleef er even alleen zitten.
Ik koos voor een korte wandeling aan de bosrand en een stuk daaraan voorbij.
In de schaduw trof ik een rund aan van de Angus Aberdeen kudde.
Het bleef rustig liggen en trok zich niets van mij aan. Het mooie dier had last van hinderlijke vliegen.
Ik denk dat ik van zeer nabij oog in oog stond met degene die een strekpootje heeft.
Ik praatte ertegen alsof dit lieve dier mij verstond.
Toen zette ik mijn wandelingetje voort en genoot ik van de rust en van al het moois om mij heen.
Daarna streek ik naast Sjef weer op het bengske neer.
Weldra cirkelden er twee slechtvalken rondom de torentop. Aan de kleur en de vleugelslag deden zij mij aan juvenielen denken.
Ze riepen naar elkaar.
Vervolgens streken zij neer bovenop de Toren.
De lucht boven ons werd dreigend.
Waar eerst vriendelijke wolken stonden tegen het vrolijke blauw ver-schenen nu donkergrijze wolken die zich samenpakten.
Het zag er indrukwekkend uit.
De wind stak op.
We besloten onze wandeling te maken.
De kudde Aberdeen Angus was nergens te bekennen.
Daarom waren we er van overtuigd dat strekpootje helemaal alleen tegenover de Toren zich onder de bomen bevond.
Aan onze voeten stonden her en der kleine paddenstoeltjes.
Een teken dat de herfst in aantocht is.
Plotseling moesten we schuilen voor de regen. De regen kletterde naar beneden en droop van het gebladerte af van de bomen, en vond de bosgrond die het meteen tot zich nam.
Gelukkig werd het weer droog.
We hervatten onze wandeling.
Door de regenbui was het flink afgekoeld. Maar toch ontnam het ons niet om van deze wandeling te genieten.
We kwamen weer terug waar we begonnen waren.
Dat was bij onze auto waarin we onze spullen hadden gelegd.
Het was een andere auto dan voorheen. We hadden de dag ervoor deze opgehaald.
De vrolijke groene wagen had Sjef en mij voor de eerste keer naar dit mooie plekje gebracht. Zodoende leerde het dankzij de nieuwe eigenaars dit bijzondere plekje ook kennen, en wist het de valken boven zich, wiens keelklanken waren verstomd.
We verlieten de Hemelsbleekweg in deze groene auto, en het voelde weer de regendruppels die opnieuw naar beneden vielen, vanuit een indrukwekkend wolkendek boven ons.....
Sjef bij de Toren en naast onze pas verworven auto.
Op een rustiek plekje.
In de schaduw....
Oog in oog.
Dreigende wolken komen er aan.
Sfeerplaatje achter de bosrand.
De bomen rijzen op, vanuit het groen.
Langs het bospad.
Rijkelijk begroeid in het bosgebied achter het bengske.
Onder een indrukwekkende lucht weerspiegelt de
Toren in het grotere poeltje. In de verte staat onze
auto......
--------------------------------------------------------
Sje-ef, SJEEE-EEEFFF!!!
Zondag 14 september 2014 ~ Als de Toren maar recht staat.....
Deze dag kende prachtig nazomerweer.
In de morgen werd de bewolking dunner en voorzichtig kwam de blauwe lucht tevoorschijn.
De wolken bleven en dat leverde mooie wolkenpartijen op.
Vroeg in de middag kwamen Sjef en ik weer bij de Toren in De Mortel aan.
Gerrit112 tuurde op de spottersplaats naar de Toren.
Er viel daarboven niet veel te beleven.
Piet te L. kwam ook even.
Weldra landde een valk via de achterzijde op de bovenste ring, gevolgd door een tweede.
Een welbekende keelklank werd hoorbaar.
Toen werd het rustig.
Er wordt nog een juveniel bij de Toren gezien.
Maar ook deze zal het ouderlijk nest gaan verlaten.
Vanaf de spottersplaats zagen we de jonge nijlganzen in het zonnetje.
Een zilverreiger zat niet zo heel ver er vandaan.
Sjef en ik besloten om onze wandeling weer te gaan maken.
De zon kwam telkens tussen de imposante wolken tevoorschijn.
Tijdens de wandeling was ik me ervan bewust dat we exact een jaar geleden er ook wandelden tijdens een bijzondere meeting voor Bob.
Het weer was beslist minder mooi, maar de Meeting was des te mooier.
Het was bijzonder. Een Meeting met een gouden randje!!
Vergeten doe ik Bob nooit meer!
Sjef en ik streken ook nog even op het bengske nabij de bosrand neer. Wat geeft dat bengske je een prachtig blikveld op al het moois!
We wandelden weer verder.
Plotseling doolde ik alleen rond achter en tevens nabij de Toren tussen de hoge naaldbomen en de vele varens.
Waar ik ook keek het was een en al boom, een en al varen, en onder mijn beschoeide voeten, een en al bruin van een tabijt aan naalden.
Sjef was door gesjokt.
Ik nam de Toren op een sfeervolle foto.
Maarrrr....waar was het bospad??!!!
Waar ik ook keek ,ik zag het niet.
En waar ik ook om mij heen keek, het was boom, varen en bruin tapijt!!!!
"IK BEN VERDWAALD!" dacht ik uilskuikerig!
Ik oriënteerde mij op de bomen met daarachter het veld.
Dát kwam Elsje toch wél bekend voor.
Dussss....ik eropaf!
Maar waar was dat BOSPAD!!!!???
Hoe KON dat????!!!!
"Sje-ef.....SJE-EEEEEFFFFFFF!" riep ik, want die zag ik óók al niet, ook al leek ie in de verste verte NIET op een bospad(!)
"JA, hier ben ik!" hoorde ik direct.
Ik keek waar zijn stem vandaan kwam. Ik zag hem. Daar had ie al die tijd al gestaan(!)
Hij dacht: wat is Els toch aan het ronddolen?!
Weldra zag ik het bospad en liep ik naar Sjef.
"Goh, als ik dat geweten had was ik achter een boom gekropen, en had ik niks gezegd," zei Sjef heel leuk.
SJEFFFF!
Lachend liepen we verder.
De keelklank van een valk weerklonk.
Werd ik nu ook nog door een slechtvalk uitgelachen....(?!)
Toen we de Toren via het onverharde deel van de Hemelsbleekweg naderden zagen we Pa op zijn torenlampje zitten.
Ook werden mooie paddenstoeltjes op de foto gezet.
Daarna werd Pa door mij gekiekt.
Daarna pas, ja. Want ik denk dat hij mij uitgelachen heeft....
Ach, die lieve oude Pa. Echt kwaad worden op hem kan ik eigenlijk toch ook weer niet.
Onze auto zette weer koers naar Eindhoven.
Pa bleef achter op zijn lampje.
Wellicht staarde hij ons na toen we wegreden......
Beslist een aantal foto's, dus ik heb ze weer in een sfeervol album gezet...... Klik op foto.
---------------------------------------------------------
Herfstwandeling rondom de Toren ~ 1.
Donderdag 23 oktober 2014 ~ Herfst langs de Snelle Loop.
Toen wij aangereden kwamen over de Hemelsbleekweg lag alles er stil en verlaten bij.
De zon brak voorzichtig die middag door.
Op het bengske gezeten op de spotterplaats zagen we geen valkje zitten.
De beide zitlampjes op de Toren van deze bekende vogels waren niet in gebruik.
Het hek rondom de Toren stond open. Dat leek op werkzaamheden in het grijze hoge gevaarte.
Omdat het verder rustig was, begonnen Sjef en ik aan onze herfstwan-deling.
Het rund met het strekpootje stond te grazen achter de Snelle Loop in goud zonlicht.
Naast groen gebladerte zag je ook de bonte kleuren van de herfst. We staken via het bruggetje de Snelle Loop over om in eerste instantie rond te dwalen bij het nieuwe bengske aan de bosrand, om vervolgens verder te gaan.
De bosgrond had een tapijt van dicht opeen gepakte roodbruine eiken-bladeren.
Het ritselde onder je schoenen.
We liepen vervolgens terug over het bruggetje om verder de bossen in te schieten langs de Snelle Loop.
Overal keek ik om mij heen. Ik ontdekte opnieuw keer op keer de vele mooie plekjes.
Het fototoestel werd net zo opmerkzaam als ik. En daar had ik totaal geen moeite mee.
Her en der waren paddenstoelen verspreid tussen de herfstbladeren.
Een blauwe reiger doemde op. We waren op een dusdanige afstand zodat hij zich niet gestoord voelde.
De varens kleurden nog altijd hardgroen tussen de gele verdroogde naalden van de naaldbomen.
Af en toe stak er een herfstbriesje op. Maar het was heel aangenaam wandelen in het gouden zonlicht.
Alle ingrediënten waren aanwezig, zodat ook deze herfstwandeling op dit mooie plekske een heerlijk ontspannen verpozing werd!
We keerden terug op het bengske op de spottersplaats.
We wisten inmiddels dat er twee auto's voor en binnen het hekwerk stonden, waarbij de toegang tot de Toren ook open stond. In de Toren waren mensenstemmen te horen geweest.
Bovenop de Toren was het voorzichtige roepen van een slechtvalk hoorbaar.
In de tweede helft van de middag keerden we huiswaarts.
Op de terugweg genoot ik nog na van de mooie herfstwandeling die we op het mooie plekske weer ondernomen hadden....
Wandel via dit fotoalbum kleurrijk met ons mee.... Klik op foto.
---------------------------------------------------------
Herfstwandeling rondom de Toren ~ 2.
Zaterdag 8 november 2014 ~ Zonovergoten herfstkleuren bij de Toren.
Opnieuw troffen Sjef en ik heel vroeg in de middag een zonovergoten Toren aan op een wederom prachtige herfstdag in november!
We doken meteen op het bengske op de spottersplaats neer en werden Pa gewaar op zijn lampje rechts bovenin de Toren.
Links achter ons zagen we de jonge nijlganzen rondscharrelen langs het water van de Snelle Loop.
Het bruine mooie exemplaar van het Aberdeen Angus rund type, met het strekpootje stond in het aangename zonnetje ijverig in het gras te happen.
Ik wist al meteen dat ik dit mooie en lieve dier zou gaan fotograferen. Want hij is totaal niet bang van mensen.
Na een aangename verpozing op het bengske ondernamen Sjef en ik onze tweede herfstwandeling rondom de grijze statige Toren.
Ook al is de herfst met al zijn sporen later dan andere jaren, kleurrijk was het genoeg in het gouden zonlicht.
En ook al waaide de herfstwind, het deerde ons niet.
De herfst penseelde diens kleuren op menig blad aan de takken en op de bladeren op de grond.
Het geritsel onder je schoeisel hoort bij de geluiden van de herfst.
Achter de Toren op het open veld stonden de overige runderen van de Aberdeen angus.
De zon liet zich ook daar niet onbetuigd.
We kwamen enkele wandelaars tegen die net zo genoten van de natuur als wij.
Eenmaal terug op de spottersplaats zagen we VV op de bovenste linkerlamp van de Toren zitten. Ik twijfelde daar al eerder over. Spotter Gerrit112 die zijn opwachting maakte, bevestigde ons de tweede valk.
Heel mooi, het koppel was thuis!
Na onze aangename rustpauze reden Sjef en ik weer naar huis.
Voor de tweede keer hebben we op dit mooie plekske onder de gouden zon en op een prachtige herfstdag een hele mooie herfstwandeling gemaakt....
Copyright © 2014 VWG Gemert
Cambeeld van een zonovergoten Toren met nestkast na onze wandeling....
Even poseren nabij de Toren tussen de herfstbladeren.
Samen tussen de vele herfstbladeren.
Rakelings langs de Toren.
Speels met herfstbladeren.
Bonte herfstkleuren.
Goud zonlicht!
Brown Beauty ziet mij dichtbij, maar graast rustig onbevangen verder.
Achter de Snelle Loop weten de bomen het zon/
licht speels te vangen.
Sfeerplaatje!
De Toren ten opzichte van het bengske aan de
bosrand.
Tenslotte dit moois langs de Snelle Loop.
--------------------------------------------------------
Goud zonlicht in De Mortel....
Zondag 14 december 2014 ~ goud zonlicht dat alles raakt!
We kenden grijze dagen. Boven ons hing dag na dag een een donkere lucht.
Opeen gepakte wolken vormden een grijze massa, waarin de zon geen kans zag daar doorheen te breken.
Maar plotseling brak het wolkendek, en moest het wijken voor het vrolijke blauw en de gouden zon!
Deze dag kleurde de zon alles goud.
De naakte takken van de loofbomen lieten jubelend het gouden zonlicht toe.
Op de aarde waren de afgevallen verkleurde bladeren de stille getuige dat de herfst zijn werk had gedaan.
Sjef en ik kwamen deze middag op deze mooie plek aan en lieten ons koesteren door de zon.
Het was koud, maar in het goud van de zon dacht je daar niet aan.
Op het bengske gezeten vertelde de aanblik van de Toren ons dat de valken niet thuis waren.
De nijlganzen waren dat wel, evenals het rund van de Aberdeen Angus kudde met het gestrekte pootje.
Onophoudelijk hapten het in het gras beslist achter de Snelle Loop nabij de bosrand.
Een schrijverke waagde zich kwiek onder onze geparkeerde auto en pikte in het asfalt. En roefff...weg was het.
We ondernamen onze wandeling.
Het nieuwe bengske aan de bosrand leek verplaatst. Het staat nu dicht bij de grotere poel, waar de grond naar beneden loopt om het water al snel te raken.
Overal was het drassing vanwege de zware regens van de afgelopen dagen.
Maar dit alles verstoorde onze wandeling niet, omdat het gouden zonlicht alles vergoedde!
We wandelden rondom de Toren, waar de boomtakken van de naalden loofbomen zachtjes wuifden in de wind.
Waar ook het gouden zonlicht leek te spelen met de geel geworden grashalmen.
We kwamen een enkele wandelaar tegen.
In de verte hoorden we telkens de roep van een buizerd.
Op de Hemelsbleekweg aanbeland doemde de Toren opnieuw weer op.
Opeens leken de valken tegen Sjef en mij te zeggen: we zijn thuis, hoor. Jullie zijn niet voor niets gekomen!
Onder luid gekwetter streek een valk op het nestrooster neer, om vervolgens op het dak van de nestkast te gaan zitten, roepend naar de ander die op de linker grote antenne zat.
Het voelde voor ons inderdaad helemaal goed.
Vanuit de spottersplaats aanschouwden we de valken.
Het jaar 2014 was voor Pa en was voor VV een mooi jaar.
Vier nakomelingen lieten zij het levenslicht zien.
Ze werden zorgzaam groot gebracht en aan de wijde wereld toevertrouwd.
Toen Sjef en ik dit mooie plekske verlieten was het een afscheid van wederom een mooi jaar voor de prachtige vogels die er wonen....
De gouden zon.
Naaldbomen achter de Snelle Loop.
Aan de bosrand achter de Snelle Loop.
In een gouden gloed!
Langs de Snelle Loop.
Grillige naakte takken.
MOOI,HÉ!
Verkleurde grashalmen in goud zonlicht in De Mortel....
------------------------------------------------
Dit is het einde van VERSLAGEN DE MORTEL 2014.
In VERSLAGEN DE MORTEL 2015 gaan we weer even vrolijk verder....
------------------------------------------------